Leon Bert(Krzy) - Gdzie jest dokument?

Imię: Leon
Nazwisko: Bert
Wiek: 17
Płeć: Chłopiec
Wygląd: Leon jest szczupłym chłopakiem, jak na swój wiek waży tylko 50kg. Zazwyczaj ubiera się, dostosowując się do pory dnia. W nocy, czarna koszulka i długie spodnie, rękawiczki. W dzień czapka z dużym daszkiem, czerwona bluza z kapturem i krótkie, szerokie spodenki. Jest charakterystyczny w otoczeniu z innymi ludźmi, często patrzy w ziemię, zasłaniając swoją twarz. Na czole zawsze nosi zieloną opaskę ze znakiem trzech gwiazdek, która przypisuje mu należność do X-Teamu. Piękne, niebieskie oczy.
Historia: Leon jest młodym chłopcem, wychowanym w bogatej rodzinie, skrywającej wielkie tajemnice w regionie Kanto. Mimo ogromnych pieniędzy, nie żyło mu się szczęśliwie. W szkole nie dogadywał się z nikim, nauczyciele traktowali go jako śmiecia. Rzadko rozmawiał z rodzicami i starszym bratem, którzy ciągle byli zajęci "pracą" o której Leon nie wiedział nigdy wcześniej. Jednak pewnego letniego dnia, chłopiec nie mógł wytrzymać, że rodzice nic mu nie mówią o tym, czym się zajmują i wiecznie nie ma ich w domu. Zaczął ich śledzić. Nie zauważony dotarł śladem rodziców do opuszczonej jaskini z dziwną tablicą, gdzie jego matka Sara, włożyła dziwny, lśniąco złoty klucz. Jego oczom ukazało się wejście. Niestety nie zdążył za nimi wejść. Usłyszał tylko słowa jego ojca Pabla:
- Czas dokończyć nasz projekt...
Leon siedział tak w ukryciu, za wielkimi krzakami i zastanawiał się, co jego ojciec chciał powiedzieć mamie przez te słowa. Nic nie mogąc wymyślić, chciał wracać do domu, jednak zatrzymał go czyjś głos:
- Musimy ich powstrzymać, by nie mogli nam zaszkodzić...
Parę minut później chłopiec dostrzegł, jak w okolicach jaskini trzy ciemne postacie z chustami na twarzy, okrążają niewielką jaskinię, rzucając co parę metrów coś na podłogę. Leon nie wiedział co to jest i co ma zrobić. Po chwili trzy cienie znikły. Chłopak poczuł wielki ból z tyłu głowy, jakby oberwał jakąś bronią. Zakręciło mu się w głowie. Ostatnie co zobaczył, to wielki wybuch jaskini.

Leon obudził się w wielkim pokoju, gdzie był tylko jego brat - Red. Chłopiec zdziwił się na jego widok, bo nigdy nie rozmawiał z bratem. Na stole stała dziwna, czerwono biała, okrągła kula, a obok jakieś urządzenie. Leon'owi znów zakręciło się w głowie i ostatnie słowa które usłyszał, przed snem to:
- Misję czas zacząć.

Starter: Pikachu
Profesja: Trener
Partner: Red
Wróg: - (może po drodze coś się wymyśli)
Cel: Celem Leona jest odnalezienie starego, skradzionego niegdyś dokumentu, napisanego przez jego dziadka. Tekst ten zawierał wskazówki dotyczące miejsc, gdzie zostały ukryte dowody obciążające Mistrza Pokemon - Grey'a.

Drugim celem jest rozwiązanie tajemnicy jego rodziny.
Prośby:  Historie nie są moją najmocniejszą stroną, za to przepraszam. Nie oczekuję szybkich odpisów. W grze staram się pisać długie posty i takich też oczekuję.
Ulubiony typ: Energia, Ciemność, Ogień.
Pokemon: - według uznania
znienawidzony typ: nie mam znienawidzonego typu.



Gdy obudziłeś się po raz drugi zauważyłeś, że nie jesteś już w pokoju, a w jakiejś jaskini. Obok ciebie leżało sześć czerwono-białych kul, takich samych, jak ta, którą miał twój brat. Niedaleko leżało podobne urządzenie, tyle że... czarne. Jeszcze dalej trochę gotówki i... list. Napisany prawdopodobnie przez twojego brata. Drżącymi rękoma podniosłeś kartkę i znów zakręciło ci się w głowie. Z trudem odczytałeś tekst
Niedługo będę. Odpoczywaj i nie martw się.
R.
No cóż... pozostawało być posłusznym...

Chwilę po przeczytaniu listu, zdziwiłem się, bowiem mój brat nigdy nie mówił, nie pisał do mnie w ten sposób. Z drugiej jednak strony poczułem radość, gdyż w końcu moje relacje z bratem nabiorą odpowiedniej drogi i w końcu poczuje co to jest prawdziwa przyjaźń. Przynajmniej tak mi się zdaje w tym momencie. Jednak... gdzie ja jestem? Czy to nie ta jaskinia, którą widziałem? Nie... to nie możliwe, przecież był wybuch, ja... Właściwie to co się tam stało? Nie wiedziałem co o tym mam myśleć. Wszystko toczyło się zbyt szybko, jak na moje dotychczasowe życie. Zacząłem na prawdę się martwić. Widok rodziców w tajemniczym miejscu, tajemnicze słowa, wybuch, ogłuszenie mnie. Wszystko było takie nagłe, niespodziewane. Czy rodzina coś przede mną ukrywa? Właściwie, to gdzie oni są? Gdzie ja jestem?!

Przestając myśleć o tym co się już wydarzyło, staram się myśleć o teraźniejszości. Rozglądam się dookoła, obserwując miejsce w którym się znajduję. Biorę do ręki te dziwne kule, następnie urządzenie, które jest mi kompletnie nie znane. Obkręcam kulę we wszystkie strony dokładnie się przyglądając, szukając jakiegoś włącznika, czy czegoś co uruchomi te kule.

Kule były puste. Cóż, twoja głowa nie była w stanie racjonalnie myśleć, więc może po prostu zrezygnuj? Po chwili udało ci się uruchomić urządzenie i usłyszałeś kobiecy głos
- Jestem najnowszą wersją pokedexu. Zawieram informacje na temat pokemonów z pięciu regionów
Dopiero po chwili do ciebie dotarło, że to urządzenie do ciebie zagadało! Zanim jednak zdążyłeś cokolwiek zrobić, wrócił twój brat. Na rękach trzymał drewno i trochę jedzenie
- O, śpiąca królewna się obudziła - rzucił kpiąco.

Strasznie się zdziwiłem, to coś na wzór telefonu, tylko dziwacznie gada... Spojrzałem na brata, mówiąc:
- Red... gdzie my jesteśmy? Co się w ogóle wydarzyło?
Postanowiłem na razie nic nie mówić bratu, na temat tego co widziałem, nie byłem pewny, czy mogę mu cokolwiek mówić, czy można mu ufać.

Red spojrzał na ciebie przenikliwie
- Jaskinia się zawaliła po ataku Steelixów. To się wydarzyło. - powiedział ostrym głosem. Po chwili złagodniał
- Słuchaj, Leon... to wszystko jest skomplikowane. Dowiesz się w odpowiednim czasie, okej? - zapytał i uśmiechnął się krzywo. Potem rozpalił ogień i zaczął smażyć ryby.

Zamyśliłem się na chwilkę, zastanawiając się czym są te Steelixy. To jakaś grupa terrorystyczna, czy coś innego? Jednak w tej chwili nie to jest najważniejsze. Koniecznie muszę wyciągnąć jakieś informacje od mojego brata. W odpowiednim czasie? Co on sobie wyobraża. Odpowiedni czas to zarówno może być jutro, jak i za 100 lat. Muszę się zakręcić koło niego, w nocy przejrzeć jego kieszenie... Tak... Wtedy może znajdę coś, co pomoże mi powiązać fakty, które widziałem.

Uśmiechnąłem się do brata, odpowiadając:
- Dobra, ale wiesz, że mi możesz ufać i na mnie liczyć. A właściwie... Gdzie są rodzice i kiedy stąd wyjdziemy?
Podejrzewałem, że nie uzyskam prawdziwej informacji. Możliwe jest, że mój brat jest w coś wmieszany, a ja jestem przeszkodą... Byłem tą myślą lekko przerażony, jednak trzeba brnąć w to dalej, nie poddam się tak łatwo, wyciągnę od niego te informacje!

Red wyglądał na nieco zmieszanego
- E... no tak. Ty spałeś i nic nie wiesz. Rodzice... eee... jakby... zawaliła się na nich góra, kiedy Steelixy zaczęły kopać. I nie, nie mogę na ciebie liczyć. Ty nic... ty nic nie wiesz. O niczym. O prawdziwym świecie. Nic. - prawie wykrzyczał. Wow, w końcu szczera rozmowa, nie? Nareszcie... Tylko nic z niej nie wynika.

Nie wiedziałem co o tym wszystkim myśleć.. .Czy to znaczy, że moi rodzice nie żyją?
- To ... to znaczy... że, moi, nasi rodzice... nie żyją? - powiedziałem szeptem, lekko załamany.
Czuję, że nic się nie dowiem... Na razie, to nie ten moment.

- Nie. Na pewno żyją. Znajdę ich - rzucił desperacko, a potem pokręcił głową, gdy zauważył twoje spojrzenie
- Sam. Ty... mógłbyś zrobić sobie krzywdę. Dużą krzywdę. Jesteś zbyt niedoświadczony.

- Idę z Tobą, to też mnie dotyczy w pewien sposób...Zaufaj mi, proszę... - Powiedziałem stanowczo do Reda, po czym spojrzałem na kule i urządzenie:
- Właściwie, co to jest?

Zacząłem intensywnie się zastanawiać, co teraz mam zrobić. Nie wiadomo, czy Red się zgodzi na wspólną podróż... Z drugiej strony, mogę zacząć go śledzić, jeżeli nie wyrazi zgody. Tylko... On powiedział, że jestem niedoświadczony. Co chciał przez to powiedzieć? Nie myśląc już o tym dłużej, czekam na odpowiedź brata.

Red westchnął
- Nie pozbędę się ciebie, co? - zapytał teoretycznie, a gdy potrząsnąłeś głową uśmiechnął się
- Jesteś zupełnie taki jak ja w twoim wieku. Powiedz mi... co wiesz o... pokemonach? - zapytał przejęty.

Odetchnąłem z ulgą na jego odpowiedź. Myślałem, że będzie agresywna, tym czasem okazało się, że Red jest bardzo miły. Jednak jego następne słowa mnie ogromnie zdziwiły. Pokemony? Co to w ogóle jest? Prowadziłem głupie życie, co ja mogę wiedzieć o takich sprawach. Pokręciłem głową na znak, że nie wiem:
- Co to jest? - zapytałem lekko podekscytowany, nie mogąc się doczekać odpowiedzi.

Red pokiwał głową
- Spodziewałem się tego. Ty żyłeś w normalnym świecie - komputer, komórka i pies. Tymczasem w innym miejscu ukryte były pokemony - stworzenia bardzo silne i szybkie, o różnych kształtach i kolorach. Ale... lepiej wyjaśni ci to jeden z nich - podał ci swoją kulę
- Śmiało, naciśnij na biały przycisk pośrodku - zachęcił cię

Na początku wydawało mi się to wszystko śmieszne. Pokemony, stwory? Haha przecież to nie możliwe, stwory są tylko w komputerowych grach w które grałem. Zaraz... a te przedmioty co tu są... to nie może być żart. Może on mówi prawdę? Zresztą, nawet jak to głupi żart, to nie obrażę się na Red'a. Drżącą ręką chwyciłem kulę od brata i myśląc tylko o tym, by to było prawdziwe, wcisnąłem biały przycisk pośrodku kuli. Prawdopodobnie sytuacja ta, jeżeli jest prawdziwa zmieni moje życie w jakiś sposób. Jednak... jeżeli to głupi żart, to trzeba będzie wrócić do zwykłego świata, szarego człowieka...

Z kuli wypłynął strumień czerwonego światła, które zatrzymało się koło twoich kostek i zamieniło w dziwnego, niebieskiego węża z mądrymi oczyma. Wyglądał mniej więcej tak: . Spojrzał na ciebie mądrymi ślepkami i uśmiechnąl się. Red podjął wątek
- Pokemony to istoty inteligentne i zabawne. Większość jest dzika, ale dzięki tym kulom możemy je oswoić i się zaprzyjaźnić. Pokemony możemy trenować, by ewoluowały w inną formę, na przykład Growlithe w Arcanine. A to - pokazał na węża - jest Dratini, pokemon typu smoczego. No, ale wszystkiego nauczę cię po drodze, tak więc po kolei. To - pokazał na elektroniczną zabawkę - jest pokedex. Dzięki niemu możesz zeskanować pokemona i dowiedzieć się o nim więcej. Spróbuj z Dratinim - zachęcił.

Na widok tego pokemona, złapałem się za głową. To nie mogło być złudzenie. Niby oberwałem w głowę, ale wszystko jest takie realne... Czyli jednak takie stwory żyją na codzień, a nie tylko w grach. Przypatrzyłem się na stworka, ledwo wyduszając z siebie słowa:
- On jest... piękny. Czy potrafi mówić? - zapytałem nieśmiało brata, zaniepokojony, że moje słowa mogą go rozśmieszyć. Może on ma własny język? - pomyślałem przez chwilę.
Bez dłuższego zastanowienia, chwyciłem w rękę urządzenie zwane pokedexem i skierowałem na Dratini, szukając przycisku, który zeskanuję ów pokemona. Z niecierpliwością czekałem na reakcję urządzenia, ciekaw jak to działa.

Dratini|| 7.00%
Płeć: Samiec
Charakter: Pokemon wodny wąż. Ewoluuje w Dragonair'a. Uwielbia pływać. Chce nauczyć się latać.
Ataki: Wrap, Leer, Thunder Wave
Ability: Shed Skin
Egg Group: Water 1/Dragon

Red roześmiał się
- Nie, nie umie mówić po naszemu, ale i tak go rozumiem. Gdy będziesz miał własnego pokemona, też będziesz go rozumiał. No to co, chcesz zobaczyć prawdziwy świat? - zapytał, wyraźnie podekscytowany. Pewnie i on pamiętał, gdy rodzice go wprowadzali w tajniki tego świata.

Podekscytowany działaniem pokedexa i ogólnie tym, co dzisiaj się dowiedziałem, uśmiechnąłem się do brata odpowiadając:
- Tak, chcę własnego pokemona. Chcę wyruszyć od razu. - powiedziałem zastanawiając się, czy ten świat pokemonów, ma coś wspólnego z wydarzeniami, które widziałem dzisiaj. Sprawa moich rodziców, dziwne głosy. To na pewno ma jakiś związek.

- Więc ruszajmy - rzucił. Gdy wychodziliście zauważyłeś, małe, żółte coś, które wyrwało ci pokedex, pokazało język i zaczęło uciekać
- To Pichu! - rzucił podekscytowany Red - są bardzo rzadkie!
---
Sory, ale musisz złapać Pichu jako startera, ale potem szybko go wyewoluuję, żeby było zgodnie z regulaminem.

//Okej, całkiem o tym zapomniałem, przepraszam.

Czułem, że to mój dzień. Muszę go złapać, tym pokażę bratu, że jednak jestem do czegoś zdolny.
Szybko chwyciłem za pokeball i zacząłem gonić Pichu, próbując trafić w niego pokeballem.
- Red, on będzie mój! - krzyknąłem do Reda.

Spoko, to moja wina
---
- Ej, bracie, ale to nie tak się robi! Trzeba go najpierw osłabić! - krzyknął rozbawiony Red, rzucając ci inną kulę - Tu jest Geodude, pokemon kamienny. Bardzo skuteczny przeciwko pokemonom elektrycznym. Przeskanuj go i zaatakuj Pichu, wydając Geodude komendy. - powiedział. Pichu tymczasem spojrzał na ciebie i zaśmiał się