Step - Cieniu

SPojrzałem zaciekawiony na pokemona po czym wyciągnąłem Dexa i przeskanowałem go
- Frosli nie bój się jeśli by Cię zaatakował masz całą gamę ruchów którymi możesz mu uciec albo go zablokować, w szczególności lodem który potrafisz wytwarzać.
Uśmiechnąłem się do swojego pokemona i nadal powoli się zbliżałem nie chciałem robić zbyt gwałtownych ruchów.

4.

Gdy znalazłeś się na tyle blisko aby Twój dex mógł zeskanować poka ten błyskawicznie uderzył ogonem w sufit przed sobą. Skała nie wytrzymała i runęła. Musiałeś szybko odskoczyć by zbłąkane kamienie na Ciebie nie wpadły. Gdy pył opadł zobaczyłeś że skały niemal całkowicie zablokowały przejście. Została jedynie niewielka dziura o średnicy ok. pół metra. Jeśli poświęcisz trochę czasu być może uda Ci się powiększyć otwór, jednak musisz przy tym uważać, kamienie może nie są zbyt wielkie ale jeśli ruszysz zły możesz zasypać dziurę, lub zrobić sobie krzywdę.
po chwili zacząłeś się rozglądać za dexem, który upuściłeś. Leżał jakiś metr od Ciebie, gdy go podniosłeś okazało się, że był cały, jednak nie zdążył uchwycić dzikiego pokemona, zamiast tego widziałeś na ekranie skan swojej Froslass, która teraz stała koło Ciebie i czekał na twoją decyzje.

- Frosi musimy odkopać to przejście, nie wiem jak ale to zrobimy.
Powiedziałem do pokemona i przyjrzałem się dokładnie stercie kamieni i starałem się oszacować jak bardzo są one rozległe po chwili zacząłem ściągać kamienie z góry, przechodzeniem dołem to zawsze zły pomysł.
- Frosli za pomocą psychica pomóż mi z kamieniami od góry abyśmy mogli zobaczyć czy coś to da.

5.

Korytarz miał jakieś 2 metry szerokości i 3 wysokości. Zacząłeś usuwać ostrożnie kamienie, Twój pokemon usuwał te kamienie, które były dla Ciebie zbyt duże. Po 20 minutach udało wam się poszerzyć otwór na tyle byś mógł się na spokojnie przecisnąć nie naruszając reszty gruzu. Po pokemonie nie było śladu. Jednak nie miał możliwości aby gdzieś skręcić, z tego co widziałeś przez dziurę korytarz chyba był niemal idealnie prosty, jednak było dość ciemno więc ciężko było oceniać z daleka. - Fros, fros? Twój pokemon chciał chyba wiedzieć co teraz zrobisz.

- wiesz mała, przechodzimy!
Powiedziałem do swojego pokemona z uśmiechem i starałem się zacząć przeciskać
- Frosli jakbyś mogła na wszelki wypadek otoczyć tunel Psychiciem aby nic się na mnie nie zawaliło, następnie przeniknij przez kamyki, będę czekać na Ciebie po drugiej stronie
Uśmiechnąłem sie do swojego pokemona i ruszyłem, wręcz czołgając się w tunelu

6.

Froslass wykonała twoje polecenie, po czym stanęła koło Ciebie. No cóż Twoja marynarka nie wyglądała już tak pięknie jak przed wejściem do jaskini. W oddali usłyszałeś jakiś dziwny odgłos coś jakby ktoś ciągną kamień lub coś stalowego po skalnej podłodze. To musiał być ten pokemon. Było coraz ciemniej jednak Froslass śmiało ruszyła przed siebie. Widocznie pokemony miały o wiele lepszy wzrok niż ludzie. Pokemon odszedł tylko na kilka metrów jednak gdy się odwrócił widziałeś tylko oczy i ledwo wyraźny cień. - Fros, fros! Duszek był bardzo pewny siebie i próbował nakłonić Cię byś się ruszył i poszedł za nią.

Korzystając ze swoich wrodzonych umiejętności starałem się określić swoje położenie gdy wędrowałem w ciemnościach skoro inni mogli tak robić to czemu nie ja, wytężam zmysły i staram się jak najbardziej skupić, powolnymi krokami staram się przybliżyć do swojej nagrody, po jakimś czasie po prostu wyciągam latarkę z torby i ją zapalam xD

7.

Szedłeś i szedłeś. Gdy tak się skupiałeś Twoja Froslass szła przodem i pilnowała czy nic się nie zbliża. Jednak nie mogła Cię obronić przed jedną nieuniknioną rzeczą, wystającym kamieniem, o który się potknąłeś i wyrżnąłeś jak długi. No cóż wyglądało to naprawdę przezabawnie więc nic dziwnego, że Hera prawie się popłakała ze śmiechu. Gdy wstałeś usłyszałeś przerażający ryk wzmocniony przez echo.  Hera błyskawicznie umilkła i spojrzała na Ciebie dość mocno przestraszona. Miałeś dziwne przeczucie, że odgłos dobiega z północy. Gdy ryk w końcu ucichł usłyszałeś szuranie podobne to tego co wcześniej, jednak było dziwnie zwielokrotnione. Zapaliłeś latarkę. W jej świetle zauważyłeś że tunel stopniowo się rozszerza.

Spojrzałem na kamyk czy to czasem nie był Diglet jeśli już się upewniłem że to nie był Diglet którego nienawidzę postanowiłem ruszyć dalej.
- Frosli nie bój się, ochronię Cię.
Powiedziałem do pokemona i pogłaskałem go, ruszyłem dalej starając się skupiać jak i równocześnie patrzyć pod nogi czy czasem jakiś Diglet TFU kamyk znowu mnie nie przewróci.

8.

Froslass widząc, że się nie boisz wzięła się w garść i ruszyła przodem. Jednak widząc, że rozglądasz się po ziemi zatrzymała się. Był dość spory kamień. I tak miałeś szczęście, że skończyło się tylko na upadku. Musiałeś zahaczyć nogą pośrodku kamienia, bo po bokach miał dość ostre krawędzie, które z łatwością rozwaliły by Ci nogę. - Fros, fros. Pokemon zaczynał Cię poganiać, a po chwili ruszył dalej.

Spojrzałem na kamień, na siebie, na kamień znowu na siebie i strzeliłem facepalma po czym ruszyłem szybciej, skoro Frosli mnie pośpieszała to wiedz że coś się dzieje Cieniu.
- Chwilka mała, nie możemy aż tak pędzić po tych tunelach
Powiedziałem do pokemona i starałem się rozglądać.

9.

Twój facepalm skończył się palcem w oku. Froslass znów się z Ciebie śmiała. - Fross. Pokemon przytaknął i zwolnił. Gdy zacząłeś się rozglądać zauważyłeś, że korytarz jest ze trzy razy szerszy i wyższy niż na początku. Gdy już wydawało Ci się, że coś widzisz latarka nagle zgasła. Jednak kilka stuknięć o ścianę  znów działała. Spojrzałeś w stronę, w którą szedłeś, a tam... Olbrzymi pokemon stał i Ci się przyglądał. Tak to ten sam co wcześniej omal Cię nie zasypał.

Spojrzałem na niego zaciekawiony, może to jakiś jego test? Wyciągnąłem delikatnie pokedex po czym próbowałem go zeskanować.
- Jestem nastawiony pokojowo, a właściwie to szukam towarzyszy.
Powiedziałem spokojnie i wyraźnie tak aby dotarło do niego.

10.

Mimo ostrożności przy wyciąganiu dexa pokemon cofnął głowę gotowy jak do ataku a w jego paszczy pojawiły się pioruny. Jednak nadal stał w miejscu. Tym razem bez problemu udało Ci się go zeskanować.

Shiny Steelix
lvl 20
samiec
charakter: Niezwykle honorowy i waleczny. Zawsze dba o dobro stada.
Ataki: jak na lvl
Ability: Rock Head

Gdy powiedziałeś po co przyszedłeś pioruny zniknęły, a sam pok jakby się rozluźnił, jednak nadal bacznie Cię obserwował. Po chwili zauważyłeś, że za pokemonem jest jakaś grota. A w niej... mnóstwo innych steelixów. jednak tamte były o wiele mniejsze i młodsze.

Spojrzałem na grotę i się uśmiechnąłem
- wejście jest w sumie zawalone także nic się nie stanie reszcie osobnikom z twojego gatunku, to jak myślisz dołączysz do mojego zespołu? Poszukujemy twardych i silnych towarzyszy a twoja odwaga już to pokazała
Wyciągnąłem worek poke karmy i podsunąłem pokemonowi, może coś zakąsi? Od czegoś trzeba zacząć prawda.

11.

Gdy pokemon usłyszał, że nie chcesz zrobić krzywdy jego stadu zwinął się na ziemi w "kłębek", wciąż jednak Ci się przyglądał. Gdy podałeś mu jedzenie podrzucił sobie kawałek ogonem Gdy przekonał się, że jest dobre zgarnął resztę i podał reszcie steelixów. Dłuższą chwilę leżał w zupełnym bezruchu. Pokemon chyba się zastanawiał. W końcu ryknął i wyciągnął ogon w Twoją stronę. Znów przestał się ruszać. Wyglądał zupełnie jak posąg.

Zaciekawiony zachowaniem pokemona i jego postawą postanowiłem dosypać jeszcze jedzenia
- możesz dać reszcie aby mieli więcej zaopatrzenia jeśli im smakuje
Powiedziałem po czym zacząłem się zastanawiać co zrobił pokemon w końcu zrobiłem co pomyślałem raz kozie śmierć, wyciągnąłem kulę i dotknąłem go, może się uda może nie.

12.

Pokemon nawet nie drgnął gdy podałeś mu jedzenie. Za to gdy wyciągnąłeś balla delikatnie zwęziły mu się źrenice. Jednak wciąż się nie ruszał. Stuknąłeś kulą w jego ogon, ledwo zniknął wewnątrz niej a już usłyszałeś charakterystyczny dźwięk: DING! Jeden ze steelixów, które były w głębi tunelu gdy zauważył co się stało i szybko zawalił tunel jednym ze swoich ataków. Na szczęście ziemia zawaliła się tak, że mogłeś z łatwością wyjść na zewnątrz.

- jakie agresywne stworzenia, przecież bym reszty nie tknął.
Stwierdziłem pod nosem, spojrzałem czy Hera jest przy mnie po czym ruszyłem spowrotem, najwyższy czas wyjść z tych tunelów, zaczerpnąć świeżego powietrza i wrócić na step aby podróżować dalej. W sumie brakuje mi słoneczka i zapachu świeżej trawy. Ruszyłem skąd przyszedłem.

13.

Twój pokemon stał koło Ciebie i szeroko się uśmiechał. Gdy wyszedłeś z jaskini Słońce przez chwilę Cię oślepiło, jednak już po chwili Twoje oczy się przyzwyczaiły. Zacząłeś się rozglądać. Znajdowałeś się na dość płaskim terenie. W okolicy były tylko uschnięte krzaczki i kilka pokemonów podobnych do susłów jednak te na Twój widok szybko się pochowały. Na północy kilka kilometrów dalej widać było jakieś ogromne drzewo, na zachodzie coś się lekko błyszczało, z tej odległości jednak nie mogłeś ocenić co to było.

Moją uwagę przykuła północ, tak wielkie drzewo to jest to, tego mi potrzeba, jakiegoś celu, może odpoczynku? Kto wie
- Frosi ruszamy w stronę tamtego drzewa
Pokazałem swojemu pokemonowi cel naszej podróży po czym powolnym krokiem ruszyłem, starałem się otrzepać trochę marynarkę aby nie wyglądać jak typowa pokraka.

14.

Froslass spojrzała na drzewo, kiwnęła głową i ruszyła przodem. Starałeś się oczyścić nieco ubranie jednak ono wciąż wyglądało jakby je coś żuło a potem wytarzało w ziemi. Szedłeś dalej, otoczenie w ogóle się nie zmieniało a drzewo wcale nie robiło się większe. Jeśli nie liczyć cichego nucenia Twojego pokemona to było całkowicie cicho. Nie słyszałeś nawet odgłosu swoich kroków.

Uśmiechnąłem się do siebie słysząc frosi i nadal sobie spokojnie wędrowałem, cały czas do przodu, rozglądałem się na boki, nie chciałem przegapić czegoś ciekawego, lub po prostu nie chciałem aby znowu na mojej drodze pojawił się kamień i kolizja z nim. Rozmyślając nad sensem istnienia nadal brne dalej w tej strefie safari

15.

Szedłeś i szedłeś, tym razem jednak nie było żadnych kamieni, przez które mogłeś się wywalić. Pokemon nadal sobie nucił, teraz jednak krążył wokół Ciebie i się rozglądał. Drzewo chyba minimalnie się powiększyło ale nie byłeś pewny. Otoczenie było dość nudne kilka suchych krzaczków i coś co chyba było wyschniętym jeziorkiem.

Spojrzałem na jezioro, przyjrzałem się chwilę po czym ruszyłem dalej, starałem się skupić i podróżować dalej, w sumie nie chciałem aby coś mi umknęło, spojrzałem na froslas w sumie dobrze że jest zadowolona, dawno z nią nie podróżowałem
- jesteś może głodna mała? Mam karmę jakbyś chciała trochę.