Gra Aki'ego

Opuściłeś swój dom i właśnie zbliżałeś się do miejskiej biblioteki. Byłeś wolny, nie musiałeś już znosić rodziców, mogłeś robić co tylko zechcesz. No może prawie. Tak naprawdę nie mogłeś nawet zbyt daleko odejść od miasta z uwagi na dzikie pokemony zamieszkujące pobliskie tereny. Nie przemyślałeś faktu, iż nie masz własnego pokemona, który w razie czego mógłby cię obronić. Trzeba więc było skołować jakiegoś towarzysza podróży. Nikt raczej oprócz profesora pokemon nie da ci takiego stworka za darmo. Jednak laboratorium profesorka było zbyt daleko. Pozostawało więc kilka innych możliwości. Mogłeś zaryzykować i wyruszyć bez pokemona lub ukraść komuś jakiegoś. Jednak w tym przypadku stworzonko mogło się ciebie nie słuchać. Była też i trzecia opcja. Iść do pobliskiego lasu, który dobrze znałeś i tam przekonać, któregoś z mieszkańców ów miejsca do wspólnej przygody. Spotkałeś tam parę lat temu jednego z nich, a nawet się z nim zaprzyjaźniłeś. Jednak zniknął. Ale dlaczego? Czy zastanawiałeś się nad tym kiedykolwiek? Może tak naprawdę ten pokemon wtedy potrzebował czyjejś pomocy. Ty jednak obraziłeś się wtedy na cały świat i raczej nie rozmyślałeś nad taką możliwością. Jednak kto wie, może ów pokemon nadal zamieszkuje tutejszy las?

Uznałem więc ,że chyba zrobię jumę 5 stopnia godną Assasina. Poszedłem szukać zatłoczonego miejsca gdzie i tak nikt nie zauważy kradzieży ,zacząłem myszkować nad kieszeniami różnych osób aby podpatrzeć śmieszne piłki zwane PokeBallami . _ . Jednak w razie wu mogę jeszcze pójść do lasu poszukać tego Pokemona więc mam plan zapasowy. Z racji iż nie musiałem nikogo słuchać poszedłem bezzwłocznie lampić się na ludzi bez oczu z tyłu głowy czekałem na ławce ,aż ktoś taki się pojawi w końcu to dosyć duża miejscowość więc jest niemożliwe nie spotkać żadnego debila ,którego łatwo będzie okraść. Jedyne co miałem do roboty to siedzieć i czekać... No puki to mi się nie znudzi.

----
o lol ale krótki >.<

Jedynym miejscem, w którym mogłeś aktualnie usiąść była drewniana ławeczka w pobliżu kawiarenki. Przechodziło obok niej sporo ludzi jednak żaden z nich nie wyglądał na posiadacza interesujących cię kulek. Byli to z reguły starsi ludzie, których znałeś z widzenia. Po dłuższych obserwacjach udało ci się jednak odnaleźć w tłumię potencjalną ofiarę. Była to dziewczynka wyglądająca na jakieś dziesięć lat. Dość przeciętnego wzrostu, ciemne włosy spięte w dwa kucyki i niebieska sukienka oraz torebka przy pasku, której mogłeś zauważyć Poke Ball. Wyglądała raczej na bezbronną więc to była twoja szansa.

Podszedłem więc co bezbronnej dziewczynki ,która miała rozdwojone końcówki . _ . Obróciłem się plecami i powoli osłaniając rękę przed widokiem obcych wepchnąłem do torebki aby wyjąć kulę. Miałem nadzieję ,że się nie skapnie było by mi niezmiernie miło. Jednak cuda zaradzają się sporadycznie i liczyłem raczej na przychylność losu. Bo prawdę mówiąc przydało by się mieć Pokemona aby mieć z czym gadać ,żeby ludzie się na mnie nie patrzyli jak na paralityka z ADHADE i nie wytykali mnie palcami. Nie wiedzą jak to jest być innym bo oni wszyscy są tacy sami.

---
No cholera! Krótki -3-

Raczej nie możesz pisać, że ktoś ma rozdwojone końcówki gdy MG nie wspomniał o tym ani słowem. A no i nie pisz przy każdym poście, że jest on krótki.
~~

Szybko i zwinnie udało Ci się pozyskać upragniony przedmiot. Już miałeś się zmywać z miejsca zbrodni gdy nagle dziewczynka spostrzegła się, iż ukradłeś jej Poke Ball po czym zaczęła wrzeszczeć na cały głos.
- Złodziej! Gwałciciel! Ukradł mi pokemona! Niech ktoś go złapie! Pomocy!
Momentalnie wszyscy ludzie zaczęli się na was gapić, tworząc krąg wokół was. Nie miałeś więc jak uciec, a po chwili gdzieś z tłumu wyłoniła się jakaś staruszka, która zamachnęła się swoją torebką i uderzyła cię nią. Co ona tam trzymała, że była wstanie powalić cię na ziemię jednym uderzeniem? No cóż, dziecko odebrało Ci swój przedmiot, a dwóch mężczyzn pochwyciło cię i zanim się obejrzałeś, byłeś już na komisariacie tutejszej policji. Siedziałeś w jakimś małym pokoju, ręce miałeś spięte kajdankami, a na przeciwko ciebie siedział policjant...
- No gadaj chłopcze, co miało znaczyć to zdarzenie? Znam cię i twoją rodzinę. Nigdy bym nie podejrzewał, że posuniesz się do czegoś takiego.