"Rodzinna prawda" - gra Nunally

Nunally napisał:Imię : Nunally
Nazwisko : Garrstone
Ksywa : Nen
Wiek : 18
Płeć : Kobieta
Wygląd :
(Klik)Dziewczyna
nie wydaje się być bardzo urodziwa, lecz chyba sama bardziej to sobie
wmawia. Szczególną cechą charakterystyczną w jej wyglądzie jest to, iż
posiada tęczówkę w kolorze jaśminu. Ma bladą cerę bez piegów lub innych
znamion, za to skórę gładką i sprężystą. Ponadto zawsze ma zimne dłonie,
nie wiadomo z jakiego powodu. Jej naturalnym kolorem włosów jest
rudo-rdzawy, a ponieważ nienawidzi tego koloru farbuje je na różne
odcienie czerni, co z połączeniem jej koloru skóry tworzy całkiem
ciekawy kontrast.

Charakter :
Nunally jest
trochę nieśmiała i zamknięta w sobie, za to typową marzycielką. Lubi
przebywać w samotności i zagłębić się w swoim umyśle. Jeżeli ktoś
naprawdę się uprze, żeby zaskarbić sobie jej zaufanie, może mu się to
zdecydowanie udać. Dziewczyna bardziej zachowuje pozory małej zagubionej
dziewczynki, która nie może się odnaleźć w panującym świecie. Nie lubi
tłumów, woli być sama lub też w towarzystwie, kilku osób. Sama wybiera
sobie znajomych i osoby, które znajdujące się w jej pobliżu. Jest
wytrwała i dąży do ustalonych przez siebie celów. Jest też wierna swoim
zasadom i przyjaciołom. Uwielbia fioletowy kolor, spać i marzyc (mogłaby
przespać całe swoje życie, uciekając od codziennych problemów).

Historia :
Panna
Garstoon wracając z codziennego wieczornego spaceru z Arkanine'm
zobaczyła coś dziwnego w oddali. Widoczność była ograniczona przez mgłę.
Z lekkim strachem zbliżyła się do tej osoby. Po chwili okazało się, że
była to mała 5 letnia dziewczynka. Widok brudnego, osmolonego z
podartymi ubraniami dziecka, wywarł na starszej pani nie małe wrażenie.
Nie czekając wzięła ją na ręce i udała się w kierunku swojego pensjonatu
dla niepełnoletnich dzieci. Tak, pani Garstoon była właścicielką, a
jednocześnie dyrektorką domu dziecka. Jak się później okazało,
dziewczynka nie potrafiła nawet mówić. Na szczęście w mieście był
lekarz, który mimo tak późnej pory, mógł przybyć do nich. Poza drobnym
przeziębieniem, dziewczynce nic nie dolegało. Właścicielka postanowiła,
że jak na razie będzie przebywać w pokoju jedno osobowym. Przez pierwsze
tygodnie próbowała się oswoić z obecną sytuacją nie ruszając się z
swojego pokoju. Codziennie po kilka razy odwiedzała ją dyrektorka domu,
by móc nawiązać z nią kontakt. Pozostali mieszkańcy domu z wielkim
zaciekawieniem chcieli oglądać nową przybyszkę. Wykorzystywali każdą
okazję, by móc zerknąć na nią. Nareszcie, gdy zaczęła się cywilizować,
jej opiekunka postanowiła przejść do edukacji. Nie trzeba było dużo
czekać żeby nadgoniła rówieśników. W końcu staruszka musiała się podjąć
próby znalezienia jej rodziców, co okazało się bezowocne. Szukała
wszędzie, rozwieszała plakaty, zamieściła ogłoszenie w prasie codziennej
i wykupiła ogłoszenie w radiu. Mimo to nie przynosiło to skutków.
Postanowiła więc, że aż do uzyskania pełnoletności zostanie pod opieką
pensjonatu. Tym samym nadała jej imię Nunally i nazwisko po zmarłym
mężu. Wymyśliła też, iż rodzice dziewczynki oddali ją tylko z powodów
finansowych i kiedy polepszy się ich budżet, zabiorą ją do domu. I tak
żyła w świadomości, że kiedyś jej życie będzie takie jak opowiadają jej
inne dzieci. Szybko stała się ulubienicą całego personelu, pani Garstoon
i jej towarzysza, Arkanine. Zaczęła też nawiązywać kontakt z
dzieciakami. Z pośród kilku dziesięciu złośliwych, denerwujących i
pyskatych bachorów zielono-oka wybrała jednego na przyjaciela, ciemnego
chłopaka o imieniu Eric i o 2 lata starszego od niej. Był on zupełnie
inny niż reszta tej bandy zarozumialców. Nauka przychodziła jej z
łatwością, a najbardziej ciekawił ją temat o pokemonach, które były dla
niej nie lada zagadką. Już na pierwszej wzmiance o nich, wiedziała, że
to jej tzw. konik. W ciągu paru kolejnych dni wszyscy byli wypytywani na
jej już ulubiony temat. Słysząc tylko słowo pokemon, jej oczy robiły
się jak pięciozłotówki. Któregoś dnia wraz z brunetem znalazła na
strychu książkę, w której było sporo informacji o pokemonach wraz z
rysunkami i opisami. Właśnie wtedy postanowili, że kiedyś wyruszą na
wyprawę, w której znajdą i jeżeli się im uda, złapią wszystkie. Księga
wpadła w ręce chłopaka i oznajmił, że przechowa ją do wyprawy. Gdy
skończyła 15 lat, Panna Garstoon powiedziała jej prawdę. Nunally nie
wiedziała co ma zrobić, była wściekła i rozpaczano tym faktem. Ta
wiadomość odbiła się na jej psychice. Zaczęła inaczej spoglądać na
świat. Życie dla niej nie było już takie same. W tych trudnych chwilach
dużym wsparciem był dla niej Eric. Dopiero teraz dostrzegła w nim coś
więcej niż przyjaciela. Nim się obejrzała minął rok, co wiązało się z
odejściem jej przyjaciela. Był dla niej to kolejny cios, lecz przed
odejściem obiecał jej, że kiedy skończy 18 lat przyjdzie po nią.
Dziewczyna czekała z niecierpliwością na ten upragniony dzień, a każdy z
nich wydawał się być bez końca. W trakcie tego dwuletniego oczekiwania
wydarzyło się coś co do końca życia wypali piętno w jej życiu. Wraz z
listem przybył mały chłopiec w wieku 12 lat imieniem Lenovo. Jak się
okazało jest jej młodszym bratem. W liście była napisana ostatnia wola
rodziców Nunally w której prosili, żeby zaopiekowała się swoim bratem.
Poza tym jednym zdaniem nie było nic więcej, poza tym, iż list był
nadany z Petalburg City. Dziewczyna niedługo potem zasypała młodego
chłopaka lawiną pytań, jednak on na większość odpowiadał nie pamiętam,
ponieważ doznał częściowej amnezji. Oznajmił również, że posiada
pokeball, a w nim małą Eevee. Jeszcze w ten sam dzień starsza pani
ofiarowała Nunally pokeball, który zamieszkiwał Growlithe. Kobieta
dobrze widziała, że za niedługo przybędzie chłopak, który zabierze ze
sobą jej podopieczną i przyda się jej pokemon do obrony. Po kilku
tygodniach wreszcie nastał ten dzień. Osiemnaste urodziny Nunally. W ten
dzień do pensjonatu przybył jej najlepszy przyjaciel, lecz nie sam.
Wraz z nim do jego byłego domu przybył mały Phanpy. Po kliku godzinach
rozmów i opowiadań namówił on dziewczynę do wystartowania w lidze
pokemon. Bez jakiegokolwiek namysłu zgodziła się. Zabrała swoje rzeczy i
pożegnała się ze wszystkimi, a w szczególności z kobietą, która
uratowała jej życie. W końcu będzie mogła odnaleźć swoich rodziców na
własną rękę i to wraz z jej przyjacielem oraz Lenovo. Przy okazji będzie
miała szansę spełnić swoje marzenie z dzieciństwa związane z pokemonami
z książki.
Starter : Growlithe
Region : Hoenn
Profesja poboczna : Początkująca ogrodniczka.
Wrogowie : Zabójcy rodziców
Towarzysz :
~ Eric Black, 20 lat, hodowca, wygląd.
~ Lenovo Hezmi, 12 lat, trener, wygląd.
Rywal : Tymczasowo brak
Cele :
~ Wyjaśnienie sprawy z jej biologicznymi rodzicami.
~ Wspiąć się jak najwyżej w lidze pokemon, regionu Hoenn.
~ Spotkanie oraz możliwe złapanie jak największej ilości pokemonów wymienionych i opisanych w książce.
Pokemon : Poliwag
Typ gry : Trochę akcji, horroru no i komedii.
Prośby : Brak
Nr GG : 46170063
Wybór MG : Moim skromnym zdaniem najciekawiej prowadzisz gry trenerskie.

Nazwa : Phanpy
Płeć : Samica
Level : 15
Zdolność : Pickup
Charakter : Bardzo pieszczotliwy i leniuchujący pokemon. Lubi drzemać i się bawić. Bardziej zależy mu prawidłowym rozwoju i szczęśliwym spędzaniu czasu, aniżeli na walce czy pokazach.
Ataki : Odor Sleuth, Tackle, Growl, Defense Curl, Flail, Take Down, Rollout, Return(!), Bulldoze(!)

Nazwa : Growlithe
Płeć : Samiec
Level : 7
Zdolność : Flash Fire
Charakter : Growlithe jest bardzo dumnym, lojalnym i honorowym pokemonem. Zawsze walczy uczciwie, nawet jeżeli chodzi o obronę bliskich. To może być zaliczane jako wada, ponieważ kodeks honorowy jest dla niego najważniejszy. Mimo wszystko, jest przyjaznym pokemonem.
Ataki : Bite, Roar, Ember

Nazwa : Eevee
Płeć : Samiec
Level : 7
Zdolność : Adaptability
Charakter : Eevee jest bardzo oddana swojemu trenerowi. Chce, aby był z niego jak najbardziej dumny, dlatego na każdym kroku chce pokazać i udowodnić, że jest wart czasu. Łatwo się nie poddaje.
Ataki : Helping Hand, Tackle, Tail Whip, Shadow Ball(!)