Gra Zerna (Część II)

Zatrzymałem go by nie mógł szarżować... - Easy... King! Iron Tail! - Wrzasnąłem po czym puściłem poka nad nim by ten go przygniótł z zaskoczenia... Wówczas odskoczyłem i rzuciłem Ballem... mialem nadzieje że się uda... PAtrzyłem jak kula się obraca...

Twój pokemon uderzył przeciwnika z całej siły.
"Bzzzzzt" pokemon się nie złapał.
- Grwaaa - teraz nabił sobie na twój róg no cóż... Twoje przyrodzenie.
- Agwrr - Twój pokemon wykrzywił się na samą myśl..

- Prze...GIOŁEŚ! - Po czym wbiłem szpony w przerwy miedzy panerzem i rzucilem go w drzewe - King... Stój... ja się nim zajmę - Po czym ponowiłem to tylko tym razem o skałe... - Został mi Great Ball od Camille... Mam nadzieje ze to zadziała skur... - Odparłem rzucając nim w niego

Pokemon walczył długo z pokeballem.
"DING" - usłyszałeś w końcu.
Tak więc miałeś kolejnego przydatnego stworka w zespole.

Schowałem go do paska, cofnąłem Kinga i ruszylem dalej... Chciałem to szybko załatwić i skupic się na rehabilitacji Camille... Skakałem drzewami po czym gdy byłem na miejscu. Zrobiłem sobie rozeznanie po czym zeskoczyłem na nich zabijajać ich po cichu wchodząc do bazy... Chciałem załatwić swoją imitacje jak najszybciej

Po kolei załatwiales templariuszy.
- No proszę, proszę, kto tutaj się zjawił - usłyszałeś.
W pewnym sensie ten głos był znajomy. To był Tom! Kolega dziewczyny. Miał pełne uzbrojenie i tak dalej. Ciąglemmiał postawę nerda, ale się zmienił.

- Proszę proszę... Można z wojownika zrobić nerda... Ale nie nerda w wojownika... - odparłem po czym wziąłem oba pistolety z stroju - Mówią ze masz regeneracje... Cóż... Szkoda ze nie wiesz jak ona działa w pełni - Po czym strzeliłem w niego i rozpocząłem bieg rzucając mu w twarz bombę dymna a następnie wyciągnąłem miecz i odciąłem głowę... - Dobra rada... Nie zaczynaj z kims kto nie jest z waszego wymiaru - Po czym wyskoczyłem z głową i wywaliłem ją gdzieś dalej wracajać do siedziby by ją zbadać - Cóż... Regeneracja nie ziała na dystans i tak umrzesz...

Ten szybko unikał twoich ataków.
- Zaraz się o tym przekonamy - powiedział i zrobił ci kilka porządnych cięć.
Szybko się zregenerowałeś.
- Nie lekceważ mnie - warknął tylko i odskoczył.

- "nie lekceważ mnie! Ahh nie lekceważ mnie!" - Irytowałem go po czym schowałem broń. Czekałem az zaatakuje wówczas wybyłem mu z dłoni bron i wbiłem w niego - Tandetna podróbka... Możecie strać się mnie skopiować ale nie macie mojego genu - Odparłem cinając mu ukrytym ostrzem serce... - Ciekawi mnie na ile jesteś podobny ja bez serca przeżyje bo sobie nowe zrobie a ty? - Po czym przeciąłem je ostrzem i patrzyłem... Kopie... To tak jakby chcieli kopiować Camille hehe

Ten zaczął się miotać i próbował uciec... Niestety jego regeneracja była zbyt wolna i niedługo padł na ziemi martwy... Tak oto rozprawiłeś się z tym, kto tak okrutnie potraktował dziewczynę. Więcej templariuszy jak na razie się tutaj nie zjawiało.

Rzuciłem resztki gdzies w tył i szperałem w komputerze. Podpiąłem Pokenav i zacząłem w nich grzebać. Szukac informacji... Może jakiś badan.. Czegokolwiek... - Coś tu musi być... Albo chociaż autodestrukcja.. - Odparłem grzebiąc w Logach, rejestrach i innych programach... Jeśli nic nie ma to ustalam autodestrukcje po czym wychodzę jak nigdy nic i wracam do domu Camille... mam z nią wiele do przedyskutowania ale tym razem... - Horn! Jedizemy! - Po czym wypuściłem nowy nabytek...

Znalazłeś jakieś dane, ale wszystkie zaszyfrowane. Sam sobie z tym nie poradzisz. Twój pokemon spojrzał na ciebie, ale pozwolił się wziąć ci na grzbiet i ruszył.
- Gwaah - powiedział coś po swojemu.
Jazda lepsza niż na Onix.

Po dojechaniu wskoczyłem oknem i tam gdzie ją wyczułem udałem się.. Pewnie w jej pokoju na górze.. Zakradłem się i usiadłem na łóżku obok niej. Jeśli spała delikatnie potarłem ręką o jej polik zdejmujac kaptur - Już, załatwione... Zrozumiał ze ciebie sie nie bije - Odparłem patrząc na nią - A teraz... Idę dalej... zostawie cię tutaj

Dziewczyna nie spała, tylko próbowałq cos napisać na laptopie dłuższego.
- Cześć - przywitała się. - A ogólnie... Kto to był? - spytała się.
Na Twoje kolejne słowa się zasmuciła.
- Cóż to buziak na do widzenia mogę dostać? - uśmiechnęła się lekko i czekała co zrobisz.

- Cóż... Tom, ale obecnie jego resztki - Wysunąłem ostrze - Są tutaj - I schowałem, usiadłem znowu - A co nie wystarczy ci ze jestem tutaj? - odparłem całujac ją... Wiedziałem ze skoro się upomina to oznacza ze nie pozwoli mi odejść... Chociaż kto wie

- TOM? Niemożliwe - stwierdziła.
Jak ją pocałowałeś to się uśmiechnęła i delikatnie objęła cie zdrowszą ręką.
- Cóż jak podejrzewam tak czy tak pójdziesz robić swoje? - spytała się.
Trochę się zasmuciła.
- Cóż, niedługo na pokenavie wyślę Ci obiecane opisy.. - westchnęła.

- Jeśli mnie Przekonasz to nawet ponownie ci się oświadczę... Wiesz że robiłem to dla twojego bezpieczeństwa ale ty zamiast być grzeczna to robisz problemy.. .Wiec jak? Przekonasz mnie bym nigdzie nie szedł i został jakiś czas przy tobie? - Odparłem czekajac na jej ruch, w sumie na razie moge poczekać... co za Ironia... Ostatnim razem wyszedłem stąd oknem i ją obrażałem a teraz chce ja całowac hehe

- Cóż, po prawie czterech latach nieobecności mógłbyś trochę więcej czasu mi poświęcić, poza tym odnośnie oświadczyn... Czyżby już według ciebie nieaktualne? - spytała się i cie pocałowała.
Była chyba nawet zadowolona. Nawet chciałeś ja zabić kilkakrotnie, ale to już przeszłość...

- No nie, ale pierścionka nie nosisz... - Odparłem po czym ją pocałowałem - Mam zostać na dłużej? Osiedlić się z tobą... Chcesz tego? - Powiedzałem patrząc na nią... Tyle lat jej nie widziałem a ona nadal piękna... Nawet piękniejsza... - Teraz masz jeśli dobrze pamiętam... 21 lat... Wiec - dodałem calujac ją w szyje - Twój ojciec nie bedzie narzekał ze spędze u ciebie noc... A swoją droga... Pewnie mnie nie znają... Moze sie przedstawie

- Zdjeli mi go na czas zabiegu - powiedziała. - Ogólnie by było super, gdybyś przynajmniej na kilka dni tutaj został - uśmiechnęła się. - I mam prawie 22 lata - dodała.
Przytuliła się do ciebie znowu.
- Ale nie będę cię do niczego zmuszać... Twój wybór - uśmiechnęła się.

- I tak chciałem zostać pomóc ci w rehabilitacji... A to takie droczenie się z tobą - Po czym wstałem - Twój ojciec nie zdaje sobie sprawy ze jestem mutantem... Asasynem a ty moją narzeczoną taa? - Odparłem odwracając się do niej - Hmmm Będzie zły jak zobaczy mnie ze z toba śpie?

Ta się ucieszyła.
- Cóż to jemu raczej można wytłumaczyć wszystko - powiedziała. - A tego to nie wiem, użyjesz swojego daru przekonywania i będzie w porządku - stwierdziła.
Ułożyla się nieco wygodniej.

Zdjąłem strój i powiesiłem gdzieś.. Nawet sam budził respekt... Ostrza położyłem na jej biurku i po chwili byłem obok obejmując ją - Tęskniłem wiesz? - Odparłem delikatnie całując ją w usta, po czym po szyi - Brakowało mi ciebie i twojego głosu, ciepła oraz ust - Dodałem kładać się na plecach

Ta się ucieszyła i to bardzo.
- Ja też tęskniłam i nie wiesz jak bardzo - powiedziała.
Zaczęła palcami przeczesywać ci włosy, co było bardzo przyjemne.
- Ja muszę trochę wrócić do siebie.... Szkoda, że nie mogę się tak szybko jak ty leczyć, by było mniej kłopotów - stwierdziła rozbawiona.

- Ale przez to jesteś urocza i słodka - Odparłem całujac ją - Bractwo niedługo się pewnie do mnie odezwą... W sumie przez trzy lata ciągle gadali o tobie... Chcieli informacji etc... Ale cóż.. Teraz jestem obok ciebie i mogę zrobić to - Po czym pocałowałem ją namiętnie obejmując i delikatnie przyciskając do siebie by czuła się dobrze...