Almost o Good Fantasy PBF.

Koorin
Po paru dniach wędrówek jako wilk i podążania bezustannie za zapachem mordercy twojej rodziny(sfory ) trafiłeś na ślepy zaułek. Trop po prostu się urywał przy jakieś wielkiej skale z jakimiś dziwnymi znakami. Po tym jak podeszłaś do ściany zaczęłaś ją dokładnie oglądać . Po chwili przez zmęczenie odmieniłaś się do swojej ludzkiej formy. Wtedy dopiero zauważyła resztę krwi swoje zabitej babci na swoich dłoniach. Przyprawiło cię to o smutek i dotknęłaś rękoma skały. Gdy krew twej babki spadła na znaki wyryte w skale te zaczęły się świecić i pojawiło się coś w rodzaju czarnej dziury. Zaczęła ona wciągać ona wszystko w okolicy włącznie z tobą. Następnie obudziłaś się w jakimś lesie znów w formie wilka. Usłyszałaś jakiś hałas i zauważyłaś jakieś dziwne cienie w oddali..

GhosRider
Po wielu dniach ucieczki i ukrywania się przed żołnierzami którzy pomimo tego że nie zrobiłaś nic złego chcieli cię skrzywdzić dotarłaś w końcu do innego kraju(państwa?). Zaraz po przekroczeniu granicy zauważyłaś dziwnie zachowujące się cienie pod skała w pobliżu. Gdy podeszłaś bliżej cienie zaczęły się same z siebie poruszać i wirować pomimo że sama byłaś po części istotą cienia nie wiedziałaś co sie dzieje. Nagle cienie zaczęły wirować jeszcze szybciej tworząc niewielki wir który zaczął cię wciągać w tym samym momencie zauważyłaś jak skała do której należał cien zaczął się świecić. Zaraz po tym wir wciągnął cię. Po chwili znajdowałaś się w zupełnie innym miejscu. Jedyne co widział oprócz dużej ilości drzew i krzewów to jakieś zwierze przypominające z odległości wilka poruszające się w krzakach...

YuYa
Podróżowałaś wiele tygodni lecz nie znalazłaś żadnych wskazówek gdzie szukać twojego celu.Zmęczona postanowiłaś trochę odpocząć więc usiadła na małej łące i patrzyłaś się w niebo Po chwili z nikąd pojawił się obok ciebie jakiś starze. Wyglądał na azjatę i nim zdążyłaś dowiedzieć się kim on jest lub skąd się wziął starzec przemówił:
By odnaleźć to czego szukasz idź na zachód stąd. Tam znajdziesz tajemne przejście.
Zanim zdążyłaś o cokolwiek się zapytać starzec zniknął. Lecz ty nie mając innego tropu podążyłaś za jego radą. Po dniu marszu na zachód znalazłaś skałę z dziwnymi wyrytymi w niej znakami. Gdy podeszłaś bliżej i dotknełaś skały ta zaczeła świecić i otworzył się jakiś dziwny portal który zaczął cię wciągać. WTedy znów pojawił się starzec tylko tym razem był trochę inny teraz był na twarzy lekko pokryty łuskami. Nawet gdy zaczęłaś wołać o pomóc te tylko zaczął się śmiać. Następnie obudziłaś się w jakimś lesie. Nie wiedząc gdzie jesteś zaczęłaś się rozglądać. Wtedy zauważyłaś jakaś kobietę pokrytą cieniami oraz także ruch w krzakach tuż naprzeciwko.

The Neyar
Starszyzna dosłownie znikneła nie miałeś pojęcia gdzie mogli się udać. Jedyne co teraz czułeś to głód swojego miecz która w tym momencie pragnął choć odrobinę krwi gdyż jego były pan dość niedawno zginął. Szukając jakiegoś pożywienia dla miecz natrafiłeś na kamień,a tuz przy nim leżał jakiś trup z którego aż wylatywała krew. Gdy podeszłeś bliżej by nakarmić swój miec trup wydał ci się znajomy. Trupem tym okazał się jeden ze starszyzny przezktórego jesteś teraz tym czymś. Gdy twój miecz się karmił ty szukałeś jakiś wskazówek wobec tego gdzie może się znajdować pozostała trójka. Znalazłeś tylko jakiś stary pergamin na którym pisało Portal znajduje si.ę w skale w nieznanym ci przedtem języku lecz najwidoczniej twój miecz rozumiał ten język. Nagle troche krwi od starca parskneło na skałe i ta zaczeła świecić. Po chwili otworzył się jakiś portal i zostałeś wciągniety do środka. Wyleciałeś gdzieś w powietrzu nad jakims lasem. Gdy spadałeś na dół zauważyłeś że nie możesz otworzyć swych skrzydeł spadłęś twarzą prosto na jakąś łąke. Dzięki twej nowej formie nic c się nie stało lecz zauważyłeś dwie kobiety oraz jakieś swierze wszyscy patrzący prosto na ciebie.


Kolejka:
GhostRider
Koorin
YuYa
The Neyar
JA

Z góry mówię Dont Judge Me nic innego nie byłem w stanie wymyślić żeby was wszystkich sprowadzić w jedno miejsce. Następne moje posty myśle żebędą lepsze bo sami będzie kierowa już wtedy własną przygodą.

Usiadłam na trawie i zdezorientowana potarłam dłonią o czoło. Spojrzałam na wilka. Jak ja się tu znalazłam? To te cienie mnie tutaj ściągnęły? Na to wyglądało, lecz to było dziwne. Po chwili wstałam i dostrzegłam dwie kolejne postacie.
- Hm, kim jesteście? - spytałam się ich. - Ja jestem Klaudia, coś mnie tutaj jakby ściągnęło... - mruknęłam jeszcze skołowana.

Wadera spojrzała na trzy postacie stojące przed nią. Nie wyglądały groźnie, więc postanowiła się przetransformować. Gdy przemiana się dokonała wstała i otrzepała się
- Jestem Okami - rzuciła zwięźle - Mnie też coś tu teleportowało. Nie zostanę długo. Zaierzam wrócić najszybciej jak się da - dodała

Nagła zmiana scenerii zaskoczyła mnie do tego stopnia, że odruchowo cofnęłam się i przykucnęłam by mieć całą trójkę w polu widzenia. Gdy odczekałam chwilę gotowa na błyskawiczne odparcie ataku i żaden nie nastąpił rozluźniłam się nieco. Widok wilka zmieniającego się w człowieka zainteresował mnie najbardziej-patrząc na zmiennokształtnego przekrzywiłam głowę.
-Yuya. Yuya Yami. ktoś wie gdzie jesteśmy?

Gdzie ja trafiłem, co to za miejsce?! Mam nadzieje, że one mogą mi coś powiedzieć...
- Czy wy wiecie gdzie ja właściwie jestem?
Kolejne ofiary do nakarmienia mojego miecza, lub osoby, które mają wyjaśnienie.
- Od razu mówię, że nie mam zamiaru się z nikim zaprzyjaźniać, ale mogę się przedstawić, nie będę chamski. Nazywam się Xander i chciałbym abyście mnie nie postrzegali jako typowego demona... Nie chcę mi się już tego wyjaśniać.

TheNeyar wpadłem na pomysł że musiecie w jakis sposób poznawać te różne zwierzęta więc jakby co ja będe głosem twojego miecz który będzie to wszystko tłumaczył i czasami przemawiał też do umysłów całej reszty.
______________________________________

Podczas waszych konwersacji nagle zaczeliście lekko podskakiwać do góry było to spowodowane czymś co wydawało się na początku jakimiś podskokami w ziemii czy jakimś małym trzęsieniem ziemi lecz co później można było odszyfrować jako kroki czegoś bardzo bardzo dużego. Po chwili za wyrwanych z korzeniami drzew wyłoniło się to coś. Było to kilkudziesięcio metrowe stworzenie z głową słonia. Poisadało ono olbrzymią trąbę zakończoną wielkim kolcem oraz także dwoma po bokach trąby. Oprócz tego niosło ono dość sporych rozmiarów drewnianią maczugę. Po chwili stworzenie spojrzało w dół prosto na was i zaryczało podnosząc maczugę i szykując sie do ataku.

http://www.wizards.com/dnd/images/ff_gallery/50080.jpg

W tym samym momencie Xander usłyszał w swojej głowie jakiś demoniczny głos który powiedział tylko szybko :
Uważaj to Maelephant! - po chwili echo tego głosu odbiło sie także w umysłach całej reszty grupki.


Ta sama kolejność.BTW.

Dość ciekawa gromada... Byłam zszokowana na widok potwora, który po niedługim czasie się tutaj zjawił. Spojrzałam na Maelephanta. On był... ogromny. Rozejrzałam się po pozostałych. Chyba będziemy musieli razem bronić się przed tym... człekokształtnym słoniem. Sądząc po tym wszystkim to do najnteligentniejszych on nie należał. Jak tylko zaczął się szykować do ataku to uskoczyłam w bok, jednocześnie zmieniając swoją postać na demoniczną.
- Cóż to na samym początku czeka nas walka... - stwierdziłam, mój głos brzmiał teraz inaczej - demonicznie. - Czymś go zajmę - rzuciłam tylko i po chwili pobiegłam w kierunku Maelephanta nieco okrężnie, żeby tamci mieli okazję do ataku. Ściągałam na siebie uwagę stwora, co było ryzykowne, lecz mój wybujały humor w tej formie... - aż się paliłam do takiej akcji. Wymijając ewentualny atak potwora, gdy wystarczająco się zbliżyłam - zaczęłam,wskakiwać na potwora aż do jego głowy, wspierając się przy tym swoją zdolnością lewitacji. Byłam zwinna, co mi bardzo pomagało. Jak udało mi się dotrzeć do celu to uderzyłam w głowę kilkoma kulami swojej mrocznej energii, celując głównie oczy, starając się je przy tym uszkodzić. Byłam też gotowa na większe rodeo na grzbiecie potwora czy schowanie się przed jego łapami/maczugą za uszami czy uniesienie się w bok w powietrzu. Chociaż jakby tak maczuga poszła na jego łeb... Zerknęłam co wymyśliła reszta do działania.

Uśmiechnęła się. To dobrze, że na samym początku znalazło się coś takiego. Odsieje się słabszych zawodników i będzie się wiedziało, na kogo trzeba uważać. Tymczasem sama przetransformowała się w waderę, jednocześnie używając niewidzialności. Była dosyć przebiegła, więc nie miała problemu z taktyką. Zwierzę miało zapewne grupy pancerz ze skóry, trzeba było uważać na trąbę i łapy, starając się jednocześnie przeciąć potężnymi kłami ścięgna tylnych nóg potwora. Dzięki temu upadnie i raczej już się nie podniesie. A potem dorwać się do krtani. Dzięki demonowi cienia potwór mógł zostać nieco oślepiony, więc nie powinno być większym problemem dla reszty go atakować...

Nagłe pojawienie się stwora wprawiło mnie w niejakie osłupienie-jakim cudem tak się rozluźniłam że zauważyłam 10 metrowego potwora niemal dopiero gdy na mnie nadepnął!? Zaraz jednak zostawiłam te myśl w spokoju, przygotowując się do walki.
Taki olbrzym nie wygląda na zbyt zwinnego, lecz wydaje mi się że pojedynczy celny cios mógłby mnie zmiażdżyć. Widząc poczynania reszty szybko zanalizowałam fakty-jedno zajmuje głowę, drugie uderza w tył nóg... by przewrócić olbrzyma przyda się jeszcze pchnięcie od przodu!
Zaraz też przybrałam hybrydową postać-skrzydła, ogon, pazury i wierzchnia cześć ciała pokryta łuskami i wzleciałam w powietrze. Rozpędziłam się, wykonałam szybki piruet i zawisłam w powietrzu nieco poza zasięgiem stwora, wybierając miejsce do ataku. Zaraz zobaczyłam-brzuch. Teraz nadeszła pora by wybrać odpowiedni moment-gdy zarówno trąba jak i łapy z maczugą będą w górze, a miejsce będzie odsłonięte-wiedziałam że będę miała tylko moment. Tyle mi wystarczy! Przyczaiłam się, a gdy tylko zobaczyłam że stwór się odsłonił wystrzeliłam niczym pocisk w wybrany punkt i wykorzystując pęd wbiłam się ramieniem, popychając stwora na ziemię.

----
Ludziki, opiszcie jak wyglądacie za pierwszym razem lub dodajcie zdjątka! Potrzebuję sobie was wyobrazić

To mnie możesz widzieć tak. Taki trochę podobny, ale miecz ma dwie a nie trzy strony. Xander
~
Pomóc im czy nie? Nie znam ich, a w trójkę sami mogą sobie dać radę, ale trafiłem tu razem z nimi. Powiedzmy, że jeszcze ich oszczędzę a Maelephant może być sprawdzianem moich umiejętności. Musze się nauczyć posługiwać tym ciałem. Więc jakby to zrobić... Wiem! Jeżeli oni chcą pchnąć go na ziemię to mogę w jakiś sposób odwrócić jego uwagę. Mogę podlecieć na jego głowę uważając na jego dziwną trąbę i wbić swój miecz w jego głowę. Zdezorientowało by go, osłabiło, a tym bardzej przewróciłby się na ziemię. Zobaczmy jak wypali mój plan... Ta zemsta na starszyźnie dawnej wioski pobudziła mnie. Coś mi się zdaje, że jestem bardziej demonem niż człowiekiem.

YuYa - http://1.bp.blogspot.com/_X7f8BIGe2j4/SK7StrfyCfI/AAAAAAAAAMg/F_nWHU7H5IA/s320/anime_0098.jpg
Ghost -  http://img1.ak.crunchyroll.com/i/spire4/05252008/d/9/6/1/d96146cbdb82f0_full.jpg , http://25.media.tumblr.com/tumblr_lmfjseuUdV1qgj2rto1_500.jpg
Koorin - http://www.tapeta-dziewczyna-anime-katana.na-telefon.org/tapety/dziewczyna-anime-katana.jpeg , http://www.tapetus.pl/obrazki/n/81567_wilk-bialy-las.jpg
____________________________________

Maczuga Maelephant uderzyła w ziemie co spowodowało dość silną fale uderzeniową która was wszystkich trochę odrzuciła i dlatego opóźniła trochę wasze plany. Ataki Okami i Klaudii w pewnym sensie się powiodły. Słoń oberwał w oko lecz to oślepiło go jedynie na jakąś chwilę,a gdy ty próbował się chować gdzieś za jego uchem ten po prostu wygiął trąbe i cię stamtąd zrucił na ziemię. Ugryzienie Okami spowodowało obrażenia lecz nie dałeś rady przebić się aż do scięgien lecz Maelephant i tak musiał uklęknąć na jedno kolano, lecz gdy odbijałeś się od jego ciła by dostac się do krtani ten poczuł cię na swoim ciele i zdołał cie strącić na ziemię ręką. Zaraz po tym Maelephant próbował wstać i właśnie wtedy YuYa zwęszyła swą okazje i natarła na jego brzuch co w połączeniu z ranioną nogą spowodowało upadek. Słoń upadł na ziemię miażdżąc przy okazji kilka drzew i mijając Okami i Klaudie tylko o centymetry. Wtedy Xander próbował wbić swój miecz w głowę słonia lecz w tym samym momencie przed to bą pojawił się jakiś niebieski demon ze skrzydłami i zatrzymał twój miecz ręką,a następnie odepchnął cię.

Zaraz po tym popatrzył się na słonia, a następnie na was i powiedział:
Kim Jesteście!? Co robicie na moim terenie i dlaczego atakujecie mojego strażnika!?

Jak tylko słoń upadł zaraz obok mnie to odruchowo odskoczyłam. Gdy zjawił się ten niebieski demon to byłam zdziwiona. Czyli wypadałoby jakoś to wszystko wyjaśnić... Spojrzałam na niego uważnie.
- Po prostu coś nas tutaj teleportowało - zaczęłam. - To raczej ten twój strażnik nas tutaj zaatakował - wyjaśniłam krótko.
Po chwili przedstawiłam siebie i pozostałych temu demonowi. Może się obejdzie bez jakiejś walki czy coś...

Okami prychnęła. Jakiś niebieski demon miał czelność przerwać jej polowanie. Ujawniła się i przetransformowała, otrzepując przy okazji z ziemi
- Może zamiast tego powiesz nam, kim jesteś i gdzie, do cholery, jesteśmy? - zapytała, patrząc na niego ponuro. Wyczuła, że raczej nie będzie ich przyjacielem. Pomyślała też, że Xander ma podobny charakter do niej - wcale nie chce się z nikim bratać, a gdyby mógł, toby ich powybijał. Będzie trudnym przeciwnikiem, gdyby co...

Nim zdążyłam się na dobre ucieszyć z powalenia olbrzyma pojawiła się kolejna niedorzeczna istota-jakiś niebieski gostek z rogami. Zniżyłam nieco pułap i zawisłam niedaleko ziemi. Ten gostek mi się nie podoba...
-Jeśli to twoje zwierzątko to może byś je od nas zabrał? Jeśli nie będę zmuszona sama się go pozbyć...
Szybko zerknęłam na leżącego giganta, czy aby znowu nie spróbuje wstać i nas zaatakować.

No i co chcę ten demon?! Mam nadzieję, że przypilnuje swojego potwora, czy jak on to mówi "Strażnika".
- Dlaczego ja atakuję twojego strażnika? Zabawne wręcz... Pilnować już nie umiesz swoich rzeczy? Jeżeli masz coś jeszcze do powiedzenia, to lepiej zabierz z tąd tego Maelephanta.
Mam nadzieję, że nie będzie on się do mnie zwracał imieniem dawnego posiadacza tego ciała. Zdenerwowany wyłupiłem swoje oczy w jego.

Demon po wysłuchaniu waszych odpowiedzi pomiomo swoich początkowych dobrych zamiarów wpadł w złość i pdniesionym głosem powiedział:
Jam jest Ikarus i nie pozwolę by grupa jakiś nędznych Half Bredow i mieszańców nie okazywała mi szacunku na moim własnym terytorium!  - W tym samym momencie strażnik zaczął sie podnośić,a jego rany już się wygoiły. Demon wzleciał w powietrze ugryzł swój palec i narysował w powietrzu jakiś znak z krwi po chwili trzy takie same pojawiły sie także na ziemi ,a z każdego z nich wyszedł Malephant. Wszystkie zaczęły ryczeć i szykować się do walki ale wtedy Ikarus kazał się zatrzymać  i znów się odezwał:
To wasza ostatnia szansa przeproście za wasze zachowanie i wyjaśnijcie mi co tutaj robicie albo gińcie!

W oczekiwaniu na wasze odpowiedzi teleportował się na ramię z jednego ze słoni i was uważnie obserwował czy czegoś nie próbujecie.

Westchnęłam. Skrzyżowałam ręce i popatrzyłam się po pozostałej trójcy.
- I na co wam to było? - mruknęłam. - Owszem nie wiecie jak się tu znaleźliście, ale to nie powód do agresji - stwierdziłam. 
Chciałam to rozwiązać jakoś pokojowo tym bardziej, że Ikarus może nam pomóc. Ale oni wielcy agresorzy musieli się od razu rzucać.
- Tak więc przepraszam w imieniu swoim i grupy. Mam nadzieję, że uda nam się w spokoju wszystko wyjaśnić - zwróciłam się do Ikarusa.
Jako częściowo demon miałam czasem swoje humorki, ale ogólnie wolę pokojowe  rozwiązania.

- Mieszańców? - warknęła wadera, po chwili jednak uspokoiła się. Może i ten demon miał rację? Na pewno nie daliby sobie rady z czterema słoniami. Zwłaszcza, że ten niebieski mógł je leczyć. Na pewno jednak nie zamierzała przepraszać. To nie było w jej stylu
Ja ci dam mieszańców, ty - pomyślała, ukrywając swe prawdziwe myśli pod zasłoną myśli pozorowanych, na wypadek, gdyby tamten potrafił w nich czytać

Widok tych wszystkich słoni sprawił, że momentalnie przyszła mi do głowy myśl-mamy przesrane. Chwilę zastanawiałam się czy po prostu nie zostawić tu tej gromadki i nie dać dyla, ale skoro ten niepokojący gość się tu teleportował to chyba nie rozwiązałoby sprawy... Westchnęłam krótko.
-Eee... no dobra dobra, niech ci będzie, rządzisz, my goście, spoko luz... I sorry za pokaleczenie słonia.
Zniżyłam lot i zaczęłam szukać na polance swoich butów-gdy zmieniam się w hybrydę zawsze mi sandałki spadają, budowa nogi nie pozwala ich nosić....

Klęknąć nie klęknę, ale chociaż wyląduję na ziemi. Zniżam lot i ląduję na ziemi.
- Posłuchaj Ikarus, nie mam zamiaru cię prowokować ani nic innego, tylko chciałbym już nie mieć z tym nic wspólnego. Jeżeli to ci sprawi lepiej, to przep... Przzzeeeee...
Chyba jestem prawdziwym demonem, mam nadzieję, że wspomnienia człowieka zostaną.
- Może bez obijania w bawełnę... przepraszam.

Widać było że Ikarus zaakceptował przeprosiny wszystkich którzy to zrobili lecz postawa Okami nadal go denerwowała po jej zapytaniu ten się zaśmiał!
Co czyżbyś nie wiedziała że jesteś tylko nędznym mieszańcem! W tym świecie nie istnieją wilkołaki moja kochana! Żyją tu tylko Ludzi i Wilkory! Twój ojciec musiał być niezłym zoofilem! Wilkory to dumna rasa więc pewnie zostałaś wypędzona gdy tylko dowiedzieli sie o twoim istnieniu!
Po tych słowach dosyć zadowolony z siebie odesłał swoje słonie. Po chwili teleportował się do Okami i nim ta zdążyła cokolwiek zrobić e dotknął ją jakimś kamieniem co spowodwała że od razu wróciął do formy człowieka i nie mogła się juz zmienić z powrotem.
Powiedzmy że wam ufam wszystkim oprócz temu wilkowi ty zostaniesz na pewnego rodzaju smyczy dzięki temu kamieniowi.A teraz mówcie jak się tutaj znaleźliście i czego tutaj szukacie?

Zerknęłam na Okami. Nie będąc pewna w której formie lepiej zostać zmieniłam się po chwili rozmyślań znowu w człowieka. Odgarnęłam sobie włosy z oczu i popatrzyłam się na demona.
- Mnie wciągnęły cienie... przez jakiś kamień - powiedziałam do Ikarusa. - Ja ogólnie tutaj niczego nie szukam, trafiłam przypadkiem w to miejsce - wzruszyłam ramionami.
Zdolność teleportacji. Jest świetna, znacznie lepsza od latania. Byłam ciekawa tego wszystkiego i cały czas zachowywałam spokój.

Dziewczyna posłała mu dumne spojrzenie
- Za to w naszym świecie istnieją wilkołaki. Czy może raczej zmiennokształtni, jak wolimy się nazywać. Nie jesteśmy mieszańcami. - rzuciła, starając się nie warczeć. Była wściekła! Jak to niebieskie coś mogło odebrać jej jedyną broń i pozostawić bezbronną, zwłaszcza przy tym kolesiu z wielkim mieczem! Koszmar
- Odpowiadając na twoje pytanie: mnie również coś wciągnęło w głaz, po tym, jak pokryłam go krwią - pozwoliła sobie nie dopowiadać, że to była krew jej babki. To nie jego sprawa.

Widząc uwiązanego zaklęciem wilkołaka przeszedł mnie dreszcz. Czy on może to samo zrobić mi?! Szybko przemieniłam się znów w człowieka i założyłam swoje buty, po czym podeszłam nieco bliżej czarodzieja.
-Mnie wessało przy jaskini.... i był tam jakiś staruszek... I co jest na zachód?
Nagle przypomniałam sobie o słowach nieznajomego. Może ten tutaj będzie coś wiedział o Vexos?

- Mnie jakaś dziwna skała też tu teleportowała... Widzę, że wszyscy są tu z tego powodu.
Mógłby on już odejść, on mnię irytuje... gdybym zabrał mu tą teleportację siedziałby cicho. Ile jeszcze mam tu być, muszę jeszcze trójkę starszyzny załatwić, a miecz chyba jest głodny... też bym spróbował krwi... Cholera, co sie ze mną dzieje?
- Posłuchaj mnie Ikarus. Najlepiej by było gdybyś odszedł, wtedy nie byłoby żadnej kłótni pomiędzy mną, tobą, jak i innymi. Może ty nie uznajesz takich ras, ale mnie to nic nie obchodzi, ja się nie pokłóciłbym gdyby oni mi coś zrobili. Nie mam na myśli obelgi, ale szacunek niech teraz będzie jedną z podstaw naszej rozmowy, rozumiemy się?
Mówiąc mu to większym tonem odwróciłem od niego swój wzrok i spojrzałem na Okami. Ile szaleńców na tym świecie... można mnie dodać do listy?