Młody chłopak z ambicją i ideałami - Przygoda Pana Bagietki

Pokemony po chwili powstawały i również się z tobą przywitały. Aegis lataniem wokół ciebie, a Sewaddle wchodząc ci na ramię. Kiedy zeszliście na dół było słychać mnóstwo kłótni na temat tego jak wyjść albo dojść gdziekolwiek. Jedni mówili by użyć wodne poki i tratwę zbudować inni by pontonu itd. Jednym słowem Chaos, ale przynajmniej to potwierdzało pewną teorię, a mianowicie "Chaos zawsze pokona porządek gdyż jest lepiej zorganizowany"

Atsushi miał co do tego nieco inne zdanie, bo jedyne co widział to zamieszanie z którego nic nie wynikało poza tym, że każdy odwlekał w czasie wykonanie swojego pomysłu na własną rękę.
Co by nie powiedzieć, rudzielec nie miał zbyt dużego pola do manewru. Musiał czekać aż ktoś coś z tym zrobi i mieć nadzieje, że nie zaleje całego centrum. Na razie skierował się w stronę jadłodajni by coś zjeść. Pora śniadaniowa, a i może coś uda mu się usłyszeć.
Oczywiście, jeśli ona działała. Jak chaos był na tyle duży, że nikt o tym nie pomyślał wróci do głównego pomieszczenia. Może faktycznie będzie się działo coś istotnego.

W stołówce było mniej chaosu i na szczęście dużo trenerów jadło spokojnie śniadanie. Pokemony usiadły przy wolnym stoliku i czekały na to co zamówisz. Do zjedzenia były naleśniki, gofry, tosty, jajecznica na boczku itd. Do picia soki i woda mineralna. W telewizji podają wiadomości na temat powodzi. Ludzie i pokemony starają się jakoś opanować sytuację, ale wygląda na to, że trochę to zajmie.

Więc był tutaj uziemiony na czas bliżej nieokreślony. Co poradzić. Przede wszystkim wziął jedzenie dla swoich podopiecznych, a dopiero potem nałożył dla siebie jajecznicy oraz wody. Przy takim poziomie wody zniszczenia mogą być naprawdę spore.
Jak tak się zaczął zastanawiać, to może jedno z drugim... Nie, raczej nie. Co ma jaskinia do systemu studzienek? Bez sensu.
Tak czy owak, jak już nabrał jedzenia dla siebie i swoich pokemonów usiadł w jakimś w miarę mniej zatłoczonym miejscu.
-Smacznego-Życzył swoim towarzyszom i zabrał się za jedzenie. Przysłuchiwał się dalej.

Pokemony zajadały śniadanie, a wiadomościach cały czas mówią o powodzi i o tym co mogło spowodować tak walką burzę. Przypuszczenia były różne. Pokemony użyły dużo razy Rain dance albo jakieś tam inne ekonomiczne sprawy. Jednym słowem domysły. Kiedy skończyłeś jeść usłyszałeś dzwonek PokeNav.

Czyli nic nie było wiadomo i pewnie nie będzie. Ważne, by sobie z tym jakoś poradzili i wyciągnęli wnioski. Chociaż burza przy rain dance? Brzmiało to dosyć naciąganie. Padać musiało chyba przez całą noc jeżeli to była główna przyczyna. No bo co jeszcze mogło być, nie znajdowali się przecież nad terenem zalewowym... chyba. Nie znał się na tym.
Ledwo skończył jeść a ktoś zaczął mu dzwonić. Domyślał się kto to mógł być. Odebrał. Jak miał wersje z ekranem to świetnie, wystarczyło, że się pokaże i zorientuje o co chodzi. Jak to miało tylko głos, to rzekł "Halo" i czekał aż się ktoś odezwie.

Pokenav odbierał tylko głos. Okazało się, ze dzwoni twoja matka. -Synku musisz natychmiast wracać do Floaroma Town. Stało się coś strasznego. Proszę wróć jak najszybciej... Po tych słowach połączenie się zerwało. Aktualna sytuacja jest po prostu piękna. Tutaj powódź, a w domu coś strasznego się stało. I jak tu wrócić?

Najbardziej trafnym określeniem reakcji chłopaka na zastaną sytuację było dość konkretne zaniepokojenie. O co mogło chodzić? Zalało pasieki? Aż tak potężna była to ulewa? Czy może to było coś zupełnie z tym niezwiązanego?
Naprawdę, rozumiał zdenerwowanie, ale mogłaby mu chociaż powiedzieć o co chodzi i poczekać na to co powie.
-No to mamy problem-Westchnął poddenerwowany. I co on biedny miał poczynić? Na razie zaczął słuchać w celu wychwycenia, czy trenerzy doszli już do jakiegoś porozumienia w tym, co powinni zrobić. Może uda mu się z tego skorzystać albo nakierować?

Twoje przemyślenia przerwał ryk. Dość głośny i potężny. Wszyscy polecieli do głównego wyjścia w tym również ty. Okazało się, ze powodem zamieszania był Charizard. Mnóstwo trenerów gapiło sie na owego smoka. Jednak pokemon skierował swój wzrok na ciebie. Zauważyłeś, ze przed jedno oko przebiega rana. Przez to oko to było przekrwione i to mocno. Wskazał na ciebie szponem i kazał wejść na swój grzbiet. Po czym czekał na twoją reakcję.

Powodzią się nie zadziwił z prostego powodu. Padało, więc jakoś udało mu się powiązać te dwa elementy. Telefonem matki owszem, zaniepokoił się, ale również mógł połączyć pewne wydarzenia w jeden spójny ciąg przyczynowo skutkowy.
Skąd jednak do ciężkiego licha przed wejściem znalazł się wielki skrzydlaty jaszczur który wyglądał jakby właśnie wyszedł z bitwy? I do tego najwidoczniej wskazywał właśnie na niego? Trzeba przyznać, że chwilkę mu zajęło otrząśnięcie się z tej sytuacji, ale wniosek miał jednoznaczny. Wielkiego wyjścia to on nie miał. Oszołomiony wrócił swoich podopiecznych do pokeballa co by czasem nie było potem problemów, schował je głęboko by czasem nie wypadły w czasie lotu, i podszedł niezbyt przekonany do jaszczura. Wszedł mu na grzbiet i chwycił mocno, cały czas mając minę "Ale o co chodzi?".

Kiedy tylko znalazłeś się na jego grzbiecie, ryknął i wystartował oblewając innych trenerów wodą. Było to nawet lekko śmieszne. Pokemon leciał szybko więc w bardzo krótkim czasie byłeś przed swoim rodzinnym miastem. Jednak nie wyglądało to zbyt pięknie.Wejście zagradzała żółta taśma policyjna i kilku funkcjonariuszy. Pokemon zerknął na ciebie. Chyba chciał byś już zszedł z jego grzbietu.