Demacia

W ciemnych zaułkach nocy śni o cichym pałacu na brzegu morza, gdzie jaskrawe światło słoneczne i ołowiane cienie kładą sie na białym marmurze korytarzy. Cisza, pozbawiona krzyku mew i wiatru przemykającego ze świstem po kamiennych płytach posadzki, jest głęboka, przerywana jedynie lekkimi uderzeniami fal o skały i szybkim biciem mego serca. Znajduję się w olbrzymiej sześciokątnej sali i patrzę na napis wyryty na posadzce, znajomo wyglądające słowa wija się od ciemnych wrót aż do podnóża schodów.  


Modlitwa to czy klątwa mego rodu? Przemierzając Demacię widzę runy wyryte przez ludzi ku mojej chwale. Ciężar utrzymania wszystkiego w ryzach ciąży na mych barkach, chociażbym chodził ciemną doliną zła się nie ulęknę. Wojny szarpią ziemiami od kilkuset lat, władza absolutna raz odebrana nie powróci do mych łask, czuję iż mój najlepszy wojownik gromadzi armię aby pokazać światu kto będzie panował. Przez tyle lat przelaliśmy tyle krwi, tyle nienawiści i cierpienia zostało wylane na moje królestwo. Wiem iż ludzie się buntują, opuszczają drogę światła i łaski, przez to muszę postępować tak jak postępuje władca z dezerterami. Przechadzając się po krańcach mych ziem widzę iż zło czai się na każdym kroku, nieprzyjaciel powiększa swoje terytorium. Tal Rashu wygrywasz bitwę ale wojna będzie należeć do mnie. Ród ludzi zawsze pozostanie gnębiony przez wewnętrzną walkę ze sobą. Dlatego najważniejszą instancją naszego królestwa jest Legendarne Bractwo w którego skład wchodzą tylko pierwsi z rodu.  Demacio szykuj się do wojny która przeniesie nas na karty historii której nikt nigdy nie zapomni!