Zagajnik: Koorin

Mimo to nie rezygnuję i szukam dalej. A nóż widelec coś się trafi? albo i nie. Cóż, nawet w stogu siana można znaleźć igłę, jeśli znajdzie się sposób...
- Dobra mały, rozdzielmy się. Jeśli coś znajdziesz, użyj Ember w powietrze. Wtedy do ciebie dobiegnę

13. Nie minęło kilka minut, kiedy nagle usłyszałeś krzyk (jeśli można to tak nazwać) swojego pokemona, spojrzałeś odruchowo w niebo - zauważyłeś tylko lekki dym. Najwidoczniej Ember twojego poka niezbyt się udał...

Uśmiechnąłem się krzywo i pobiegłem w miejsce pobytu mojego pokemona. Mam nadzieję, że nie wystraszył za bardzo tamtego zwierza, ani że nie zrobił sobie krzywdy. Może to jednak nie był dobry pomysł, żeby szedł sam? A może po prostu bałem się o niego? Nigdy nie zostawał sam, nawet, gdy był jeszcze w jajku. Byłem chyba zbyt opiekuńczy...

1.

Twój pokemon siedział w krzakach słyszałeś, że coś martretuje, szarpał rzucał, po chwili zobaczyłeś, że nie ma tam żadnego pokemona, a jedyne czym zajmuje się twój pokemon to jakaś czerwona piłeczka, którą pewnie znalazł w czasie biegu

Uśmiechnąłem się z rozczuleniem
- Brawo, znalazłeś piłkę! Możesz ją zatrzymać. Ale teraz szukajmy dalej, okej? - spytałem uśmiechając się.

2.

Pokemon zacisnął pyszczek na piłce a ta wydała z siebie słaby pisk, po chwili pokemon średnio zadowolony ruszył przed siebie, chyba jednak wolałby się dalej pobawić, ale no co poradzisz ma inne obowiązki prawda?

Spojrzałem na jego wyraz pyska i stwierdziłem, że ma rację. I tak już długo chodzimy, a pokemony jak będą chciały to same przyjdą
- No dobra, mały. Należy się nam odpoczynek. Jak na razie to i tak safari jest udane, prawda? - zapytałem

3.

Pokemon poruszył łbem jakby miał ADHD po czym zaczął ściskać piłkę w pyszczku, a ta wydała z siebie kolejne piski, po chwili pokemon puścił okrągły przedmiot i zaczął ganiać za swoimi ogonami, po czym jeden z nich dotknął piłkę i od razu lisek zaczał wokół niej biegać, co do pokemonów jak na razie nic nie widzisz

Uśmiechnąłem się. Niby taki dostojny pokemon, a jednak tylko dziecko. No ale tak już bywa, prawda? Prawda. Rozejrzałem się i usiadłem pod drzewem obserwując mojego małego przyjaciela, bawiącego się jak gdyby nigdy nic. Rozluźniłem się i zacząłem rozmyślać nad wszystkim.

4.

Usiadłeś pod drzewem chowając się w cieniu, twój pokemon nadal się bawił... jednak po chwili się zatrzymał i zaczął się drapać po nosie, rzucił się na plecy i zaczął się tarzać w trawie, po czym znowu wstał i nadal drapał się po nosie, zapiszczał w pewnym momencie i podszedł do Ciebie dźgając Cię noskiem

Spojrzałem na niego pytająco
- Co się stało, Kyuung? - zapytałem, oglądając mu nos. To po nim się drapał, więc wywnioskowałem, że albo mu coś tam utkwiło, albo coś go ugryzło. Delikatnie, by nie zranić bardziej zwierzątka dotknąłem noska

5.

Piesek zaczął od razu poruszać łebkiem kiedy tylko dotknąłeś jego nosek
-Sęęę- mruknął jednak nie był w stanie wymówić całego słowa, co poradzisz polska trudny język.

Piesek? PIESEK? To obraza dla Vulpixa! To są LISY! xD
-------
Sęę... sę... cholera jasna!
- Chodzi o sęk? Drzazgę? Drzazga ci utkwiła? - jeszcze raz obejrzałem nos, wypatrując jakiejś drzazgi czy czegoś. Może jest tak mała, że trudno zauważyć? Hmmm... chyba będziemy musieli się ewakuować, jeżeli tego nie wyciągnę...

6.

Ojj tam, sama mam vulpixa, znaczy się teraz ninetalesa, ale ciiicho xD
______

Pokemon piszczał dalej, jednak nie widziałeś nic na jego nosie
-Swęę- mruknął znowu, ale co poradzisz, średni rozumiesz nadal o co mu chodzi, pokemon dalej ocerał się nosem o Ciebie

I co uważasz, że ninetales to tyż piesek? ;P
-------
Uśmiechnąłem się
- Aaa, swędzi! No to na to szybko coś zaradzimy - odparłem i zacząłem drapać Kyuunga po nosku. Uśmiechnąłem się przy tym w duvchu. Mój pokemon może i nie jest mistrzem "polska język" ale porozumieć się potrafi. No, w miarę...

7.

A czemu by nie? Ogólnie to pokemon tyle xD
___________

Pokemon zaczął się łasić do twojej dłoni i kiedy skończyłeś go drapać przestraszony zaczał się rozglądać, chyba szukał swojej piłki, której o dziwo nie było
-Okrągłe- mruknął ze smutną minką i zapiszczał

Ogólnie tak, ale gatunkowo to pokemon ognisty lis Wgl ciekawe jaki będzie ten starter ognisty 6 gen.
------------------------
Nie zauważyłem niczego, dosłownie niczego. Czyli to musiał zarąbać pokemon, którego bardzo pragnąłem...
- Nie martw się, Kyuung. Poszukamy piłki. Na pewno ją znajdziemy - w tym zagajniku był tylko jeden pokemon złodziej. I chyba wiedziałem jaki... Przyjrzałem się odciskom łap(o ile takie zostawił)

8.

Pewnie też lisek, ale słodki jest, bardziej mnie interesuje jego 3 forma, chociaż i tak nie znajde dla niego miejsce w swoim teamie
________

Odcisków łap nie było, ale twój pokemon był na prawdę spanikowany, ale co do złodziei, piłke mógł zabrać każdy młody pokemon, przecież każdy lubi się bawić, a piłka po prostu mogła polecieć gdzieś dalej, tyle, ale na razie nie widzicie żadnych śladów

A co z 2 formą? ;P
---------------------------
Może i mógł zabrać każdy, ale byłem prawie pewien, że to właśnie ten jeden. Lub piłka sama uciekła. Hmm...
- Kyuung, spokojnie. Znajdziemy twoją zabawkę. W każdym razie... może udałoby ci sie ją wywąchać? - zapytałem

9.

Pokemon był tak spanikowany, że sam nie wiedział co ma robić, zaczął piszczeć niuchał samego siebie, rozglądał się, po czym zaczął niuchać trawę
-Okrągłe- mruknął spokojnie

- Czujesz coś? - spytałem. Gdy usłyszałem "okrągłe" uśmiechnąłem się nikle
- No to prowadź, maluszku - rzuciłem. Byłem pewien, że poprowadzi nas w dobrym kierunku... Chyba. W każdym razie wierzyłem w niego.

1o

Pokemon pokiwał głową na nie, biedny maluszek nie nic nie czuł, ale było mu pewnie przykro z powodu braku jego nowej zabawki
-Nie ma- powiedział smutny i nadal niuchał

- Nie martw się, lisku. Znajdziemy. Zaczniemy od przeszukania okolicy. Tym razem pójdziemy oboje. Ty masz lepszy wzrok, więc na pewno damy radę - pogłaskałem Kyuunga po łebku i ruszyłem z nim przy nodze rozglądając się za czerwoną piłką

11.

No i ruszyliście, pokemon szedł krok w krok z tobą, jak na razie ie widzieliście ani żadnego pokemona, ani piłeczki, z każdym krokiem twój pokemon stawał się coraz bardziej smutny i piszczał coraz głośniej, po chwili zobaczyłeś, że krzaki przed wami się poruszają

Pokazałem mojemu przyjacielowi, by spróbowasł zachować ciszę. Wziąłem patyk i przezornie rzuciłem w krzaki, by wypłoszyć zwierzę.
- Jak tylko wyskoczy i spróbuje uciekać leć za nim - przykazałem szeptem Kyuungowi, pokazując palcem krzaki - może to on zakosił ci "okrągłe"