Zapisy do Mruczka

Witajcie, zapisy do zwariowanego kociego świata czas zacząć. Nya! Pewnie zastanawiacie się co też takiego zwariowanego w moim świecie jest, aaa to musicie zagrać aby się dowiedzieć. Lub też wersja dla leniwych czytać gry innych u mnie (o ile jacyś będą)

No dobra, czego wymagam...

1. Zaangażowania w grę.
2. W miarę poprawnej polszczyzny (sam nie jestem perfekcyjny ale jak widze jakieś głupie "błendy" to mnie krew zalewa.
3. Zdrowego wariactwa, pamiętajcie kochani, to są pokemony więc nie wszystko musi być logiczne.
4.Opisy walk mają być szczegółowe, koniec kropka.

Na co pozwalam...

1. Możecie wybiegać trochę w przyszłość, daje swoim graczom dużo swobody ale pamiętajcie że ja tu de-facto rządzę i jak coś powiem to ma tak być.
2. Stosunki miłosne z pokemonami.

Odnośnie gry...

1. Profesje, sub-profesje graczy w "moim" świecie mają wpływ na to jak są postrzegani przez losowe postaci, mają mieć także wpływ na samych graczy. Np jeżeli ktoś ma subke jako złodziej, od czasu do czasu zdarza się tej osobie coś ukraść nawet swoim towarzyszom, czy też jeśli ktoś ma subkę malarz to w środku walki nagle zaczyna coś rysować/malować np walkę pokemonów.
2. Z profesjami związana jest też jedna bardzo ważna rzecz, pozwolą wam one zarobić już we wczesnych fazach gry jako że pozwalam swoim graczom na podejmowanie się różnej maści prac w trakcie gry.
3. Zabronione startery: Legendy, Smoki, pół legendy, skamieliny.
4. Gracz na początek otrzymuje losowy item wybrany przeze mnie, może być to totalny śmieć który wywalicie przy najbliższej okazji lub np kamień ewolucji.


Formularz Zgłoszenia
Imię postaci:
Wiek:
Płeć:
Charakter: nie musi być specjalnie długi opis aczkolwiek jeśli będzie takowy, tym lepiej
Wygląd: może być opis słowny lub zdjęcie. Najlepiej jeśli jedno i drugie, piszemy oczywiście pełnymi zdaniami.
Region: Gra może mieć charakter bezregionowy, wraz z kontynuacją przygody, gracz decyduje gdzie się wybiera. Lub określacie jaki region byście chcieli.
Starter: Jeden.
Profesje i sub-profesje: jedna profesja i jedna subka. MAJĄ WPŁYW NA GRĘ I NA RELACJE MIĘDZY NPCAMI.
Cel: co chcecie osiągnąć.
Prośby: co byście chcieli uświadczyć w grze a czego nie. Nie obiecuję że spełnie wasze prośby, świat jest losowy do oporu i to czy np znajdziecie towarzysza będzie zależało od wielu czynników, NAWET OD TEGO JAKIE MACIE POKEMONY I NA JAKIM SĄ ONE POZIOMIE.
Historia: Musi być w miarę rozbudowana, nie przyjmę historii typu urodziłem się ze znakiem na czole w kształcie makaronu i szukam teraz wytłumaczenia tego makaronowego nawiedzenia, proszę o w miarę ogarniętą historię lecz nie za długą.


Kod:

Kod:


[b]Imię: [/b]
[b]Wiek: [/b]
[b]Wygląd: [/b]
[b]Charakter: [/b]
[b]Starter(y): [/b]
[b]Profesje i subprofesje: [/b]
[b]Cel: [/b]
[b]Prośby: [/b]
[b]Historia: [/b]

No to by było na tyle, jeśli nadal jesteście chętni by zagrać, zapraszam i powodzenia Nya!

Imię: Miramato (zdrobniale Mira)
Wiek: 27 lat
Wygląd: Niska dziewoja, drobna, z miseczką 65C. Włosy jej jasnym brązem poznaczone z przewagą ciemniejszej barwy skrzą się w słońcu, a ciepła buziulka na której widnieje ciągły uśmiech nigdy nie była znaczona żadną skazą. Jej szczupłe ciało wielu męszczyzn posiąść chciało lecz ona na jedynego czekała i nikomu sie nie dała. Ubrana słodko, najczęściej w krótką spódniczkę, zakolanówki na nogach, na sobie rozpięta koszula, z krawatem niedbale założonym i biała koszulka pod spodem. Długie za pas włosy, zawsze wypielęgnowane, noszone rozpuszczone, przyciągały wzrok i nie tylko. Nogi szczupłe, idealne, z delikatnymi stópkami w tramki odziane.
Charakter: Ciepła, miła sympatyczna, zawsze uśmiechnięta. Czuła, kochająca, na księcia czekająca. Ponętne ruchy jej, niekontrolowane, zawsze nieśmiałością oblane. Gdy smutna, niewesoła, inna mina zgoła, bo strapiona, niezakryta, maski pozbawiona. Kocha jeść SPAGHETTI.
Starter(y): Squirtle, Pidgey
Profesje i subprofesje: Artysta, Naukowiec(bada zachowanie poków
Cel: Odnaleźć wielką Tangelę!
Prośby: Poki tylko z pierwszych dwóch generacji, byłabym wdzieczna xD
Historia: Witam, jestem profesor Miramato!~
Oto świat PoKeMoN, tu zaczyna się twoja historia!~ Zwykle te słowa kierowałam do osób które wyprawiałam w świat z pokemonami, jednak dziś jest mój wielki dzień i to ja! Profesor Mira, ruszam na przygodę!~~~~

Oczywiście nie ruszam się z mojego wygodnego Laboratorium tylko z jakiś widzimiśków. Niedawno moje pilne uczennice, 18 letnia Nela i 16 letnia Yuno znalazły kilka dziwnych skamielin, jak się okazało były one wielkimi odciskami ramion Tangeli! Podejrzewam że jeszcze owa tangela jeszcze może żyć dlatego chcę sie wybrac na poszukiwanie jej. Niedawno dostałam donos że coraz częściej po opublikowaniu mojego odkrycia ludzie wierzą w to że owa tangela jest bogiem, stworzycielem wszechświata i że stworzyła go w stanie... upojenia alkoholowego.... Nie jestem w stanie w to uwierzyć ale wszystkie odkrycia wskazują na to że to prawda!

Zatem chcę wyruszyć na poszukiwanie wielkiej Latającej Potwory Tangeli(według podań to jest jej pełna nazwa)! Oczywiście chciałabym zabrać dziewczynki ze sobą, nie wiem jak one będą chciały, ale spróbujemy.

Jestem już spakowana, jedyne co mi pozostaje to wyruszyć na przygodę!


Region: Kanto i nie bardzo chce poza niego wychodzić.

Jak mógłbym nie przyjąć takiego pojeba, przyjęty!

Imię: Anthony lub Jeffrey
Wiek: 25
Wygląd: Niski, grubawy mężczyzna z wielkimi, okrągłymi okularami na nosie i czarnymi włosami obciętymi "na grzybka". Zazwyczaj ubrany w biały kitel lekarski, pod którym skrywa eleganckie ubranie - czarne spodnie wyprasowane w idealny kant i białą koszulę bez najmniejszej skazy.
Charakter: Jakby to ująć... niejednoznaczny, a raczej dwuznaczny. A dlaczego?
Ponieważ Anthony, a raczej Jeffrey, a właściwie to Anthony Jeffrey... Jeffrey Antony... cholera! No facet ma rozdwojenie jaźni.

Jako Anthony jest cichym, wręcz zimnym, opanowanym i ułożonym panem, który najbardziej ceni sobie święty spokój. Uwielbia wiedzę i większość czasu spędza na czytaniu.
Jako Jeffrey jest zabawnym, energicznym, czasem wręcz wybuchowym mężczyzną, który lubi plątać się w kłopoty i chce, żeby dużo się wokół niego działo. Uwielbia malować i pisać wiersze.

Starter: Drowzee
Profesje i subprofesje: Psychiatra (jako Anthony); Artysta - malarz (jako Jeffrey)
Cel: Wyleczyć się ze swojej choroby psychicznej.
Prośby: Aby gra odbywała się tylko w regionach Kanto i Johto, a jak już musiałaby być poza nimi, to pokemony tylko z 1 i 2 generacji.
Historia:

Mężczyźnie po urodzeniu nadano imię Anthony.

Rodzice kochali swojego syna i chcieli, aby dostał wszystko co najlepsze - wykształcenie, ubrania, kolegów, zabawki, wychowanie - po prostu życie jak w Madrycie. Jednak wiązało się to z pewnymi minusami - Anthony musiał być zawsze grzeczny, nauczony, czyściutki i elegancki - a nietrudno się domyśleć, że dzieci tego nie lubią i wolą się zwyczajnie nie myć, nie uczyć i drzeć japę.

Chłopiec rósł tak pod czujnym i wiecznie pilnującym okiem rodziców, a każdego dnia w jego głowie rosła coraz silniejsza potrzeba wyszumienia się, zaszalenia, ŻYCIA!
W końcu pewnego dnia lata rygoru zemściły się na Anthonym i jego rodzicach.
Chłopiec pobił się z kimś w szkole, wybił dwa okna, obrzucił nauczycielkę balonami z wodą i wyzwał dyrektora od starych zgredów, a co dziwniejsze, kiedy już skończył upierał się, że nic nie zrobił i nic nie pamięta.
Takie wypadki zdarzały się coraz częściej, a kiedy ktoś zwracał się wtedy do chłopca imieniem Anthony, ten odpowiadał "Nie jestem Anthony, tylko Jeffrey bzdziongwo wypatroszona!"
W końcu rodzice nie wytrzymali tej sytuacji i zabrali syna do psychiatry, który zdiagnozował u niego... rozdwojenie jaźni.

Kiedy Anthony dorósł sam został psychiatrą, gdyż chciał sam móc leczyć swoje schorzenie, co też próbuje robić różnymi metodami.

Ostatnio postawił teorię jakoby jego choroba miała podłoże pokemonowe, a jej powodem jest zbyt długie przebywanie ze swoim Drowzee i dlatego koniecznie musi zostać trenerem, aby się z niej wyleczyć, kto wie? Może to prawda? A może to po prostu Jeffrey'owi nudzi się siedzenie w gabinecie i zasugerował Anthonemu takie wyjście dla rozrywki...?

P.S.
Warto wam wiedzieć, że Jeffrey i Anthony ucinają sobie czasem pogawędki, a czasem nawet na siebie krzyczą!

Niestety z bólem odrzucam póki co, regulamin zabrania posiadania dwóch starterów, tak, wiem że są to właściwie dwie różne osoby lecz nadal są to dwa startery na jedno konto co jest zakazane w regulaminie forum.
Do czasu naniesienia poprawek tj. wyboru jednego startera nie mogę zatwierdzić twojej gry.

Aaa... Zasugerowałem się po prostu tym, co było u góry.

Aleeee to nic wezmę w takim razie psychola. Już zmieniam.

Wiem moja wina, przegapiłem ten mały błąd (formularz z innego forum)

Ok, edytowałem tamten post.

Przyjęty.

O jak fajnie:).
To ja idę robić Kartę Postaci:).

Imię: Iralein
Wiek: 16
Wygląd:
Długie, błękitne włosy, upięte w kocyk, czasami też znajdzie się ozdobna kokardka. Oczka ma w tej samej brawie, urzekająco morskie. Mały, zadarty nosek i usteczka. Ma jasną skórę, rzadko kiedy znajdzie się na niej rumieniec. Długie nogi zazwyczaj są odkryte. Nie należy do osób wyglądających jak dziewoje z rozkładówki. Stara się chodzić w bardzo eleganckim ubiorze, w końcu chce zostać przyszłą gwiazdą pokazów. Lubi wszystkie śliczności, kamyczki i inne ozdóbki.

Charakter:
Dziewczyna wygląda na poukładaną osobę. Zna wszystkie zasady dobrego wychowania, jakie były wałkowane w domu dziecka. Brak jej poczucia humoru. Z pewnością nie jest radosna, potrafi się uśmiechnąć, gdy widzi coś śmiesznego, ale na tym koniec. Nigdy nie miała prawdziwej rodziny, to może dlatego. Sprawia wrażenie tajemniczej, skrytej osoby. Mało kogo dopuszcza do swojego małego świata, do którego wchodzi zawsze kiedy się zamyśla. Rzadko kiedy chce nawiązywać kontakty międzyludzkie. Nie czuje się dobrze w towarzystwie. Nie spieszy się z okazywaniem uczuć, raczej jest samotnikiem. Nie należy do osób wygadanych. Nie lubi, kiedy ktoś się jej narzuca, woli spokojnie wszystko przemyśleć. Ufa bardziej pokémonom, niż ludziom stąd stara się stworzyć jakąś więź ze swoimi podopiecznymi. Widząc krzywdzonego pokemona dostaje szału.

Starter(y): Togepi!
Profesje i subprofesje: Detektyw i lotnik.
Cel:
Poza zdobyciem słodkich pokemonów do pokazów i 2-typowych do walk, to chciałabym żeby postać odnalazła informacje o swojej rodzinie, bo przecież nic nie wie... Wróciła do sierocińca [jak będzie miała coś tam do pokazania, tych odznak i wstążek] i uratowania od ruiny ;3

Prośby: Spotkać pokémony z różnych regionów.
Historia:
Nie wiadomo kiedy dokładnie Iralein znalazła się w domu dziecka. Ona sama tego nie pamięta. Najprawdopodobniej jej rodzice zginęli podczas katastrofy lotniczej, a papiery o dziecku dostarczył ktoś z sąsiadów. Nikt nie chciał jej przygarnąć, więc wylądowała w sierocińcu. Przecież jeśli ktokolwiek by się dowiedział, że odziedziczy sporą sumkę to zapewne sznurek ludzi ustawiłby się w kolejce, ale tylko dlatego, że będzie bogata. Z całą pewnością brak posiadania własnej rodziny odbił się na zachowaniu dziewczyny. Zawsze były z nią problemy. Nie chciała bawić się z rówieśnikami, a i one nie były jej dłużne. Całe dnie przesiadywała w kącie rysując samoloty, jedyną uspokajającą rzecz.
Pewnego dnia, kiedy to zaczynał się nowy rok, postanowiono zrobić wychowankom niespodziankę... Dać każdemu po jednym pokémonie do opieki. Iraleine była na tyle dorosła, że i ona dostała pokéballa suprise. Od razu chciała zobaczyć co się w nim kryje… Wyszło, że był to Rufflet. Dziewczyna od razu chciała jakoś zaprzyjaźnić się z pokemonem – przecież nie był człowiekiem i jemu bardziej ufała, niż innym… Szkoda, że on nie odwzajemniał jej uczuć. Mocno ją podziobał i poszedł z dala od młodej. Większość dzieci na nią patrzyła, więc nie chciała się rozpłakać, żeby miały powód do śmiechu. Wtedy to wpadła na bardzo niebezpieczny pomysł – ucieczka z sierocińca. Szkoda tylko jej było iść samemu. Postanowiła wziąć trochę jedzenia, kilka ciuchów i schować tam gdzie nikt się nie domyśli. Przez całą noc nie mogła zasnąć, myśląc jak się stąd wyrwać. Przysnęła dopiero nad rankiem, to była naprawdę długa noc. Kilka godzin później obudziły ją wrzaski jednej z dziewczyn, która wyżywała się na swoim pokemonie, gdyż nic nie potrafił. Irence zrobiło się naprawdę żal tego małego stworzonka, przecież nikomu nic nie zawiniło. Powoli wstała z łóżka, zdecydowanie czuła zmęczenie tym wszystkim. Poczekała aż tamta dziewoja sobie pójdzie, po czym podmieniła pokeballe. Teraz już nie miała wyboru, wzięła wszystko spakowała do plecaczka i kiedy reszta podopiecznych była na obiedzie, ona uciekła z placówki. Biegła co sił w nogach, ale nikt za nią nie ruszył w pościg. Trochę dziwne i bezsensowne… Tak to dziewoja wyruszyła w swoją podróż.

przyjęta

Imię: Steus Arios - pseudonim, prawdziwe imię ukrywa.
Wiek: 17 lat
Wygląd: Wysoki, smukły młodzieniec o jedwabistych, czarnych włosach sięgających aż do pasa, niewinnym błękitnym spojrzeniu i bladej, gładkiej cerze. Mały lekko zadarty nos, pełne usta i duże oczy nadają mu hermafrodytyczny wygląd, co jednak nie zmienia faktu, że jest bardzo atrakcyjny. Ubiera się zazwyczaj elegancko - w białe koszule (zwykle z żabotami) i ciemne, przyległe spodnie, do tego długie tenisówki - są lekkie i nie krępują ruchów.
Charakter: Steus w kontaktach międzyludzkich jest nieśmiały - nie lubi dużo mówić i nie ma wielu znajomych, jednak kiedy wychodzi na scenę staje się innym człowiekiem - charyzmatycznym, żywiołowym i w pewnym sensie silnym. Bardzo ważny jest dla niego wygląd - chce być zawsze chudy i piękny dlatego dużo ćwiczy i bardzo o siebie dba.
Starter(y): Smoochum - Violet
Profesje i subprofesje: Artysta-gimnastyk, wokalista.
Cel: otworzyć własny cyrk, w którym będzie występował razem ze swoimi pokemonami, bycie dobrym trenerem i koordyntorem, zdobycie pokemonów, z którymi kiedyś będzie występował.
Prośby: Pokemony tylko z regionów Kanto i Johto, jeśli to możliwe.
Historia: Rodzice Steusa są cyrkowacami i wychowywali syna tak, aby on podzielał ich pasję i także został artystą cyrkowym.
Los widocznie bardzo chciał im w tym pomóc, bo chłopiec ma wrodzone predyspozycje do bycia osobą sceniczną - dobrze wygląda, potrafi czysto śpiewać i jest niezwykle rozciągnięty (akurat ostatnia cecha jest efektem ciężkiej pracy).
Rodzice zrobili wszystko, aby Steus miał dobry start - od maleńkiego uczyli go akrobacji na trapezie, na linie, na wstęgach, a także wysłali go na lekcje śpiewu, gdy tylko się zorientowali, że chłopiec ma talent. Dodatkowo występowali z nim publicznie od kiedy skończył 13 lat.

Hathlanna i Ghantor Arios (rodzice także przyjęli pseudonimy) najbardziej znani są z numeru z użyciem pokemonów - Jynxa i Magmara. Trenerzy używają ataków swoich pokemonów tak, aby było to jak najbardziej widowiskowe - kierują strumienie wody na ogniste ataki, zamienaiją lawę w kamień, wytwarzają śnieg i zamieniają go w deszcz, a potem w grad, zamrażają ogień oraz robią inne sztuczki, które wręcz zapierają dech w piersiach widzom, a sami w tym czasie wykonują niezwykłe powietrzne akrobacje - zresztą nierzadko Jynx i Magmar także są zawieszeni w powietrzu.

Chłopiec zapatrzony w swoich rodziców pragnie powtórzyć ich wyczyny i ma już nawet pewne podwaliny, aby to uczynić - otóż stało się tak, że Magmar i Jynx zakochali się w sobie tak jak ich właściciele, czego efektem jest piękny Smoochum o imieniu Violet, którego rodzice podarowali swojemu synowi jako startera. Steus bardzo dba o wygląd, kondycję i siłę swojego pokemona - chce go wystawiać zarówno na pokazach, jak i w walkach trenerskich, a kiedyś działać z nim tak, jak rodzice działają ze swoimi pokemonami. Ma już nawet plany dotyczące przyszłości, ale najpierw chce odnaleźć więcej pokemonów, które nadawałyby się na scenę - dlatego też wyrusza w podróż po swiecie pokemon. No i chce stać się sławny.

przyjęty tak jak poprzedni steus, chyba zostało ci trochę rozdwojenia :3

Imię: Maya
Wiek: Sakumi
Wygląd: http://id.joe.pl/sub_images/pictures/6f161a457657a5a918ad155dace16c8c_th2.gif
Szczupła niezbyt wysoka czerwonoruda dziewczyna z kilkoma piegami na twarzy.Jej śliczne duże oczy i nieśmiały uśmiech przyciągają uwagę ludzi.Ma dobrą figure i średni biust.Ubiera się zwykle w spodnie rurki i bluzkę z ramiączkami opadające na ramiona.Nigdy nie pokazuje brzucha z powodu plamki na brzuchu taką jak ma Aipom.
Charakter: Po przeżyciach z sierocińca Maya jest bardzo skrytą i nieśmiałą osobą i o jej zaufanie trzeba się długo starać, a jedynie swojego Pokemona obdarzyła wielkim zaufaniem i miłością.A, gdy już kogoś obdarzy zaufaniem wstawia się za, nim i stara się mu pomóc ze wszystkich sił.Nie umie pływać, a za, to świetnie się czuje w drzewach, potrafi wysoko skakać jak małpka.Jest mądrą i rozważną dziewczyną, nienawidzi jak ktoś krzywdzi pokemony i, wtedy dostaje szału (mogłaby uderzyć). Ma słabość do wysokich brunetów z średnio-długimi włosami, które opadają na oczy.
Starter(y):Aipom
Profesje i subprofesje: Koordynatorka i fotoraf
Cel: Odnaleźć ojca i zaznać miłości na świecie
Prośby: plosie o wątek miłosny i ciekawą podróż.
Historia: Region Hoen jakieś tam miasto ) Rodzice Mayi lubili eksperymentować z DNA pokemonów (było to zakazane), nawet zdobyli się na wszczepienie DNA Aipoma własnej córeczce i jej DNA jakiemuś Aipomowi (który się stanie starterem Mayi). Byli ciekawi czy przeżyje, a jeśli tak to jakie zdolności będzie miała.Eksperyment się powiódł. Kiedy Maya miała 2 latka pojawiła się w niej zdolność skakania po drzewach, dobrego chwytania, gdy płacze jej energia słabnie, a jak jest szczęśliwa jej energia wzrasta. Na brzuszku miała dokładnie taką plamkę jak u Aipom'a, a w zachowaniu Pokemona wykryto mowę ludzką i wysoką inteligencje. Niestety policja odkryła to co rodzice zrobili małej Mayi musieli uciekać, pozostawili Maye na progu sierocińca, a Aipoma wypuścili do pobliskiego lasu.W sierocińcu Maya nie miała lekkiego życia. Uważali ją tam za dziwadło.Jedynym jej przyjacielem był Aipom którego poznała w lesie (w wieku 10 lat) który znał ludzką mowę i był bardzo mądry. Od tego spotkania byli zazwyczaj nierozłączni i gdy poszła po odbiór startera poprosiła profesora bo o to właśnie ten Aipom był jej starterem.Maya zaprzyjaźniła się również z chłopcem o imieniu Kai którego niestety zaadoptowano i słuch o nim zaginął. Dziewczyna nigdy nie poznała prawdy o swym życiu, wiedziała tylko o tym że jej rodzice zostawili ją na progu sierocińca. Chciała się dowiedzieć prawdy o sobie i o swojej przyszłości, i w tym celu szuka swoich rodziców.
--------------------------------------------------------------------
Pewnego dnia złapali go młode małżeństwo i wykorzystali jego DNA by wszczepić je do ich córki a jej DNA wszczepili do jego ciałka.Od tego czasu znał mowę ludzką i był inteligentnym pokemonem.Po jakimś czasie wypuścili go do lasu a po kilku latach spotkał dziewczynkę której miał w sobie DNA.Zaprzyjaźnili się od razu i przez kilka lat byli nierozłączni a w końcu był jej starterem.
Rodzina: nieznana

przyjęta

Imię: Mark
Wiek: Thompson
Wygląd: Niski, blady i mizernie zbudowany ciemnowłosy chłopak z okularami. Ma duży nos, prawie jak u orła. Na głowie zwykle nosi czapkę lub kaptur, by zasłaniać twarz i krótkie rudo podobne włosy. Ubrany jest w Niebiesko- szary T-Shirt z wielkimi literami M.T (inicjały). Spodenki ma luźne, sportowe i krótkie, czarny kolor. Buty to zwykłe białe trampki.
Charakter: Mark jest z natury nieśmiały i bardzo wstydliwy. Nie lubi ludzi. Woli trzymać się ubocza. Żeby zdobyć u niego zaufanie trzeba się postarać. Dla zaufanych mu osób jest zwykle miły, chociaż czasem zdarzają mu puszczać nerwy, ale to bardzo rzadko.
Starter(y): Gligar
Profesje i subprofesje: Trener, filmowiec
Cel: Odnaleźć sens życia
Prośby: Spotykać pokemony z różnych regionów
Historia: Mark od urodzenia mieszka w Cianwood z rodziną, która uwielbia pokemony. Zarówno matka jak i ojciec kiedyś byli trenerami. Ma również starszego brata, który wyruszył na przygodę pokemon 3 lata temu. Jego rodzice słyną w mieście z hodowli ziemnych i kamiennych pokemonów. Dlatego Mark sam chciał mieć w przyszłości własnego ziemnego lub kamiennego pokemona. Bardzo lubi się z nimi bawić. Pewnego dnia, jakiś rok temu, doszła do rodziny wiadomość że starszy syn zaginął gdzieś w okolicach miasta Viridian i od tej pory słuch o nim zaginął. Rodzice robili co mogli ale nic nie pomogło go odnaleźć. Dlatego woleli pozostawić z domu młodszego syna. Na swoje dziesiąte urodziny dostał młodego Gligara od rodziców. Z pokemonem szybko się zaprzyjaźnił i powoli szykował się do wyruszenia w podróź.. Miał również nadzieje że odnajdzie zaginionego brata..

Imię: Kuroi no Hana
Wiek: 18lat
Wygląd: >Klik<
Charakter: Kuroi jest dość cichą i spokojną osobą. Jest też trochę niesmiała, jednak nie przeszkadza jej to w zawieraniu nowych znajomości. Generalnie uchodzi za miłą i przyjacielską. Z całą pewnością nie można zarzucić jej braku odpowiedzialności czy lekkomyślności. Jest tym typem człowieka, który zastanowi sie milion razy za nim cokolwiek zrobi. Bardzo szybko uczy się nowych rzeczy. Kocha wszystkie pokemony, jednak zdecydowanie nawyżej w jej osobistym rankingu stoją pokemony ogniste oraz smocze. Zdecydowanie nie posiada talentu wokalnego, ale nadrabia to pisaniem wierszy. U innych ludzi ceni sobie spokój i opanowanie, a także szczerość. Nie znosi natomiast chamstwa,
osób kłamliwych lub dwulicowych. Ważna cechą Kuroi, o której trzeba wspomnieć jest jej niezwykły talent- dziewczyna potrafi rozmawiać z
pokemonami. Nie poznała jeszcze zbyt dobrze tej umiejetności, więc na razie może korzystać ze swego niezwykłego talentu tylko jesli dobrze się skoncentruje. Kuroi nie wie kiedy dokładnie pojawiła się u niej ta umiejętność. Z pewnościa stało się to po wypadku jej ojca, a nie wcześniej.
Starter: Snivy
Profesje i subprofesje: trenerka
Cel:  Przede wszystkim kuroi chce się dowiedzieć czegoś więcej o swoim
tajemniczym talencie- jak go zdobyła, co może zrobić by go rozwijać oraz do czego mogłaby go użyć. Drugim, nieco bardziej podrzędnym, celem Kuroi jest spełnić marzenie z
dzieciństwa- dziewczyna chce posiadać możliwie najwięcej, jeśli nie wszystkie pokemony typów Smoczego oraz Ognistego (przy czym wśród tych drugich koniecznie musi znaleźć się shiny Ninetales- w tym stworku Kuroi niemal sie
zakochała).
Prośby: psymij^.^ mało walk:/ nie obrażę się o pokemony innych typów:).
Historia:  Urodziła się w niewielkiej wiosce, w górach za Alabastią. Zasadniczo jej rodzina nie wyrózniała sie czymś szczególnym. W swoją poróż, Kuroi wyruszyła dość późno, bo w wieku 18 lat. Bynajmniej nie stało się to bez konkretnej
przyczyny. Jej rodzice odkąd tylko sięgała pamięcią, pomagali profesorowi Oakowi w szkoleniu starterów. Chodziło o to, aby wyuczyć pokemony dyscypliny i
karności. Czasami za drobną opłatą tresowali w ten sposób inne, niesforne pokemony, przybywajacych do wioski trenerów. Generalnie nie robiły one zbyt dużych problemów, najczęściej była to kwestia paru dni tresury. Jednak pewnego dnia do wioski przybyła młoda trenerka, skarżąca sie na swojego nieposłusznego Nidokinga. Początkowo tresura szła dobrze, jednak któregoś razu pokemon, bez
wyraźniejszego powodu, zaatakował pana no Hana. Kuroi miała wtedy 12 lat i szykowała się do podjęcia swej podróży. Niestety musiała zrezygnować. Ojciec został dośc mocno poturbowany przez rozwścieczonego Nidokinga, więc cały dom i praca zostałyby na głowie matki dziewczyny. Kuroi nie miała serca pozostawiać w takiej sytuacji matki i młodszej siostry, więc pomagała w domu, dopóki ojciec nie został wypisany ze szpitala. Na tym jednak się nie skonczyło. Pan no Hana wymagał dłuższej rehabilitacji-bez tego nie byłby w stanie nawet ustać na ledwie odratowanych nogach. Tak minał rok, potem następny i kolejny, a Kuroi za każdym razem miała jakiś ważny powód do pozostania w domu. Kiedy jednak sytuacja w domu nieco się ustabilizowała i ojciec wrócił do względnej sprawności, okazało się, że jest już zbyt
duża na otrzymanie pokemona-startera. Była załamana. Od dziecka marzyła o zostaniu trenerką pokemon, a teraz jej przygoda zakończyła się jeszcze przed rozpoczeciem. Mniej więcej od tego czasu coraz częściej znikała w okolicznych lasach. Spędzała jak najwięcej czasu z dzikimi pokemonami, chcąc w ten sposób zastąpić posiadanie własnego stworka. Któregoś dnia zboczyła nieco ze swej codziennej trasy i znalazła się nad dość szeroką, rwącą, górską rzeczką. Zupełnie
przypadnkiem natkneła się na leżące przy brzegu jajo. Jeszcze większe było jej zdziwienie, kiedy skorupka rozjarzyła się bladym blaskiem, gdy dziewczyna wzięła jajo w dłonie. Po chwili trzymała w rękach Snivy- pokemona tak rzadkiego w tych okolicach, że niemal legendarnego. Słyszała od starszych mieszkańców wioski, że te góry
zamieszkiwały kiedyś Serperior'y, jednak od wielu lat nikt ich już nie widział. Coś jej mówiło, że natknięcie sie na Snivy to nie przypadek. W tej chwili postanowiła zacząć swoją podróż- czy to z pomocą profesora, czy też bez niej. Właśnie
rozmyślała o możliwych, czekających ją przygodach kiedy do jej uszu dobiegł nieprzyjemny dźwięk przypominający bzyczenie. Od razu rozpoznała zbliżające się Beedrille. Wolała się na nie nie natknąć. Delikatnie gładząc wtuloną w nią Snivy,
zaczęła wycofywać się w stronę, z której przyszła. Traf chciał, że przypadkiem natknęła sie na samotnego Beedrilla, który najwyraźniej odłączył się od grupy. Pokemon-osa natychmiast zaczął atakować. Tutaj nie było czasu na próbę porozumienia się z dzikim pokemonem. Z resztą, z Beedrillami nigdy jej to nie wychodziło. Gwen pedziła jak szalona przez las, próbując zgubić ścigającego ją stworka. Beedrill wkrótce dał za wygraną i zostawił świeżo upieczoną trenerkę w
spokoju. Dziewczyna uspokoiła wystraszoną Snivy i wróciła do wioski. Tam z pomocą rodziny, po niedługim czasie, udało jej się zdobyć od profesora pokedex oraz puste pokeballe. Na razie w jednym z nich przebywa Snivy, ale Kuroi już
ma plany co do pozostałych pięciu.

Thompson odrzucony, cel życia jest kompletnie nijaki już lepiej było napisać "stworzyć kamień filozoficzny" tak samo możliwe jak poznanie w 100% sensu życia. Dlatego też odrzucam.

Kuroi przyjęta.