Volution Koorin

Otrząsnąłem się
- Wybacz, N. Sorry, Zoroarku. W lesie są ludzie Team Plasma. Znaczy, ci z dawnego teamu plasma. No, ci, co ich szukacie! Polują na Keldeo, widziałem klatkę. Mój kolega, Pawniard, próbuje ich powstrzymać. Pomyślałem, że pomożecie - mówiłem szybko i bez sensu. Chyba. W każdym razie chciałem, żeby zrozumieli, o co mi chodzi.

Zoroark i N szybko zrozumieli o co Ci chodzi. Braviary chwilę krążył nad wami, po czym w końcu wylądował. Samego N'a plus Ciebie jako mały "bagaż" by przeniósł, tylko co z Zoroarkiem. N chyba właśnie o tym myślał, bo po chwili powiedział do pokemona.
- Wiem, że nie lubisz tam siedzieć, ale to tylko na chwilę, obiecuję - powiedział do niego i schował go do biało czerwonej kuli.
Zoroark wtedy nie protestował, chociaż na zadowolonego nie wyglądał.

- No chodźmy, chodźmy - rzuciłem, martwiąc się o Pawniarda. Może i był silny, ale... czy to wystarczy? A może znaleźli już Keldeo? Jasna cholera, może być, że nie zdążymy... Wskoczyłem N na ramię i czekałem z niecierpliwością.

Po chwili lecieliście. Twój lęk wysokości się odzywał i N wziął Cię sobą za bluzę, gdzie było Ci o wiele lepiej. W końcu wylądowaliście. Z góry mogliście widzieć Keldeo gonionego przez byłych członków teamu Plasma. N znowu dał Cię sobie na ramię i pobiegł, wypuszczając przy tym Zoroarka.

- Gdzie Pawniard? - zapytałem cicho sam siebie, zeskakując z ramienia N. Rozejrzałem się - Gdzie on jest? - pytałem sam siebie, coraz bardziej spanikowany...

W końcu dobiegliście. Ujrzeliście Keldeo, cały był spętany i kłusownicy próbowali go jakoś zaciagnąć do klatki, lecz ten się nie dawał. W końcu zobaczyłeś Pawniarda... Trzymanego łapą przez Arcanine i było także kilka innych, dzikich pokemonów, które obecnie leżały powalone. Zoroark N'a na chwilę jakby się zamyślił. Po tym ukrył was w swojej iluzji i... jego kolejną iluzją był jakiś ogromny pokemon, spadający z rykiem na złoczyńców. Ci przerażeni natychmiast zaczęli uciekać.

Spojrzałem na Arcanine. Z dobrą strategią na pewno dam radę. Bo pewnie ci od Teamu Plasma ewoluowali go kamieniem jak najszybciej, by budził grozę. Spojrzałem za Zoroarka
- Idę tam - rzuciłem, mając nadzieję, że mnie nie powstrzyma.

Arcanine pierzchł razem z członkami bandy. W końcu N podszedł do Keldeo i zaczął zdejmować z niego sznury. Kuc nie był do niego zbyt przekonany, ale w końcu dał mu się spokojnie oswobodzić. Czyli było po wszystkim. Chociaż zmartwieniem było to, że teraz bandyci mogą znowu wrócić. W pewnej chwili iluzje poznikały, a Zoroarka także nie było. Pawniard leżał wyczerpany na ziemi.

- W porządku? Nic sobie nie złamałeś? Hej, byłeś bardzo dzielny. Uratowaliśmy Keldeo. Bez twojej pomocy by się pewnie nie udało - mówię do Pawniarda, by go pocieszyć. Potem podchodzę do N
- Jesteś inny, niż myślałem, N. Więzisz pokemony w kulach, tak jak inni trenerzy, ale nie używasz ich tylko o dobycia sławy. Ty się z nimi przyjaźnisz - rzuciłem cicho.

- Jestem w jednym kawałku i to się liczy - stwierdził Pawniard, widocznie próbując żażartować.
Po chwili Twój przyjaciel się podniósł z ziemi. N kiwnął głową na Twoje słowa. Keldeo również chwilę odpoczywał, chociaż nie był tak poturbowany jak reszta.

Odetchnąłem z ulgą. Keldeo wyglądał w porządku, Pawniard też, mogłem chwilkę odpocząć. Niby nic nie robiłem, ale taki psychiczny stres... to dopiero męczarnia... ech.

W końcu wrócił Trickster. Był czymś widocznie ucieszony.
- Doprowadziłem ich pod drzewo z Weepinbellami - jakby się pochwalił.
N tylko przewrócił oczami, jakby te numery jego pokemona nie były żadną nowością.

- I co? - zapytałem, niezbyt pewien, czy chcę znać odpowiedź. W końcu przecież Weepenbelle to zwyczajne pokemony, prawda?

- Trochę się z nimi poużerają... Ty bardziej, że są to pokemony-dzbaneczniki - zachichotał Zoroark.
N chwilę o czymś rozmawiał z Keldeo, po czym legenda kiwnęła głową i ruszyła w swoją stronę. Na chwilę kuc się jednak zatrzymał.
- Dziękuję za pomoc! - zwrócił się do Ciebie i Pawniarda, po czym ruszył dalej.

- Nie ma za co - odparłem, postanawiając tkwić przy Pawniardzie, póki mu się nie polepszy. Albo nie - znajdę mu owocka, żeby się posilił, jak już będzie mu lepiej. Tak, to dobry pomysł. Tylko na co tu jeszcze stoi N?

N akurat odchodził, kiedy o nim pomyślałeś. Machnął Ci ręką.
- Podejrzewam, że jeszcze kiedyś się spotkamy - powiedział Ci.
Po chwili on z Zoroarkiem zniknęli Ci z pola widzenia za najbliższymi krzakami. Niedaleko akurat było właśnie drzewo owocowe, a mianowicie gruszę. Tylko że żadnej gałęzi nisko od ziemi czy gruszek na ziemi. Będziesz musiał spróbować innego sposobu.

- Też tak myślę, N - odparłem cicho. Po chwili ujrzałem gruszkę. Świetnie! Spróbujemy zrobić to tak, jak ostatnio, czyli zrzucić gruszki Echoed Voice lub Hyper Voice. A potem zbieram ile się da i zanoszę Pawniardowi. Należy mu się...

Po chwili strąciłeś sporo gruszek. W tym jedna spadła Ci na głowę, ale to szczegół... Odrobinkę bolało przez chwilę i przestało. Po chwili zaniosłeś owoce Pawnairdowi i ten podziękował. Zabrał się za jedzenie owoców. Zaczął Ci też po kolei opowiadać jak to wszystko było.

Uważnie słucham Pawniarda, mając nadzieję, że dowiem się, kto poturbował tak te dzikie pokemony. Bo żeby zrobił to jeden Arcanine, to w to nie uwierzę...

Okazało się, że tamci mieli jeszcze kilka innych silnych pokemonów takich jak Mightyena czy Tropius. Większości jednak dał radę Keldeo a reszcie on razem z innymi pokemonami. No i na koniec powiedział, że mignął mu gdzieś między kadrami jakiś Leafeon.

Leafeon? Ale Plasmy czy oswojony[/b] - zapytałem zaintrygowany. Leafeon tak blisko lodowych pustyń? Co on tam robił? Hm... To wszystko robiło się coraz dziwniejsze...

- Plasmy - odpowiedział Pawniard.
Zaczynało robić się ciemno. Dość długo wam zeszło na tym wszystkim co się tutaj działo. Wypadałoby poszukać noclegu.

Ech, skoro Plasmy to wszytko jasne. Nawet dumny ród Eevee i ich ewolucji został zniewolony...
- Chodź, poszukamy jakiegoś miejsca do spania... - mówię do Pawniarda, podnosząc isę.

W końcu znaleźliście sobie miejsce w jednej z tutejszych jaskiń (było ich tu sporo), chociaż kilka razy trafiliście na te zamieszkane. Było tu sucho i deszcz na pewno was nie zaskoczy w nocy... Mieliście też mnóstwo miejsca dla siebie.

Układam się do snu, wzdychając ciężko. Byłem zmęczony i w nie najlepszym humorze
- Dobranoc - rzuciłem Pawniardowi, ziewając. Zaraz potem zapadłem w sen...