Gra Hempa: Hemp Guru

- Dobrze, w takim razie ty rusz po to ziele, a my ruszymy powoli na górę. Górskie powietrze dobrze nam zrobi.
Ruszyłem ścieżką do przodu i głęboko rozmyślałem dlaczego Phantump jeszcze nic nie opowiedział o tej dziwnej mazi. Miałem dziwne podejrzenia, ale nie były one niczym poparte.
- Phantump! Poczekaj chwilę!
Nie wiem czy mój pokemon mnie jeszcze usłyszał, ale postanowiłem nie puszczać go samego.
- Duskull leć za nim, a jak wrócicie zdasz mi cały przebieg wydarzeń. Tylko prośba nic mu nie mów że posłałem cię na przeszpiegi.
Coś mi nie pasowało i musiałem się dowiedzieć o co chodzi, nie toleruję tego, gdy ktoś przede mną coś ukrywa.
Gdy oba duchy wyruszyły byłem już trochę spokojniejszy. Jeden sobie nie poradzi w razie zagrożenia, a we dwóch coś wykombinują i wesprą się wzajemne. Tak więc ze spokojniejszą duszą i umysłem ruszyłem przed siebie.

Ty ruszyłeś przed siebie a twój drugi pokemon z dumną poleciał przed siebie na poszukiwanie swojego przyjaciela jakby nie było otrzymanie zadania od swojego trenera to coś wielkiego i wspaniałego. Szedłeś pięknie wyrobioną dróżką, pogoda była dośc łądna, w sumie zostałeś sam nie miałeś do kogo się odezwać nie maiłęś z kim pogadać, anic co ze sobą zrobić czekałeś na swoje poki które nie wracały, wszystko szło ładnie do momentu aż nie wyskoczył na twoją drogę taki pokemon:

Pokemon uderzyl się dwa razy w klatę i ruszył na Ciebie barzo wściekły.

- No ładnie trafiłem.
Szybko sięgnąłem po swoją kosę zza pleców i wyjąłem PokeDex.
- No maleńki, dawaj.
Gdy kupa kamieni się zbliżyła wykorzystałem jego prędkość i odskoczyłem na bok, jednocześnie podstawiając mu kosę pod nogi z nadzieją, że ten się wywróci, a ja będę miał czas na zeskanowanie i użycie pokemona.
- Teraz muszę odpowiednio przemyśleć taktykę i być może uda mi się go złapać.
Obejrzałem się po terenie, aby w razie co móc wykorzystać wszystkie jego atuty i czy czasem nie ma innych podobnych jemu stworków.

Udało Ci się wywrócić pokemona, ten ledwo nie wyleciał ze ścieżki, ale udało się, pokedex pokazał takie dane:

Graveler
samiec
lvl: 13
charakter: Bardzo agresywny samotnik, kocha atakować każdego z kim się spotkanie ważne jak mocno oberwie, ważne, że ma okazję powalczyć z jakimś przeciwnikiem, stworzenie nie zwraca uwagi na swoje rany, walczy do upadłego, łątwo oszukać go za pomocą sztuczek, jest bardzo naiwny, czesto ma małe problemy z mysleniem
ataki: jak na lvl

Teraz mogłeś spokojnie dobrać pokemona dla niego, jednak kogo wybierzesz? Pokemon zaczał się zbierać, a to nie wyglądało zabawnie był jeszcze bardziej wkurzony niż chwilkę temu, a to na prawdę nie zapowiadało się zabawnie.

- Może to nie najlepszy wybór, ale dzięki temu będziesz miał okazję sprawdzić się w walce.
Wyciągnąłem Pokeballa zza pasa, z którego wyskoczył Magby.
Wiedziałem że w walce z kamiennym pokemonem nie ma on zbyt wiele szans i możliwości, ale przynajmniej się zahartuje.
- Dobra mały zacznij od obniżenia jego obrony używając Leer. Zapewne będzie często szarżował więc musisz odskakiwać na boki, gdy tylko będzie atakował. Postaraj się otoczyć go trującą chmurą Smog i podpal ją, powinno to spowodować małą eksplozję. Gdy kurz będzie opadał użyj Smokescreen celując w jego oczy. Co prawda jesteś mniejszy i zwinniejszy, ale i tak warto obniżyć jego celność. Teraz weź rozbieg i pędź prosto na przeciwnika po czym wyskocz tuż przed nim i wal Ember w czubek jego głowy tak długo aż ta skałka zacznie się czerwienić.
Zacząłem się zastanawiać czy na pewno dokonałem odpowiedniego wyboru. Między pokemonami jest spora różnica sił, a w pobliżu żadnego PokeCenter. Jednak po chwili przestałem się zamartwiać i zacząłem myśleć pozytywnie, że może i Magby jest mały i słabszy, ale na pewno ma wielki zapał do walki który trzeba hartować.

Pokemon wyskoczył z pokeballa bardzo podekscytowany, od razu zaczał szukać czegoś do podpalenia, jednak okazało się, że nie ma w kolicy ządego drzewka ani cni takiego, no szkoda generalnie, jednak trzeba się skupić na walcke mimo wszystko i to własnie zrobił wypuścił w stronę przeciwnika bąbe dymną i zaczał go atakować bez zastanowienia, twoja taktyka wielce pokmogła pokemonowi, był pewien siebie i spokojnie wykonywał polecenia, jednak przeciwnik z wielką siłą wpakowywał się w pokemona nie odpuszczając mu ani na chwilke

Twój pokemon zbirał się, starał się niesamowicie, mogłeś mu pogratulować podejścia do walki, jednak wiedziałeś, że nie ma większych szans na wygranie z takim przeciwnikiem, stworzenie było na prawdę agresywne, jeśli Magby nie odskoczył a został złapany, przeciwnik od razu rzucał nim o ścianę ogłuszając go porządnie, walka była ciężka, ale ducha walki Magby miał wielkiego użycie smog, oraz smockescreen pomagało wspaniale, oślepiało przeciwnika na pewien czas dzięki czemu ognisty stworek mógł spokojnie walczyć, chociaż próbować walczyć

- Magby unikaj wszystkich ataków Gravelera, odskakuj i staraj się od niego oddalić. W razie czego zakrywaj przeciwnika Smog i staraj się go zmylić.
Nie chcę przerywać maluchowi walki bo wiem, że to jego słaby punkt i wycofanie go spowodowało by u niego zniechęcenie do kolejnych potyczek. Jednak ta taktyka mnie zawodzi i muszę wymyślić coś nowego, a przynajmniej dać Magbyemu dokończyć walkę bez względu na wynik. Chwilę się zastanawiałem nad dywersyjną taktyką jednak nic nie przychodziło mi do głowy, gdy nagle zrozumiałem co musimy zrobić.
- Magby spróbujemy jeszcze raz ze ścianą. Zakryj go Smog i osłab celność za pomocą Smokescreen. Teraz szybko podejdź do ściany, ale tym razem nie stój pod nią, a wdrap się do góry i poszukaj miejsca, gdzie głazy są poluzowane. Gdy takie znajdziesz, w szczeliny wpuść za pomocą Smog tyle trujących oparów ile dasz radę i zaczekaj aż Graveler zbliży się do ściany, a gdy to nastąpi ponownie użyj Smog pokrywając teren, na którym znajduje się przeciwnik, jednocześnie wyskocz w górę i wyceluj Ember w szczeliny głazów gdzie wpuszczałeś smog. Na koniec osłab obronę rywala i wyląduj w bezpiecznej odległości.
Tak to powinno podziałać i wywołać kamienną lawinę wprost na Gravelera, a jeśli stanie się inaczej to mamy lekko przewalone.

Twój pokemon namieszął pieknie przeciwnikowi, rywal nie wiedział gdzie dokładnie jest twój pokemon, miotał się, jednak przez przypadek twój pokemon wywrócił się używając smoga, a to spowodowało, ze atak nie udał się a rozwścieczony kamienny pokemon rzucił się na twojego pupila z całą złością, wyładowując się na nim, było to przykre jednak twój pokemon padł

Magby +1 lvl

Miałeś jednak spory problem, rozwścieczony pokemon ruszył teraz biegiem na Ciebie, nie było innego wyjścia musiałeś coś wykombinować inaczej zginiesz na miejscu zmasakrowany przez rozwścieczonego pokemona

Bez zastanowienia chwyciłem kolejnego Balla i wypuściłem do walki Whismura.
- Użyj Circle throw, by skontrować jego atak, po czym zaatakuj go Echoed Voice i Uproar. Unikaj jego ataków i wal Hammer Armem.
Teraz na spokojnie mogłem wycofać Magbyego i pogratulować mu świetnej walki.
- Teraz sobie odpocznij mały, a ty Whismur kontroluj przeciwnika używając Circle Throw i uderzając go Hammer Arm. Gdy Graveler będzie się słaniał już na nogach wykończ serię ataków za pomocą Extrasensory.

Twój kolejny pokemon na spokojnie dobił przeciwnika, nie było to zbyt przyjemne jednak innego wyjścia nie było, w innym przypadku dizki pokemon zrobił by tobie krzywdę a to nie byłoby wcale zabawne, twój pokemon wykonczył go kilkoma silnymi ciosami

Wish: + 0,5 lvl

Stworzenie stanęło przed tobą bardzo zadowolone ze swojej walki pomijając, że jego zadaniem było tylko dobić przeciwnika, wróciłeś magbiego do pokeballa i mogłeś ruszyć przed siebie, dwa poke duchy dalej nie wracały.

- Udało ci się. A teraz czas na nowego towarzysza.
Wyciągnąłem pustego Pokeballa i rzuciłem w stronę Gravelera.
- Teraz tylko musimy poczekać aż czerwony przycisk przestanie migać i możemy ruszać dalej.
Z entuzjazmem czekałem, aż ten kamienny potwór dołączy do mojego teamu, jednak zastanawiałem się czemu moje duszki jeszcze nie wracają.

Rzuciłęś pokeballem w nieprzytomnego pokemona, kulka kręciłą się przez jakiś czas, po czym zatrzymała się w miejscu
Ding
Pokemon jest twój, masz kolejnego towarzysza, ruszyłeś dalej przed siebie droga nie zapowiadała się na ciekawą jednak musiałeś podołąć zadaniu które otrzymałeś, szedłeś dalje i dalej twoich pokemonów dalej nie widziałeś, nie zjawiły się, nie dały o znaku życia. Wspinaczka była męcząca jednak usłyszałeś coś w oddali coś co nie przypominało przyjaznego powiadania ze strony miłego pokemona, czyżby kolejny wróg?

Słysząc te odgłosy postanowiłem zwolnić wspinaczkę i niezauważenie podkraść się by zobaczyć co to takiego. Powoli zbliżałem się do źródła dziwnych dźwięków, ale zamiast badać to na własne oczy postanowiłem wyciągnąć PokeDex i spróbować zbadać teren używając go jak  teleskop. Wyciągnąłem więc rękę w górę i rozpocząłem skanowanie terenu, jednocześnie powoli wchodząc wyżej.
- Ciekawe co to może być. Gdyby były tu moje duchy, to one by mogły sprawdzić co się tam czai bez narażania siebie i mnie.
Starałem się być bardzo czujny i ostrożny, nigdy nie wiadomo co może czaić się za krawędzią i czy czasem nie dostanę zaraz w łeb od kogoś. Tak więc czekałem na sygnał PokeDexu, że coś znalazł, a jeśli nie. No cóż sam będę musiał tam zajrzeć.

Zabawa z pokedexem nie udała się, wiem, że bardzo się starałeś, jednak to nie zadziałało tak jak powinno, musiałeś sie wychylić zza rogu, a tam ujrzałeś takie stworzenie:

Stworzenie biło łbem o ścianę góry, wyglądało to dośc dziwnie, jednak może pokemon w ten sposób chciał się odstresować? Przynajmniej tak to wyglądało, jednak spokojnie jak na razie stworzenie nie zwróciło na Ciebie uwagi, mogłeś spokojnie go przeskanować, pokombinować co z nim zrobić, puki jesteś bezpieczny opcji jest wiele.

Pierwsze co oczywiście zrobiłem to sięgnąłem po Dexa by dowiedzieć się o danym stworze, a następnie zastanawiałem co mu się stało.
- To co on robi raczej nie jest normalne, no ale nic, mamy kolejną możliwość do pojedynku.
Chwyciłem się za pas gdzie znajdowały się wszystkie moje pokeballe i zacząłem się zastanawiać którego wykorzystać. W końcu wybrałem jedną z kulek i wypuściłem z niej Axew'a.

- Dobra mały wykorzystajmy element zaskoczenia. Zbliż się do tego węża i zaatakuj go Dragon Rage, gdy się odwróci i będzie chciał uderzyć, wykonaj Dig. Teraz przemieść się pod ziemią za jego "plecy" i uderz w niego Dual Chop, następnie osłab jego obronę za pomocą Leer i odskocz na bezpieczną odległość. Wykorzystaj to że jesteś zwinniejszy od niego i wykonuj szybkie uniki, gdy ten będzie atakował.

Wykorzystałeś swojego pokedexa aby z ukrycia przeskanować obcego pokemona, a oto dane jakie zobaczyłeś:

Onix samiec lvl: 13 charakter: Agresywne stworzenie, nie myśli realnie, czasami rzuca się na wszystko co się rusza, nie boi się żadnego przeciwnika, ze względu na to, ze podczas walk często kieruje się gniewem, którego nie ważne co nie może się pozbyć, jeśli w pobliżu nie ma żadnego przeciwnika wyżywa się na elementach otoczenia ataki: mud sport, tackle, harden, bind, curse, rock throw, rock tomb, rage

Stworzenie zwróciło na Ciebie uwagę dopiero kiedy wypuściłeś swojego pokemona i kazałeś mu zaatakowac, maluszek miał pewne problemy ze względu na wielkości agresję przeciwnika jednak starał się wiedziałeś to, co innego mu zostało, musiał się wykazać od razu rzucił się na przeciwnika z dragon ragem, po którym od razu zaatakował dual chopem, po czym osłabił swojego przeciwnika, jednak Onix skupił się i uderzył rock tombem, zamknął w nim twojego pokemoan po czym z całym gniewem wpadł na kamienną trumnę za pomocą raga, rozwalając kamienie i uderzając twojego pupila z całej siły

vs

Twoja taktyka zadziałała bardzo dobrze, twój pokemon unikał ataków rywala za pomocą diga, jemu nie sprawiało to wielkiego problemu, jednak raz na jakiś czas stworzenie podkopywało Onixa, wielkość rywala i jego waga powodowały zapadanie się tuneli przez co ten zakopywał się coraz bardziej, Axew świetnie wykorzystwał zyskaną na przeciwniku przewagę i przejął prowadzenie w walce

vs

Axew rzucił się na przeciwnika i okładał go, wszystko szło pięknie i ładnie, po chwili rywal padł, cała jego agresja została po prostu zgaszona, Onix padł na ziemię wywołując lekkie trzęsienie ziemi, jego ciało zablokowało cą ścieżkę przed wami

Axew: 1,4 lvl

Pokemon zadowolony podskoczył, po czym sam wskoczył do pokeballa, teraz zostałeś sam z problemem jak pozbyć się wielkiego Onixa, który blokuje całą drogę, jego głowa zwisała lekko z urwiska, a cała reszta ciała wiła się po dróżce, którą niestety musiałeś udać się dalej.

Zdjęcie giganta ze ścieżki nie było by proste, a próba przejścia mogła by okazać się niebezpieczna, więc po prostu sięgnąłem po nowego pokeballa i rzuciłem w stronę Onixa. Kulka stuknęła w wielkie cielsko pokemona i wciągnęła go do środka, po czym opadła i zaczęła mrugać.
- Teraz musimy tylko poczekać, a być może będziemy mieć nowego towarzysza i jednocześnie dobry środek transportu.
Czekając na reakcję pokemona i jego decyzję czy zostanie w pokeballu czy też ucieknie z niego, przysiadłem na ziemi i wpatrywałem się w biało-czerwoną piłkę.

Pokeball tańczył jeszcze przez chwilkę, po czym po prostu zatrzymał się w miejscu i wydał z siebie charakterystyczny dźwięk, dający do zrozumienia, że pokemon nie wydostanie się już z pokeballa, mogłes więc ruszyć dalej twoje dwa pokemony dalej nie wracały, nie wiedziałeś co dokładnie może to oznaczać, nie wiedziałeś czy masz się martwić o maluchy, bo zagineły, czy może znalazły coś ciekawego, w sumie będąc samemu też czas jakoś dziwnie biegnie, musiałeś po prostu ruszyć dalej przed siebie i czekać aż Cię odnajdą

Podszedłem do kulki i podniosłem ją z ziemi.
- Będziesz się u mnie czuł lepiej niż gdziekolwiek indziej.
Powinienem iść dalej, jednak myśl że moi podopieczni mogli gdzieś zabłądzić nie dawała mi spokoju. Wypuściłem więc nowo nabyty egzemplarz Onixa, by wykorzystać go jako środek transportu.
- Słuchaj no wielkoludzie. Muszę znaleźć kilka roślin, a ty jako były mieszkaniec tej góry powinieneś dobrze wiedzieć gdzie mogę je znaleźć.
Wyciągnąłem więc kawałek papieru na którym zapisane były nazwy i opis każdej rośliny i przekazałem te informację Onixowi. Tak serio to nie wiedziałem czy cokolwiek z tego zrozumiał, ale mimo tego wsiadłem na jego olbrzymi łeb i mocno łapiąc się wystającego rogu czekałem, gdzie mnie zaniesie olbrzym.