Mrs. Darkrai in what the hell am I czyli gra GhostRiderki

Kod:

Imię i Nazwisko/Pseudonim: Klaudia Damsel
Rasa Pokemona: Darkrai
Historia: Klaudia nie miała zamiaru zostać trenerką pokemonów. Wolała pilnie uczyć się w szkole, by móc później pomagać swojemu ojcu w badaniach nad ewolucją pokemonów. Jak każda prawie normalna dziewczyna miała przyjaciół, z którymi robiła różne, nieraz głupie rzeczy.
Pewnego popołudnia jej ojciec wpadł do domu i powiedział jej, że ma wyruszać w podróż. Klaudię zdziwiła nie tyle sama propozycja, co to, że jej tata opuścił laboratorium tak wcześnie, bo zwykle przesiadywał tam do godziny 22(jeśli w ogóle wracał), nie krócej.
- Ale dlaczego? - spytała się z wyraźnym zaskoczeniem dziewczyna.
- Nie ważne, bylebyś stąd ruszyła jak najszybciej - odpowiedział jej podniesionym głosem ojciec.
Po chwili jednak nieco się uspokoił.
- Przyjdź jutro rano do laboratorium - dodał, po czym wyszedł.
Klaudia starała się zrozumieć swojego ojca, jednak nie mogła. Już dawno ustalili sobie, że nie wyruszy w podróż i będzie się pilnie uczyć, by później móc pójść na uniwersytet, żeby zdobyć wykształcenie wystarczające, ażeby mogła pracować w laboratorium. Nie mogła jednak sprzeciwiać się swojemu rodzicowi. Poszła więc na górę i pochowała swoje książki do szafek. "Skoro jutro mam ruszyć, to nauka już nie ma sensu" - pomyślała. Po chwili popatrzyła się z sentymentem na zdjęcie, które trzymała zawsze między geografią, a polskim. Przedstawiało ono ją razem z bratem i rodzicami. Jeszcze wtedy jak byli razem....
Było naprawdę wesoło, jednak po jakimś czasie ojciec całkowicie oddał się pracy w laboratorium i wieczorami rodzice zaczynali się kłócić. Te kłótnie ciągle przybierały na sile, aż jej starzy się rozwiedli. To był dla niej naprawdę wielki szok. Była zdana tylko i wyłącznie na siebie, gdyż ojciec po tym wszystkim jeszcze dłużej pracował. W końcu jednak musiała się przyzwyczaić i żyć tak jak teraz... A brat? Pewnego dnia nie wytrzymał i poszedł. Mówił coś, że dołączy to team Rocket... To ją jeszcze bardziej dobiło.
Wzięła swój plecak i wróciła do przygotowań. Hm.. Co jej było potrzebne? A tak: mapa, pokedex, pieniądze, puste pokeballe, starter, jakieś jedzenie, ubrania... I co jeszcze? Nie wiedziała do końca, co jest potrzebne, by wyruszyć w taką podróż. Postanowiła się jednak na razie tym nie przejmować. Jutro rano wcześniej wstanie i spakuje co potrzebne. I tak część z tych rzeczy dostaje się w laboratoriach od profesorów. Po chwili Klaudię coś tknęło - przecież musi się pożegnać z przyjaciółmi. Zerknęła na zegarek - była 17.40. O tej porze zwykle były mecze. Na pewno tam będą.... przynajmniej chłopacy. Ruszyła więc nad boisko.
Jak dotarł na miejsce, po chwili wypatrzyła swoich kolegów, jak coś obgadują.
- Hej - podeszła do nich.
- No cześć - odpowiedział mu blondyn, najgadatliwszy z całego zespołu oraz największy kawalarz w szkole - Odd.
- Chłopaki, mam do was sprawę... Ja jutro ruszam w podróż pokemon.....
Wszyscy na te słowa zamarli. Widać było, że nie nadążali. Klaudia? W podróż? To przecież jak śnieg padający w lecie!
- No nie patrzcie się tak na mnie! - wzbraniała się dziewczyna.
- A co z twoim wykształceniem? - spytał się Jeremy - największy kujon, większy nawet od Klaudii.
- Jakoś to będzie - odpowiedziała zakłopotana. - Zaraz wracam do domu. - Byłam tylko po to, by się pożegnać.
- No to trzymaj się... I życzę powodzenia - tym razem odezwał się Urlich, najlepszy piłkarz w szkole.
Pozostali przytaknęli, jakby mówili "My życzymy ci tego samego".
- Dzięki - Klaudia machnęła ręką ręką, po czym ruszyła w drogę powrotną do domu. - A, pozdrówcie ode mnie Aelitę i Yumi!
Doszła do domu i otworzyła drzwi. Odruchowo spojrzał na zegarek. Była już prawie 19.
- Może coś jeszcze przeczytam...
Weszła na górę, do swojego pokoju, po czym wzięła z półki książkę z chemii zatytułowaną "Sole". Zaczęła ją czytać i sama nie wiedziała kiedy - zasnęła.
Kiedy obudził się rano, słońce już dość mocno świeciło.
- Zaspałam! - krzyknęła, po czym zbiegła na dół, do łazienki.
W pośpiechu umyła się i przebrała, po czym wbiegła z powrotem na górę i spakowała najpotrzebniejsze rzeczy. Już miała wychodzić, kiedy przypomniało się jej coś - zdjęcie. Wzięła je i włożyła do osobnej kieszonki w plecaku.
Wyszła z domu i zamknęła go na klucz, który schowała pod kamień w ogródku. Już miała ruszyć w drogę, kiedy usłyszała jakiś głos w swojej głowie, który mówił mu, żeby poszła do lasu.
- Hm? - zdziwiła się.
Tak ją ciekawił ten głos, że nawet się nie zastanowiła, tylko ruszyła w las. Coś co chwilę jej podpowiadało "Idź w lewo, teraz w prawo, prosto...".
Po chwili dotarła na jakąś polanę, a na niej stał wielki, biało-złoty pokemon.
- K-kim jesteś?! - Klaudia wyraźnie się wystraszyła. - I czego ode mnie chcesz?!
- Masz zadanie - usłyszała spokojny, lecz stanowczy głos pokemona.
Dziewczyna straciła przytomność i obudziła się gdzieś... W jakimś kanionie. Było ciemno, ale ona doskonale wszystko widziała. Czuła się, jakby miała w głowie stado Rhyperiorów.... Czuła się jakoś dziwnie, jakoś inaczej... Spojrzała na swoją rękę i była przerażona... Ręka była czarna, jednolita... Miała trzy palce, które raczej przypominały jakieś ostro zakończone szpony.. Ogółem cała... wyglądała jak pokemon! I to taki straszny... Bała się... co się z nią w ogóle takiego stało...?
Charakter:Miła i niezbyt pewna siebie, zwykle nie potrafi się zbytnio odnaleźć w ciężkiej sytuacji. Mimo wszystko chętna do pomocy i nie lubi swoich mocy.

Po otrząśnięciu się z szoku wynikającego z przemiany zauważyłaś że nie stoisz na w głębi kanionu tylko unosisz się nad nim. Również twój wzrok mocno się polepszył, widziałaś jakby odległe światło księżyca biło tak mocno jak słoneczne.
Co teraz robić? Mogłabyś się wydostać z kanionu, choć musiałabyś opanować nieznaną ci jeszcze sztukę lewitowania wyżej.Mogłabyś tez tak sobie egzystować w miejscu w którym jesteś i czekać na to że ktoś ci wyjaśni co się do jasnej anielki dzieje. Wybór należy do ciebie.

Jeszcze zupełnie niezorientowana rozejrzałam się wokoło. To wszystko jakoś jeszcze do mnie nie docierało. Spojrzałam na swoją prawą dłoń, albo raczej w obecnej chwili trójpalczastą łapę czarnego pokemona. Poruszyłam palcami. To wszystko było takie dziwne.
Sterczenie w jednym miejscu raczej nic mi nie da. Spróbowałam się unieść kawałek wyżej, choć przez moje ciągłe niezorientowanie czym ja tak dokładnie jestem nie byłam pewna, czy mi się uda...
Miałam w sobie mnóstwo wątpliwości co do tego wszystkiego. Czyżby sen? Nie, to niestety rzeczywistość...

Najdziwniejszą rzeczą w tej całej sytuacji było to że czułaś się jakbyś zawsze była w tym ciele, jakbyś dobrze wiedziała jak lewitować i używać trzech palców.
Po krótkim czasie ogarnęłaś latanie we wszystkie strony i bez problemu wyleciałaś z kanionu.
Księżyc już zaczął się obniżać, lecz słońce jeszcze nie wzeszło. Na prawo las, na lewo polanka i jezioro nad/w którym spały jeszcze wodne poki.

To uczucie jakbym zawsze miała to ciało było bardzo zastanawiające. O co tu tak dokładnie chodzi? Zamyśliłam się i spojrzałam w kierunku lasu. Wolałam zaszyć się gdzieś w gęstwinie niż być na otwartej przestrzeni, choć ciągle nie miałam pojęcia to mogę teraz tak w ogóle robić... Po chwili jednak skierowałam się nad jezioro. Chciałam zobaczyć dokładnie jak teraz wyglądam. Miałam tylko nadzieję, że nie rzuci się na mnie jakiś zdenerwowany wodny pokemon...

Popatrzyłaś w lustro wody i ujrzałaś swe odbicie: Biała głowa (z jakąś kitką?),Niebieskie diaboliczne oczy,czerwone kolczaste wyrostki(nie oceniaj mnie, tak mówi wujek Google) oraz całe ciało czarne , jednak było ono jakoś... eleganckie w swej diaboliczności.

A więc tak wyglądam? Jestem dość straszna, ale można się chyba przyzwyczaić... Ale... Na jaki czas ja taka będę? Tego nie wiedziałam, lecz musiałam się jakoś z tym pogodzić... Po chwili się cofnęłam i ruszyłam w kierunku lasu. Ciągle myślałam co ja takiego mogłabym robić w tym ciele. Na pewno muszę poćwiczyć, tylko ja nawet nie wiedziałam, co potrafię prócz tego lewitowania... Drażniła mnie sytuacja, w której się znalazłam. Gorzej już być nie może...

Jakby na zawołanie pojawiły się przed tobą dwa Zangoosy, z których jeden był Shiny, a obydwa nie wyglądały przyjaźnie. Na razie jednak nie atakowały, a jedynie cię okrążały.
Nie miałaś pojęcia jak walczyć, jednak czułaś się, jakbyś umiała użyć takich ruchów jak: Ominous Wind, Disable, Calm Mind, Snarl i Dark Pulse.

No nie... Teraz to totalnie nie wiem co robić... Uważnie patrzyłam na te Zangoosy, będą atakować? Nieciekawie, ja w ogóle nie mam pojęcia jak się walczy. Jakoś to jednak musi wyjść... Tak więc jak tylko rzucą się do ataku to szybko się wycofuję i uderzam tego Shiny Dark Pulse w brzuch i używam Disable. Ciężko walczyć z dwoma przeciwnikami, ale chyba nie mam wyjścia. Uderzam drugiego Snarl i poprawiam Dark Pulse.

Pierwszy Dark Pulse zadał trochę obrażeń, jednak Disable nie zadziałał, gdyż Zangoose nie zdążył wykonać ruchu. Drugi Przeciwnik uniknął Snarl, i zanim zdążyłaś użyć Dark Pulse on użył Thunder Puncha, przybijając cię do pobliskiego drzewa i paraliżując ciebie.
Zangoosy zauważyły że z tobą nie ma żartów, więc użyły swego najpotężniejszego ataku- Podwójnego Focus Blasta. Już ten atak miał cię dosięgnąć, gdy z drzewa spadł Shiftry i odbił Knock Offem Focus Blast prosto na Zangoosy. Shinyemu udało się uniknąć, jednak ten zwyczajny został mocno uderzony i wyrzucony z 15 metrów dalej chwilowo uniemożliwiając mu walkę.
Shiftry dał ci Cheri Berry i zapytał-Dasz radę dalej walczyć?- Shiny Zangoosa chyba nie obchodził stan swego kamrata i użył Hone Claws, przygotowując się do następnego ataku.

Stan:
Ty-88%
Shiftry-100%
Shiny Zangoose-100%
Zangoose-43%

- Tak - odpowiedziałam Shftriemu.
Dzięki Cheri Berry przynajmniej pozbyłam się sparaliżowania... Zwykłego Zangoose przynajmniej na chwilę mamy z głowy, a z tym Shiny może być kłopot. Przynajmniej ten Shiftry mi pomaga... Gdy Shiny używał Hone Claws, wykorzystałam chwilę by uderzyć pokemona za pomocą Dark Pulse i jak zaatakował to zrobiłam unik w bok i uderzyłam go Snarl.

Shiny Zangoose był naprawdę potężny, udało mu się PRZECIĄĆ DARK PULSE swoim Crush Clawem, lecz gdy zaatakował bezpośrednio z Brick Breaka ty odleciałaś w lewo, Shiftry w prawo i połączyliście twój Snarl i jego Razor Wind zadając Shinyemu niemałe obrażenia.
Niestety zapomnieliście o drugim, który zaatakował Shiftriego Focus Punchem.

A niech to... Użyłam Disable na tym drugim, żeby zablokować mu Focus Punch. Jest naprawdę ciężko, a ja nie mam za nic doświadczenia w walce... Użyłam Calm Mind, po czym jeszcze raz uderzyłam Shiny Zangoose za pomocą Dark Pulse. Zerknęłam w jakim stanie jest ten Shiftry. Cały czas miałam również baczenie na drugiego Zangoose i w końcu uderzyłam go Snarl, po czym szybko sunęłam się na bok i zaatakowałam Dark Pulse.

Tym razem Dark Pulse trafił, i to mocno jednak drugi Zangoose po uderzeniu Shiftriego ciebie też zaatakował Thunder Punchem. Zangoose zaczął się śmiać z tego, jak łatwo mu idzie, jednak spuścił gardę i nie spodziewał się dwóch ataków, co go zwaliło na deski.

Stan
Ty-76%
Shiftry-58%
Zangoose- Fainted
Shiny Zangoose-75%

Tak więc został ten Shiny Zangoose. Jest silny, a ja nie dawałam mu zbytnio rady. Przynajmniej ten Shiftry jest i mi pomaga... Tym razem uderzyłam Snarl i zrobiłam unik w bok, po czym użyłam Dark Pulse. Niezbyt fajnie było obrywać w walce, ale cóż... Teraz jestem pokemonem i w tym przypadku nie mam innego wyjścia za bardzo...

Zangoose uniknął Snarla i prawie cię uderzył Focus Blastem, lecz Shiftry podbiegł z pomocą Quick Attack i odbił go Knock Offem. Razem z Shiftrym użyliście połączonych twego Dark Pulsa i jego Leaf Storm, prawie nokautując Shinyego. Ten wiedząc że nie ma szans wziął swego upadłego towarzysza i uciekł gdzie pieprz rośnie.
Shiftry uklęknął przed tobą i powiedział z uniżeniem-Dzięki legendarnym!Nasz prawowity władca powrócił aby z powrotem nami rządzić i pokonać naszych odwiecznych wrogów!-

No i wreszcie kłopot z tymi Zangoose zażegnany... Jednak teraz na wypowiedź tego Shiftry byłam bardzo, ale to bardzo zdziwiona.
- Ja raczej nie jestem tym, za kogo mnie masz.... - odpowiedziałam mu.
To było bardzo zastanawiające. Jaki znowu władca? Pewnie wyglądał tak samo jak ja i w ogóle... Jedynie jeden kłopot: ja nie jestem nim. Nie dość, że nagle zostałam zmieniona w pokemona, napadły na mnie dwa Zangoose to jeszcze właśnie to co powiedział Shiftry...

Shiftry był tak zdziwiony że strocił na chwilę oddech i musiał się nieco odsunąć.
-Jak to!? Mistrzu, nie pamiętasz jak walczyliśmy przeciwko armii Arceusa?Walczyłem przecież u twego boku tak samo jak... zaraz. Czy to możliwe? Hmm... Choć proszę za mną-
Shiftry poszedł w głąb lasu. Czy może on coś wiedzieć o twojej... przemianie?

Widać Shiftry przeżył spory szok. Ja po chwili zresztą też... Jak to walka przeciwko armii Arceusa?! To wszystko robiło się coraz dziwniejsze, a ja nie byłam w tym wszystkim zorientowana. Może jednak się czegoś o tym wszystkim dowiem. Popatrzyłam jak pokemon ruszył w głąb lasu i poleciałam za nim. Było coraz więcej pytań niż odpowiedzi, a sytuacja zdawała się być naprawdę poważna. Miałam nadzieję, że wszystko się jakoś wyjaśni.

Gdy szłaś za Shiftrym on opowiadał ci historię mrocznych pokemonów
-Od wieków pokemony typu mrocznego były niedoceniane i poniżane przez inne typy oraz odrzucane przez legendarnych przez swoją naturę. Gromadziliśmy więc siły, aby wreście zyskać takie same prawa co inne typy. 40 lat temu uderzyliśmy. Nasze siły złożone z naszej armii Pokemonów Mrocznych i Duchów z Mistrzem Sariusem kontra armii Największego- Arceusa. To była masakra. Tysiące pokemonów poległo na polu bitwy i musieliśmy się wycofać. Nasz Mistrz nie mógł znieść porażki i ukrył się w oddaleniu od wszystkich. Być może popełnił samobójstwo. To by wyjaśniało twe przybycie. Widzisz, jest pewna legenda, mówiąca o tym że za każdym razem gdy Darkrai umiera, jego ciało zostaję przejęte przez duszę jednego z ludzi. Wydarzyło to się w historii ok. 5 razy, a teraz po raz szósty.
Musisz nam pomóc. Słyszeliśmy pogłoski że Arceus zbiera siły aby zniszczyć pokemony mroczne raz na zawsze. Musisz zebrać własną armię, aby pokonać Arceusa i obronić nasz typ!
Wiem że to jest dla ciebie nagłe, ale nie martw się, każdy pokemon mroczny jest twym przyjacielem i pomoże ci z całego serca. Ocalisz nas?-

Cały czas uważnie słuchałam tego co mówił Shiftry. A więc to wszystko tak? To co usłyszałam, było naprawdę poważne. Zamyśliłam się, czyli teraz jednak zostanę taka aż... do końca. To mnie trochę zdołowało.
- Cóż... Powiem tak: postaram się wam pomóc jak najbardziej - odpowiedziałam Shiftriemu.
Ciągle musiałam to wszystko jeszcze ogarnąć, chociaż teraz... Raczej myślami byłam przy domu, przyjaciołach... Porządnie dołujące to wszystko.

Shiftry zaprowadził cię na drugi koniec lasu i zatrzymał się przed kamienną ścianą z jakimś wgłębieniem w niej. Dotknął swoją ręką ściany i rozstąpiła się ukazując rozległą pieczarę.
Bez słowa weszliście do środka i po kilku minutach spaceru w całkowitej ciemności ukazał ci się niesamowity widok.
Wewnątrz pieczary znajdowało się miasto wypełnione pokemonami mrocznymi.
W centrum miasta był bazarek i malutkie jezioro z gigantycznym purpurowo-welwetowym kryształem unoszącym się nad nim. Od bazarku odchodziły z 50-stopniowe schody i na górze było coś w stylu starojapońskiej świątyni. Podpatrzyłaś w górę i ujrzałaś że sufit tworzył wspaniałą mozaikę. Shiftry powiedział-Witaj w mieście Dar-king, ostoi pokemonów mrocznych. Choć za mną.- poprowadził cię na środek bazaru.

Z zainteresowaniem rozglądałam się wokoło. Nawet nie miałam pojęcia, że takie miejsce mogłoby w ogóle istnieć... Rety, tak dużo dziwnych rzeczy po tej mojej przemianie... Cóż, na nudę to ja raczej nie mogłabym narzekać, mimo wszystko jednak przytłaczała mnie waga sytuacji, wnioskując ze słów Shiftriego, w jakiej się obecnie znajdowałam. Przynajmniej wiem jakim pokemonem jestem... Darkrai. Nazywany władcą koszmarów... Niezbyt podobają mi się te zdolności, ale muszę raczej do nich przywyknąć. Cały czas wędrowałam za Shiftrym.

Po drodze do świątyni gdzie prowadził cię Shiftry każdy pokemon od razu gdy cię zauważył od razu klękał. Po kilku chwilach już każdy pokemon wokoło był w postawie klęczącej.
Gdy doszliście na szczyt schodów Shiftry powiedział do całego miasta donośnym głosem
-Współtowarzysze! Mam zaszczyt powiedzieć wam że nasz władca powrócił, i to w nowej postaci! Powitajcie szóstą reinkarnację Darkraia! Okej, teraz musisz po prostu wygłosić krótką mowę, ale uważaj na słowa, ponieważ zdefiniują to jaką przyszłość masz zamiar zbudować. Nie śpiesz się i wygłoś mowę kiedy będziesz gotowa.-

Tego się obawiałam, będę musiała wygłosić mowę... Tylko dobrze, ze ta będzie miała raczej na celu przywitanie się... Więc krótko. Nie nadaję się na przemowy, ale najwyżej później pogadam o tym z Shiftrym...
- Witam wszystkich! - zaczęłam. - Mam nadzieję że podołam roli, jaka na mnie spadła... Obiecuję że postaram się jak najlepiej wypełniać swoje obowiązki... Razem stworzymy przyszłość, w której pokemony mroczne będą miały takie same prawa, jak pozostałe...
Było ciężko, ale myślałam, że jakoś z tego wybrnęłam... Rety będę musiała poćwiczyć czy coś... Cóż, jaką przyszłość miałam zamiar zbudować to wiedziałam, tylko... Jak do niej dążyć?

Mimo średniego profesjonalizmu przemowy pokemony rozumiały twoje położenie i zaklaskały brawo. Shiftry zaprosił cię do świątyni gdzie przed tronem stał Absol
-To jest Catrax, miał pilnować królestwa do twego przybycia- Wyjaśnił Shiftry
Catrax przywitał się-Witaj, szósty Darkraiu. Mam nadzieję że nam pomożesz w tych trudnych czasach. Zanim jednak omówimy strategię pozwolę sobie zapytać- jakie jest twe imię?-