Dziki człowiek-gra Lionheart

- Okej! - krzyknąłem, po czym spojrzałem na swoje pokemony. - Charizard, Salamence, musicie go jakoś unieść! Teraz wszystko zależy od was! Charizard, użyj Strenght to na pewno Ci pomoże, Salamence Ty musisz działać ze swoją naturalną siłą. Gengar! No właśnie! Ty też postaraj się pomóc kolegom! Użyj Psychic na Regirocku i razem z nimi próbuj go wynieść! - patrzyłem na obrót sytuacji, jeśli wszystko się uda, czekam na instrukcje Soi Fong po czym oczywiście przekazuje je swoim pokemonom.

Charizard trochę marudził, ale twoje pokemony zabrały się za podnoszenie kolosa. Łatwe to nie było, oj nie... Przede wszystkim problem za co złapać - twoje stworki zdecydowały się chwycić za ręce, przy czym czerwony smok miał większe problemy ze względu na malutkie łapki. Gdy Regirock już był trochę podniesiony snake Eyes szybkim ruchem wskoczył za niego i po chwili grzebania zerwał mu coś malutkiego z pleców.
W końcu byliście gotowi do lotu - poki trzymały olbrzyma, ty i Soi Fong staliście na Salamence, zaś Gengar ubezpieczał konwój na Charizardzie. Lider gdzieś znikł, więc pozostało wam tylko kierować się wskazówkami kobiety...
-Jeśli się pospieszymy na miejsce dotrzemy za jakąś godzinę... Oby do tej pory się nie obudził, bo będzie z nami krucho.
Smoki wprawiły skrzydła w ruch, lecąc gdzie wskazywała Soi Fong....
***
Przelatując obok kolejnej góry pokemony zakręciły i powoli zaczęły zniżać lot. Widać było, że są już zmęczone... Na szczęście tamten nie dawał znaku życia. W końcu oba smoki położyły Regirocka na polanie w lesie, wskazanej przez waszą przewodniczkę... Trochę przy tym łupnął, ale dalej leży jak zabity.
-Uff... teraz trzeba się stąd szybko wynieść, zanim ktoś nas znajdzie...
Nagle usłyszałeś jakiś głośny łopot. Ty i Soi Fong zaczęliście się szybko rozglądać, gdy nagle Charizard ryknął i wskazał coś na horyzoncie - to był helikopter z wielkim E na burcie. Zbliżał się w waszą stronę... a może w stronę pokemona? Był mały, tak gdzieś 2 osobowy, z pewnością go nie udźwigną...

- Soi Fong, co teraz? Co robimy? - zapytałem, po czym zwołałem swoje pokemony do Siebie. Wszystkie schowałem do ballki, na moment chociaż będą mogły odpocząć bowiem nie wiadomo co teraz będziemy musieli robić. Albo bronić pokemona przed nimi, albo.. Kto wie co się wydarzy. Dlatego też obserwując ów helikopter mocno debatowałem w myślach. A może to Snake Eyes? Jak mają motory to możliwe, że także mają helikopter...

Kobieta zmrużyła oczy, wyglądała na podenerwowaną.
-To nie nasi... E... To muszą być Emperiors! Ale jak nas znaleźli?! Śledzili nas? Nasze pokemony są zmęczone, ale coś z nimi trzeba zrobić. To wygląda na oddział zwiadowczy, jak znajdą Regirocka to wrócą i zwołają resztę... Nie możemy pozwolić im odejść. Szybko, chowamy się!
Szybko pociągnęła cię w krzaki, obserwując zbliżającą się maszynę. Ta szybko zbliżała się i było widać, że zaraz wylądują obok.
-Gdy wyjdą trzeba ich będzie szybko zdjąć... Pewnie wyjdzie tylko jeden, drugi zostanie w maszynie. Ja ruszę na tego który siedzi za sterami, ty przytrzymaj drugiego-syknęła.
Widziałaś, jak wyjmuje katanę z pochwy. To nie wróżyło dobrze...

- Dobra! - powiedziałem do Soi Fong, a następnie czekałem na dobry moment. Ówcześnie wyciągając pokeball z Gengarem. Oczekując kiedy to mój "cel" wyjdzie z helikoptera, mocno skupiony patrzyłem raz w tamtą stronę, raz na Soi Fong, zważając na co, żeby nas nie zauważyli. Wypuszczam Gengara blisko krzaków, a gdy tylko ów osobnik podejdzie karzę Gengarowi użyć Psychic i wrzucić go w krzaki, a następnie ciągnie utrzymywać Psychic. Sam wtedy próbuje znaleźć coś, żeby go związać i zakneblować.

Faktycznie, po chwili śmigłowiec wylądował i wyskoczył z niego jakiś mężczyzna. Widocznie się spieszył, nerwowo rozglądał na boki i nie oddalał zbytnio od maszyny. Zanim się obejrzałeś Soi Fong już nie było - ninja absolutny. Ty również ruszyłeś w stronę ofiary...
Obcy szybko cię dojrzał i już ruszył z powrotem do maszyny, na szczęście Gengar był szybszy i pochwycił go i obezwładnił dość szybko. Nie było niestety nic do związania...
Z boku nie usłyszałeś nic, ale helikopter został wyłączony. Po chwili wyskoczyła z niego twoja towarzyszka z zakrwawioną kataną...
-Żywy? To dobrze, przesłuchamy go...

- Żywy, żywy, śmiało. - spojrzałem na Gengara. Odwalił dobrą robotę. Następnie wzrok skierowany został na Soi Fong, skoro chce go przesłuchiwać to śmiało. Sam nie wiedziałbym o co pytać.. Dlatego też dałem znać Gengarowi, ażeby zaprzestał Psychic, jednak ciągle musi być uważny bo w razie czego ponownie będzie musiał tego użyć. Sam stałem i czekałem aż Soi Fong zacznie zadawać pytania.

Mężczyzna wyglądał na przerażonego, a gdy tylko został puszczony chciał uciekać. Soi Fong była jednak błyskawiczna i zaraz związała go jak baleron...
-No więc dobrze. Po pierwsze kim jesteś i czego tu szukasz? - Huknęła.
-J-john Spenccer... - Pisnął przesłuchiwany - Mmieliśmy sprawddźić, gdzie przewieźiecie ppokemona...
-Ah... a potem?
-Potem zaawiadomić szefa...
Kobieta uśmiechnęła się.
-Oh, widzę że będziemy mieli o czym pomówić w wiosce. Lion, wracamy. Ten tutaj leci z nami, przyda się...
Wasza ofiara nerwowo błądziła wzrokiem po waszych twarzach, mamrocząc coś do siebie.

- Sie robi szefowo. - odpowiedziałem w połowie z uśmieszkiem, po czym chwyciłem dwa pokeballe. Do jednego schowałem Gengara, a na jego miejsce wypuściłem wcześniej schowanego Salamence. Szybko wsiadłem na niego i oczekiwałem, aż zrobi to samo Soi Fong z "zakładnikiem". - Salamence, wracamy do wioski.

Smok grzecznie wziął całą waszą trójkę na plecy, ale przedtem Soi Fong pogrzebała jeszcze przy helikopterze, choć nie miałeś pojęcia po co. Zrozumiałeś kilka minut później, gdy maszyna wybuchła po tym jak się oddaliliście.
Z zakładnikiem było trochę problemów, bo trzeba było go trzymać żeby nie zleciał w trakcie lotu. Powoli oddalaliście się od legendarnego pokemona...
***
Gdy dotarliście do wioski było już niemal ciemno. Lot po zmroku był ekscytujący, jednakże dość niebezpieczny i twój pokemon z ulgą go zakończył. Miasto było wciąż nie do końca ogarnięte po walce, jednak ludzie zdążyli naprawić już cześć budynków. Powitał was Snake Eyes, z uwagą wpatrując się w trzeciego pasażera smoka. Po chwili zostaliście poprowadzeni w stronę świątyni.

Gdy tylko zeszliśmy ze smoka, spojrzałem na niego i pogłaskałem po głowie, zanim odwołałem go do ballki, by w końcu mógł odpocząć powiedziałem: - Dziękuje Ci za dzisiaj, świetnie się spisałeś, w ogóle wszyscy świetnie się spisaliście. Teraz sobie odpocznij, zasłużyłeś. - kiedy tylko pokemon zniknął w czerwonym promieniu, schowałem pokeballa, po czym ruszyłem za Soi Fong i Snake Eyesem do świątyni. Może.. Ba! Będzie ciekawie, oj będzie!

Smok przechylił łeb i poddawał się zadowolony pieszczotom, ale pora była ruszać za tamtą dwójką. W sumie trójką, jeśli liczyć wleczonego więźnia... Soi Fong cały czas po drodze tłumaczyła coś zawzięcie Snake Eyesowi, a ten tylko od czasu do czasu kiwał głową. Nie weszli do budynku gdzie mieściła się sala, lecz skręcili w morze drewnianych szop gdzie spałeś. Po kilku skrzyżowaniach zatrzymali się.
-Wiesz, może idź odpocząć. Dziś się narobiłeś... a my musimy sobie uciąć małą pogawędkę z tym tutaj. Taką do bólu szczerą.
W głosie Soi Fong było coś, przez co ciarki ci przeszły po plecach.

- Eee? - powiedziałem dość dziwacznie.. Odwalam większość roboty, a ta mi powie idź odpocząć. Ehh.. Z zdenerwowaniem chwyciłem za klamkę do drzwi, po czym efektownie trzasnąłem. Zapewne usłyszeli, ale.. to dobrze. Rozejrzałem się po pokoju, spoglądnąłem do plecaka. Wyjąłem jakąkolwiek kanapkę, zjadłem po czym chwilę rozmyślałem. Wszystko nie trwało jednak długo, ponownie spróbowałem jakkolwiek ułożyć się w "łóżku" i z zaciekawieniem jutrzejszego dnia podążyć w objęcia Morfeusza.

Byłeś tak wzburzony, że dopiero po kilku chwilach zdałeś sobie sprawę, że to ten sam pokoik co poprzednio. I nawet na stole stała już parująca miska pełna potrawki z ryżem! Okazała się dużo lepsza niż twoje kanapki, w dodatku z pełnym brzuchem świat nie wydawał się aż taki zły i szybko zmorzył cię sen.
***
Rano obudziłeś się piekielnie zmęczony. Pewnie to wczorajsze wydarzenia... W polu widzenia mignęło ci coś ciemnego i dostrzegłeś... Purrloina.

Podniosłem się z "łóżka" tak, abym mógł usiąść. Następnie spojrzałem na Purrloina. - No, znowu się widzimy. - rozejrzałem się dookoła. Z ninjami nigdy nic nie wiadomo, wtedy było żarło, może teraz też? Jeśli tak, to od razu idę w tamtą stronę i biorę ów miseczkę czy cokolwiek. Jeśli Purrloin do mnie podejdzie grzebię w plecaku i daje mu trochę karmy. A co.. Niech ma coś od życia. Kiedy tylko wszystko zjem, zabieram swoje rzeczy i wychodzę z pokoju. Nadchodzi chyba moment, żeby moja przygoda znowu się kontynuowała, aczkolwiek bez pożegnania się na pewno nie wyjdę, dlatego też ruszam ku poszukiwaniu Snake Eyesa i.. Soi Fong.

-Nyaa!
Zawołał do ciebie pokemon, co zapewne było powitaniem. Jedzonko owszem było! Normalnie jak w pięciogwiazdkowym hotelu! Po chwili obaj zajęci byliście szamaniem. Na koniec zgarnąłeś swój plecaczek i opuściłeś to miejsce... chyba definitywnie.
Dwójkę znajomych odnalazłeś dopiero po dłuższej chwili, w jednym z głównych budynków - nie obyło się bez pytania o nich. Siedzieli na matach, mężczyzna zawzięcie coś migał do podwładnej, a ona kiwała głową i czasem odpowiadała. Na twój widok przerwali się i skinęli głowami.
-Heh, jak zawsze śpioch... - mruknęła kobieta, ale łagodnie.
Mogłeś odnieść wrażenie, że chyba całkiem cię polubiła! O ile jest zdolna do takich uczuć...

- W sumie.. sam dziwię się, że tak długo spałem na tym "łóżku". - mówiąc ostatnie słowo wykonałem typowy gest palcami. Następnie uśmiechnąłem się do nich, po czym po chwili dodałem. - Przyszedłem się pożegnać, czas na mnie. - ruszyłem ku dwójce by uścisnąć im dłonie, po czym czekałem na ich reakcje.

Kobieta zmrużyła oczy, ale nie odpowiedziała na zaczepkę. Snake Eyes przekrzywił głowę, a po chwili zaczął coś pisać.
Nie chciałbyś dowiedzieć się więcej o sprawie? Bo wygląda na to, że wpadliśmy na trop czegoś grubszego.
Soi Fong wskazała ci miejsce obok stołu, gdzie miałeś klapnąć.
-Wygląda na to, że Emperiors są zamieszani w ostatnie głośne łapanki pokemonów w miastach. I ta sytuacja z Regirockiem... Kto wie, ile jeszcze pokemonów padnie ich łupem... - mruknęła.

- Ehh... Czyli czego jeszcze ode mnie oczekujecie? - zapytałem wygodnie siadając na wskazanym miejscu. - Niech będzie, rozwińcie to.. - myślałem, że ta pomoc się już skończyła. Regirock uwolniony, wszystko świetnie, a tutaj mam pomagać dalej. Nie żebym był jakimś egoistą, ale najpierw wypraszają mnie, a teraz mam dalej pomagać. No cóż, ciekawe co powiedzą mi więcej.

Snake Eyes zaraz zabrał się za skrobanie odpowiedzi.
Cóż, do niczego cię nie zmuszamy. Poza tym nie mamy jak na razie jakiś stanowczych zamiarów, ale trzeba się rozglądać. Gdybyśmy tylko wiedzieli, gdzie mieści się ich baza główna... Ten wczorajszy to tylko pionek, nie miał zbyt poufnych informacji. W każdym bądź razie stwierdził, że liderem w organizacji jest niejaki Pan P.
-Wiemy, że chcesz wyruszyć dalej w podróż. Ale może połączysz przyjemne z pożytecznym - pomożesz nam przy tym rozwikłać tę sprawę. Nigdy nie wiadomo, czego można się dowiedzieć przypadkiem - stwierdziła Soi Fong.

- Dobra.. Niech będzie. Ale.. Czyli co ja mam teraz robić? - zapytałem z lekkim zdziwieniem. Czekając na odpowiedź przeszedłem do głębokiej zadumy. Mam sobie tutaj wszystko zwiedzać, trenować ze swoimi pokemonami, a potem po prostu im pomagać? Zobaczymy jak to wyjdzie..

Z grubsza rzecz biorąc chcemy, byś podróżował i nastawiał uszy. Emperiors to potężną grupą, która często działa na wielką skalę. A ponieważ na razie nie mamy zbyt wielu informacji to w zasadzie jedyne, co możemy zrobić.
- Przeczytałeś na skrawku papieru. Soi Fong westchnęła - wyglądała na poirytowaną całą tą sytuacją. Nagle Snake Eyes wstał i wyszedł, a po kilku chwilach wrócił, dźwigając długi, wąski pakunek. Podszedł i stanął przed tobą, a potem skinął głową na pomagierkę.
-Cóż... nie podziękowaliśmy ci jeszcze za pomoc. Dowiodłeś, że jesteś prawdziwym wojownikiem. On zaś powinien mieć broń... Przyjmij to jako oznakę naszej wdzięczności.
Kobieta również stanęła wyprostowania i zrobiło się tak jakoś uroczyście. I tylko było ci głupio, że jako jedyny siedzisz na podłodze.

Zerwałem się dość energicznie na nogi, po czym zerknąłem na tą dwójkę. - Ee.. Dziękuje. - nie pewnie wyciągnąłem ręce w jej stronę, by przyjąć darowaną mi oznakę wdzięczności. Następnie znów spoglądnąłem na nich i ponownie na prezent. Chcąc uświadomić sobie bardziej co to takiego otworzyłem. Wydawało mi się, że będzie to coś w rodzaju katany, chociaż.. po nich można się spodziewać dosłownie wszystkiego. - Dobrze, więc.. Na ten czas macie dla mnie jakieś zadanie. Gdzie mam ruszyć?

Odwinąłeś brązowy papier i twoim oczom ukazał się.. miecz. Owszem, katana. Ale za to jaka!

Wyglądała groźnie lecz zarazem pięknie. Teraz tylko pytanie czy się tym nie zabijesz...
Snake Eyes szybko napisał kilka słów.
Najbliższym większym miastem jest Velvetta, znajduje się na północny wschód stąd. Po drodze jest jeszcze małe miasteczko, jeśli się tam zatrzymasz to dotrzesz pewnie jutro.

Spojrzałem na katanę po raz kolejny. Nie miałem zamiaru teraz jej wyciągać. Ale wiedziałem jedno.. Będzie to mega sprzęt. "Przyodziałem" ją, a następnie odpowiedziałem do Snake Eyesa na powierzone mi zadanie. - Dobrze, ale.. Czego mam tam szukać? - kiedy tylko dowiem się, wychodzę z pomieszczenia i kieruję się na zewnątrz. Wtedy chwytam pokeball z Salamence, wypuszczając go. Gdy tylko na niego wejdę, głaskam po szyi i mówię: - Kierujemy się na północny wschód, do miasta Vendetta. Nie martw się w razie czego będę Cię kierował. - wyciągnąłem PokeNav by być pewnym, że będziemy dobrze lecieć.