Niebiańska zagadka - gra Iralein.

- To bardzo miło z pana strony, ale proszę żeby pan opowiedział o swojej pracy, zajęciu... - Przynajmniej czegoś się dowie o tym co kocha robić. Uśmiechnęła się i z jajeczkiem na piersiach stanęła obok mężczyzny. Miała nadzieję, że nie ma wobec niej jakiś dziwnych zamiarów, może powie jej gdzie spotkać pokemony, albo dostać coś do machiny lotniczej.

Tak więc, lotnia którą latałem jest zmodyfikowaną wersją zwykłej podstawowej lotni, jest wzbogacona o silnik spalinowy i wielkie śmigło nadające pęd dodatkowo pilot nie wisi w niej a siedzi, kadłub "jajko" ma w sobie najbardziej podstawowe elementy to jest obsługa lotek i obrotów silnika, jak pewnie zauważyłaś nie miała ona kół ponieważ ształt kadłuba pozwala lądować na płytkich jeziorach, ten model potrzebuje jednak sporego rozpędu ponieważ jest to pierwszy taki model, hm można powiedzieć że to motolotnia.
Jeśli chodzi o ogólne latanie, posiadam własną szkółkę lotniczą, za odpowiednią opłatą szkolę ludzi póki ich wiedza teoretyczna nie osiągnie zadowalającego stopnia a potem wsadzam ich w lotnie a ja asekuracyjnie lecę na moim pidegotcie i bulbasaurem aby w razie czego uratować kursanta...

Gdy tak szliście a facet na oko 30 letni opowiadał o swojej maszynie i pracy powoli zbliżaliście się do końca lasu a waszym oczom zaczęły się ukazywać w oddali pierwsze dachy...

Miło było słuchać o tym co ten mężczyzna opowiadał. Była taka radosna, oj taka szczęśliwa dziewoja. A gdy usłyszała ofertę od razu chciała się zgodzić, w końcu być wolna w przestworzach, ale nie widziała czy wystarczy jej pieniędzy

Widząc nagłe zakłopotanie mężczyzna przybliżył się lekko i pogłaskał dziewczynę po głowie, nie martw się, jeśli chciałabyś polatać mogę cię przeszkolić za darmo, w końcu gdyby nie ty i twój togepi to bym już więcej nie polatał Wil powiedział to ze szczerym uśmiechem na twarzy i lekko rozmarzonym wzrokiem. chyba wciąż myślał o kolejnym locie

Jej oczy od razu rozbłysły ze szczęścia. Uśmiechnęła się do lotnika.
- Bardzo panu dziękuję... - Jakoś nie należała do ludzi towarzyskich, stąd nie wiedziała co powinna mówić dalej, jak ciągnąć tą rozmowę.

mężczyzna uśmiechnął się do siebie i resztę drogi przeszliście w ciszy podziwiając spokój naturalnego lasu, gdy już doszliście do miasta, Wil pozostawił ci wybór kolejnego miejsca do którego mieliście iść.

Do wyboru były:
pokemarket
pokecenter
kilka domków
sklep z różnościami
poczta

Las był na swój sposób uroczy jak i normalny. Drzewka szumiały, powietrze było czyste. Miasto jak miasto, normalne i spokojne. Zastanawiała się gdzie powinna się udać, no cóż z chęcią zobaczy co mają w tutejszym pokemarkecie.
- Może do pokemarketu? - Uśmiechnęła się nieśmiało.

A więc do pokemarketu, gdy szliście przez miasto wasz spacer zakłóciła trójka małych chłopaczków udających samoloty i kołujący wokół was, Wil ze śmiechem pozgarniał całą trójkę w ramiona i zaczął ich za włosy tarmosić. No małe brzdące żadnego latania na niskim pułapie między domami zrozumiano? po czym ich puścił a chłopaczki ze śmiechem pobiegli dalej między domy, eh nauka w las z tymi brzdącami, no dobra chodźmy do pokecenter

- Oh... No chodźmy. - Miło było popatrzeć, że jednak on mówi prawdę. Kierowali się do pokemarketu, w końcu chciała coś kupić.

Gdy weszliście do pokemarketu za ladą stał młody chłopak gdy zobaczył młodą ładną dziewczynę na jego twarzy pojawił się szeroki uśmiech właściwie krzyknął Zapraszam do mojego skromnego sklepu, w czym mogę służyć? uradowany czekał na twoją odpowiedź a na Wila nie zwrócił uwagi tak jakby w ogóle go nie było.

Dziewczynę to zachowanie od razu spłoszyło, można rzec, że zapomniała języka w gębie. Była totalnie zakłopotana, do tego jeszcze się na nią patrzył. Rumieniec po kilku sekundach był na jej twarzy.
- Eeem, noo... Co tutaj masz w tym sklepie. - Ledwo to powiedziała, czuła jakby ściany na nią naciskały i brakowało jej powietrza. Źle jej było z tym, że cała uwaga sprzedawcy była skierowana właśnie na nią.

Nieco ochłonęła, ale i tak czuła się nieswojo. Co chwila zerkała na drzwi, bojąc się, że chłopak zamknie je jak będzie chciała stąd uciec. Dobrze, że jeszcze lotnik tu był, inaczej pewnie byłaby daleko stąd.
- Myśli pan, że mogę coś tutaj kupić i będzie się dobrze sprawowało? -

Wil widząc twoje zakłopotanie położył ci dłoń na lewym ramieniu i lekko cię do siebie przytulił tak twoje prawe ramie opierało się o niego. Jeśli chcesz kupić pokeballe czy potiony to jest idealne miejsce, no chyba że interesują cię z goła inne rzeczy przeznaczone bardziej dla ludzi w takim razie powinniśmy zajrzeć do drugiego sklepu...

Poczuła się naprawdę nieswojo, kiedy Wil ją przytulił. Aż zrobiła się czerwona jak burak. Rozejrzała się, a że Nie miała szczęścia do dzikich pokémonów, pogłaskała Togepi i postanowiła wyjść ze sklepu.
- To dowidzenia. - Jedynie kultura ją nie opuszcza. Postanowiła zatem iść do następnego sklepu.

Ah przepraszam za tamto w sklepie, po prostu widziałem cię zakłopotaną reakcją chłopaka ze sklepu więc chciałem cię jakoś wyratowąć, no to chodźmy do kolejnego sklepu może znajdziesz tam to czego szukasz, po czym zrobił krok w bok abyś nie czuła się nieswojo.

Ukłoniła się lekko. Lepiej czuła się, kiedy mężczyzna odsunął się od niej. Więc poszli to tego drugiego sklepu zobaczyć co tam ciekawego mają. Otworzyła drzwi i jej oczom ukazał się sklep...

wszędzie wisiały graty nawet rower przyczepiony do sufitu na jakiś linkach, za ladą stał starszy mężczyzna zajęty czytaniem książki, na półkach były rózne rzeczy zaczynając od części do silników po skarpetki kończąc, jednym słowem burdel na kółkach

Rozejrzała się, myśląc czy znajdzie tutaj coś działającego. Podrapała się w kark myśląc co tutaj może kupić.
- Eem, proszę pana. Proszę pana... Ma pan jakąś dobrą wędkę? - Zastanawiała się czy ten sprzedawca widzi coś poza swoją książką. Myślała czy nie pukać w ladę, żeby go obudzić.

he? co? o! nowy klient, eetoooo witam! witam w moim sklepie, co mówiłaś? wędka tak? no hmm zobaczmy...

Po czym starszy pan wyszedł przed lade i zaczął cię oprowadzać po sklepie

tu masz różne rzeczy do biwakowania, namioty, lampy, latarki i tym podobne...
tutaj zaś są rzeczy bardziej elektroniczne, pokedexy, aparaty, telefony...
o są i tutaj przedmioty rybackie, wędki, sieci na ryby i robaki, lubisz robaki? eee pewnie nie.

Z drugiej strony masz reszte rzeczy, wskazal przeciwny korytarz po czym wspiął się na taboret i wyciągnął małą wędkę, no ta będzie w sam raz, jest mała ale bardzo giętka więc sie nie złamie tak szybko, do tego można ją składać no i jest w miarę lekka, zawołałbym za nią 100$ ale dla takiej ładnej dziewczyny powiedzmy 80$, nie musisz decydować teraz, rozejrzyj się.

Po czym starszy pan wrócił za ladę do czytania książki.

Rozglądała się za jakąś dobrą wędką, na którą mogłaby coś porządnego złowić. Ryby były świetne do pokazów, ale po ewolucji. Westchnęła cicho. Miała nadzieję, że ta wędka, którą proponuje sprzedawca będzie odpowiednia. Postanowiła ją zatem wziąć. Złapała ją i poszła do lady sprzedawcy. Wyjęła 80$ i położyła ją.
- No chyba mnie pan przekonał. Wezmę tą. A coś na przynęte będzie? - Była zestresowana, ale co poradzić, taka już była. Po usłyszanej kwocie wyjęła owe pieniądze i położyła na ladę. Po tym wyszła ze sklepu rzucając zwykłe do widzenia.

Proszę bardzo, odwiedź mnie jeszcze kiedyś młoda damo, nie często mamy tu takich miłych ładnych gości, prawda panie lotniku?
prawda prawda...
Po czym oboje skineliście mu głową na pożegnanie i wyszliście ze sklepu, chwilę czasu spacerowaliście bez większego celu, w pewnym momencie Wil zagaił, to co może przejdziemy się do mojej szkółki?

Patrzyła po okolicy szukając ciekawych rzeczy. Niestety, wszystko wokół ją nudziło. Delikatnie się przeciągnęła, żeby lotnik tego nie zauważył. W końcu wyszedł z propozycją odwiedzenia jego szkółki. W sumie to był świetny pomysł, z chęcią poszybuje w przestworzach. Popatrzyła na Wila i skinieniem głowy wyraziła swoją chęć. Była taka rozpromieniona, że odebrało jej możliwość rozmowy.

Zeszła wam dobra godzina na dojście do jego szkółki, oczom ukazał się mały domek a za nim stodoła i pas startowy przed nią, gdy tylko weszliście za ogrodzenie nagle rozległ się jakiś szczęk dobiegający ze stodoły po czym wyszedł z niej uwalony w smarze chłopak w wieku bodajże 13 lat.