Safari: Run

Stan poprzedniego safari:
5 Stron.
Pokemony:

Klink - 1 strona - opuszczony
Cubchoo - 2 strona - opuszczony
Sneasel - 3 strona - opuszczony
Ralts - 4 strona - opuszczony
Houndour - 4 strona - opuszczony
Growlithe - 5 strona - opuszczony


Safari po prostu idzie dalej i dodajemy powyższy wpis do liczby stron.

-No cóż, nie ma co się załamywać, w tym safari chyba jeszcze są jakieś pokemony - to mówiąc pokazałem Skarmory'emu, że idziemy dalej na dalsze poszukiwania stworków.
-Wiesz co, podleć w górę, stamtąd na pewno coś znajdziesz - takie polecenie wydałem przyjacielowi, a sam rozglądam się troszeczkę niżej, aby nic nie umknęło.

Tumany kurzu uniosły się na wysokość twoich oczu, gdy Skarmory wzleciał w górę. Dobrze, że słyszałeś co się wokół Ciebie dzieje. Stalowy Pokemon zaskrzeczał dwa razy, a potem poleciał gdzieś, przed siebie, szukając przygody.
Pył opadł, a Ty znów widzisz. Znajdujesz się na rozstaju dróg - obie prowadzą w las. Za Tobą też jest las, ale mniej.. hm.. gęsty.

-Nakurzył mnie tutaj chłopak - pomyślałem sobie, po czym widząc dwie ścieżki naszedł mnie pewien niepokój. W końcu każda może być pułapką, ale i również doskonałym miejscem do łapania pokemonów, które gdzieś zapewne się tu chowają. Cóż, nie ma co się zastanawiać, idę z buta w ścieżkę z lewej strony, a co tam, ryzyk fizyk.

1.
Podążając lewą ścieżką wybrałaś łagodną drogę pomiędzy kolumnami drzew, w których koronach coś głośno pohukiwało. Patrząc w lazurowe niebo widać było punkt, którym pewnie był Skarmory. Bardzo wysoko, poza granicami twojego głosu.
Oprócz pohukiwania w koronach wysokich drzew pokemonów brak.

-To miejsce jest piękne, takich widoków to jeszcze nie miałem okazji zobaczyć - podziwiam tak sobie krajobraz idąc dalej.
-Skarmory się wylata w końcu - powiedziałem żartobliwie, po czym skupiłem się jak najbardziej na poszukiwaniu pokemonów.

2.
Idąc dalej lewą ścieżką na poboczach dróżki zaczęły pojawiać się krzaki - a jak dobrze wszyscy wiemy - czasem w krzakach są pokemony. Tutaj akurat ich nie ma, ale może dalej coś znajdziesz?

Krzaki to dobry znak, więc zapewne nie ma co się płoszyć, kiedyś coś się znajdzie. Pewnym krokiem zbliżam się lekko do krzaków, po czym rozglądam się dookoła co chwilę szukając pokemonów.

1.
Wpadłeś na jakieś trop.. i odchody, świeże.
Coś tutaj niedaleko jest, ale jeszcze nie wiesz co to jest i gdzie dokładnie jest.
Zorientowałeś się, że w Zagajniku panuje niespotykana, wręcz magiczna i niepokojąca, cisza. Trochę nienormalne.

Hm... nie jest to zbyt piękny widok, ale zawsze może oznaczać coś dobrego! Nie ma co zwlekać, trzeba ruszyć duspko i iść!
-Dawaj Skarmory, bądź czujny - mówię do stworka jednocześnie i idę... niech będzie na północ, może akurat trafię.

1. Twój Skarmory wszystko bacznie obserwował z nieba, ty zaś szedłeś przez dziwny zagajnik, aż w końcu drzewa zaczęły się rozrzedzać. Po chwili ujrzałeś wielką polanę. MIała może ona z 1km. średnicy? Na pierwszy rzut oka wpadł Ci w oko jeden pewny, wijący się pokemon który szukał schronienia w nieco wyższych trawach. Słyszałeś cały czas syczenie oraz potrząsanie grzechotką.

Zauważywszy owego stworka rozkminiam co to może być. Niestety nie wydaje się być zbyt ciekawy, ale co mi tam, wyjmuję swojego dex'a, po czym skanuję go. Po uzyskaniu skanu patrzę uważnie przed siebie, czy na polanie widać jeszcze więcej pokemonów, w końcu jak może ich być więcej, to mogą być ciekawsze.

Ekans || 15 lv.
Płeć: Samiec
Charakter: Agresywny pokemon, nie lubi się bawić, jedynie swoją grzechotką. Bardzo poważny stara się dominować dosłownie nad każdym.
Ataki: Jak na lv.

Dookoła nic nie było. MOżliwe że to ten gad odstraszył wszystkie inne pokemony w promieniu kilkunastu metrów?

Hm... w sumie to nie widzę w nim nic interesującego, dlatego olewam go, po czym daje sygnał Skarmory'emu, że idziemy dalej. Staram się dostrzec chociażby jednego pokemona, jego obecność może oznaczać, że gdzieś w pobliżu są inne.

3. Tak jak zdecydowałeś, poszedłeś dalej. Delikatny wiatr powiewał na was ze wschodu, Skarmory spokojnie szybował nad tobą wypatrując jakiś ciekawych okazów, jednak nic takiego do tej pory nie znaleźliście.

Cóż poradzić, trzeba kręcić się dalej. Co jakiś czas spoglądam na Skarmory'ego, czy przypadkiem nie dostrzegł niczego ciekawego. Sam uważnie przyglądam się wszystkiemu, co "przyziemne", kto wie, może akurat coś uda mi się znaleźć.

2. Niestety, twój stalowy latający pokemon nie zareagował na nic, mimo że ma większe pole do popisu dzięki swemu ponad przeciętnemu wzroku. MOże to jest sygnał by zmienić nieco kierunek twej wędrówki?

No skoro Skarmory nic nie widzi... to chyba faktycznie czas coś zmienić.
-Skarmory! Dawaj teraz... skręć w jakąś inną mańkę, a ja się dostosuje - krzycze do przyjaciela, może jego instynkt jakoś pomoże? Kto wie, w każdym razie idę zgodnie z jego wolą.

3. Skarmory, na twój rozkaz momentalnie skręcił i leciał tym razem pod wiatr. Skarmory, chciał chyba z czymś się zmierzyć, wyszło na to że będzie to wiatr...nic nie widzicie.

(Sory zią że tak beznadziejnie pisze ale weny nie mam ;x 0 pomysłów)

-Eh... ty i te twoje zachcianki - powiedziałem lekko zdołowany do pokemona
-Miałeś pomóc szukać, a nie się bawić! - dodałem po chwili, cały czas rozglądając się za jakimiś pokemonami, standardowo szukam bardziej przy ziemi, od wysokości jest mój Skarmory.
____________________________
Wybaczam, każdemu się zdarza

4. Po chwili jednak Skarmory coś zauważył ponieważ wzleciał na znacznie większą wysokość i podejrzanie coś obserwował. Po chwili zleciał do Ciebie i dał Ci znak byście zmienili nieco swoje miejsce. Pokierował Cię za jedno z większych drzew po czym ten osiadł na jednej gałęzi a ty stałeś połową swej sylwetki za pniem. Cień który rzucała korona drzewa przysłaniał Cię wystarczająco...ale przed czym Cię przysłaniał? Oto jest zagadka!

-Brawo Skarmory, Ty to masz łeb! - mówię zadowolony, udaję się za nim, a stojąc w cieniu korony postanawiam jednak szybko wybić zza niej, aby zobaczyć, jaka to "tajemnica" jest za nią!
-Uhu, może być coś ciekawego - pomyślałem podekscytowany

1. Po chwili oczekiwania na "Cosia", zauważyłeś że grunt zaczynał się neico zapadać w lini prostej do miejsca gdzie staliście wcześniej. Wtedy zapadanie się zatrzymało, a po chwili powstał półmetrowy krater w ziemi a chwilę potem fala kurzu wystrzeliła w powietrze. Ciekawe co to jest? Może wypadałoby to sprawdzić?

-A to ciekawe, nigdy nie widziałem takiego... dziwnego powiedzmy zjawiska - szepczę pod nosem, po czym pokazuję Skarmory'emu, gdzie idziemy. Takiej okazji nie można przegapić, nawet jeżeli nic tam nie będzie, to w końcu wszędzie trzeba szukać.

2. Skarmory zgodził się z Tobą i poszybował nieco wyżej nad kraterem jednak nic nie zauważył. Kiedy ty doszedłeś i spojrzałeś w dół momentalnie coś średnich rozmiarów wyskoczyło z dziury i wgryzło się w twoją głowę. Było to pomarańczowe coś z dużą głową które radośnie chrupało twoją czaszkę. Nie zmienia to faktu jednak że jest to dla Ciebie bolesne.