Scyther Cutter - Gra TheNeyar

- Znowu bredzisz? A nie, ty mi sen swój opowiadasz. Cóż, może Ursaring wgniatając w ziemię Teddiursaę wgniótł i jego i Shaymin jest na ciebie zły? W każdym razie mam jabłka dla ciebie! - rzuciła radośnie, podsuwając ci trzy jabłka, Sama miała nieco pokrwawione futro przy pysku i mogłeś się domyślić, że już jadła swoje śniadanie.

- Dzięki Nyan.
Wezmę się lepiej za zjedzenie tych jabłek. Ale co mogłem zrobić dla Shaymina... miałem jeszcze Ursaringowi mu to zabrać? Prędzej sam bym zginął tak jak Tediursa. Przykro mi Shaymin, nie wiedziałem że ona mogła mi zabrać ten kwiat... okej następnym razem MOŻĘ się posłucham Nyan.
- Może i on być też na mnie zły, trochę czuję się przybity.

- Myślę, że nie był zły, tylko pokazywał ci, że ten kwiat potrzebny był do zdobycia Metal Coat. Na pewno znajdziemy jeszcze jeden, wiem, gdzie jest ogród z Gracideiami. Nie łam się - rzuciła pocieszająco Nyan. Po chwili deszcz przestał padać, a chmury rozstąpiły się, ukazując piękne promienie słońca. Głowa przestała cię boleć, a więc...?

- To może ruszymy dalej w drogę Nyan? Nie ma na co czekać więc?
Wkońcu wyszło słońce, a głowa przestała boleć. Nie ma co czekać idziemy w drogę.

- Jasne, chodźmy. Ty prowadzisz - odparła Nyan, patrząc na ciebie. Uśmiechnięta, z pełnym brzychem wstała i rozciągnęła się. Była zwarta i gotowa...

- Dobrze Nyan, wracamy na ścieżkę. Niech Officer Jenny będzię gotowa bo nie mam zamiaru jej oszczędzić, tak jak i jej pokemonów.
Dobrze, wracamy na ścieżkę, w drogę.

Nyan pokiwała głową
- Jestem z tobą, Cutter - oświadczyła, przebierając łapkami. Byłeś zapewne wściekły... a droga była długa. Waszym tempem - co najmniej 2 dni, jak nie 3. No, ale co to za czas, kiedy twój trener siedzi w klatce i czeka z utęsknieniem na swego Cuttera?

No na pewno nie dali mu tam PSP i Pataponów do tego xD
~
- Ja to chyba zaraz padnę... takie to się robi nudne... mam siły, nie jestem zniechęcony, ale sja się na to pisałem. Może po prostu porozmawiajmy, tak dla rozjaśnienia czasu. Szybciej nam wtedy minię. Tak na początek to powiedz może coś o sobie.
Może akurat spędzimy teraz ten czas miło. Nie zawsze trzeba być poważnym... ale tamten Mightyena na początku mógł sobie odpuścić kiedy napadł mnie i... Nie, nie wspominam już tamtej Tediursy...

A szkoda, czyż nie? xD
----
- Jestem Poochyeną. Chociaż to chyba zauważyłeś - roześmiała się - Nie pochodzę z tego lasu. Jestem z odległego zakątka, tak dalekiego, że nawet ty o nim nie słyszałeś. Przeżyłam już parę lat w tym miejscu. Później napotkałam sforę Migthy'a i z nimi zostałam. W sumie, nic ciekawego - rzuciła - A ty?

- Okej, to ja jestem Scytherem jak widać <śmiech> i ogólnie jestem pokemonem Sama. Razem mamy wiele wspomniem, oraz z jego pokemonami. Życie jak życie, nie pamiętam wiele o czasach przed byciem pokemonem mojego trenera. Ogólnie to było tak, że pewnego dnia obudziłem się w spalonym lesie niedalego Goldenrod. Bez trenera, byłem sam. W mieście nabawiłem się trochę przygód, bo musiałem kraść rzeczy, by mieć się czym żywić, byłem tam nawet poszukiwany. Potem... ta Officer Jenny. Chciałem przebić stalową klatke, by uwolnić Sama.
Złap oddech, to już było dawno... spokojnie, to już było i nie ma te...
- No więc nie udało mi się go uwolnić, a helikopter zabrał go gdzieś indziej, do innego miasta pewnie... I tak oto poszukiwając go w drodze do Ecruteak spotkałem Tediursę, a potem wasze stado.

- Bardzo ciekawe. W każdym razie smutne. Nie mogłeś po prostu rozwalić helikoptera... czymkoliwek to jest? - zapytała Poochyena, przekrzywiając łebek

- Taaak... To taka latająca maszyna. Na górze takie są śmigła, im szybciej się kręca, tym większa szansa, że się wzniesie w powietrze. Ale nie to teraz ważne.
Bynajmniej czas jakoś zlatuje...

- No. W każdym razie dobrze się stało. Dla całego lasu i wszystkich pokemonów - mruknęła Nyan, patrząc przed siebie. Dalej szliście w milczeniu, przyglądając się przyrodzie.

Mogłaby być już noc? Chciałbym dowiedzieć się czegoś więcej od Shaymina, lub w końcu dojść do tej jaskini. W takim razie idziemy dalej.
- Wiesz może ile jescze zostało drogi?

- Parę godzin. Ale wolałabym się przespać, zanim dotrzemy. Wiesz, wolę być pełna sił, gdy napotkamy Steelixa lub Jenny - rzuciła Nyan, marszcząc brwi. Potem westchnęła
- Nie martw się, uratujemy twojego trenera

- Łatwo powiedzieć, ciężej... no, wiesz sama! -Uśmiechając się szukam miejsca gdzie możemy pospać.
Aaa... Trochę ta droga męczy, ale chyba będzie lepiej kiedy już Sam będzię uwolniony.

- Wiem. Ale wierzę, że damy radę - rzuciła i ułożyła się pod jednym z rozłożystych drzew. Cóż było robić... mogłeś wleźć na drzewo lub spać pod nim. Ale nie martw się, pogoda jest piękna, a drzewo nie ma żołędzi czy innych owoców, które mogłyby spaść ci na łeb...

Dobra, to wskoczę się przespać na gałęzi drzewa, jak będzie niewygodna to przysięgam, że ją obetnę.
- Mam nadzieję, że nam się uda Nyan.
Dobra, czas na drzemkę... Tylko niech Shaymin nie będzie na mnie zła. Chociaż wątpię.

- Też mam taką nadzieję - odparła Nyan sennie. Gałąź była całkiem, całkiem. Zasnąłeś, ale nic ci się nie śniło. Nagle pojawiły się koszmary. Shaymin został uwięziony przez Zoroarka, który z pomocą Raquazy niszczył wszystkie inne pokemony. Arceus próbował im pomóc, ale został śmiertelnie trafiony pazurami Zoroarka. Shaymin spojrzał na ciebie błagalnie i usłyszałeś jego głos
- Zostało niewiele czasu. Uratuj swego trenera, szybko. Potem będziesz musiał go opuścić. Odnajdź górę stworzenia... przeszkodź Zoroarkowi... nie dopuść do obudzenia się Raquazy... - głos cichł stopniowo i zaległa czerń. Po kilku sekundach zorientowałeś się, że to czerń twych powiek.

Co to ma być? Zoroark? Rayquaza? Muszę szybko powiedzieć Nyan. Zejdę już lepiej z tego drzewa.
- Nyan! Wstałaś już?! Okropny sen... Muszę pomóc Shayminowi i Arceusowi... w sumie to tylko Shayminowi. Zdaje mi się, że nie mam wiele czasu, chociaż...
Spokojnie, wziąść głeboki oddech, mów dalej Cutter.
- Już mi się nerwówka kolejna udziela. Już wiem o co chodziło z tymi znakami, z ratowaniem i wogóle. Góra stworzenia... gdzie to może być?

Nyan przeciągnęła się
- Wiem. - odpowiedziała szybko, patrząc na ciebie poważnie - Mnie też się to śniło. Musimy jak najszybciej znaleźc twojego trenera. Jak najszybciej - powtórzyła.

- Zdaje mi się, że nie ma się co ociągać. Ruszajmy dalej w drogę! Nie pozwolimy aby Officer Jenny zrobiła z Samem czegoś niedobrego, jednocześnie nie zapominając o Shaymin. Może się powtórze, ale już idźmy dalej!
To był trochę kłopotliwy sen ale mam nadzieję, że wszystko się uda po naszej myśli.

Ruszyliście więc dalej. Udało wam się pokonać większość drogi i całe szczęście nikt was nie zauważył. W końcu po długim marszu stanęliście jakieś sto metrów od otworu tunelu. Strzegło go kilka osób ubranych na biało z literą R na przodzie.

- Jasne. A jak mi urwią nogę, to będziesz mnie nosił - rozpromieniła się Nyan. Po chwili spojrzała na twoje "łapy" i mruknęła - Może jednak wolę kuśtykać na trzech - zaśmiała się krótko i wyskoczyła z krzaków, wołając
- Hej, dwunogi, łapcie mnie! Kretyni! - zgodnie z przewidywaniami ludzie pobiegli za Poochyeną.