Zagahnik Sebiastian

Sebastian. napisał:Użytkownik: Sebastian
Prowadzący: Kto tam sobie zapragnie.
Partner "Pokemon": Chimchar
Odznaki: 0
Strefa Safari: Magiczny zagajnik
Ekwipunek: 2x safariball, karma, pokedex, pokenav,

1.
Wszedłeś do Safari. Mogłeś podziwiać tutaj piękno krajobrazu i bogactwo flory i fauny. W miejscu, w którym się znajdujesz kręci się mnóstwo ludzi. Jedni wychodzą, inni wchodzą do strefy. W tym rozgardiaszu raczej nie spotkasz nic ciekawego.

Byle jak najdalej od tego całego gówna. Odpycham od siebie ludzi, nie patrzę na ich twarze. Byle do ciszy. Nienawidzę tłumów. Widać na mojej twarzy obrzydzenie spowodowane całym tym zgromadzeniem. Brnę w stronę lasu, gdziekolwiek, gdzie ich nie będzie. No, przynajmniej nie w takiej ilości. Bije ode mnie pewność siebie, zupełnie jakbym był u siebie. Wszędzie jestem u siebie.

2.
I cały czas brniesz do przodu. Nic nie jest w stanie ciebie zatrzymać. Wędrując tak obfity las zaczyna ogarniać gęsta mgła. Widoczność z niezwykle wysokiej spada do niespełna 2 metrów. Każdy krok należy wykonać z rozwagą, by do niczego nie wpaść.

Rozglądam się dookoła i ostatecznie stwierdzam, że nie mam już drogi powrotnej. To dziwne, że to stwierdzenie znacznie poprawia mi humor. Na mojej przystojnej twarzy pojawia się uśmiech. Nie widzę dookoła siebie nic a to oznacza, że nie widzę też tych wszystkich obrzydliwych ludzi. Jestem tylko ja, mój Pokemon i ten dziwny las, którego ramiona powoli zaczynają mnie oplatać. Zgarnia mnie do siebie. Wgłąb, czuję, że chce, bym odkrył skrywaną przez siebie tajemnicę. Cóż, sam nie wiem, czy lubię to miejsce, czy nie. Panuje tu dziwacznie wspaniały magiczny nastrój. A mnie wstyd przed swoją naturą, że coś wprawiło mnie w taki zachwyt. Nie, może zachwyt to jednak za dużo powiedziane. Decyduję się wypuścić Chimchara z Pokeballa. Obserwuję, jak przez chwilę czerwona mgła układa się w mojego przyjaciela, po czym umieszczam go sobie na plecach. Inaczej mógłby się zgubić. Albo mógłbym go nadepnąć, bo wciąż nie należy do dużych osobników swojego gatunku. Dobrze, że nadrabia to charakterem. Inaczej pewnie by mi to przeszkadzało. Idę więc dalej, tym razem nieco wolniej.

3.
Powoli ruszasz dalej. Mijasz wszystkie drzewa, które w tej gęstej mgle pojawiają się znienacka. W pewnym momencie usłyszałeś pewien świst. Coś jakby przeleciało obok Ciebie. Nie dostrzegłeś nic. Mgła zaczęła stawać się jeszcze bardziej gęsta. Można by ją nabierać już łyżkami.