Gra ShoGa

Zszedłeś do kuchni. W niezwykle dużym pomieszczeniu stał piękny, dębowy stół oraz komplet krzeseł z tego samego materiału. Do tego szafki kuchenne... no i to co powinna zawierać każda kuchnia bogatych ludzi. Twój pokemon tradycyjnie lewitował sobie w zacienionym rogu pomieszczenia, nie przejmując się tym co się dookoła dzieje. Jednak gdy tylko pojawiłeś się w drzwiach do kuchni otworzył jedno oko i spojrzał na Ciebie. Wiedział. Jak zawsze. To niezwykłe, że ten niewielki pokemon potrafi to wyczuć. Poza duszkiem nikogo tu nie było. Na stole stał tylko jeden talerz. Dookoła niego poustawiane były potrawy. Tłuczone ziemniaki, ryż, kasza, pieczeń, gulasz, owoce w syropie, naleśniki, pomidory w śmietanie... co tylko dusza zapragnIie. Już miałeś usiąść gdy zauważyłeś jakieś poruszenie w rogu. To Twój pokemon się przemieścił. To było dość dziwne. Zazwyczaj czekał spokojnie na swoim miejscu aż skończysz jeść a dopiero później próbował zwrócić na siebie uwagę. Jeszcze dziwniejsze było to, że nie podleciał do Ciebie tylko na drugą stronę kuchni. Zatrzymał się dopiero koło jednej z szafek. Zniknął w niej i znów się pojawił. I tak w kółko. Za każdym razem jednak gdy się pojawiał przez ok. sekundę wpatrywał się w Ciebie po czym znów znikał.

- wygląd poka

Znalezienie się w kuchni bylo tylko kwestią czasu, zrobiłem odrobinkę miejsca na blacie i wskoczyłem na niego usadawiając tyłek dość wygodnie, z początku zignorowałem swojego pokemona, brakowało jeszcze tego, aby ten pokazywał mi jak złym człowiekiem jestem. Nabrałem sobie na niewielki talerzyk trochę kaszy i gulaszu, to jedyne na co miałem w danym momencie ochotę, dopiero kiedy opróżniłem talerzyk zorientowałem się jak dziwnie zachowuje się mój pokemon
-O co Ci chodzi?- zapytałem dość spokojnym tonem głosu, jeszcze tego by brakowało, żebym wyżył się na małym niewinnym pokemonie, który nic mi nie zrobił, jego znikanie i pojawianie się obok szafki nie było normalnym zachowaniem dlatego naczynie odłożyłem na blat, z którego sam po chwili zeskoczyłem, podejście do szafki nie zajęło mi zbyt wiele czasu dlatego szybko ją otworzyłem zaciekawiony chcąc dowiedzieć się o co chodzi mojemu pupilowi.

Widząc, że zbliżasz się do szafki pokemon odsunął się i powrócił na swoje ulubione miejsce. Po otworzeniu drzwiczek zobaczyłeś niewielką karteczkę, było widać na niej niewielkie smugi krwi. Na karteczce było napisane "WYNOŚ SIĘ POTWORZE!". Wyraźnie było widać, że litery były pisane w ogromnym pośpiechu. Niekiedy zamazane i nieczytelne. Przekaz jednak był bardzo jasny. Czytając wiadomość zobaczyłeś kątem oka, że w szafce jest coś jeszcze. Gdy tam spojrzałeś zobaczyłeś pokeball swojego pokemona i niewielki plecak.

Reakcja mojego pokemona nie zaskoczyła mnie, po prostu zszedł mi z drogi, jednak widok tak ślicznej karteczki, pokeballa i spakowanego plecaka zadowoliłby moja demonią połowę. Spokojnie czytałem kartkę raz, drugi trzeci,
-Sylvia!- wrzasnąłem na całym dom ignorując czy ktokolwiek się obudzi, czy kogokolwiek przestraszy mój krzyk, była pokojówką, ona najlepiej powinna wiedzieć co dzieje się w tym domu, chociaż, krew... Mogło to oznaczać, że ona sama napisała tą karteczkę, a następnie podrzuciła tutaj cały ten plecak, jednak pytanie dla geniusza, czy odważyłaby się to zrobić, moja rodzina dała jej dach nad głową, ubrała ją i wychowała, uśmiech pojawił się na mojje twarzy i spokojnie oczekiwałem co stanie się dalej, oczywiście dołożyłem sobie na talerzyk, kartkę odkładając na stolik idealnie przed swój noc, tak abym mógł ją podziwiać.
-We własnym domu nic mi się nie stanie, chyba, że sam Terdius postanowi się zjawić- dodałem po chwili sam do siebie, spotkanie z nim w moim domu, to coś co mi się nigdy nie podobało, ale chyba już o tym mówiłem...
_____________
Wybacz mi moja droga, jednak zmieniam mg, mam nadzieję, że nie będziesz na mnie zła.