Gra Coen

Imię: Coen
Nazwisko: Delano
Wiek: 17
Charakter: Coen jest osobą cichą, zamkniętą w sobie i zazwyczaj opanowaną. Nie chcesz go jednak wyprowadzić z równowagi, bo łatwiej zatrzymać pociąg niż przemówić mu wtedy do rozsądku. Uparty i stanowczy, rzadko słucha innych, choć potrafi docenić dobrą radę, zwłaszcza z ust osoby którą szanuje. U szacunek u niego jest jednak nie łatwo. Życiowy pesymista, czeka na koniec świata który według jego obliczeń ma niedługo nastąpić. W swoim czasie popadł w prawdziwy dół z którego wyciągnęła go praca w Organizacji. Czasem jednak miewa powroty takiej dekadentycznej niechęci. Oddany Vendetta Corp, jednak obiecał sobie nigdy nie przekroczyć pewnych granic moralnych. Praca w Organizacji nie przysparza mu szczególnych wyrzutów sumienia. On tylko robi to, co zrobiłby ktoś inny [zresztą o wiele brutalniej]. Nie mówi wiele, choć zawsze ma oczy i uszy szeroko otwarte.
Wygląd: Dość wysoki i chudy, wręcz kościsty. Jego blade lico często zakrywają niemal białe włosy. Wąskie usta i ostro zarysowana twarz są zazwyczaj tłem dla delikatnego, niemal kpiącego uśmieszku. Jak przystało na członka Vendetty ubiera się elegancko, preferuje ciemne kolory, ostro kontrastujące z jego włosami i cerą. [wygląd jak w Avie, postać bazowa Superbi Squalo z KHR]
Historia: Urodził się w Floaroma Town, małej mieścinie w centralnym Shinnoh, znanej ze swych pięknych kwiecistych polan i wspaniałych pasiek. Owe kwiaty będące jedynym okolicznym dobrem wypełniały wieczny cykl życia wszystkich mieszkańców, więc chłopak taki jak on nie miał tu zbyt wiele do roboty. Spędził swą młodość otoczony przez nudziarzy i starców, osiadłych tu na emeryturze by spijać aromatyczny miód. Nie było to dzieciństwo złe. Pasieka jego ojca, jedna z większych w Foaroma Town dawała całkiem niezły zysk, a matka opiekująca się domem zawsze była blisko chłopca. Gdy trochę podrósł zaczął myśleć nad swoją przyszłością. Oczywiście ktoś musiał się zająć pasieką, gdyby ojczulek zaniemógł. Wolał jednak oddać do zaszczytne miejsce starszemu bratu, który zawsze interesował się bartnictwem. Coen wiedział już wtedy, że będzie zmuszony opuścić to miasto. Człowiek taki jak on, wiecznie poszukujący zwady i nowych zajęć po prostu tu nie pasował. W wolnym czasie bawił się z innymi nielicznymi młokosami. Choć zawsze stał nieco na uboczu, to był dość lubiany przez innych chłopców. Dziewczyny, jako iż był przystojny i 'tajemniczy' często szukały jego zainteresowania, jednak on nigdy się tym takowym nie odwdzięczał. Często wysłuchiwał swych rówieśników, jedni wiązali swą przyszłość z pasiekami, inni chcieli zostać mistrzami pokemon czy złapać wszystkie pokemony, a znalazł się też taki który chciał pomścić śmierć rodziców*. W wieku lat 13 Coen dostał pierwszego pokemona - Gligara. Walki pokemonów były oczywiście wśród okolicznej młodzieży popularne, a latająca bestia Coena uznawana była za czempiona Miodowej Doliny. Chyba tylko walki pozwoliły mu przetrwać w Floaromie do 16 roku życia. Wtedy postanowił wyruszyć w podróż. Gligara zostawił w domu, by ten pomagał matce w pracach domowych. W podróży towarzyszył mu niejaki Buzz, który jak wielu innych chłopców marzył o podbiciu ligi wraz ze swoim Exeggcutem. Po dotarciu do Eterna City ich drogi się jednak rozeszły. Zbieg okoliczności sprawił, że Coen trafił do sklepu rowerowego Rad Rickshawa. Ten obrotny człowiek niesamowicie młodego Coena zainteresował. Pracował u niego przez chwilę, a po pracy wsiadał na rower i zwiedzał okolicę. Sielanka się skończyła, gdy pewnego dnia do sklepu zawitali tajemniczy goście. Było ich dwóch, barczysty neandertalczyk i piękna kobieta o długich ciemnorudych włosach, ubrana tak jakby właśnie wybierała się do opery. Okazało się iż przybyli oni z żądaniem spłacenia długu zaciągniętego przez Rickshawa na rzecz budowy nowego warsztatu w innym mieście. Tez zarzekał się, że wszystko spłacił, ale to nie pomogło. Coen, jak na prawdziwego Delano przystało wmieszał się w konflikt i ostatecznie on i Pan Rickshaw skończyli z porozbijanymi nosami. Neandertalczyk zabrał dwa drogie rowery i zawartość kasy fiskalnej, a kobieta na odchodne rzuciła ostatecznym terminem zapłaty. Ludzie ci należeli do firmy windykacyjnej Vendetta, często nazywanej po prostu Organizacją. Firma ta mająca swą siedzibę w Snowpoint City operowała na terenie całego Sinnoh. Opierała się na prostej zasadzie - klienci zlecali Organizacji windykację pieniędzy od wszelakiej maści dłużników. Roboty było sporo, więc Organizacja prosperowała bardzo dobrze. Oczywiście praca łatwa nie była, ponieważ komornicy często spotykali się z oporem. Dochodziło do starć, często z użyciem pokemonów. Dlatego Vendetta zatrudniała wielu 'niekulturalnych kulturystów'. Oczywiście istniało też zapotrzebowanie na ludzi nieco inteligentniejszych i często wręcz zaskakująco przebiegłych. Organizacja tworzyła zasłonę legalności, choć dłużników często zmuszano do płacenia dość nielegalnymi środkami. Tu jednak sprawę zacierały drobne łapówki i szantaże. Zresztą wysoko postawionym osobom też zdarzało się korzystać z usług Vendetty. Instytucja była niemal nienaruszalna.
Rickshaw wiedział, że nie mógł dłużej zwlekać z zapłatą. Choć była to decyzja trudna postanowił zwolnić Coena. Podobno udało mu się uzbierać odpowiednią sumę, jednak Delano nie mógł o tym przekonać, bo nie mając dokąd się udać postanowił tymczasowo powrócić do Floaromy. Czekała go tam co najmniej niemiła niespodzianka. Otóż jak się okazało kilka dni wcześniej rudowłosa z Eterny odwiedziła tą małą mieścinę. Dłużnikiem był nie kto inna jak Senior Delano! Pożyczył pieniądze na rozruch pasieki. Zakupił nowe ule i z ogromnymi aspiracjami oczekiwał zbiorów. Niestety Combee i Bedrille okazały się tego roku zaskakująco leniwe. Ojciec Coena liczył, że uda mu się jakoś przesunąć spłatę jednak Organizacja pojawiła się u ich drzwi szybciej niż ktokolwiek mógłby przypuszczać. Zabrali im niemal wszystko i teraz pasieka przędła bardzo krucho. Stary Delano skończył w szpitalu z zawałem spowodowanym stresem, a podupadający rodzinny biznes stał się problemem Casiddy'ego - starszego syna Coena. Dla samego Coena najgorszą wiadomością okazała się strata jego ukochanego pokemona.
Matka zarzekała się, że był on ich ostatnią szansą, ostatnim fantem którym mogli się wykupić. Chłopak nie mógł się z tym jednak pogodzić. Dodatkowo nie dogadywał się, ze swym bratem, ponieważ ten oskarżał go on ucieczkę. Delano zajmowali się bartnictwem od pokoleń i chłopak nie mógł pogodzić się z tym, że jego młodszy brat postanowił 'wyruszyć w świat', olewając to o co chory teraz ojciec tak zaciekle walczył od 30 lat.
Rozdarty Coen podjął kolejną (najsłuszniejszą w jego mniemaniu] decyzję i ponownie opuścił Miasto Miodu. Chciał nie tylko odzyskać swojego pokemona, ale miał zamiar zdobyć pieniądze tak potrzebne jego ojcu. Ponownie udał się do Eterny, a stamtąd śladem rudowłosej do Snowpoint. Tam szybko zrozumiał, że sam nie mógł zdziałać nic przeciwko Vendetcie. Nigdzie też nie mógł trafić na ślad rudowłosej. Policja była kompletnie bezczynna, a mieszkańcy nie przejmowali się sytuacją - przynajmniej dopóki sami nie znaleźli się na jej celowniku. Oczywiście spotkać można było uważających, że windykatorzy wykonują dobrą robotę. To ważne spostrzeżenie w kontekście przyszłych decyzji młodego Delano. Tymczasem jednak Chłopak zaczął tracić nadzieje. Już od wyjazdu z rodzinnego domu popadł w pewien rodzaj marazmu. Życie było swoistym utrapieniem, ale nigdy nie myślał o jego zakończeniu. Na pewno nie miał zamiaru wracać do domu, coś mu na to nie pozwalało [nazwijmy to dumą]. W końcu w akcie desperacji zrobił coś niebywałego.
Udał się w prost do siedziby Vendetty. Tam najpierw potraktowano go jako klienta, a gdy stwierdził, że chce dla Organizacji pracować został wyśmiany. Gdy już chciano go wyrzucić na bruk niemal powalił jednego z próbujących to zrobić kafarów, błyskawicznym i zaskakująco silnym uderzeniem w nos. Warto wspomnieć, że w dzieciństwie bardzo często się bił. Nie dlatego, że był agresywny, ale była to jedna z nielicznych rozrywek w zabitej dechami Floaramie. Oklepywali się więc co chwila, a po wszystkim jak gdyby nigdy nic podawali sobie łapy. To właśnie Coen i Buzz cieszyli się opinią najlepszych. Jednak o ile Buzz był po prostu duży i ponadprzeciętnie silny, to Dealno był szybki, celny i sprytny jak lis. Wtedy w siedzibie pewnie by go zabili. Pewnie zmasakrowali by go na kwaśne jabłko, ale ktoś stanął w jego obronie. Tą osobą okazał się być Olie Hass - najważniejsza persona i założyciel Vendetty. "Masz jaja" powiedział, podchodząc do chłopaka. "Włazisz z butami do mojego domu. Stawiasz żądania. Wrzeszczysz! Potem prawie nokautujesz Wielkiego Billa i uśmiechasz się jak gdyby nigdy nic?" dodał wyciągając w jego kierunku rękę i pomógł mu wstać. Następnie został zaproszony na rozmowę kwalifikacyjną, bo jak Hass stwierdził takich właśnie ludzi było im potrzeba. Już następnego dnia stał się Młodszym Windykatorem. Nawet nie wiedział, jak to się stało... Przydzielono mu partnerkę, niejaką Gen 'Chio' Chambelle. Dziewczyna cieszyła się sporym uznaniem i była Starszym Windykatorem, co świadczyło o jej długim stażu i umiejętnościach. Nie mówiła zbyt wiele o swojej przeszłości, jednak chłopak wiedział, że nie pochodziła z Sinoh. Ktoś kiedyś rzucił, że urodziła się na Wyspach Oranżowych. Na pierwszy rzut oka była miłą i ładną dziewczyną. Zdawała się nie pasować do tego środowiska, choć to samo można było powiedzieć o naszym bohaterze. Gdy zaczynała się akcja nie miała jednak sobie równych. Była na prawdę dobra i wcale nie potrzebowała brutalnej siły. Podchodziła do sprawy z punkty psychologicznego i uwierz mi łamała dłużników jak zapałki. Dosłownie prześwietlała ich, przewiercała i zazwyczaj sami oddawali dług co do grosika. Duet na początku zajmował się drobnymi sprawami. Coen początkowo podchodzący do sprawy z pewną odrazą w końcu zaczął czuć się dobrze w swojej nowej roli. Tak dobrze, że w pewnym momencie nie mógł spojrzeć w lustro... Stał się przecież przestępcą! Tacy jak on obrabowali pasiekę jego ojca. Wkrótce jednak zmienił zdanie i duży udział miała w tym jego nowa partnerka. Trudno powiedzieć, czy Chio użyła swego krasomówstwa, ale chłopak zmienił podejście. Kluczowe okazały się jej słowa - "Jeśli my tego nie zrobimy, to Organizacja przyśle następnych. Ci natomiast nie będą prosić. Znacznie łatwiej idzie im łamanie rąk". Wiedział, że tak było. Co więcej często ściągali pieniądze od parszywców i pomniejszych łachuder. Wciąż chciał odnaleźć swego pokemona jednak ten zaginął wraz z rudowłosą. Pytał czasem o nią, ale nie potrafił uzyskać jasnych odpowiedzi.
Jak już zostało wspomniane z naszego komorniczego Duo to zazwyczaj Gen była odpowiedzialna z gadanie. Coen został zatrudniony jako ochroniarz. Jeszcze podczas 'stażu' chłopak został zawołany do biura Pana Hassa. "Mięśnie to nie wszystko" - powiedział, jak zawsze ze stoickim spokojem. - "potrzebujesz przecież pokemona". W raz z pierwszą wypłatą dostał więc pokeballa. Mógł się tylko domyśleć, w jaki sposób znalazł się na stanie Vendetty, ale nie chciał się tym niepotrzebnie przejmować. Zamierzał się nim przecież dobrze zaopiekować. To był piękny Heracross. Naprawdę ładny okaz, samica jak się szybko okazało. To była miłość od pierwszego wejrzenia, choć początkowo pokemon nie chciał mu zaufać. Dość szybko nawiązali jednak dobry kontakt. Po kilku tygodniach duet wyruszył do Shelter Town. Tam mieli się spotkać z człowiekiem który miał wdrożyć ich w szczegóły zadania. Chio miała go znać, ponoć pracowali już tam wcześniej. Nie tylko jednak na dziewczynę, ktoś już w zimowym miasteczku czekał. Otóż na chwilę przed wyruszeniem w drogę Coen znalazł w kieszeni płaszcza list. "Spotkajmy się pokecentrum Shelter Town. Przyjdź sam, nie mów nic nikomu. To bardzo ważne. Zaufaj mi i zachowaj spokój" [VS]. W pierwszej chwili chciał to zignorować, ale zaczął się nad tym zastanawiać. Postanowił o niczym nie mówić Chio. Miał jeszcze czas na podjęcie decyzji... Przed nimi kilka dni drogi.

*No dobra, nikomu nie zabito rodziców :<

Starter: Heracross
Profesja: Trener / Windykator
Partner: Gen 'Chio' Chambelle KLIK Pokemony: Chatot i Snover
Cel: Odszukanie rudowłosej, odzyskanie Gligara i pieniędzy ojca. Uniknięcie zanudzenia na śmierć.
Prośby: Posty dłuższe niż krótsze są lubiane.

Heracross || 7.oo%
Płeć: Samiec
Ability: Swarm/Guts (Do wyboru)
Charakter: Pokemon bardzo spokojny, nie lubi hałasu. Woli spokojne miejsca, by mógł sobie dumać i marzyć o Bóg wie czym. uwielbia słodkie rzeczy, na ich widok momentalnie japa mu się cieszy.
Ataki: Night Slash, Tackle, Leer, Horn Attack, Endure, Furry Attack.