Shiny Eevee.com czyli gra Koorina

Kod:

Imię i Nazwisko/Pseudonim: Volution, w skrócie Vol.
Rasa Pokemona: Shiny Eevee, a jeśli nie można, to zwykły Eevee(jednak gdyby było można, to proszę Shiny)
Historia: Volution urodził się w stadzie Glaceonów na dzikiej, lodowej pustyni. Jego rodzina była szczęśliwa, że udało im się dorobić synka, zwłaszcza, że jego kolor futra był wyjątkowy. Vol był jedynakiem, więc był rozpieszczany do granic możliwości. Nie stał się jednak przez to księciem. Był zwykłym, szczęśliwym Eevee. Pół roku po urodzeniu Vol wraz ze stadem ruszył na północ, do Ice Rock, gdzie najstarsze Eevee trenowały i ewoluowały w Glaceony. On sam będzie mógł ewoluować dopiero za parę lat, według tradycji stada. Zauroczony wpatrywał się w tańczące i walczące Eevee, które po jakimś czasie ewoluowały w przepiękne Glaceony. W końcu jednak musieli wracać do swojej jaskini. Gdy tam doszli, zobaczyli wiele niepokojących zmian. Góra, w której mieszkali, nie była już ośnieżonym szczytem, lecz aktywnym wulkanem,a wokół niej przebywało mnóstwo Flareonów. Gdy tylko zobaczyły Glaceony rozpętała się wojna. Vol i jego przyjaciółka, Eeee Lotos uciekli i schowali się w załomie. Siedzieli tam dwa dni. Po tym czasie głodny Vol wyszedł z kryjówki i obejrzał miejsce walki. Na śniegu leżały ciała ich rodziny. Volution usiadł na śniegu i zapłakał. Lotos przyłączyła się do niego. Siedzieli tam tak długo, aż znalazł ich patrolujący teren Flareon. Puścił ich wolno tylko dlatego, że mogli jeszcze wybrać swoją ewolucję. Stwierdził, że gdy wybiorą tę ognistą będ mogli dołączyć do nich. Vol chciał się rzucić na ognistego pyszałka, ale Lotos go powstrzymała. Razem ruszyli zgodnie ku Ice Rock. Lecz ani Vol, ani Lotos nie pamiętali długiej drogi, jaką przeszli. Żadne z nich nie zwracało na nią uwagi.
Pewnego dnia, jakieś pół roku od początku podróży, a równo rok po urodzinach Vol napotkali dziwne, dwunożne stworzenie. Pokonał ich w walce i zaczął oglądać. W końcu mruknął coś niepochlebnego o innym umaszczeniu Vol i schwytał w czerwono-białą kulę Lotos. Vol nie miał już sił, by go gonić. Zapamiętał jedynie, że istota miała czarne oczy i niezwykłe, długie fioletowe futro na łbie. Po chwili zamknął oczy.
obudził się kilka dni po tym zdarzeniu. Otulało go ciepłe futro. Otworzył oczy i zauważył ciemnoniebieskie futro Beartica. Był inny niż te, które zawsze oglądali.
- Trzymaj się, młody. Powodzenia - rzucił i wstał przeciągając się. Vol stwierdził, że Beartic uratował mu życie. Teraz miał tylko jeden cel: pokonać Flareony i znaleźć Lotos. Tylko to się dla niego liczyło...
Charakter: Volution jest zagubiony w tym wszystkim. Ufny, wesoły i spokojny. Walczy tylko podczas najwyższej konieczności. Uwielbia zabawę i wszystko, co jest z nią związane.
Przyjaciele i Rywale: Brak przyjaciół. Rywale? Każdy Flareon.
Cele: Przedstawię to chronologicznie:
a) znaleźć Ice Rock
b) odnaleźc resztę stada
c) pokonać Flareony, które zabrały im tereny
d) znaleźć Lotos
Prośby:Ciekawa rozgrywka.

Wyszedłeś z jaskini nietypowo wyglądającego Beatrica (być może będącego Shiny tak jak ty) i zostałeś powitany burzą śnieżną jakiej w życiu nie widziałeś.
Teoretycznie mógłbyś powrócić do jaskini i odczekać śnieżycę, choć byłoby to marnotrawstwo cennego czasu. Jesteś przecież odporny na zimno, więc mógłbyś zaryzykować i pobiec dalej we wszechogarniającą biel.
Jaki będzie twój wybór?

Spojrzałem na swoje futerko i uśmiechnąłem się. Może nie jestem Glaceonem, ale wychowywałem się z nimi w tych warunkach, no i mam w genach odporność na śnieg. Taka wichura to nie problem. Westchnąłem w duchu, myśląc o tym, jakbym już chciał już mieć to za sobą. Ale nie: to dopiero początek. Grzecznie podziękowałem Bearticowi i wyruszyłem w drogę.
-------------
Pytanka: Prowadzisz gry lvl? Bo taką bym wolał. I jakie ataki wylosowałeś, cobym je mógł wpisać do KP?

Ataki to: Swagger, Retaliate i Covet
Tak, Prowadzę gry Levelove
______________________________________________________________________________________________________

Zadanie okazało się trudniejsze niż myślałeś.Mimo tego że miałeś rację i nie czułeś prawie żadnego ziąbu twoja widoczność zmalała do zera: nawet nie mogłeś wrócić do jaskini, gdyż już jej nie widziałeś, nie mogłeś wrócić po swych śladach, gdyż ich też nie widziałeś. Mogłeś tylko iść naprzód.

Cóż, może to nie był najlepszy pomysł, ale mimo wszystko parłem dalej. Niestety skoro nic nie widziałem, skąd mogłem wiedzieć, dokąd zmierzam? Hm. W każdym razie zmusiłem się do dalszego marszu. Płatki śniegu były mi towarzyszami, a wiatr muzyką. Zacząłem nucić sobie coś pod nosem.

Szedłeś tak przez około godzinę, gdy nagle uderzyłeś prosto w ścianę śniegu.
Nie, nie w wielki kopiec śniegu lecz po prostu jakby niewidzialną ścianę. Po drugiej stronie po prostu śnieżyca była tak mocna że ciebie po prostu odpychała. Zastanawiałeś się co dalej, gdy zauważyłeś jakąś sylwetkę wyłaniającą się zza drugiej strony ściany. Trzymała w swej ręce lampkę i unosiła się nad śniegiem. Zaraz... UNOSIŁA SIĘ?!

Zdziwiony i zdezorientowany cofnąłem się. Moje futro pozwalało mi się schować w wichurze, więc zrobiłem to. Przykucnąłem i nieco zdenerwowany przyglądałem się unoszącej się postaci. Może to duch? Albo zwykły pokemon?

Jedno i drugie. Sylwetką okazała się Froslass trzymająca Litwicka w ręce. Powiedziała do ciebie z troską -Biedaku, co taki mały Eevee jak ty robi w miejscu takim jak to? Nie odpowiadaj, po prostu choć za mną w bardziej bezpieczne miejsce. Och, racja;ty pewnie nie potrafisz przejść przez barierę śniegu. Pozwól że ci pomogę.-
Froslass uniosła Litwicka który wytworzył dziurę w barierze na tyle dużą abyś mógł przez nią przejść.

Nieco zdziwiony pokiwałem łebkiem. Nie spodziewałem się, że spotkam takiego pokemona jak Froslass. Zwłaszcza z Litwickiem, ale postanowiłem im zaufać. Zwłaszcza, że nawet nie wiem, gdzie jestem. Nic to. Jakoś dam sobie radę
- Dziękuję - rzuciłem i ruszyłem za Froslassem

Szliście w zupełnej ciszy przez 10 minut, gdy dotarliście do małego drewnianego domku przy dość dużej skale.
Froslass zaprosiła cię do środka, gdzie domek okazał się w połowie pieczarą wypełnioną przeróżnymi maskami i indiańskimi ozdobami. Nice.
Froslass odłożyła Litwicka w jakimś ołtarzyku, usiadła za jakimś stołem i gestem zaprosiła cię do przysiążcia obok.
-Wiem, że jesteś zaciekawiony czemu cię tu przyprowadziłam.
Widzisz, burza śnieżna na zewnątrz niezwykle się wezbrała, a moim obowiązkiem jest pomoc zagubionym w niej pokemonom. Ale nigdy nie widziałam żeby ktoś taki młody jak ty spacerował sobie w samym środku takiej zawieruchy. Czy ty wiesz jakie to niebezpieczne?-

Niebezpieczne? Pf. Co najwyżej mogłem się zgubić. Albo zmarznąć. Zamarznąć. Zostać zjedzonym... okej, ale nic się nie stało, więc jest ok.
- Nie za bardzo miałem gdzie zostać. Mój dom został zaatakowany przez Flareony. Musiałem uciekać. A potem... - westchnąłem. Nie za bardzo chciałem sobie przypominać moment złapania Lotos, więc zmieniłem temat - Czy wiesz, gdzie jest Ice Rock? Muszę go znaleźć - rzuciłem cicho.

-A, no tak. Słyszałam o tym. Rozumiem już.
Ice Rock? Naprawdę chcesz tam teraz iść i to bez żadnych przygotowań? Słuchaj, nawet gdybyś tam poszedł mógłbyś spotkać kolejne bariery śnieżne i inne niebezpieczne przeszkody. Posłuchaj, myślałeś pewnie że dzięki temu że żyłeś wraz z Glaceonami to jesteś odporny na warunki tu panujące. Ale nie jesteś. Pozwól mi pomóc i nauczyć cię technik dzięki którym będziesz miał większą szansę przeżycia. To jak?-
Froslass wyciągnęła swą rękę na zgodę.

Zastanowiłem się. Froslass musiała być naprawdę silna, by przetrwać w takich warunkach... a w każdym razie sprytna. Poza tym, jeżeli nauczę się więcej technik, będę silniejszy i na pewno pokonam Flareony... o ile znajdę tych, którzy uciekli. Bo na pewno ktoś musiał uciec... prawda? Ale najpierw odnajdę Lotos... Eh, to wszystko jest zbyt trudne. Ale na pewno mi się uda!
- Zgoda - kiwnąłem głową i złapałem jej rękę - Dziękuję - dodałem po chwili

-Świetnie, zaczniemy więc trening zaraz. Choć za mną.-
Froslass podleciała do części jaskinnej gdzie twym oczom ukazała się sala treningowa z ciężarkami, torem do biegania i polem bitewnym.
-Okej, zacznę od nauczenia cię Shadow Ball, bardzo mocnego i raczej podstawowego ataku typu duch. Jeżeli spotkasz jakiś mocniejszych przeciwników, będzie to twój najlepszy sposób obrony. Popatrz na mnie i słuchaj. Musisz skupić całą swoją negatywną energię w jedną formę. Pomyśl o każdej twojej słabości, każdej swojej wadzie i ciemnej stronie i wystrzel Shadow Balla. To bardzo trudna technika, więc na razie nie zawracaj sobie głowy celowaniem.-

Pokiwałem głową. Moje słabości... negatywna energia... natychmiast pomyślałem o Flareonach i ich napadzie na naszą wioskę. Poczułem wściekłość. No i dobra, teraz muszę to zebrać w kulkę. Wyobraziłem sobie, jak cała ta energia zlała się pulsującą kulę energii. W mojej wyobraźni miała ona barwę ciemnego granatu, prawie czerni. Teraz tylko to wystrzelić. Zamknąłem oczy i wyobraziłem sobie, że przede mną stoi Flareon. Wyobraziłem sobie, że granatowa kulka go pochłania i otwieram oczy. Podziałało? Niby coś poczułem, ale...

Przebiłeś samego siebie. Shadow Ball nie tylko zniszczył doszczętnie gigantyczny głaz, ale nawet naruszył strukturę ściany. Froslass była w szoku.
-Ty to?... Ale...Jak?... O czym ty teraz myślałeś że uwolniłeś taką potężną moc?!?! Wiesz co... masz potencjał. Dobra, popracujmy jeszcze nad celnością, bo moc już jest potężna. Nie możesz teraz zamykać oczu jak wcześniej. Musisz widzieć swojego przeciwnika jeżeli masz zamiar go trafić. Spróbuj zaatakować nieco słabiej, jeszcze chciałabym skorzystać z tej sali.-

Uśmiechnąłem sie nieznacznie
- Myślałem o Flareonach. Wybacz, nie chciałem niczego zniszczyć. Prócz tych ognistych kundli, dodałem w myślach. W co by tu celować? W kolejny głaz, przecież nie w Froslass. Zlokalizowałem głaz dość daleko od ściany i powtórzyłem całą operację, tym razem z otwartymi oczyma. Jednak zamiast głazu nadal widziałem Flareona. Moja wyobraźnia najwyraźniej nie zna granic...

...tak samo jak twoja nienawiść do Flareonów. Znowu udało ci się utworzyć kulę, która mimo tego że nadal była czerwona była już mniejsza i słabsza. Tym razem na szczęście udało ci się trafić prosto w głaz, znowu prawie go niszcząc.
-Wiesz co?-Powiedziała Froslass-Może wystarczy ci treningu. Opanowałeś już Shadow Balla. Teraz chciałabym przejść do ruchów defensywnych. Jeżeli znajdziesz się w sytuacji gdy masz niskie zdrowie a przeciwnik ma cię zaatakować potężnym atakiem, powinieneś użyć Endure. Będę cie atakować mym Icy Windem a ty postarasz się wytrzymać jak najdłużej, OK? Krzyknij gdy nie będziesz mógł już wytrzymać.-

- Spoko - mruknąłem. Endure? What the fuck is it? No dobra, w każdym razie z tego co wywnioskowałem to atak defensywny, czyli mam się bronić. Hmm... ale jak? Może po prostu spróbuję zablokować lub odbić atak. Ustawiłem się w gotowości bojowej i czekałem na pierwszy atak.

Śnieżna Pokemon wiedziała że będziesz się bronił, więc użyła Disable i zrobiła cię bezbronnym.
Froslass zaatakowała Icy Windem i to niesłabo. Na początku nie bolało to zbytnio lecz potem zaczęła atakować o wiele mocniej.
Bolało jak diabli, ale czułeś że zwiększało to twoją wytrzymałość. Po kilku rundkach przestała i ze śmiechem powiedziała-Heh, jesteś całkiem dobry. Na dzisiaj wystarczy, ale możesz jeszcze potrenować jeśli chcesz.-

Poruszyłem ostrożnie wszystkimi kończynami i uśmiechnąłem się. Udało mi się! Poznałem Shadow Ball i Endure! Jestem świetny! Zacząłem skakać jak wariat i śmiać się niczym idiota
- Dziękuję Froslass - rzuciłem, gdy się trochę uspokoiłem - Może jeszcze trochę potrenuję. W końcu trening czyni mistrza - palnąłem

Froslass była pozytywnie zaskoczona twoją wytrzymałością i energią-Wiesz co...Gdy juz znajdziesz Ice Rock wróć tutaj, będę chciała ci pokazać coś. Coś... o czym zapewne nie wiedziałeś przez całe życie. Na razie trenuj ile chcesz-
Froslass odwróciła się i zajęła się Litwickiem. Chyba zakończyła już konwersację.

Spojrzałem na Frosslas ze zdziwieniem, ale pokiwałem głowa
- Dziękuje - odparłem. Potem zacząłem trenować Shadow Ball. Nieco podniesiony na duchu rzuciłem dość powoly Shadow Ball, a następnie pobiegłem przed niego i odbiłem go Iron Tailem w kamulec. To może zmylić przeciwnika, który unikając Shadow Balla nie zorientuje się, co kombinuję. Ale kula leciała nieco wolno... Poczekałem aż trafi i wróciłem na miejsce. Wypuściłem kolejną kulę, podbiegłem i odbiłem, a następnie aby nadać jej szybkość użyłem Echoed Voice. Dobra, kombinacja super. A teraz sobie pobiegam, by poprawić szybkość...

Frosslass cię pochwaliła:
-Ciekawa strategia, spróbuj stworzyć dużą i powolną kulę, będziesz mógł zarówno używać jej do swych powolnych ataków z zaskoczenia, lub też łączyć ją z Echoed Voicem, dzięki czemu będzie i szybka, i potężna. Pamiętam jak kiedyś jakiś Pokemon używał Echoed Voice do szybszego biegania. Chywa wystrzeliwał go przed siebie, choć bardziej realistyczne byłoby Wystrzeliwanie ZA siebie. Sorry, nie pamiętam.-
Wypróbowałeś ten pomysł i o dziwo twój Shadow Ball zaczął bardziej przypominać Focus Blast...

- Do szybszego biegania? - zainteresowałem się. A gdyby tak... Wyskoczyłem wysoko w górę i użyłem Echoed Voice pod siebie tak, by jeszcze bardziej się wybić. Gdy leciałem w górę użyłem powolnego Shadow Balla, który wyprzedziłem jeszcze jednym Echoed Voice'm i wystrzeliłem w inny kamień Iron Tail'em. A potem zgrabnie wylądowałem.
- No, starczy tego dobrego. Nie można się przetrenować, jutro też jest dzien - rzuciłem.

Rezygnuję z gry u Cb.