Wojskowa szkoła miłości~Gra Raizo/Chrystian'a

Twój dziadek wypuścił trzy pokemony, kazał wybrać, jako że miałes spore przeszkolenie jeśli chodzi o poki, wiedziałeś również że dziadek w takich wypadkach wybiera pokemony całkowicie losowo nie byłes zaskoczony widząc trzy poki:


Wybieraj, jeden z nich będzie twój! Wszystkie są trenowane osobiście przeze mnie i są pod największą dyscypliną!

Popatrzyłem na wszystkie pokemony kątem oka. W mojej głowie szybko oceniłem każdego pokemona oczywiście żaden nie był dla mnie wystarczająco dobry jednak trzeba było dokonać wyboru. Po zrobieniu paru kroków w tą i tamtą stanąłem na przeciw wodnego poekmona.
-Nie postarałeś się za bardzo dziadku, myślę jednak że zrobię z jednego z tych pokemonów prawdziwego wojownika.
Kucnąłem obok Corphish'a i spojrzałem na jego twarz.
-Ty pójdziesz zemną, mam nadzieje że jesteś gotowy na najgorsze.
Po tych słowach szybko wstałem na równe nogi czekając kiedy w końcu będę mógł opuścić to miejsce.

Dziadek się uśmiechnął- Nie ja mam sie starać a ty, pamiętaj że prawdziwa siła nie drzemie w wielkości, nie w mieśniu, a w taktyce, rozumie i zdobyć ją można ćwiczeniami, Corpish jest bardzo dobrym pokemonem w rękach dobrego trenera, w rękach miernego trenera i legendarne pokemony bedą fajtłapami. Trzymaj, tu masz podstawowe wyposażenie, potem przejrzysz je, tam czeka na ciebie łódka, popłynąć możesz gdzie chcesz, Corpish ci pomoże. Dziadek zachował chłód, wiedziałeś że mimo to będzie tęsknił. Wsiadłeś na łódkę i zobaczyłeś że jest tam miejsce specjalnie skonstruowane dla Corpisha, tak by mógł pomóc ci wiosłować, dziadek wiedział że tego pokemona wybierzesz, tylko z kąd?

Gdy dziadek starał się mi coś wytłumaczyć myślami byłem zupełnie gdzieś indziej. Byłem pewny swych postanowień i tego że prawdziwa siła tkwi w ciężkiej pracy i treningach dlatego też dziadek niepotrzebnie tracił oddech. Gdy tylko mogłem wyjść zrobiłem to bez zawahania, żadnego słowa podziękowania czy pożegnania teraz w mojej głowie myślałem tylko o pierwszej walce i rozpoczęciu swojej misji. Po dodarciu na łódkę byłem trochę zdziwiony wyglądało to to jakby staruszek lekko mną zmanipulował ale cóż nie było już odwroty zacząłem więc wiosłować nakazując pokemonowi by zrobił to samo, z jednak strony by mi pomógł a z drugiej chętnie chciałem sprawdzić jego siłę.

Na początku pokemon wolno się poruszał lecz z czasem nabral sily, szczwany chyba wiedzial ze ruszać z pełnej pary to nie dobrze. Gdy odpłyneliscie kawałek od wysepki praktycznie znikła wam ona z pola widzenia, nie wiedzieliście gdzie płynąć, pokemon jak i ty zwolniliście, mały Corpish patrzył się na ciebie czekając na dalsze polecenia.

Cały czas bacznie obserwowałem pokemona i jego ruchy byłem pewny że po przeszkoleniu które sprawił mu mój dziadek nie będzie leniem i da z siebie wszystko. Gdy tylko wysepka zniknęła nam z oczy od razu wiedziałem że następny przestanek trzeba oddać losowi w końcu to on sprowadził mnie do dziadka zastanawiałem się gdzie mnie dalej zaprowadzi.
-Wiosłuj po prostu przed siebie niech wszystko zależy od przypadku.

Pokemon wedle wskazówek rozpędził łódkę w jednym z kierunków, płyneliście jakieś 3 godziny i żadnego lądu nie było w pobliżu a łódeczka napędzana siła małego wodnego pokemona ruszała sie zadziwiająco szybko. po następnych dwóch godzinach dobiliście do małej wysepki, w sumie to piaszczystej plaży z kilkoma drzewami, mają sadzawką z słodką wodą oraz skrawkiem polany, prawdopodobnie można tu by spotkać jakiegos pokemona lecz na razie nie było nic widac a zaczynało się ściemniać.