Gra Adil - Adil

Ze znalezieniem wschodu nie mieliście problemu, przy pomocy słońca jak i pobliskiej mapy zorganizowaliście się i ruszyli... Jeden za drugim a mianowicie było was dwóch i szliście obok siebie, Charmander był już trochę zmęczony ale mimo wszystko starał się jak najbardziej Ci pomóc, przed wami długa, szeroka ulica, idziecie chodnikiem, ruch jak w godzinach szczytu.

- Ej, Charmander, zmęczyłeś się walką. Odpocznij a ja już dam sobie radę - powiedziałem do pokemona chowając go do pokeballa, po czym zacząłem zaczepiać przypadkowych przechodniów i wypytywać ich o drogę do parku nad rzeką.

Zaczepiłeś po chwili jednego kolesia który pokierował Cię wzdłuż ulicy nadal, po kilku minutach monotonnej drogi znowu zaczepiłeś tym razem kobiete
- wiesz możesz odbić tutaj na skróty, żaden problem tam trafić zauważysz park
Powiedziała wskazując Ci ręką obie drogi, jedną na skróty drugą zaś normalną.

- Hmm. I tak już jestem spóźniony przez Klinka. Jeśli jeszcze trochę będę zwlekał mogę go już tam nie spotkać - pomyślałem, podziękowałem napotkanej kobiecie i ruszyłem lekkim truchtem drogą na skróty

Ruszyłeś między budynki bardzo szybko i pewnie, jeden skręt, drugi skręt dziwnie rozmieszczony skrót a tu nagle.. Zauważyłeś dwóch facetów stojących przy śmietniku, obydwoje mają metalowe rurki w rękach
- Gdzieś się wybierasz kurdpelku?
Spytał jeden a drugi natychmiast dodał
- zgubiłeś drogę?

- No nie. Naprawdę się spóźnię - powiedziałem sobie pod nosem.
- Nie nie zgubiłem drogi barany! Widzę, że dawno nie już nie oberwaliście - krzyknąłem biorąc w dłonie pokeballe z Charmanderem i Klinkiem. - To co chcecie dostać czy rozchodzimy się pokojowo?

- Myślisz że kulki nas zatrzymają ?
Spojrzał jeden na Ciebie bardzo dotknięty twoimi słowami zaś drugi praktycznie natychmiast zaczął biec w twoją stronę odrazu zamachnął się swoją rurką na Ciebie.

- Sami tego chcieliście - powiedziałem wypuszczając pokemony z kul.
- Charmander bierz tego z tyłu. Podejdź trochę i użyj ember. A ty Klink bierz tego biegnącego użyj na nim vicegrip. - Krzyknąłem do pokemonów odsuwając się w obawie przed tym gościem z pałką.

Klink wyleciał z kulki uderzył gościa a ten się wywalił, rura wypadła mu z ręki i trafiła w Klinka, niestety twój pokemon był bardzo osłabiony poprzednią walką i padł, Charmander zajął się tym przednim ale widzisz że słabo mu idzie, twój pokemon jest w opałach.

- Kurde, zapomniałem, że pokemony są zmęczone po walce - powiedziałem pod nosem po czym zacząłem gwałtownie szukać rozwiązania. Praktycznie bez zastanowienia łapię leżącą na ziemi rurkę, uderzam leżącego na ziemi gościa, chowam pokemony do pokeballi i pędzę z całych sił przed siebie.

Gościu dostał rurką w łeb i zemdlał, nie wytrzymał twojego ciosu który był na prawdę silny i bardzo precyzyjny. Schowałeś pokemony do kulek i uciekałeś ile sił w nogach, po chwili znalazłeś się przed sporawym parkiem, wygląda on bardzo ładnie, drzewa liściaste mieszają się z iglastymi i mniejszymi krzaczkami wszystko oczywiście jest bardzo estetyczne.

- Jakoś trzeba go znaleźć. Nie chce mi się męczyć już pokemonów, więc po prostu sam się rozejrzę - pomyślałem po czym zacząłem się rozglądać i krzyczeć - Sergio! Sergio!

Przez długą chwilę nie znalazłeś osoby która miała na Ciebie czekać ale w końcu przy jednej z ławek stał typ, schludnie ubrany nie za wysoki nie za niski, pomachał Ci gdy tak wołałeś, najwidoczniej to jego szukałeś, gdy podszedłeś uścisnął twoją dłoń i się przedstawił.
- Mamy sporo do nadrabiania prawda?

- No pewnie. Nie pamiętam zupełnie nic... tak w ogóle to jestem Adil. Dziękuję za to, że znalazłeś dla mnie chwilkę - powiedziałem po czym uścisnąłem mu rękę.
- Mam tak dużo pytań, że nawet nie wiem od czego zacząć. Może... opowiedz mi o tym co uważasz za istotne, a ja w razie niejasności dopytam Cię jeszcze o coś - zaproponowałem. Cały czas byłem trochę zdenerwowany. W końcu w ogóle nie znam tego człowieka, a tak na prawdę od niego zależy to czy coś sobie przypomnę.

- Istotnym jest to abyś dbał o swoje pokemony i walczył lub trenował w inny sposób często, możesz łapać dzikie pokemony do kul i później się wymieniać lub sprzedawać to także pomoże Ci w twojej podróży, zawsze też możesz pytać różnych ludzi o walkę lub aby nauczyli twojego pokemona jakiegoś ruchu, wiesz jak się obsługuje pokedex i pokenav prawda?
Zaczął mówić bardzo spokojnie a na sam koniec zadał Ci proste i bezpośrednie pytanie.

- Jakoś sobie radzę, chociaż pokenav jest jeszcze dla mnie lekkim wyzwaniem. Dzięki za te rady. Na pewno mi się przydadzą. Mógłbyś mi powiedzieć jeszcze coś. Dokąd powinienem teraz się udać? Mam tylko jakieś przebłyski dotyczące jakichś odznak ale nic poza tym. A i jeszcze nie pamiętam ile pokemony powinny odpoczywać po walce. Mam je gdzieś zanieść, czy powinny odpoczywać w pokeballach? - powiedziałem trochę chaotyczne.

- Jeśli pokemony odpoczywają w kulach trochę się regenerują, tak normalne jak chodzą to zależy od wysiłku, najlepiej oddać je do centrum pokemon rozpoznasz je łatwo spory budynek z kulą zazwyczaj. A udać jedni wędrują po aulach pokazowych, jedni zdobywają odznaki, a inni po prostu zwiedzają świat to zależy wszystko od tego do czego czujesz powołanie.
Powiedział bardzo spokojnie i usiedliście sobie na ławce dziwnie by tak było po prostu stać i gadać kiedy ludzie przechodzą ciągle obok was

- A gdzie najbliżej są jakieś pokazy albo miejsca gdzie mogę zdobyć odznaki, a i gdzie jest najbliższe centrum? - zapytałem coraz bardziej podekscytowany odkrywaniem coraz to nowych możliwości

- jak będziesz kierował się tam
Pokazał Ci ręką na prawo
- to zauważysz wielki pokeball na budynku i tam masz centrum, zaś sala jest na przeciwko, tylko nie wiem czy tymczasowo nie jest teraz zamknięta z powodu remontu

- Ok. Wielkie dzięki. Bardzo mi pomogłeś. Jakbym mógł Ci się w jakiś sposób odwdzięczyć to wal śmiało. Masz mój numer.- Powiedziałem po czym pożegnałem Sergia i ruszyłem w stronę Centrum.
- Ciekawe czy sala dalej jest zamknięta - pomyślałem widząc już w oddali wielki pokeball.

Gościu pożegnał się z tobą i odszedł w swoim kierunku, ruszyłeś w stronę centrum po około 20 minutach znalazłeś się przed budynkiem który miał wielki czerwony ball na dachu, tak to na pewno był ten budynek, widzisz także salę treningową po drugiej stronie no ale nie możesz stwierdzić czy jest otwarta czy zamknięta.

- Na razie moje pokemony są i tak zmęczone więc nie mam po co iść na sale - pomyślałem jednak ciekawość nie dała mi spokoju. Poszedłem więc by sprawdzić czy drzwi są otwarte. Po ocenieniu sytuacji udałem się w stronę centrum.

Drzwi były otwarte widzisz że jest jakaś recepcjonistka za ladą która uśmiechnęła się do Ciebie gdy tylko Cię zobaczyła, po chwili jednak opuściłeś salę i ruszyłeś do PC, no cóż w centrum jak to w centrum już sobie przypomniałeś chmara ludzi i dzieci płaczących o swoje pokemony.