Gra Saya

Link do zapisu:

Stałaś na środku lasu, w nocy nie mogłaś spać więc stwierdziłaś, że będziesz iść dalej. Skończyło się tym, że przeoczyłaś moment gdy ścieżka skręcała i się zgubiłaś. Słońce wstało całkiem niedawno, jednak już całkiem nieźle oświetlało las. Twój pokemon grzecznie siedział sobie w pokeballu, w przeciwieństwie do Ciebie nie miał problemu ze snem. Może dla tego, że nie słowa lidera nie znaczyły dla niego aż tyce co dla ciebie? Wciąż pamiętałaś co powiedział gdy zatrzymał cię na chwilę na skraju lasu. - Scyther jest moim pierwszym pokemonem, dostałem go od siostry i jest dla mnie niezwykle ważny. Tylko on mi po niej został. Ufam ci i wierzę, że zrobisz wszystko co trzeba by wrócił do mnie cały i zdrowy. W jego oczach było wtedy widać, że naprawdę pokemon dla niego wiele znaczy.

Pierwszym co czarnowłosa zrobiła, było wyjęcie mapy regionu i oznaczenie na niej swojej obecnej lokacji. Była to w końcu misja poszukiwawcza, a że czas mógł grać w niej kluczową rolę lepiej nie ryzykować, że skończy się chodzeniem w kółko. Była zdeterminowana odnaleźć tego pokemona, a że nie miała większych wskazówek co do tego gdzie ma go szukać po prostu musiała do pewnego stopnia zdać się na instynkt swojej partnerki. Ona może mieć znacznie więcej szczęścia, dlatego najlepiej jakby przez większość czasu przebywała poza Poke Ballem. A przynajmniej w tedy, kiedy nie odpoczywają. Las o tej porze zaczynał już budzić się do życia, a wraz z nim dzikie pokemony. Dziewczynka nie chciała ryzykować sytuacji, w której znalazłaby się sama z jadowitym owadem. I tak biorąc pod uwagę wszystkie te argumenty za i ignorując jeden przeciw (kotka się na nią obrazi) postanowiła wypuścić ją z kapsuły.
- Jesteś kotem, ta pora nie powinna ci przeszkadzać. Ale staraj się zachowywać cicho, zależy nam na znalezieniu Scythera, a nie na byciu znalezionymi przez Beedrille.

Mapa:

Bez większych problemów znalazłaś miejsce gdzie mogłaś się znajdować. Pomiędzy drzewami zobaczyłaś jakiś niewielki budynczek, który był również na mapie. Po wypuszczeniu pokemona z pokeballa kicia przeciągnęła się i zamruczała zadowolona. Chyba się wyspała i pasowała jej chwila swobody. Rozejrzała się wokół i z podniesionym ogonem ruszyła w krzaki. Nie miałaś wyjścia, maluch chyba nie zamierzał dawać ci czasu na zastanowienie się nad tym co robić.

Dziewczynka spoglądała od czasu do czasu w stronę budki, takie miejsca bywają siedliskami pokemonów robaczych. Wilgoć i ciepło bardzo im sprzyjają, jednak w chwili obecnej nie miała zamiaru wdawać się w konflikty z całym gniazdem. Kłopotów należało unikać, a jeśli uda się po drodze złapać jakiegoś pokemona - cóż, będzie wdzięczna za taką możliwość, jednak nie może zbytnio na tym polegać. Wpierw należałoby zapanować nad Meowth, której temperament może się dać we znaki w sytuacji kryzysowej. Nie chcąc robić w lesie hałasu, czarnowłosa bez słowa pobiegła za kocicą dobrze wiedząc, że ta usłyszy jej kroki. Powoli rosła w niej ekscytacja, na nadzieję było za wcześnie... gdyby Scyther faktycznie był tak blisko, Bugsy z pewnością by go do tego czasu znalazł.

Po jakiś dziesięciu minutach kotka wyprowadziła cię na leśną ścieżkę. Pewnie poruszały si po niej tylko pokemony bo była bardzo wąska i nie aż tak wydeptana. W okolicy słyszałaś odgłosy dzikich pokemonów jednak nie widziałaś żadnych. Kicia nie zamierzała na ciebie czekać i szła dalej ścieżką jakby wcale cię tu nie było.