Darkrai Klaudia - GhostRiderka

Zerknęłam w stronę dymu. Chyba tam dzisiaj nie dolecę. A przed nocą muszę znaleźć sobie jakąś kryjówkę... Tak więc w trakcie lotu rozglądałam się w poszukiwaniu jakiejkolwiek wyspy, na której mogłabym przenocować.

Znalazłaś maleńką wysepkę tuż przed tobą, na której nie było ani drzew, ani nic. W świetle gwiazd, które zaświeciły, mieniła się na niebiesko. Woda wokół niej spokojnie szumiała. Mogłaś tam przespać noc...

Rozejrzałam się po wysepce. Maleńka, jednak mogę na niej spokojnie spać... Weszłam tam w podłoże, przybierając teraz formę cienia. Stamtąd patrzyłam się na gwiazdy. Dobrze, że znajdę się w pobliżu domu godzinę po zniknięciu... Przynajmniej nie wyjdzie, że nie było mnie długi czas... Po chwili próbowałam zasnąć.

Zasnęłaś i nic ci się nie śniło. Super. Gdy otworzyłaś oczy zauważyłaś, że jesteś na środku morza. Nigdzie nie widać było wulkanu, który jeszcze przed uśnięciem widziałaś. Co się stało???

Że co?! Nieźle, spłukało mnie czy coś... Wyszłam z cienia (bo przecież ciągle w nim byłam) i rozejrzałam się wokoło. Teraz to dopiero mam kłopot... Zajmie mi sporo czasu nim odnajdę wulkan... Chociaż może przez noc nie zawędrowałam tak daleko?

Rozejrzałaś się... ale nie, nadal byłaś na wyspie. Choć tak naprawdę to wcale nie była wyspa, uświadomiłaś sobie, słysząc chrapanie. To po prostu wyjątkowo duże Carracosta, spał sobie w morzu. A ty na im. Gratulacje za pomysł. Następnym razem trzymaj się może nie chrapiących wysp? xD

No nieźle... Uniosłam się nad pokemonem i spojrzałam na niego. Tak wielkiej Carracosty nigdy nie widziałam... Postanowiłam jednak nie budzić pokemona, mógł się zdenerwować za tą moją pomyłkę czy coś... Rozejrzałam się wokoło. Starałam się określić gdzie północ.

Na twoje oko to chyba wywaliło cię parędziesiąt kilometrów na północ, więc wulkan masz na południe stąd. Może to i dobrze, bo zapewne jesteś bliżej niż byłaś. Chyba... W każdym razie zauważyłaś Staraptora lecącego w tm kierunku. Może się pod niego "podpiąć", jak pod Carracostę? Zaoszczędzisz energię.

Zerknęłam na Staraptowa... W sumie czemu nie spróbować? Tak więc w odpowiednim momencie weszłam w cień tego Staraptora tak, żeby mnie nie zauważył. Tak więc będę mogła łatwiej dotrzeć do wyspy...

I tak sobie lecieliście, aż szum skrzydeł cię uśpił. Gdy się ocknęłaś, byliście dokładnie nad wulkanem. Mogłaś się już odłączyć.

Wyślizgnęłam się z cienia Staraptora, jeszcze chwilę sama będąc cieniem. W końcu stamtąd wyszłam i rozejrzałam się wokoło. Czyli dotarłam nad wulkan... Zrozumieć istotę ognia... Znowu przemyślenia. Chociaż już niedawno rozważałam nad tym żywiołem.

Tak, rozważałaś. Czas przypomnieć sobie, co wiesz, odnaleźć ścianę i jakoś podłożyć pod nią ogień. Łatwizna...

Przecież nauczyłam się ognistego ataku... To nie powinien być kłopot w ogniem. Ogień nie pali się, jeśli nie ma "paliwa" i powietrza... Bez tlenu nic się nie spali... Niszczy rośliny, jest zabójczy... Ogniste pokemony potrafią używać płomieni bez przeszkód, głównie dzięki swoim organom wewnętrznym... Tak rozmyślając podróżowałam po tej wyspie w poszukiwaniu ściany.

Znalazłaś ją... właściwie to nie była ściana, a zastygła magma pod twoimi stopami. Taak... to teraz tylko ją roztopić i stawić czoła kolejnemu strażnikowi. Ciekawe, czego ten będzie chciał...

Spojrzałam na magmową ścianę. Tak więc czas zrobić użytek z nowo poznanego ataku. Po chwili zebrałam swoją energię i zaczęłam swoim ogniem topić tą płytę.

Roztopiłaś magmę i po chwili stanęłaś już przed kolejnym wejściem. Tutaj z kolei w jeziorkach z płynnej magmy taplały się Slugmy i Cyndaquile. A przed tobą stał Quilava, patrząc groźnie. Gdy zobaczył dwa elementy na łapach uspokoił się i westchnął
- Witaj, Darkrai. Wiem, czego szukasz.

Kiwnęłam głową i również przywitałam się z pokemonem. Rozejrzałam się wokoło. Tym razem pokemony pływają sobie w magmie... Dość... gorąca ta kąpiel. No i ciekawe jakie wyzwanie tym razem przede mną stoi, żeby dostać kolejny element.

- wiem, o czym myślisz. Ale nie będzie trudno. Musisz po prostu przejść po jeziorku magmy, wykorzystując każdy możliwy sposób, oprócz przelecenia nad nim. - Quilava rozwiał twoje wątpliwości. Powodzenia...

Z początku nieźle się zdziwiłam, lecz po chwili byłam już spokojniejsza. Wszystkie możliwe sposoby prócz przelecenia nad nim... W końcu zrobiłam użytek ze swojego Icy Wind i zaczęłam używać go, by schłodzić magmę do tego stopnia, że ta zastygnie.

Pomyślmy... Lawa owszem, schłodzona, pokemony na szczęście zdążyły uciec, a ty spokojnie "przeszłaś" po jeziorku. Ledwo zeskoczyłaś na drugim brzegu, a już ciśnienie stało się zbyt duże i zastygła lawa wybuchła, tworząc swoisty wulkan. Quilava uśmiechnął się, jakby dokładnie tego się spodziewał
- No dobrze. A teraz co robisz, by uratować swoją skórę? - zapytał spokojnie. Tymczasem magma podpływała coraz bliżej ciebie...

No nie, teraz to jest nieciekawie... Pomyślałam nieco. Nie wytrzymam tego gorąca, ale i jednocześnie nie mogę zamrozić powierzchni, bo wybuchnie. Tym razem muszę być precyzyjniejsza. Zaczęłam za pomocą Icy Wind schładzać tylko brzeg zbliżającej się lawy. Powinna powstać ściana, która ją zatrzyma i da mi czas, żeby przejść...

Ściana, owszem, powstała, ale lawa przelewała się pand nią, powoli zbliżając się do Quilavy. Ta pokiwała głową
- Pomyśl. Tak dużo już wiesz na temat trzech żywiołów. Wiatr, ogień, woda... Pomyśl o tym, jak dzięki tym trzem żywiołom powstrzymać ogień... Icy Wind tylko go na chwilę zatrzyma, ale co dalej? A może... daj się pochłonąć? - Quilava z uśmiechem wszedł do lawy i... zniknął.

Teraz totalnie nie miałam pomysłu. Sytuacja pozornie prosta stała się dość ciężka przez moje uchybienie. Gdyby nie wiatr czyli powietrze... ognia by nie było. No i wiatr go roznosi... Woda gasi ogień... A ogień ogniem? O ile wiem czasem się to stosuje przy palących lasach. To zanczy robi się rugi pożar i dwa pożary się ze sobą spotykają i wypalają siebie nawzajem... Wypalają paliwo, jakim są drzewa, ale co może mi tu pomóc?

Szczerze? Nic. Wodne ruchy tak samo jak lodowe spowodują kolejne wybuchy. Za to ogniste raczej nic nie dadzą, bo czym jest twój mizerny płomyczek w porównaniu z potęgą ziemi? No niczym. Jedyne, co ci pozostało to...

teraz to można było powiedzieć, że mam "poker face". No tia. Albo coś mi się z tego uda, albo się sfajczę na węgielek... Zbliżyłam łapę do lawy. Ciągle nie byłam pewna co wyprawiam, ale raczej innego wyboru nie miałam... Niby miałam, ale to by oznaczało zawalenie sytuacji.