Gra Hempa: Hemp Guru

Pokemon bardzo niechętnie ruszył, jednak zebrał się w sobie dość ciężko i ruszył przed siebie, droga nie trwała długo i jedną z roślin już miałeś przy sobie, teraz zostały jeszcze dwie, po jakiejś chwili zauwazyłeś swoje poke duchy, podleciały do Ciebie i zaczęły machać łapami, w którą stronę macie się udać, Onix od razu ruszył za nimi przeprawiając się przez wąskie drogi, jednak przemieszczałes się o wiele szybciej niż na piechotę, a co za tym idzie nie było szans, że się jakoś specjalnie zmęczysz, po jakiejś chwili już miałeś kolejną z roślin, powoli robiło się ciemno, po zerwaniu przed ostatniej, Onix zerwał się jeszcze szybciej i zabrał Cię w miejsce gdzie znajdował się ostatni składnik, po kolejnych 30 minutach miałeś już wszystko i mogłeś wręcz wracać do domu, jednak jak zamierzasz wrócić? Dalej używając do tego onixa, czy raczej samodzielnie na nogach?

- Dobrze się spisałeś, jednak teraz powinieneś trochę odpocząć, ta walka i podróż na bank cię trochę wyczerpała.
Chowając Onixa do pokeballa, spojrzałem na moje pokeduchy i nie wiedziałem co powiedzieć jednak, po chwili mi to przeszło i ulżyło mi trochę, że w końcu się znaleźliśmy.
- Dobra teraz gdy posiadam już wszystkie składniki możemy wracać do domu i pobrać nowe nauki od mentora.
I tak też zrobiłem. Z góry można było zobaczyć naprawdę zapierające widoki, jednak nie było za dużo na to czasu. Namierzyłem więc, gdzie znajduje się wieża i skierowałem swoje nogi właśnie w tamtą stronę. Przy okazji starałem się wyciągnąć trochę informacji od Duskulla gdzie byli i czemu to zajęło im tyle czasu.

Odnalazłeś wzrokiem wierzę swojego mentora, po czym ruszyłęś tam od razu nie zastanawiając się co dokładnie Cię spotka, zainteresowałeś się bardziej tym gdzie podziewały się twoje pokemony, a może lepiej zostawić tajemnice duchów im samym? Chociaż jesteś ich trenerem, a przed trenerami nie można mieć od tak o tajemnic, duchy nie chciały opowiadac o tym co się wydarzyło kiedy ich przy tobie nie było, szliście w milczeniu. Po około 3 godzinach znalazłeś się pod wierzą, słońce zniknęło z nieba, a jego miejsce zastąpił księżyć, pieknie lśniący na tle ciemnego nieba. Od razu poczułeś wspaniały zapach, twój mistrz przygotował dla Ciebie jedzenie, pewnie wyczuł, że jesteś w okolicy dlatego zabral się za przygotowywanie kolacji.

- Mistrzu! Wróciłem i mam wszystko co potrzebne do naszych ćwiczeń.
Wykrzyczałem przechodząc przez drzwi, jednocześnie zaciągając się zapachami i sprawdzając skąd one pochodzą.
Skierowałem się do kuchni, gdzie paliło się światło, jednak po głowie chodziła mi pewna myśl i zamiast tam poszedłem do swojej "komnaty".
- Dobra po tej podróży potrzebujecie snu i odpoczynku. Nie możecie przebywać całego dnia poza Pokeballem. Będziecie rozkojarzeni i jeszcze przez to stanie się któremuś z nas krzywda, a nie mam ochoty latać po szpitalach.
Po tej mowie wyciągnąłem piłeczki należące do Duskulla i Phantumpa i schowałem ich. Odpiąłem pas, zostawiając go na mojej pryczy, a kosę odłożyłem w kąt. Chwyciłem jedynie torbę z ziołami które zebrałem i ruszyłem do Mistrza. Dla pewności gdzie dokładnie jest zawołałem go kilka razy i czekałem na odpowiedź.

Mistrz znajdował się w kuchni, pobiegłeś do swojej komnaty, schowałeś pokeballe, po czym wróciłeś do mentora, ten czekał na Ciebie, nakrył do stołu i rozłożył na dwa talerze mniej wiecej równe porcje jedzenia, na kolację był jakiś kawałek mięsa z sałatą, do tego sok, który od zawsze przygotowywał twój mistrz, był to wywar z malin i jabłek, chociaż dla zmęczonego organizmu każde jedzenie jest dobre prawda?
-Twoimi zdobyczami zajmiemy się po zjedzeniu kolacji- powiedział spokojnie mężczyzna.

Odłożyłem worek z ziołami na małej szafce i zasiadłem wraz z mistrzem do posiłku. Zacząłem opowiadać o tym co przytrafiło mi się w czasie tej podróży, że do mojego Duskulla dołączyło jeszcze kilka nowych pokemonów oraz o tym co zakrzątało mi myśli przez większą część podróży.

- Gdy tak szliśmy w stronę góry, natrafiliśmy na coś dziwnego, przypominającego maź. Jednak ja nie potrafiłem określić co to jest i skąd lub od czego pochodzi, wiedziałem tylko że jest czarne i straszliwie śmierdzi. Zdziwiło mnie bardziej to, że Phantump, którego spotkałem i dołączył do mnie, strasznie się zaniepokoił gdy ujrzał to coś. Nie wiem dlaczego tak zareagował, ale gdy później zapytałem o to, nie chciał mi nic powiedzieć. Może Mistrz wie co to takiego?

Wieczerza była przepyszna, długa podróż wzmogła mój apetyt i sprzątnąłem praktycznie wszystko co było na talerzu na koniec wypiłem sok i zauważyłem skupiony wzrok mentora, który mnie nie mal nie przeszył. Póki co nic nie odpowiadał tylko w spokoju kończył posiłek. Odłożyłem więc kubek soku i czekałem, aż ten skończy.

Mężczyzna właśnie ugryzł spory kawałek mięsa, kiedy postanowiłeś mu zadać pytanie, dlatego szybko przełknął, po czym odpowiedział bardzo spokojnie
-Widzisz mój drogi uczniu, istnieje jeszcze wiele rzeczy o których nie wiesz, trn świat nie jest taki prosty i przyjemny, poza nekromantami i magami istnieje jeszcze wiele innych istot, których sens życia jest nam obcy tak samo jak ich cele, jedyną taką osobą, o ile można nazwać to osobą, jest banshee, jednak one żyją na bagnach - powiedział bardzo spokojnie i sam zaczął się zastanawiać co mogło to oznaczać, jeśli istoty przynależne do jakiegoś miejsca nagle z niego uciekają, to znaczy, że coś się dzieje i nie jest to wcale przyjemne.

- Może trzeba będzie to sprawdzić, jednak najpierw chciałbym zacząć naukę Alchemii.
Zaskoczyło mnie to o czym mi powiedział mentor, jednak chyba byłem za mało doświadczony w tych sprawach, więc wolałem pobrać nauki od mistrza, bo być może nauczę się przygotowywać przydatne eliksiry, które ułatwią mi przyszłą podróż.
- Mistrzu czy posiadasz jakieś księgi na temat tych Banshee? Chciał bym później poczytać o nich, może znajdę coś interesującego, a dokładniej ujmując czy te stworzenia migrują lub czy mają jakiś naturalnych wrogów, którzy mogli przepędzić je z bagien.
Była to dość zagmatwana sprawa jak dla mnie, ale coś mi podpowiadało, że muszę sprawdzić dlaczego takie zdarzenia mają tu miejsce.

Mistrz siedział spokojnie i ponownie przerwał jedzenie, aby zając się twoim pytaniem które w sumie było dla niego dośc ważne, czuł się za Ciebie odpowiedzialny, wiec musiał udzielać Ci odpowiedzi na wszelkie pytania
-Jutro dostaniesz i księgę i naukę alchemi, której tak bardzo się domagasz jednak teraz synu, jedź nie można rozmyślać podczas jedzenia wiesz, ze to jest niezdrowe- upomniał Cię mężczyzna i jadł dalej, nie powinieneś być zły na niego za te słowa, nie chciał żebyś nabawił się wrzodów, czy coś takiego, dlatego upomniał Cię, że powineneś zjeśc i odpocząć a dopiero później prosić o nauki.

- Masz rację mistrzu. Jutro też jest dzień.
Kończyłem posiłek w ciszy. Czułem się trochę bardziej rozluźniony gdy wszystko z siebie wyrzuciłem, a mistrz ma rację, jak na jeden dzień mam dość wrażeń i przydało by mi się odpocząć.
Po skończonym posiłku zaniosłem naczynia do zlewu i od razu je pozmywałem, następnie udałem się do swojego pokoju i usiadłem na swojej pryczy. Postanowiłem, że przed snem przydało by się rozluźnić więc zamknąłem oczy i zacząłem medytować.
Minęło dobre pół godziny na tej medytacji, jednak czułem się bardzo wyluzowany, jedyne co mogłem teraz zrobić to położyć się spać i tak też zrobiłem.

MIstrz pożegnał się z tobą kiedy wyszedłeś z kuchni, życzył Ci dobrych snów, prawie jak pożegnanie ojca i syna, mężczyzna ruszył do swojego pokoju, a ty do swojego medytowałeś, po skonczeniu tego zajęcia od razu położyłeś się spać, zasnąłeś chwilkę później
~*~
Tej nocy nic Ci się nie śniło obudziłeś się na prawdę podekscytowany dniem dzisiejszym na prawdę wiele masz dzisiaj do zrobienia, wiele się dowiesz, wiele się nauczysz, aż chce się wstawać

Po przebudzeniu czułem się bardzo rześki. Podszedłem do miski z wodą i opłukałem twarz, po czym ubrałem się w swoje szaty, a do pasa przypiąłem pas z pokeballami i sakiewką. gdy byłem gotowy zszedłem na dół by spotkać się z mistrzem. Na początku szedłem w stronę pracowni, jednak zorientowałem się że mistrza tam nie będzie. Chyba byłem aż nad to podekscytowany tym wszystkim i nie potrafiłem się zbytnio skupić.
- Co ja robię przecież mistrz jest pewnie w kuchni i szykuje posiłek.
Skierowałem się więc do kuchni i faktycznie zastałem tam mistrza, który właśnie kroił kromki chleba.
- Dzień dobry mistrzu. Może w czymś Ci pomóc?
Zapytałem z grzeczności i wtedy mistrz spojrzał na mnie odpowiedział i podał mi nóż i słoik powideł z jagód. Od razu zabrałem się do smarowania i w ten sposób szybko przygotowaliśmy śniadanie, które następnie zaczęliśmy ze smakiem zajadać.
- A więc Mistrzu od czego dziś zaczniemy?

Ja Ci dam co mistrz robił, ja Ci dam
_____________

Siedząc przy stole siedzieliście przez pewien czas w milczeniu, bardziej to mistrz milczał niż ty, odezwał się dopiero po jakimś czasie
-Zaczniemy od przygotowania kilka prostych eliksirów, po czym dostaniesz do poczytania kilka książek na temat banshee- odpowiedział i zaczął jeść dalej, musiałeś grzecznie czekać aż mistrz napełni swój brzuch łakociami

Jadłem dość łapczywie, kątem oka obserwując mistrza. niecierpliwiłem się by rozpocząć naukę, jednak zrozumiałem po chwili, że nie zależy to ode mnie, więc uspokoiłem pochłanianie śniadania. Gdy już skończyłem posiłek, wstałem od stołu dziękując za strawę i pozmywałem po sobie naczynia.
Czekając na to aż mój mentor skończy posiłek, zastanawiałem się jak będzie to wszystko wyglądać, a mianowicie jak będzie wyglądać moja przyszłość i tak oparty o oparcie krzesła odpłynąłem na chwilę.

PO chwili Mistrz zjadł, nawet łaskawie pozwolił Ci zając się sprzątaniem ze stołu sam udał się do dobrze znanego Ci laboratorium gdzie zaczął wszystko przygotowywać, po chwili kiedy posprzątałeś mogłeś zając się swoją nauką. Dotarłeś w końcu do miejsca gdzie był twój mistrz, stał za jednym z wielkich stołów i zaczął pokolei otwierać księgi, było ich około 5 na stole, dodatkowo stały tam szklane buteleczki z czystą wodą, niewielkie palnik i kilka mieszadeł do tego w miseczkach były składniki, które wczoraj przyniosłeś
-Podejdź- powiedział bardzo spokojnym tonem głosu twój mistrz, podszedłeś do niego,a  mężczyzna otworzył jedną z ksiąg, po czym spokojnie kazał Ci przeczytać pierwszą z mikstur:

Omamienie królowej

Opis: ~Słabej jakości eliksir mający na celu omamienie umarlaka, aby eliksir zadziałał odpowiednio należy namalować: na czole wybranego umarlaka, po wypowiedzenie imienia danego osobnika ożywi go, moc elekisiru trwa do momentu wyschnięcia znaku, mniej więcej trwa to 36 godzin

Składniki: ~ 3 łodygi sennego wróżca ~ 1 liść kochanicy króla ~ 2 całe małe zmory ~pół liścia całunu smoka

Przygotowanie:
Przygotowania należy zacząć od umycia ziół, następnie należy je umieścić w buteleczce wypełnioną wodą na wysokość dwóch palców, następnie ustawić nad ogniem do momentu utraty koloru przez każdy składnik wywaru, wyciągnąć zioła i odstawić na 72 godziny

-Do momentu ostygnięcia eliksiru dostarczę Ci zwłoki- powiedział twój mistrz kiedy tylko skonczyłeś czytac

- A więc nie traćmy czasu.
Na początek zabrałem się za szukanie niezbędnych składników. Przeszukałem półki i swoją torbę, w której znajdowały się zebrane prze ze mnie zioła. Następnie rozłożyłem wszystko na stole i poszukałem jakiejś fiolki do której mógłbym nabrać wody. Gdy znalazłem odpowiednią, poszedłem do zlewu i na początek ją umyłem, po czym napełniłem wodą zgodnie z zaleceniami receptury. Teraz zabrałem się za umycie ziół, jednak dla bezpieczeństwa założyłem rękawiczki. Nigdy nie wiadomo jak moja skóra zareaguje na dane zioła i ich soki.
Gdy już wszystko było gotowe wrzuciłem je do fiolki z wodą i zapaliłem palnik, nad którym następnie umieściłem naczynie zawierające mieszaninę ziół. Teraz pozostało mi jedynie czekać aż wywar wyciągnie z roślin wszystko co niezbędne.
W wolnej chwili zaświtało mi pytanie odnoszące się ożywiania umarlaków i z nadzieją, że dostanę na nie odpowiedź zapytałem mentora.
- Mistrzu, a czy istnieje jakiś inny sposób ożywiania umarłych?

Zająłeś się przygotowywaniem wszystkiego, po chwili już niewielkie naczynie stało nad ogniem, musiałeś czekać i wykonałeś to bardzo dobrze, mistrz zamyślił się na chwilkę
-Istnieje wiele opcji co do tej sztuczki, jedna z nich ożywia umarlaka jednak robi z niego bestie, która morduje cała miasta, inna to ożywienie umarlaka z jego naturalnymi zachowaniami, jeszcze inne pozwalają przyzwać umarłego, z zachowaniem jego dawnego wyglądu i obojętnością godną prawdziwego nieumarłego, oraz ożywienie takiej osoby z zachowaniem jej zachować oraz wyglądu jaki miała za życia jednak wiadomo im bardziej chcesz aby dana osoba była bliższa czasów za życia tym cięższe jest to do wykonania- odpowiedział bardzo spokojnie mężczyzna, czyli jest wiele opcji

- A czy istnieje inny sposób, mam na mysli po za tworzeniem eliksirów do ożywiania istot. Czy istnieje taka możliwość, że za pomocą swojej mocy, potrafił bym ożywić takego umarlaka?
Zastanawiało mnie czy mógł bym stworzyć czy raczej ożywić kogoś kto wykonywał by wszystkie moje rozkazy, coś na styl wiecznego sługi.
- Mistrzu jeśli ci to nie przeszkadza to do czasu ostygnięcia wywaru i dostarczenia zwłok potrenuję swoich towarzyszy na zewnątrz. Dobrze?

-Widzisz uczniu jest taka możliwośc, jednak musisz trenować do tego momentu latami inaczej stracisz kontrolę i przy dobrych wiatrach zostaniesz okaleczony w najgorszym przypadku zostaniesz zabity, musisz z tym na prawdę uważać drogi uczniu, zacznij od prób ożywiania niewielkich pokemonów, dopiero wtedy kiedy ożywisz coś na prawdę wielkiego mozesz zabarać się za człowieka- powiedział poważnie twój mistrz, po czym zabrał jakąś księgę i usiadł na wielkim starym fotelu czytając ją
-Skoro chcesz trenować dalje to uciekaj młodzieńcze nie zatrzymam twej młodej duszyczki

Wyszedłem na zewnątrz i jako pierwszego wypuściłem nowo nabytego Charmandera.
- Witaj mały piromanie. W końcu możemy razem wędrować. Jak się dobrze orientuję niedługo powinieneś ewoluować więc co powiesz na mały trening?
Wypuściłem Chimchara jako jego przeciwnika i zarazem mentora, może się czegoś od niego nauczy.
- Słuchajcie obaj. Charmander może dodatkowo nauczyć się Thunder puncha, więc od tego zaczniemy. Chimchar pokaż mu jak to się robi. Zaatakuj Thunder Punchem tą skałę.
Wskazałem na kamień polny dość dużych rozmiarów leżący nieopodal płotu.
- Charmander przypatrz się dokładnie na ruchy Chimchara. Jak widzisz na początku musisz skumulować energię w swojej łapie. Potrzeba do tego bezwzględnego skupienia gdy wykonujesz to pierwszy raz, za to później wykonujesz to bez żadnego problemu. Postaraj się powtórzyć to co zrobił Chimchar i nie poddawaj się jak nie wyjdzie za pierwszym razem.
Obserwowałem jak sobie radzi mała jaszczurka i zastanawiałem się co może zrobić by mu to poszło szybciej i lepiej.
- Chimchar postaraj się wytłumaczyć mu jak zbierasz energię w łapce i jak ją uwalniasz, może to mu pomoże zrozumieć ten ruch.
Widziałem że Charmander już powoli się męczy jednak nie może teraz przerwać, dzięki takiemu treningowi wyzwoli w sobie tyle energii by móc się nauczyć ataku i ewoluuje. Jedyne co mogłem teraz zrobić to stać, przypatrywać się i dopingować mojego podopiecznego, czekając na jego sukces. Gdy oba pokemony trenowały, skorzystałem z okazji i wypuściłem resztę by poczuli trochę swobody. Wyciągnąłem Dex'a i przeskanowałem Chimchara, Slowkinga, Onixa, Murkrowa i Lairona w celu poznania ich ability.

Pokemony zabrały się za trenowanie, jednak nie byłeś im do tego potrzebny, Chimchar znalazł wspólny język z jaszczurką, wiec nauka ataku nie potrwa długo, zacząłeś w tym czasie wypuszczać kolejne pokemony i przeskanowałeś je chcąc poznać jedną tylko infromację:

Chimchara
iron fist

Slowkinga
Regenerator

Onixa
Sturdy

Murkrowa
insomnia

Lairona
heavy metal

Nagle z jednej balek wyleciał twój ukochany poke duch
-Mistrzu on się tak nie zmieni- powiedział nie za bardzo przekonany, jednak pod tym względem powionieneś go chyba posłuchać jakby nie było sam jest pokemonem i to on doskonale wie jak to powinno przebiegać, jednak co niby takiego miałby zrobić?

- Wiem że najszybszym sposobem na ewolucję będzie walka, ale nie wiem jak ją poprowadzić. Mam wydawać komendę dla obojga pokemonów czy jak?
Zwykły trening tylko zmęczy Charmandera, a on jednak potrzebuje prawdziwej walki. Najlepszym sposobem, bylo by zawalczyć z jakimś dzikim pokemonem lub z innym trenerem, ale gdzie ja w okolicy kogoś znajdę.
- Dusk jeśli masz jakieś propozycję to śmiało, słucham.

Charmander nauczył się ataku thunderpunch, mała jaszczurka usiadła na trawie nie za bardzo wiedząc co masz zamiar z nią dalej robić, Chimchar zrobił to samo i oba pokemony gadały ze sobą o jakichś pokemonowatych sprawach. Duszek wskazał łapką na sam dach wierzy w której mieszkaliście ty i twój mistrz, jak widać stworzenie coś zauważyło i poleciało w tamtą stronę, kiedy tylko Duskull dotarł na sam dach pogonił z niego dwa pokemony, które uciekająć zaczeły lecieć w twoją stronę, poki wyglądały tak:

- Cholera!
Wykrzyknąłem gdy ptak przeleciał mi nad głową, trochę mnie to zaskoczyło jednak dobrze wiedziałem po co Duskull przepędził te ptaki z dachu.
- Charmander zaatakuj te ptaszyska Ember, by ściągnąć na siebie uwagę. Chimchar pomóż mu także atakując Ember drugiego ptaka.
-To będzie niezła dwu walka.
- Charmander zanim rywal do ciebie doleci użyj Dragon Dance by podnieść swoją siłę. Ty Chimchar, użyj Leer by osłabić swojego przeciwnika. Starajcie nie wchodzić sobie w drogę. Gdy ptaszyska się do was zbliżą potraktujcie je Thunder Punch. Może uda się je sparaliżować. Póki co unikajcie ich nalotów odskakując na boki i kontrujcie ich Ember.
Walka zapowiada się ciekawie, jednak bardziej mnie zastanawia czy to zda egzamin.

Pokemony od razu rzuciły się do ataku, oba poke ptaki zwróciły na was uwagę i zaczęły w sumie obrywać, twoje pokemony na prawdę się zgrały, ich umiejętności walki może i nie były powalająće jednak dawały sobie dość dobrze radę, dragon rage jak i thunderpunch spisało się genialnie

vs