Zapomniana Kraina - Ao

1.
Ty i twój przyjaciel Crobat już drugi raz w tym miesiącu ruszyliście ku przygodzie. Tym razem w tajemniczej krainie, w której nikt nigdy nie widział człowieka. Jesteś pierwszą istotą ludzką, która po odnalezieniu dorgi dotarła tak daleko. Cóż... teraz musicie znaleźc to, co chcecie i odejść, prawda? Nie można zakłócać spokoju pokemonów przez długi czas...

Troche nam zajęło by odnaleźć prawdziwą drogę, Dziesiątki kilometrów przechodzonych w Lesie Tysiąca Słów, a następnie przez Połódniowe Góry aż w końcu znalazłem.
- Crobat, musimy zachować ciszę i nie dać po sobie poznać że tu jesteśmy, dlatego Ciebie wybrałem do tego zadania. Będziesz mnie informował na bieżąco o zbliżających się pokemonach, dobrze?

2.
Crobat skinął głową i bezszelestnie wyfrunął w powietrze. Chłodny wiatr targał twoje włosy i przynosił apetyczne zapachy... jabłek? Tak, zdecydowanie jabłek. Pewnie jakiś pokemon ucztuje...

Jabłka? - pomyślałem czując ich zapach unoszący się w powietrzu i ostrożnie skierowałem się za Crobatem. On był moim radarem, i na nim polegałem w tym miejscu, zwłaszcza wiedząc w jakiej dziczy jestem, nie chciałem się od niego oddalać.

3.
Crobat sunął leniwie po jasnym niebie, akurat w stronę jabłek. Nic nie zapowiadało zmiany pogody na gorszą, a lepsza już być nie mogła. Nadal jednak nic nie znaleźliście... jaka szkoda.

To dopiero początek, nie można oczekiwać zbyt wiele po tym regionie. O dziwo byłem pełen zapału i nie zamierzałem zrezygnować z poszukiwania pokemonów w tym regionie. Musza być tutaj naprawdę ciekawe okazy.

4.
Nadal nic, jednak tym razem usłyszałeś głośny plusk. Crobat, pomny na twoje instrukcje ruszył w tamtą stronę, leniwie ruszając skrzydłami

A jednak coś się tam dzieje...musze byc czujny i iść pod osłoną drzew by nie wystraszyć żadnego stwora, a tym bardziej by nikt tutaj zbyt szybko nie dowiedział się o mojej obecności.

5.
Zauważyłeś jedynie małego Lombre, taplającego się w wodzie. Nad nim krążył jakiś ptak, ale nie mogłeś powiedzieć jaki, bo zaraz zniknął. Tak, to miejsce to raj dla dzikich pokemonów...

- Hmm...lombre. - pomyślałem przez chwilę, po czym dałem znak Crobat'owi do odwrotu. To nie byl pokemon z którym mógłbym coś ciekawego w przyszłości zrobić, niech korzysta z życia w tym dzikim raju.

6.
Ruszyliście dalej... i dalej nic się nie pojawiało. Cóż... pokemony nie muszą się tu co prawda chować przed ludźmi, ale czują się bezpieczniejsze w swych "domkach". W każdym razie było tak cicho, że słyszałeś nawet swojego Crobata, lecącego parę metrów powyżej i wypatruącego najmniejszego ruchu.

Dziwna oaza spokoju. Szczerze, wątpiłem w miejsca takie jak te. Nie spodziewałbym że istnieją tak odizolowane od świata miejsca, ale widać że świat mnie mile zaskakuje. Patrzę co chwilę na Crobata obserwując jego reakcję z patrolu tego terenu.

1.
Crobat nagle świsnął cicho i skierował się na lewo. Wzbił się wyżej, żeby pokemon, którego wypatrzył nie zauważył go. Spojrzał na ciebie i uśmiechnął się, lecz przez to gubił rytm. Mimo to leciał dalej.

- Corbat, spokojnie...skup się. - pomyślałem patrząc na mego pokemona który przez chiwlę wytrącił sie z rytmu. Ostatnie czego chcę to zbierać potrzaskanego Crobat'a z ziemi. Tak oto tym sposobem nadal za nim podążam.

2.
Szliście dalej. Crobat zleciał niżej i cichym piskiem wskazał położenie pokemona. Był to Bibarel, spokojnie skubiący jakąś gałązkę. Nagle spojrzał w górę i ujrzał nietoperza. Machnął łapą i dalej zajadał.

Hah, przyjazny stworek, zostawimy go w spokoju, chociaż nie powiem, mimo niepozornego wyglądu kiedyś kusiło mnie posiadać takiego pokemona. No ale cóż, tego zostawię w spokoju a ja udam się dalej za Crobatem. Może spotkamy coś ciekawszego niebawem?

3.
Nadal nic, mimo, że wędrowaliście parę minut. Crobat ni nie wynalazł i chyba trochę się zmęczył, bo wylądował. Cóż, nie jest robotem. W każdym razie było południe... może pokemony o tej porze odpoczywają i nie wychylają się?

- Crobat, dajesz radę? - zapytałem pokemona od razu kiedy tylko do niego doszedłem.
- Odpocznijmy troche, schowajmy się w koronie drzew i złąpmy nieco tchu. Przeczekamy, może i pokemony wyjdą ze swych kryjówek.

4.
Faktycznie, po kilku minutach zauważyliście stado Raticate'ów, buszujące po krzakach w poszukiwaniu jagód. Nagle jeden wpadł na twój trop i podążył za nim. Widząc ciebie zastrzygł uszami z ciekawości jak pies. Nigdy nie widział człowieka, więc nie musiał się go bać. Był największy ze stada. Pomiędzy Raticate'ami widać było też jednego z innym kolorem sierści i bez ogona...

Hmm? Postanowiłem przeskanować oba Raticate tego z dziwnym kolorem sierści oraz tego największego. Zaintrygowała mnie ich postawa, a ja byłem łagodny w stosunku do nich i spokojnie wyjąłem dexa skanując pokemony. Ciekawe co tam się pokaże ?

Shiny Raticate || 19
Charakter: Pokemon waleczny. koniec ogona stracił w walce o przywództwo. Nie jest największy, ale za to najsilniejszy ze stada
[b[Płeć:[/b] Samiec
Ataki: jak na lvl
Ability:

Raticate || 22
Charakter: Samica Alfa. Jedyna w stadzie, nie lubi walczyć. Zwykle spokojna i opanowana, a także ciekawska.
[b[Płeć:[/b] Samica
Ataki: jak na lvl
Ability:

Oba pokemony wyszły przed szereg. Samiec zasyczał cicho, ale samica podeszła bliżej i obwąchała twój but.

Witajcie... - powiedziałem niepewnie, nie popełniając żadnych gwałtownych ruchów. Przykucnąłem i pogłaskałem oba pokemony bo ich głowach. 
- Z tego co mi powiedział Dex, silne z was pokemony, a wasza przeszłosć jest całkiem interesująca...Mam na imie Ao. - dodałem.

Samiec syczał coraz głośniej, ale samica wyszczerzyła kły na znak uśmiechu. Reszta stada podeszła bliżej, machając szczurzymi ogonami. Z tyłu widać było małe Rattaty, które jednak umykały przed twoimi dłońmi.

Hah, wiecie może gdzie tutaj są jakieś ciekawe miejsca do zwiedzenia? Takie dziki, gdzie znajdę coś ciekawego? - zapytałem pokemonów. Chciałem je wykorzystać, nie robić im krzywdy i dzięki temu, może wpadne na terytorium nieco rzadszych pokemonów?

Raticate pokazały łebkami za siebie i odeszły do swoich zadań. Crobat tymczasem odpoczął i znów wzleciał w powietrze, wypatrując dla ciebie rzadkich pokemonów.