Chwała koszmarom! - Ariell Grey

-Teraz daje sobie rade, ale nic nie obiecuje. Czy jest możliwość, żebym stał się hybrydą?-spytałem.-Chodzi mi o to, czy mógłbym to zachować, jednocześnie nie stając się maszyną do zabijania. Bo troche mi szkoda oddawać taką siłę.
Machnąłem ręką i spojrzałem na nią. Była mi obca, ale i tak czułem, że nie chce się jej pozbywać.

- Tak ale będziesz musiał naprawdę dużo trenować by nie stracić kontroli - powiedziałN .
Po chwili uslyszeliscie jakby zgrzyt metalu, który był coraz bliżej was. Shina wypuściła swojego Hydreigona.
- Wskakujcie na niego, szybciej będziemy mogli przejść te tunele - powiedziała.
Zobaczyłeś w oddali zarys dużej sylwetki.

-Coś tam jest.-mruknąłem i zamiast wsiąść na pokemona, pobiegłem w kierunku postaci, gotowy w każdej chwili by uderzyć postać. Obejrzałem się też za towarzyszami i ręką pokazałem im by narazie zostali w miejscu.

- Hej co ty wyprawiasz?! - krzyknął Drew.
Chcial za tobą pobiec, ale N go zatrzymał. Ty pobiegłeś w kierunku postaci. Był to chyba jakiś dość sporych gabarytów mężczyzna z staroświecką zbroją na sobie.
- U-ciekinier... - powiedział dziwnie chrapliwym głosem a jego oczy zaświeciły się na czerwono.

-Tak, uciekinierzy, masz coś do tego?-spytałem, po czym dałem upust swojej mrocznej części, atakując mężczyznę. Pilnowałem się jednak, żeby siła nie wyrwała mi się zbytnio spod kontroli.

Jak tylko trochę popuściłeś to z twojej ręki zaczęło się wydobywać coś na rodzaj mrocznej mgły.
- Z-abić - powiedział stwor, bo człowiekiem tego nazwać nie można.
W jednej chwili rozerwałeś pancerz i ukazało ci się ciało pełne szwów. Skóra była po prostu różna. Jak wzięta z różnych ludzi.

-Kurwa, co to jest.-zakląłem pod nosem, po czym bez wachania uderzyłem stwora w sam środek klatki piersiowej. Próbowałem go atakować raz po raz, aby ten nie mógł mnie uderzyć.

W pewnej chwili udało ci się ręką przebić przez jego ciało.
- Gkuark.... - potwór wydał z siebie dziwny dźwięk.
Wywrócił się, a twoja ręka dalej w nim była. Obrzydlistwo. Czułeś śliskie organy potwora i jego krew była praktycznie czarna.

-Super fajnie, nie ma co.-powiedziałem sam do siebie, po czym wróciłem do reszty.-Droga wolna. Ma ktoś może jakiegoś wodnego poka do umycia?
Próbowałem strzepnąć wnętrzności stwora z ręki, jednocześnie zatrzymując siłą woli zmiany, które następowały w moim ciele.

Teraz nie miałeś chwilowo z tym kłopotu, ale było lepiej. N wypuścił Squirtle, który w moment Cię opłukał.
- Trzeba było się w nim nie babrać - spróbował zażartować Drew.
Shina patrzyła z lekkim obrzydzeniem na kawałek ciała potwora, który był przez chwilę na Twojej ręce, ale tego nie skomentowała.

-Tak bo ja mu chętnie grzebałem w środku. Kocham grzebać ludziom w wnętrznościach.-rzuciłem sarkazmem w stronę chłopaka i obróciłem się w stronę głębi tunelu.
-Uważam, że powinniśmy iść pieszo, bo inaczej może nas coś zaskoczyć.-powiedziałem i zacząłem iść tunelem ku wyjściu, cały czas zachowując ostrożność, będąc gotowy bronić siebie i towarzyszy.

W końcu dziewczyna schowała pokemona do balla i ruszyliście piechotą przez ten tunel. Po około godzinie dalej nim wędrowaliście i dosłownie nic, absolutnie nic... W końcu natrafiliście się na rozwidlenie korytarza. Każdy miał inny kolor. Jeden niebieski, drugi zielony, trzeci czerwony.
- Czerwony jesteś spalony... Niebieski łykasz pineski... - Drew mówił sobie jakąś wyliczankę. - To może zielony? - chciał się chyba w końcu do czegoś przydać.

-Zielony, kolor nadzieji no może być.-powiedziałem.-Co wy na to?
Obserwowałem resztę czekając na ich odpowiedź. W końcu, skoro jesteśmy razem to musimy być demokratyczni. Wolność dla wszystkich. Nawet dla mutanta jakim się staje.

- Jestem za - powiedział N, patrząc się na swoje włosy.
Dziewczyna tylko lekko kiwnęła głową i mogliście iść. Jakąś minutę po wejściu... Trafiliście na przerośnięte muchołówki, które na dodatek zdawały się mieć oczy, tylko że teraz sobie spały... Shina próbowała użyć pokedexa, ale to nie było to. To nie są pokemony...
- Ktoś tu miał nieźle zryte pod kopułą - powiedział Drew.

-Potwierdzam twoje słowa.-szepnąłem do chłopaka, chcąc być jak najciszej.-Jest ich bardzo dużo więc nie damy rady walczyć. Najlepszym wyjściem będzie spróbować przejść cicho koło nich. A jeżeli jednak się obudzą, to Shina, wyciągasz poka, wsiadamy i spierdalamy. Wszystko jasne?

Wszyscy z drużyny kiwnęli głowami na potwierdzenie. Musieliście dodatkowo uważać, gdyż grube korzenie tych zielsk były rozsiane po całej podłodze, więc trzeba było uważać, by żadnego nie dotknąć. Jak na lekcjach tańca na macie, tylko że możesz zginąć jeśli źle postawisz nogę. Najlepiej radziła sobie dziewczyna, a najgorzej Drew, jego ruchy były bardzo nieporadne a do tego znowu Twoje moce próbowały zawładnąć kolejną częścią ciała.

Starałem się układać stopy tak, aby nie wpaść w żadne zielsko. Kiedy poczułem ból, starałem się walczyć z tym wewnętrznie. Kazałem sobie walczyć. I wręcz rozkazywałem temu obcemu czemuś, żeby się zatrzymało.

Udało Ci się znowu, chociaż odrobinę więcej Twojej ręki było czarne... Drew raz omal się nie wywrócił i potknął o korzeń. Ten drgnął i jedna z roślin lekko się poruszyła, poruszyła paszczą i na szczęście dalej spała.
- Było blisko... - usłyszałeś ciche słowa Shiny, która była już kawałek przed Tobą.
Przeszliście połowę tych całych korzeni.

-Uważaj Drew, została tylko połowa. Jak coś zrobisz to ci wyrwe serce.-zażartowałem, puszczając mu oko i patrząc na ręke, po czym znów zacząłem ostrożnie przechodzić przez korzenie.

- Ta jeśli mnie nie zdąży to zielsko zjeść to proszę bardzo... - odpowiedział.
Shina była już daleko w przodzie, a po jakimś czasie już przeszła wszystko. Teraz Ty, po Tobie N a na końcu wasz nieporadny Drew, który nieźle się ze wszystkim męczył.

-No to mamy to za sobą.-westchnąłem i spojrzałem na dziewczyne.-Niezła jesteś.
Spojrzałem na zielone pole a następnie na swoją ręke. Trudno trzeba walczyć.
-Musimy iść dalej.-powiedziałem i ostrożnie ruszyłem zielonym tunelem.

W końcu wszyscy byli już po ciężkiej przeprawie i na szczęście nie obudziliście "roślinek" mogliście iść dalej, miałeś nawet lekkie wrażenie, że tunel prowadzi coraz bardziej w górę, a po niedługim czasie ujrzeliście na jego końcu lekkie światło.
- Może wyjście? - powiedział z nadzieją Drew.
- Nie sądzę, raczej jeszcze większe kłopoty - odpowiedział mu N.

-Trzeba zachować ostrożność.-powiedziałem, po czym zaciskając pięść i powoli ruszyłem w stronę światła, gotowy w każdej chwili do ataku bądź obrony. Swój wzrok cały czas wlepiałem w owo światło, starając się cokolwiek wypatrzeć.

Znaleźliście się w czymś co wyglądało jak wielka kostnica, gdzie przeprowadzano sekcje. A tu jakieś skóry, dalej inne wnętrzności i całe kończyny... Shina zakryła usta dłonią dając do zrozumienia, że zaraz zwróci co tam jej zostało w żołądku, ale N jakoś się trzymał, Drewowi raczej też zbyt dobrze nie było.

-Jezu co to do cholery jest?-spytałem, ale tak naprawdę nie oczekiwałem odpowiedzi. Szybko przejrzałem po sali i próbowałem nie zwracać uwagi, że jestem otoczony trupami i znaleźć wyjście z tego pomieszczenia.