~*~ Tajemnice i zagadki - gra Tedd'a ~*~

Własnie sie obudziles w jakims lesie. Z dala od cywilizacji. Zadne dzwieki cie nie otaczaly. Przetarles oczy, a okolica zdazyla sie zmienic. Znajdujesz sie na srodku wielkiej piaskownicy, znaczy sie pustyni, lezysz pod jakims samotnym drzewkiem ktory nie daje ani odrobiny cienia, poniewaz slonce bylo wysoko na niebie, centralnie nad toba. Byl straszny upal a ty nie masz przy sobie nawet butelki wody. Nalezalo sie ruszyc z miejsca bo spieczesz sie na skwarke.

______
wybacz poczatek ale nie umiem takowych pisac:). Odezwij sie do mnie na gg i wpierw sie podpisz.

Po niezbyt miłym spotkaniu z Rynato, młody Idane został wyrzucony w jakimś lesie, który po przetarciu oczu okazał się pustynią. Raito przetarł oczy jeszcze raz, nie dowierzając, iż teren wokół niego mógł tak szybko się zmienić. Zamknął oczy. Przetarł je ręką. Znów otworzył oczy, ale wokół niego wciąż rozciągała się wielka piaskownica, a z góry okropnie świeciło Słońce:
- Wygląda na to, że mój mózg spłatał mi mały figiel i pokazał obraz lasu, kiedy tak na prawdę jestem na pustyni... - powiedział chłopak powoli wstając z ziemi i otrzepując się. Młodzieniec już po chwili poczuł gorące promienie Słońca, które jakby chciały ugotować młodego archeologa, który nie miał przy sobie ani krzty wody. Wiedząc, iż bez picia nie przetrwa tu zbyt długo, Raito obrał sobie za cel znalezienie jakiejkolwiek cywilizacji. W tym celu rozejrzał się dookoła wyszukując jakichś, chociażby najmniejszych wskazówek, który pomogłyby mu znaleźć drogę do jakiegoś miasta albo oazy.

Rozgladales sie uwaznie a twoj wzrok przykula sciezka wydoptana jakimis dzwiwnymi sladami. Nie nalezaly one do czlowieka to to na pewno. Gdzies gdzie prawdepodobnie konczyly sle slady stop zamajczyly ci w oddali jakies budowle. Ciekawe czy twoj wzrok plata ci figle jednakze nie dowoesz sie tego gdy bedziesz stal na sloncu piekac sie na skawrke. Powietrze bylo gorace i drgalo, mozna powiedziec ze wygladalo to jak anomalie ze stalkera jednakze nie bylo nigdzie zadnych radioaktywnych miejsc.

Przypiekany przez piekielnie gorące promienie Słońca Raito rozglądał się dookoła, szukając jakichś poszlak, które poratowałyby go w tym upale. Po chwili jego wzrok przykula jakaś wydeptana dziwnymi śladami dróżka. Chłopak podszedł do niej i przyjrzał się śladom. Nie przypominały one jednak tych ludzkich, a kto inny mógłby podróżować po tych odludziach pustyni. Najdziwniejsze było to, że ślady kończyły się kilkadziesiąt metrów dalej, wchodząc do jakieś budowli:
- Mam nadzieję, że tym razem mój wzrok ze mnie nie żartuje i tam na prawdę jest jakiś budynek. - powiedział do siebie młodzieniec, a następnie dosyć szybkim korkiem ruszył w stronę tajemniczej budowli

Niestety tym razem wzrok cie nie zmylil. Slady prowadzily do jakiegos budynku jednakze twoje obliczenia co do odleglosci byly mylne. To nie bylo kilkadziesiat metrow a jakies kilkaset *Lau zUa*. Wyruszyles szybko ale z czasem opadles z sil. Slonko robilo swoje. Gdy juz dotarles do owego budynku okazal sie nim jakis budynek mieszkalny. Nie wygladal zbyt kuszaco ale lepsze to niz sleczenie na pustyni.

Raito szedł w stronę budynku. Szedł... i szedł... i szedł... i szedł... z kilkudziesięciu metrów, który oszacował, zrobiło się ich jakieś kilkaset. No ale co się dziwić, młody Idane nigdy nie był dobry w oszacowywaniu dystansu. Po przejściu niespełna połowy drogi, chłopak był już okropnie wyczerpany i ledwo co doszedł do drzwi budowli, która okazała się jakimś budynkiem mieszkalnym. Raito ucieszył się, że jego krótka, ale jakże męcząca podróż wreszcie dobiegła końca. Podciągając się na klamce stanął prosto na nogi, a następnie nacisnął ją i lekko popchnął drzwi po czym wszedł do środka:
- Dzień dobry. Jest tu ktoś? - krzyknął zaraz po wejściu do środka i w tym samym czasie idąc w głąb budynku, rozglądając się dokładnie po pokojach w których był albo mijał.

Moze i podroz dobiegla konca ale upal dalej byl twoim towarzyszem. Gdy wszedles do budynku nie bylo czuc klimatyzacji ktora dawalaby przyjemny chlod. Szedles tak przez te pokoje i nawet kuchni czy lazienki nie zauwazyles by sie napic. Jednak na twoje zawoaleni uslyszales odzew:
-Tak, jestesmy na pietrze.

Raito wszedł do budynku. było tam ciut chłodniej, ale wciąż nie był to szczyt marzeń. Klimatyzacja o której marzył młodzieniec, niestety ale nie znajdowałą się w tym domu. Chłopak przechodził przez wiele pokoi, ale nie zwróciło jego uwagi nic, czego mógłby się napić. Gdy zawołał, aby sprawdzić czy koś jest w budynku, o dziwo otrzymał odpowiedź. Momentalnie ruszył w stronę z której dobiegał głos. Gdy w końcu wszedł na piętro przywitał się z nieznajomymi:
- Witam. Nazywam się Raito Idane. Jestem młodym archeologiem i z bliżej nieokreślonych powodów znalazłem się na tej pustyni. Czy mogliby państwo dać mi jakąś butelkę wody albo i dwie?

-Witaj. - urzekl cie kobiecy glos ale swojej rozmowczyni nie zauwazyles w grobowych ciemnosciach -Wiemy kim jestes. To ja cie tu sciagnelam. I radzilabym ci sie przyzwyczaic do takiej pogody. Zostaniesz tu przez jakis czas. - kobieta dalej sie nie pokazala ale na szafce po prawej pojawila sie woda postawiona przez jakas reke. No ladnie. Kolejne zagadki. Ale w koncu to twoje powolanie.

______
mam nadzieje ze nie zawodze cie jako MG?

- Widzę, że lubicie się ukrywać albo po prostu jesteście wampirami i nie przepadacie za światłem. - powiedział Raito lekko uśmiechając się kącikiem ust, a następnie podszedł do szafki i chwycił butelkę wody, którą spokojnie otworzył i wziął głęboki łyk wody:
- Achh... W końcu jakaś woda... - powiedział po czym wziął kolejnego łyka i odłożył wodę z powrotem na półkę. - A więc ściągneliście mnie tu celowe? Zabraliście z pięknego i spokojnego lasu? No jak mogliście... - powiedział ironicznie. - Dobra, a teraz na poważnie. Mógłbym się dowiedzieć w jakim celu się tutaj znalazłem?

__________
Za krótko, aby wysnuć jakąkolwiek dedukcję na twój temat : )

No ne xd ja siem tak nie bawiem xd!
_______
Zapalilo sie swiatlo w pokoju a twoim oczom sie ukazala blondynka w typowym stroju archeologicznym. Stroj podkreslal jej ksztalty. W pokoju robilo sie coraz jasniej az twoim oczom ukazal sie sporych rozmiarow gabinet "ozdobiony" roznymi wykopanymi wydobybyliskam (pewnie sie gdzies pomylilam w tym slowie badz wyrazenii^.^' mam problemy z zwerbalizowaniem mysli:C). Mezczyzna stal za fotelem kobiety, a ubrany byl w galabije. Na glowie mial zawinieta arafatke ktora zakrywala mu rowniez twarz. Kobieta gdy juz sie napiles powiedziala
-Mamy dla ciebie specjalna misje. Znalezlismy jakis stary grobowiec gleboko pod ziemia a slyszelismy o twoich dokonaniach talze stwierdzilismy ze to cos dla ciebie. Wiemy tylko gdzie znajduje sie ten grobowiec, a co kryje, jak jest strzezony i tym podobne wiadomosci sa nam nie znane z przyczyn oczywistych. Stracilismy piatke ludzi ktorzy odkryli ten zabytek. Weszli do srodka ale juz nie wyszli. - przerwala krecac glowa -Podejmujesz sie tego ryzyka? - spytala sie ciebie patrzac ci swoimi zielonymi oczami prosto w twoje.

Nagle w pokoju zapaliło się światło. Raito lekko przymrużył oczy, a przed nim pojawiła się kształtna pani archeolog blondynka. Młodzieńcowi krew zaczęła się lekko gotować w żyłach, ale gdy zauważył, iż za fotelem kobiety stał jakiś mężczyzna, uspokoił się i zrobił 2 kroki do przodu i wsłuchał się w słowa kobiety:
- Stary grobowiec? Brzmi ciekawie... - powiedział muskając swój podbródek. - Ale zaraz, zaraz... Może mi najpierw powiecie jak mnie tu ściągnęliście? W końcu nie widzę, abyście mieli tutaj jakieś kosmiczne maszyny do przenoszenia ludzi po świecie? Poza tym kim jesteście i co dostanę po wykonaniu tej misji? Wybaczcie, ale wolę wiedzieć po czym stąpam... - pytał się starając się dowiedzieć się jak najwięcej zanim podejmie się tego ryzykownego przedsięwzięcia.

-To ze w tym pokoju nie ma takiego uzadzenia nie znaczy ze nie mamy owego w posiadaniu. blondka rzekla do ciebie gestem wypraszajac mezczyzne ktory kiwnal glowa i zniknal. Puf jak magik. Kobieta usiadla na biurku mierzac cie od stop do glow, nastepnie w pokoju zabrzmial jej glos:
-Zacznijmy od tego ze wpierw musisz przezyc. Moge powiedziec tyle, ze to jest oplacalne przedsiewziecie. Wyruszysz ze mna. Tylko my dwoje. - dokonczyla z kuszacym mrukiem. Po czym zgrabnie zeskoczyla z biurka a w jej reku znalazla sie kolejna butelka wody -Chcesz jeszcze?

Jeśli możesz to dawaj jakieś obrazki przedstawiające spotkane osoby, wiesz lepiej mogę się wczuć w fabułę itp.
________________________________

Raito wysłuchał wytłumaczenia kobiety, a następnie chciał coś powiedzieć, ale zaniemówił, gdy mężczyzna po prostu rozpuścił się w powietrzu. Chłopak ze zdziwieniem w oczach lekko przekręcił głowę i w tym momencie kobitka siadła na biurku:
- Zawsze to lepiej niż zgłębiać tajemnice grobowców samotnie. Masz jakiś specjalny sprzęt, który pomógłby nam w środku, czy po prostu opieramy się na naszych umiejętnościach? - spytał się damy, a następnie wziął jedną butelkę wody i poprosił o jeszcze jedną. Po tym, obie butelki włożył do swojego plecaka.

Uhm. Postaram sie ale nie obiecuje... Na tel jestem przecie :C
____________
Kobieta kiwnela ci glowa i schylila sie pod biorko. Wyciagnela spod niego torbe i rzekla:
-Oto twoj ekwipunek. A teraz jesli mozesz udaj sie do swojego pokoju. pokazala na drzwi Albo wiesz co? Sama cie tam zaprowadze- kobieta usmiechnela sie chytrze, machnela reka i... I tyle ja widziales, poniewaz znajdowales sie w luksusowym pokoju, na oko 5piecio gwiazdkowym, a twoja twarz dotknelo chlodnw powietrze z klimatyzacji.

Nie no, spoczko.
______________

Chłopak wolnym krokiem podszedł do biurka, a następnie wziął torbę i zarzucił ją na ramię. - Troszkę ciężki, no ale dam radę. - powiedział uśmiechając się. Po chwili kobieta chytrze uśmiechając się poleciła Raito, aby ten poszedł do swojego pokoju jednak szybko zrezygnowała z tego pomysłu i sama tam go zaprowadziła. Nagle chłopak znalazł się w jakimś pokoju hotelowym. Czyżby znowu teleportacja? Młodzieniec westchnął po czym podszedł do łóżka i położył na ziemie swój plecak oraz torbę, a następnie usiadł na jakimś fotelu i spojrzał na zegarek:
- Tak naprawdę to nie widzę sensu tu przesiadywania. Czy nie lepiej byłoby od razu ruszyć? - spytał siebie samego.

Na stoliku obok ciebie znalazla sie karteczka, zas lozko odchylilo koldre kuszaco cie do siebie zapraszajac. W lazience uslyszales szum wodu a slonce dalej bylo wysoko na niebie. Chyba nie najlepszym pomyslem byloby wyruszyc w taka pogode, przynajmniej takie jest moje zdanie. Lepiej zaczac na spokojnie jak bedzie chlodniej. Zreszta... Miales wyruszyc z piekna nieznajoma wiec moze warto by na nia poczekac? Takie jest moje skromne zdanie.

Raito położył ekwipunek na ziemi, po czym wziął do ręki karteczkę, która pojawiła się na stoliku i przeczytał ją. Po tym ruszył do łazienki i wziął szybki zimny prysznic. W końcu jest to najlepszy sposób na piekielnie gorące dni. Gdy skończył taplanie się w wodzie i osuszył się, wrócił do pokoju, a następnie nastawił budzik tak, aby zadzwonił za jakieś 1,5 albo 2 godziny. Po tym położył się w łóżku i pozwolił sobie na drzemkę, aż do czasu kiedy obudzi go budzik.

Tresc karteczki:

Masz na mnie czekac. Nie ma mowy ze wyruszasz beze mnie. Musze wszystko przygotowac. Spodziewaj sie mnie jutro, a po jutrze wyruszamy. Sara.

to na tyle. Jestes uziemiony:). Woda przyjemnie obmyla ci cialo. Budzika nie mogles znalezc ale po dluzszych poszukiwaniach i ustawianiu zasnales snem spokojnym. Obudzil cie sygnal budzika. Byla godzina 15.00. Slonce troche opadlo z widno kragu. Za jakas godzinek do poltorej slonce zajdzie.

Raito zdrzemnął się i po kilku godzinach obudził się. Zegar wskazywał godzinę 15, a Słońce już powoli znikało z widnokręgu. Dzięki temu, że wcześniej przeczytał kartkę pozostawioną przez kobietę, wiedział, że musi czekać, aż ta się przygotuje. Czekać aż do jutra... Chłopak nie wiedział co ze sobą zrobić. Wyjrzał przez okno, potem połaził kilka minut po pokoi, a na koniec usiadł na łóżko i rozglądał się po pomieszczeniu szukając czegoś czym mógłby się zająć zamiast po prostu czekać.

Laziles tak po pokoju bez czynnie, wygladales za okno przygladajac sie okolicy. Nie wiedziales co ze soba poczac. Za oknem ujrzales piekny krajobraz, morze i piekna czysta plaze. Jednak odszedles z okna i usiadles na lozku rozgladajac sie ze wzrokiem co tu spsocic. Twoj wzrok padl na telewizor gdy uslyszales jakiec cisze brzeczenie wydobywajace sie z torby ktora dostales od kobiety.

Za oknem rozciągał się zapierający dech w piersi krajobraz, ale Raito nie dał się ponieść fantazjom na jego temat i po chwili odszedł od okna i skierował się w stronę łóżka. Kilka chwil rozglądał się po pokoju, a jego uwagę zwrócił telewizor. Nagle naszła go okropna ochota na oglądanie kablówki. W tym celu chwycił pilot, ale w tym momencie doszedł do jego uszu dziwny dźwięk, jakby brzęczenia, który dobiegał z torby, którą dostał od kobiety. Chłopak od razu pomyślał, iż może być to jakiś telefon i od razu zaczął szukać w torbie źródła tegoż dźwięku, a gdy go znalazł postąpił po prostu intuicyjnie, czyli w razie gdyby był to telefon, odbiera go, a w innym przypadku po prostu jakoś bada przedmiot i stara się zrozumieć jak on działa.

Gdy tak przygladales sie jakies kulce ktora wygrzebales z torby srodek zamigal i wyskoczylo z niego cos takiego: . przegladajc torbe zauwazyles tez cos na wzor telefonu, jakis zwitek pieniedzy, 5 takich samych kulek ale tak nie "szumiacych" i cos na wzor zegarka. To cos co wyskoczylo z bala chwycilo cos na wzor telefonu z klapka i dawal ci to do reki pokazujac na siebie. Biorac to cos do reki zauwazyles na nim napis

PokeDex

oraz wystajaca karteczke. Ala malpa. Niespokojnie pokazywala to na siebie to na PokeDex.

Chłopak sięgnął po torbę kiedy to wyskoczyło z niej jakieś dziwne stworzenie, jakby mała. Nie była to jednak małpa, a pokemon. Raito uśmiechnął się do siebie i zajrzał do środka torby w które znajdowały się jeszcze pokeballe, trochę pieniędzy jakiś telefon i zegarek. Małpka wzięła telefon i zaczęła machać nim przed nosem Raito na co ten zareagował uśmiechem:
- Spokojnie, spokojnie mały. Widzę. - powiedział biorąc tajemniczy przedmiot, który okazał się PokeDexem. Wystawała z niego karteczka, którą chłopak położył na łóżku, ponieważ na początku chciał zająć się pokemonem. W tym celu otworzył Dex i zeskanował pupila, aby dowiedzieć się o nim czegoś więcej - Ciekawe... - powiedział do siebie uzyskując informację, a następnie wziął karteczkę, którą zostawił na łóżko i ją przeczytał.

Dex pokazal ci takie informacje:

Nr w Dexie: #056
Nazwa: Mankey
Płeć:
Charakter: Strasznie ciekawski i towarzyski. Miewa jednak swoje humorki. Lubi walczyc. Dla trenera zrobi wszystko, uwielbia sprawiac radosc trenerowi nawet jesli cena jest zrobienie z siebie glupka.
Lvl: 7lvl
Ataki: Covet, Scratch, Low Kick, Leer, Focus Energy
Zdolność: Point

Pokemon gdy nakierowales na niego Dexa zaczal wyginac sie jak modelka na wybiegu. A to tak lapk,i a to na jednej nozce, a to jaskolka. Zaczal sie wyglupiac i tyle, wszystko aby jego trener sie usmiechnal. Gdy uslyszal pikanie Dexa ze juz skan gotowy skoczyl do torby i wyciagnal z niego zegarek na ktorym widniala nazwa

PokeGear

. dal ci go na rece a nawet staral sie zapiac ci go na lewym reku, co jednak mu nie wychodzilo bo ma za grube paluszki. Tresc wiadomoaci jaka byla na karteczce brzmiala nastepujaco:

Mam nadzieje ze Mankey ci juz wszystko pokazal. Ja i moj pokemon (a nawet kilka) oraz Mankey wyruszymy razem. Pokemon jest twoj juz na zawsze. W torbie znajduje sie 5000$, 2 potiony, 5 pustych balli, PokeGear ktory masz juz na reku i PokeDex ktory jak mniemam masz w reku badz lezy gdzies obok ciebie. Zapoznaj sie ze swoim pokemonem. A i jeszcze jedno jak kazda malpa lubi banany. i chyba pora na obiado-kolajce?

gdy skonczyles czytac uslyszales pukanie do drzwi na co maplka zareagowala z entuzjajzmem i doskoczyla jednym susem do drzwi pokazujac ci na nie. Ehm z ta malpka nic nie uleci twojej uwagi.

_______
Mam nadzieje ze dlugosc postow cie zadowala:).?