Safari Luxiana

Użytkownik: Luxian
Prowadzący: Ktoś chętny...
Partner "Pokemon": Yamask
Odznaki: Ani jednej :c
Strefa Safari: Magiczny Zagajnik
Ekwipunek: 2x Saffari Ball, Pokedex, Pokenav,Mapa, Karma(?)




po rutynowej kontroli zostałeś wpuszczony na teren safari. Twój Yamask był bardzo zadowolony i krążył wokół Ciebie, poćwierkując coś po pokemonowemu. Było dość chłodno a po niebie przechodziły pojedyncze chmury. niczym leniwe Mareepy

Chłopak zaczął iść do przodu, rozglądając się po okolicy. Nie wiedział gdzie iść i co robić. Zaczął z nudów szukać po wszystkich możliwych kryjówkach za jakimiś pokemonami. W końcu takie jest założenie Safari, nie? Znaleźć i złapać jak najwięcej pokemonów. Szkoda, ze w tej strefie, można było złapać tylko dwa...

Tak więc razem ze swoim pokemonem ruszyłeś w drogę. Na początku tereny były bardziej przyjazne, dopiero te dalsze - mniej uczęszczane przez trenerów były dziksze i bardziej niedostępne, chociaż tam jest większa szansa na spotkanie pokemona. Yamask chwilę zataczał wokół Ciebie kółka, po czym zaczął się zabawiać w penetrowanie okolic i co chwilowe wracanie do Ciebie.

-Sebastian, pomożesz mi trochę? - Zapytał chłopak podczas przeszukiwania jednej z dziupli którą znalazł.
Bądź co bądź, ale tutaj mogło cos być. Jak nie jakiś przedmiot, to może chociażby jajo? Kto wie. Gdy tylko sprawdził poszedł dalej, szukając za terenami nie zwiedzonymi jeszcze przez trenerów. A przecież takie musiały się tu znajdować.

Znalazłeś spory w gąszcz, gdzie było mnóstwo pnączy i innego uczepliwego dziadostwa. W końcu się w nie zaplątałeś, a Twój pokemon starał się Ciebie wydostać. I wtedy poczułeś coś na swojej głowie. Było to lekkie, małe i się ruszało. To na pewno nie był Twój pokemon, a Ty byłeś chwilowo unieruchomiony.

Chłopak ostrożnie próbował wydostać się z pułapki w którą właśnie wpadł. Ten to musiał na prawdę mieć szczęście. Jakim cudem można dopiero co gdzieś wejść i już plątać się w jakichś krzaczorach?! No nic, przecież każdemu się zdarza... (Luckowi najczęściej) Gdy tylko da radę wyjść z krzaków, spokojnie i ostrożnie spróbuje zobaczyć co ma na głowie, nie strasząc tego.

Jakoś udało Ci się w końcu wyplątać z tych krzaczorów i jak wziąłeś to coś co siedziało Ci na głowie to ono zadrżało. Poczułeś też jakiś puch. Jak stworek był już na wysokości Twoich oczu to ujrzałeś takiego pokemona:

Stworek przechylił łebek, albo raczej cały się przechylił i patrzył na Ciebie. Nagle wykonał ruch jakby chciał Cię dziobnąć, ale po chwili zauważyłeś, że on tylko pozbył się liścia z Twoich włosów.

Chłopak popatrzył na stworzonko, do którego się właśnie przytulał. Czy coś mogło być bardziej uroczego? Jak najszybciej i najostrożniej jak potrafił wyjął pokde, wpierw skanując a potem gładząc je po łebku.
-Nie boisz się?

Ptaszek zamachał swoimi puszystymi jak chmurki skrzydełkami i zaćwierkał wdzięcznie po swojemu. Widocznie nie czuł przed Tobą nawet najmniejszego strachu. Yamask podleciał zaintrygowany do stworka i się mu przyjrzał.

Chłopak przyjrzał się towarzyszce na spokojnie.
-Słuchaj mała, chcesz się do mnie dołączyć? Możemy przeżyć tyle przygód.
W razie przytaknięcia ptaka, chłopak bez namysłu rzuci kulkę, w celu złapania jej. Jednak jeżeli by się nie zgodziła, ten będzie robił wszystko, żeby ją nakłonić.

Tutaj ptaszyna chwilę się zastanawiała. W pewnej chwili usiadła na jednym z pnączy jakby chciała Ci się przyjrzeć z daleka... Czyżby oceniała Cię po wyglądzie? W końcu Swablu kiwnęła łebkiem, że możesz ją złapać.

Chłopak uśmiechnął się szeroko, prawdziwie szczęśliwy.
-Obiecuję ci, ze tego nie pożałujesz!
Luxian rzucił kulą w wesołą chmurkę. Nareszcie mógł spokojnie iść dalej, wraz z nową towarzyszką podróży. Miał nadzieję, że jego inne pokemony ucieszą się z nowej koleżanki, tak samo jak i on.

Rzuciłeś w Swabluu pokeballem. Kula kiwała się zaledwie chwilę, kiedy w końcu zrobiła to charakterystyczne... DING! Pokemon był już Twój a Yamask zagwizdał coś uradowany po swojemu.

Luxian schował kulę z nową towarzyszką do kieszeni, po czym pogładził Sebastiana po głowie. Poszedł dalej na przód, szukając za jakimiś sekretami, których się tutaj spodziewał. W końcu, kto wie co może czaić się na takim Safari? Pewno ktoś wiedział, jednak Luxowi to nie przeszkadzało w zdobyciu większej wiedzy, jak i większej drużyny pokemonów!

Chodziłeś przez safari, jednak na razie nie napotykałeś nic na swojej drodze. Robiło się upalnie, więc pewnie większość pokemonów schroniła się przed dokuczliwymi promieniami słońca na drzewach, pod nimi czy też w norach. Tobie to gorąco też dokuczało. Chyba bez zdjęcia części garderoby się nie obejdzie.

Czyli trzeba się rozebrać? Świetnie. Lux tylko czekał by móc uprawiać striptiz na środku jakiegoś pola z pokemonami. No nic. Zdjął z siebie kamizelkę, rozpiął koszulę. Poszedł dalej, szukając jakiegoś cienistego miejsca, w którym będzie mógł się schować i odpocząć.

Zdjąłeś kamizelkę i rozpiąłeś koszulę - po tym było Ci o wiele lepiej i upał Ci aż tak nie doskwierał. Yamask tylko coś zagwizdał po swojemu. Znalazłeś w końcu miejsce, gdzie było dużo kamieni a tam pośrodku znajdowało się wejście do jaskini. Chłodniejszego miejsca niż tamto na pewno nie znajdziesz!

Uu. Jaskinia, świetnie. Jeszcze tylko coś do picia, kobieta i wakacje pełną gębą. Luxian wolnym krokiem poszedł w tamtą stronę, będąc bardzo uważnym. Wiedział, że coś tam mogło być, ale nie miał pojęcia co. To mógł być bandyta złodziej, pokemon, gwałciciel. Po głębszym namyśleniu się chłopak wpierw wysłał tam Yamaska, dopiero po krótkim zbadaniu wszedł za nim.,

Yamask poleciał sprawdzić jaskinię i po chwili wrócił sygnalizując Ci, że jest tam bezpiecznie. Tak więc mogłeś tam bez najmniejszych oporów pójść. Doszedłeś w jeden z głębszych odcinków, gdzie było bardzo chłodno, co Ci odpowiadało po takim upale. Twój pokemon także zdawał się być zadowolony.

Gdy tylko znalazł się w środku, odsapnął. NA dworze było naprawdę gorąco. Jaskinia wydawała się dosyć duża, a co za tym szło, musiało tam coś być. Powoli zebrał się w sobie i zapiał koszulę. Poszedł głębiej, w stronę ciemności. Wyjął pokedex i zaczął świecić wbudowaną w niego latarką.

Zacząłeś rozglądać się po jaskini. Była wręcz ogromna i zauważyłeś, że jest tu dość duża ilość korytarzy. Jak dłużej pozwiedzasz to na pewno coś tutaj znajdziesz. Yamask latał za Tobą i również się rozglądał. Chyba trochę wam zajmie zanim coś tutaj znajdziecie.

Sam Lux jak i Yamask mieli bardzo dużo czasu, wiec czemu nie? Czas zacząć zwiedzanie. Więc, chłopak wybrał korytarz numer jeden, po czym poszedł nim prosto. Miał nadzieje, że znajdzie tutaj coś ciekawego. Coś Bardzo ciekawego.

Ruszyłeś pierwszym korytarzem i... dotarłeś do kolejnego rozwidlenia. Były teraz trzy tunele. W pewnej chwili dostałeś strasznych dreszczy i zazgrzytałeś w tego zębami. Usłyszałeś jakiś chichot. Okazało się, że przeszedł przez Ciebie jakiś złośliwy poke-duch.

- Z-Zimno!! Wredoctwo jedne!
Chłopak rozejrzał się wokół, patrząc na pokemona ducha, który właśnie tu przyleciał. Jakby tylko mógł, udusił by wredotę. NA wszelki wypadek zrobi skan pokedexem, po czym uda się środkowa dróżką.

Nim zdążyłeś zeskanować pokemona, ten z donośnym śmiechem zniknął w jednej z pobliskich ścian. Yamask spojrzał na Ciebie i przechylił łebek. Ciągle miałeś to nieprzyjemne uczucie po przejściu przez Ciebie poke-ducha. W pewnej chwili pośród tutejszych odłamków skał ujrzałeś coś błyszczącego.