Gra Sandro - być jak najlepszym *o yeah*

Tak więc dzisiaj szykuje się Twoja podróż, po być może ostatniej nocy spędzonej w tym domu wreszcie się budzisz. Zza drzwi już dochodził Cię przyjemny zapach naleśników. Widać Twoja mama chce Ci przyszykować lepsze śniadanie przed tym wszystkim. Wszystko już masz, teraz tylko ogarnąć poranne sprawy i możesz ruszać!


*jaką długość postów preferujesz?*

Mimo ogromnego zapału do rozpoczęcia podróży, który kumulował się we mnie przez wszystkie lata oczekiwania, rozstanie z domem okazało się nadzwyczaj ciężkie. Nigdy nie wyobrażałem sobie, że opuszczenie tego miejsca będzie aż tak trudne. Przez cały okres zamieszkiwania tutaj, zdążyłem strasznie zżyć się z tą okolicą i jej mieszkańcami. Podczas wyprawy zapewne będzie mi brakować matczynych obiadków, czy też pojedynków z ojcem przy użyciu wytrenowanych przez niego wojowników. Czekała na mnie jednak niezliczona liczba potyczek z innymi wspaniałymi trenerami, którzy tylko czekali na moje wyzwanie. Osiągnięcie sukcesu nie miało dla mnie aż tak wielkiego znaczenia, aczkolwiek zawsze miło jest coś wygrać. Bardziej liczyło się dla mnie przeżycie niezapomnianych przygód, lecz gdyby nadarzyła się okazja do zdobycia sławy pewnie bez wahania spróbowałbym swoich sił.
W każdym bądź razie, póki co trzeba się było trochę ogarnąć, zwłaszcza, że nawet nie zjadłem jeszcze śniadania, które miało być moim ostatnim posiłkiem w rodzinnym domu, tak więc szybko wstałem z łóżka, umyłem się i ubrałem. Niedługo potem do moich nozdrzy doszedł przyjemny, a zarazem znajomy zapach. To mogło oznaczać tylko jedno, mama przygotowała naleśniki! Przynajmniej zjem coś treściwego przed wyruszeniem. Chwyciłem spakowany poprzedniego dnia plecak i razem z nim udałem się do kuchni, aby zająć się konsumpcją, o pokeballu ze Sneaselem też nie zapomniałem, leżał bezpiecznie w kieszeni. Tak więc usiadłem na krześle, nałożyłem sobie porcję naleśników i zacząłem jeść.

Poranne przygotowania wreszcie zostały zakończone, a wszystko już na swoim miejscu. A nie, zapomniałeś spakować skarpetek. Cóż to za podróż bez ich zapasu? Twoja mama by padła przecież na zawał jakby się dowiedziała że nie wziąłeś tej jakże ważnej rzeczy! W kuchni czekała na Ciebie dosłownie góra naleśników. Zobaczyłeś też jak Twoja mama zwija kilka kanapek na początek drogi w sreberko.
- Dzień dobry, jak się spało? - uśmiechnęła się kobieta i położyła zapakowane kanapki obok.
Do naleśników miałeś miód, dżem i sok. Twojego ojca póki co nie widzisz, ale.. słyszysz. Potężne chrapanie z pokoju Twoich rodziców.
- Zaraz go obudzę - powiedziała Twoja mama i po chwili poszła do tamtego pomieszczenia.
Usłyszałeś tylko jakiś plusk.
- NO CO JEST!? - krzyk Twojego ojca.
- Może byś tak nie przespał tego, że twój syn wyrusza wkrótce w podróż.
- Aaa... No tak... - już bardziej skruszony głos Twojego taty.