Gra Adina

https://pokehelvetti.forumpl.net/t1683p15-zapisy-do-liolici#35275


Było ciemno, widziałeś jednak wyraźnie stworka który wyłonił się z pokeballa. Wyglądał on tak:

Jego płomień rozjaśnił nieco mrok, widziałeś więc, że maluch rozgląda się ciekawie po okolicy. Po chwili skupił się na Tobie i śmiesznie przekrzywił łepek. Wyraźnie było widać, że jest zaciekawiony Twoją osobą lecz nie bardzo wie po co wypuściłeś go z jego kuli o tak później porze. Przetarł łapkami oczy i ziewnął po czym znów zaczął się rozglądać.

-Jest! Udało się! Wiedziałem że w którymś musi być pokemon - powtarzałem otumaniony sam do siebie nie wierząc jeszcze w to co właśnie się dzieje. Nagle z daleka usłyszałem jakieś dziwne huknięcie co w jednej chwili sprowadziło mnie to na ziemię. Przede mną stał mój własny pokemon. Od teraz zaczynały się spełniać moje marzenia, chociaż nie bardzo miałem pojęcie co powinienem dalej zrobić.
-Hej mały, jak się czujesz? Jesteś gotowy na przygodę? - zapytałem nowego towarzysza i nagle uświadomiłem sobie jeszcze jedną rzecz. Nie przejrzałem do końca paczki a na pewno coś w niej jeszcze było więc naturalnie zabrałem się za dokładne badanie jej zawartości.

Pokemon uśmiechnął się i zamachał łapkami. Widząc, że zaczynasz przeglądać zawartość paczki pokemon podszedł bliżej i przysunął ogon do Ciebie by nieco oświetlić jej zawartość. Znalazłeś tam 5 000$, 5 pustych Pokeball'i, 2x safarii balle i karmę, 2 Potion'y, Mapę, PokeDex oraz PokeNav. Podstawowy sprzęt dla młodego trenera.
Nagle pokemon odwrócił się i spiął jakby zaraz miał odskoczyć robiąc unik. Jego ogień rozpalił się mocniej, oświetlając nieco większą przestrzeń. Mimo, iż w tym momencie znajdowałeś się półtora metra od stworka czułeś żar bijący od jego płomienia. W ciemności zobaczyłeś jakiś błysk. Wyglądało to jak oczy. Nie byłeś jednak pewny, widziałeś to tylko przez ułamek sekundy. Miałeś jednak złe przeczucie.

Gwałtownie zaparło mi dech w piersi -I co teraz? - pomyślałem. Przez myśl przeszły mi wszystkie możliwe rozwiązania. Co jeśli to jakiś potężny dziki pokemon? Co jeśli to jakiś złodziej? Co jeśli to ktoś z rodziny?
-Co to? Jest tam ktoś? Wyjdź, i się pokaż! - krzyknąłem w kierunku spostrzeżonego błysku powoli wyjmując pokedex i skanując mojego pokemona.
- Ej, Charmander spróbuj oświetlić trochę tą postać swoim ogonem - szepnąłem do pokemona trzymając pokedex w gotowości do zeskanowania ewentualnego przeciwnika.

Charmander

samiec
lvl: 7
Ability: Blaze
Charakter: Niezwykle odważny, rozsądny i czujny pokemon. Zawsze stara się dać z siebie jak najwięcej by zadowolić trenera. Jego największą słabością są słodycze. Za niewielkiego cukiereczka zrobi praktycznie wszytko.
ataki:Scratch, Growl, Ember

W odpowiedzi na wołanie usłyszałeś coś podobnego do pohukiwania sowy. Charmander jeszcze bardziej rozpalił ogon i udało Ci się zobaczyć stworka, który czaił się w ciemności. W tym samym momencie dex pokazał Ci informacje o nim.

Noctowl

samiec
lvl: 25
ataki: jak na lvl
charakter: Niezwykle terytorialny pokemon. Słucha tylko siebie. Bywa nieprzewidywalny.

Pokemon nastroszył pióra i zatrzepotał skrzydłami. Wyraźnie nie podobała mu się Twoja obecność. Charmander zaczął się powoli cofać. Wiedział, że nie ma szans z tym ptakiem. Powiedział coś po swojemu, po czym zmniejszył ogień tak, że ptak zaczął znikać pomału w ciemności. Zdążyłeś zauważyć, że przestał stroszyć pióra i złożył skrzydła. Widocznie spodobało mu się to co powiedział Charmander i uspokoił się.

Nic nie mówiłem, zacząłem tylko powoli się wycofywać. Zrozumiałem, że prawdopodobnie weszliśmy na jego terytorium i to było tylko ostrzeżenie.
- Uff, dzięki Charmander, mogło być gorąco gdyby nie Ty - pochwaliłem pokemona z każdą chwilą czując się już coraz spokojniej. Im bardziej jednak nerwy opadały tym bardziej docierało do mnie, że to dopiero początek i, że takie sytuacje mogą być teraz na porządku dziennym. No ale cóż... wiedziałem na co się pisałem.
- Ok mały, czas ruszać w drogę. Musimy jak najdalej oddalić się od domu moich dziadków. Zaraz powinno zacząć świtać więc niedługo zorientują się że mnie nie ma. Ruszamy! Może uda nam się spotkać jakieś słabsze pokemony niż ten Noctowl zanim dotrzemy do następnego miasta. - powiedziałem bardziej do siebie niż do pokemona i ruszyliśmy ścieżką w dalszą drogę.

Charmander posłusznie ruszył za Tobą. Faktycznie na niebie pojawiły się pierwsze promienie słońca. Przypomniało Ci się jednak coś ważnego... W garażu stał Twój ulubiony rower. Mógłby Ci pomóc w szybkim oddaleniu się od domu Twoich dziadków, jednak zabierając go naraził byś się na spotkanie z jednym z opiekunów. W końcu jak to starsi ludzie i oni mieli w zwyczaju wstawać bardzo wcześnie. Widząc, że się na chwile zatrzymałeś pokemon zrobił to samo i spojrzał na Ciebie zaciekawiony.

- W przyszłości rower mógłby się okazać przydatny. Dużo szybciej mógłbym się dzięki niemu przemieszczać... Ok Charmander, wracamy rower się przyda - powiedziałem do pokemona i ruszyłem w kierunku przeciwnym do dotychczasowego. Co jednak jeśli spotkam tam dziadków? W tej chwili już mnie nie zatrzymają, jednak wolałbym uniknąć awantury. Muszę coś wymyślić.
- Hej, Charmander - wręcz krzyknąłem w stronę niczego nie spodziewającego się pokemona - może gdy już tam dojdziemy ty zaczniesz się wałęsać od strony ogrodu. Na pewno zwróci to uwagę dziadków jeśli nie będą już spać a ja przez ten czas zabiorę rower. Co Ty na to mały? - dokończyłem już trochę spokojniej jednak dalej z wyczuwalnym zdenerwowaniem w głosie. Przez cały czas starałem się utrzymywać jak najszybsze tempo w nadziei że lokatorzy będą jeszcze smacznie spać.

Charmander lekko podskoczył i spojrzał na Ciebie zdziwiony. Gdy przedstawiłeś mu swój plan kiwnął lekko głową i ruszył dalej.
Po chwili byliście już przy domu. Światła były pogaszone ale ostrożności nigdy za wiele prawda? Jaszczurka od razu ruszyła do ogrodu trochę pobuszować, Ty skierowałeś się do garażu. No w sumie najpierw do kuchni. W domu póki co było cicho i spokojnie. Mijając kuchenkę ruszyłeś przez drzwi do garażu. Rower stał na swoim miejscu... jak zawsze, w garażu panował idealny porządek, wszystko miało swoje miejsce. Zgarnąłeś rower i ruszyłeś do głównych drzwi od garażu. Na szczęście można je było otworzyć od środka i nie musiałeś się z rowerem pchać po schodach. Ależ oczywiście, że nie może być aż tak pięknie... nagle drzwi zaczęły strasznie skrzypieć i wogóle hałasować, z piętra domku usłyszałeś jakieś wołanie. Gdy drzwi się otworzyły zobaczyłeś swojego poka z jabłkami w łapkach. No tak... najsłodsze owoce w całej okolicy... nic dziwnego, że się nie mógł powstrzymać.

- Co on robi? Miał odwracać uwagę?! - pomyślałem nerwowo spoglądając srogo na pokemona. Przyłożyłem palec do ust pokazując mu że ma być cicho i po chwili machnąłem ręką żeby szedł za mną. - Sorry Charmander, musisz na razie wracać do pokeballa. Jak już będziemy w bezpiecznym miejscu to Cię wypuszczę - powiedziałem i schowałem pokemona do kulki, po czym nerwowo spojrzałem za siebie, wsiadłem na rower i ruszyłem przed siebie.

Charmander spojrzał na Ciebie lekko obrażony. Po chwili zniknął w swojej kuli. Ruszyłeś na swoim rowerze w drogę. Już po kilku minutach byłeś na drodze za miasteczkiem. Po lewej stronie rozciągał się las a po prawej łąka, nad którą zaczynało wschodzić słońce. Niewiele jednak było widać bo wciąż była mgła, która wszystko skutecznie zasłaniała. Z lasu dobiegały ciche pohukiwania i ryki. Dochodziły jednak z dość daleka. W oddali zobaczyłeś jakiś znak przy drodze.

- Uff, udało się, chyba uciekłem. Ok chyba mogę już wypuścić Charmandera - pomyślałem i po chwili zmieniłem myśli w czyny. - Hej mały, co tam słychać. Chyba udało nam się uciec jednak dalej musimy uważać. Rozglądaj się uważnie i wypatruj wszystkiego, dosłownie wszystkiego co tylko zwróci twoją uwagę. Musimy być przygotowani na wszystko - powiedziałem do pokemona i ruszyłem w stronę znaku. Wrodzona ciekawość jednak nie dała mi spokoju więc po chwili zmieniłem kierunek i wszedłem do lasu. Musiałem sprawdzić co wydaje takie dźwięki. Mimo wszystko możliwość spotkania i być może złapania nowego pokemona pozwalała mi zapomnieć na chwilę o grożącym niebezpieczeństwie i powadze sytuacji.

Charmander rozejrzał się ciekawie po okolicy i poklepał się po brzuszku. Chyba naprawdę mu smakowały te jabłka.
W lesie było bardzo ciemno, nawet płomyk Charmandera nie mógł sobie poradzić z przytłaczającym mrokiem. W ciemności raz na jakiś czas widziałeś błysk oczu jakiś pokemonów. Znikały jednak bardzo szybko. Raz udało Ci się zobaczyć takiego pokemona

Jednak on również szybko zniknął w mroku. Po kilku minutach poczułeś jak coś spadło Ci na głowę. Nie było to zbyt przyjemne. Gdy spojrzałeś na ziemię zobaczyłeś takiego pokemona

WYglądał na zaspanego i zdezorientowanego.

Podekscytowany szybko wyjąłem pokedex i zeskanowałem nowo napotkanego pokemona. Mimo iż nie wyglądał na zbyt potężnego (być może przez to, że przed chwilą został brutalnie wyrwany ze snu) bardzo mi się spodobał i chciałem, aby stał się moim nowym towarzyszem.
- Hej, Charmander. Spróbuj z nim porozmawiać. Może zechciałby pójść z nami bez walki? - powiedziałem do pokemona. Chciałem załatwić tą sprawę bez walki gdyż przeczuwałem, że czeka na nas jeszcze wiele niebezpieczeństw zanim dotrzemy do pierwszego miasta. W każdym razie lepiej nie tracić sił za szybko. Wiedziałem jednak że są raczej nikłe szanse na to że nowo spotkany pokemon podda się, więc w każdej chwili byłem przygotowany na podjęcie walki.

Seedot
samiczka
lvl 6
ataki: jak na lvl
charakter: Uparta i zawzięta, nigdy nie odpuszcza. Uwielbia słodycze, nie znosi brudu i nieporządku. Gdy nie jest w centrum uwagi strzela focha i przestaje się słuchać kogokolwiek.

Charmander podszedł do pokemona i zaczął z nim rozmawiać, samiczka jednak niezbyt zwracała na niego uwagę. Widać Twój pokemon niezbyt sobie radził w rozmowach z dziewczynami. Seedot zaczęła się rozglądać i szukać miejsca gdzie mogła by wejść spokojnie na drzewo lub chociaż się schować. Charmander w końcu się poddał i wrócił do Ciebie z miną w stylu "no gadaj tu z babą no...". Nie był zbyt szczęśliwy, w sumie to był załamany, że coś takiego mu się nie udało...

- Charmander, nie daj jej uciec. Jeśli nie da rady pokojowo zrobimy do inaczej. Użyj Ember i odskocz. Skup się na utrzymywaniu bezpiecznej odległości. Ember, odskok, ember, odskok. Jeżeli Ci się to nie uda i za bardzo się zbliżycie użyj scratch i szybko zwiększ odległość -powiedziałem energicznie do pokemona. Byłem bardzo podekscytowany, w końcu to moja pierwsza walka i być może mój pierwszy złapany pokemon.

Gdy Charmander zaatakował Seedot zaczęła używać Harden by zwiększyć swoją obronę. Nie atakowała więc Twój pokemon mógł  spokojnie atakować. Ogniste ataki były wyjątkowo skuteczne wobec trawiastej Seedot. Gdy samiczka podniosła już swoją obronę na maxa użyła Bide. Zaczęła zbierać energię, by później móc zaatakować.


Seedot: 64%
Charmander: 100%

- Charmander uważaj! Zaraz będzie atakować! Użyj growl i szykuj się do uniku. Spróbuj ukryć się za drzewem. Zaraz potem powtórz serię emberów. Jeszcze trochę i możemy wygrać - krzyknąłem do pokemona czekając na kontratak przeciwnika

Charmander zwinnie uniknął ataku Seedot po czym obniżył jej atak i zaatakował efektywnym Ember. Niestety obrona trawiastego pokemona była tak wysoka, że niewiele mu to zrobiło. Pokemon atakował dalej. Mimo tego, że Charmander schował się za drzewem oberwał kilka razy. Jednak bardzo się starał Cię nie zawieść, w końcu to była wasza pierwsza walka. Przeciwniczka była słabsza typem i miała tylko jeden słaby atak... głupio by było z nią przegrać, prawda?



Seedot: 50%
Charmander: 86%

--------------------
sorki, zapomniałam zapisać ile poki mają HP

Jej obrona jest zbyt wysoka, nie mam pojęcia jak mógłbym to obejść... ale zawsze można obniżyć atak tak by jej ataki nie robiły na Charmanderze wrażenia.
- Charmander, nie możemy się łatwo poddać, ember świetnie działa. Użyj parę razy growl, żeby obniżyć jej atak a następnie spróbuj zajść ją od tyłu i znów użyj ember. Spróbuj przy okazji podpalić trochę trawy wokół przeciwniczki, żeby ograniczyć jej pole ruchu - krzyknąłem do pokemona

Wszystko szło świetnie. Atak Seedot obniżony, trawa wokół podpalona tak, że dziki pok nie mógł się ruszyć by się nie poparzyć. Pokemony rozpoczęły wymianę ataków. Seedot miała pewne problemy z celnością, dym zasłaniał jej widok. Nie zamierzała się jednak poddać tak łatwo. Atakowała rzadziej ale starała się najpierw dobrze wycelować zamiast atakować na ślepo.


Seedot: 40%
Charmander: 78%

- Idzie coraz lepiej Charmander, teraz spróbuj chować się za dymem. Skupiaj się na tym, by pozostać niezauważonym i gdy tylko się zbliżysz użyj ember, jak tylko to się uda znów chowaj się w dymie i jak się zbliżysz znów ember i tak w kółko. Jak dobrze pójdzie może uda się już to skończyć. Dawaj Charmander! - krzyknąłem pełen ekscytacji do pokemona mając nadzieję, że mój nastrój mu też się udzieli, tym bardziej że wygrywaliśmy i zwycięstwo było na wyciągnięcie ręki.

Charmander ukrywał się w dymie i atakował. Słysząc doping swojego trenera starał się jeszcze bardziej. Do końca walki jednak jeszcze trochę zostało. Seedot nabrała już wprawy w wypatrywaniu swojego przeciwnika i atakowała nieco szybciej. Po pewnym czasie udało jej się wydostać z ognistego kręgu. Przy tym ruchu jednak się poparzyła i to dość poważnie. To jednak sprawiło, że była jeszcze bardziej zdeterminowana.


Seedot: 28%
Charmander: 70%

- Ok, Charmander wracamy do taktyki z samego początku. Utrzymuj bezpieczną odległość i używaj ember. Seedot już ledwo trzyma się na nogach. Jeszcze parę ataków i będzie po wszystkim. - wrzeszczałem jak oszalały do pokemona wiedząc że pierwsza wygrana jest już coraz bliżej, tym bardziej, że przeciwnik przed chwilą się oparzył.

Pokemony rozpoczęły kolejną rundę. Atakowały się zaciekle. Seedot przeczuwała, że jest już na przegranej pozycji. Charmander wyczuł jej rytm walki i udawało mu się zadawać o wiele mocniejsze ciosy. Trawaiasty pokemon był natomiast coraz bardziej zmęczony. Zacznynał się już nawet potykać przy próbach unkana ataków jaszczurki.

Seedot: 11%
Charmander: 60%