Volution Koorin

Pawniard mimo wszystko zdawał się dobrze znosić ten chłód. Po niedługim czasie zaspokoiłeś swoje pragnienie i mogliście ruszać dalej. W pewnej chwili niedaleko wodospadu ujrzałeś jakąś postać. Wyglądała na ludzką, w czarnym ubiorze.

Zdziwiłem się nieco. Człowiek na tym odludziu? Co on tu robi? A może to kolejny z tych złych? Hmm...
- Chodź, poobserwujmy go chwilę - rzuciłem do Pawniarda. Mi tam człowiek źle się kojarzył, więc jak będzie trzeba, to mu dołożę. A co!

Podeszliście bliżej człowieka. Ten zdawał się was nie widzieć, bo patrzył w zamyśleniu na wodospad.
KLIK
- Tutaj chyba nie powinno być ludzi co? - spytał Pawniard.
Miałeś wrażenie, że gdzieś tego człowieka widziałeś.

- Nie, nie powinno - a ten co, w myślach mi czyta? A zresztą, nieważne. Kogo on mógł mi przypominać... Hmm... jakiegoś pokemona. Tak, na pewno pokemona. Może... tego, który wcześniej nie dał nam spać? Chyba tak. Ale co on tu robił?

Dalej mu się przyglądaliście, a tamten tylko stał. Chyba nie miał zamiaru robić nic innego. W pewnej chwili miałeś wrażenie, że na was patrzył, ale jednak jak znowu skupiłeś na nim wzrok to znowu wodospad... Pawniard wytężał swój umysł, próbując coś wymyślić jednak nic nie przychodziło mu do głowy.

- Dobra - rzuciłem - Ja idę do niego i zobaczę co i jak. Jakby były jakieś problemy, to cię zawołam, okej? - pytam i nie czekając na odpowiedź idę do tego dziwnego człowieka. Hm... czy i on ma takie moce jak ten dziwny pokemon? Jeśli tak, to muszę być ostrożny...

Pawniard już miał coś powiedzieć, kiedy poszedłeś tam. Tak więc ostrożnie zbliżałeś się do tamtego człowieka, a ten nadal się na Ciebie nie patrzył, kiedy nagle...
- Idziecie za mną czy po prostu taki kierunek? - spytał nagle, odwracając głowę w Twoim kierunku.

- W sumie jedno i drugie - odparłem zgodnie z prawdą. Jak on to... przecież ani się nie spojrzał, ani nie usłyszał... no bo moich łapek na miękkim śniegu nie słychać, więc... WTH? W każdym razie podchodzę do niego od przodu i patrzę wyczekująco
- Skąd się tu wziąłeś? - pytam cicho.

- Z innego regionu - odpowiedział krótko i bardzo ogólnikowo.
Skrzyżował ręce.
- A wy? Nie było tu wcześniej żadnych pokemonów - zauważył.

- Wracam do domu - odparłem równie ogólnikowo. Chce zagadek, niech je ma
- Chodziło mi raczej o to, dlaczego akurat tu. Nigdy nie widziałem tu człowieka. Za zimno tu dla nich, nawet ubranych w te swoje sztuczne futra - dodałem, patrząc na niego. Miałem nadzieję, że nie sprawi problemów...

Zobaczyłeś, że jakby go rozbawiła Twoja równie ogólnikowa odpowiedź.
- Jestem częściowo człowiekiem. Zresztą wcześniej widziałeś moją drugą postać - odpowiedział i po chwili stał przed Tobą tamten sam pokemon co w nocy, kiedy śniły wam się koszmary.
Znowu wrócił do normalnej postaci.
- Tamte koszmary, które was zbudziły to nie było celowo, moja umiejętność tak działa - wyjaśnił w pewnej chwili.

- Może i nie były celowe, ale na pewno nie było to przyjemne. A tak w ogóle... ŻE CO??? - ostatnie słowa wykrzyczałem, będąc w szoku
- Jakim cudem możesz być i człowiekiem, i pokemonem? Przecież to... niemożliwe - popatrzyłem w miejsce, gdzie musiał być Pawniard i zawołałem go. Niech też to usłyszy...

Po chwili Pawniard biegł do was.
- Możliwe, jeśli uda się człowiekowi stworzyć klona - odpowiedział na to chłopak.
- Co się stało? - spytał Pawniard jak już tutaj był.

- nie rozumiem... - rzuciłem niezbyt ogarnięty. Gdy podbiegł do nas Pawniard pokazałem mu łapą tego... półczłowieka i mruknąłem cicho
- Ty wiesz, że to przez niego nie mogliśmy wczoraj spać? To pokemon i człowiek w jednym

Pawniard przechylił głowę na bok.
- Jak to w połowie człowiek a w połowie pokemon? - spytał się iepewnie, na to tamten przez chwilę znowu wyglądał jak pokemon.
- A tak to -odpowiedział wam czarny.

- No właśnie też nie mogę tego skumać - odparłem, patrząc na pokemona i przekrzywiając głowę. Nic to jednak
- To ten... idziemy, nie, Pawniard? -zapytałem nieco niepewnie. Bo co jak ten... to coś będzie chciało iść z nami?

- Trafiliście trochę w ślepy zaułek - powiedział wam rozbawiony ten niby człowiek. - Albo się wrócicie z ryzykiem trafienia w kolejną niepewną drogę albo was podsadzę na górę i dalej macie łatwo - powiedział. - Ale... musicie mi coś obiecać, jak spotkacie Cresselię to przynieście mi jej pióro - i czekał na waszą reakcję.

- Cresselię? I po co ci jej pióro? A tak w ogóle, to uważasz, że sami się nie wespniemy? - oho, przeszedłem w tryb "podejrzliwy", gdy tylko usłyszałem o piórze Cresselii. No bo po co mu mogłoby być? Ciekawe. W każdym razie czekam na odpowiedź i patrzę na Pawniarda. A może i on ma coś do powiedzenia?

Pawniard raczej nie miał nic do powiedzenia, bo ciągle starał się ogarnąć dlaczego on jest pół człowiekiem, pół pokemonem.
- Nawet jak tego nie chcę to moje koszary uprzykrzają innym życie i ludzion i pokemonom. Pióro Cresselii mogłoby mi pomóc, wtedy nie musiałbym udawać się w takie odludzia - wyjaśnił. - Raczej nie, ściany strome a wystające kamienie niezbyt pewne, dodatkowo twoje cztery łapy to utrudniają.

- O tam czepiasz się moich czterech łap - mruknąłem cicho. On naprawdę potrzebuje tego pióra, by żyć wśród innych. W takim razie...
- W takim razie jeżeli znajdę Cresselię to przyniosę ci jej pióro. Tylko... jak wtedy odnajdę ciebie? - zapytałem.

- Będę się tu zjawiał wieczorami co drugi dzień, w międzyczasie sam również będę jej szukać - wyjaśnił krótko.
Po chwili zmienił się w pokemona i wziął was w swoje łapy. Wkrótce byliście obydwoje na górze.

- Dziękujemy - rzuciłem i uśmiechnąłem się. A więc mam side-quest! Super. Nic to jednak
- Chodź, pawniard - mówię i ruszam naprzód. Niedługo pewie się ściemni, a my musimy jeszcze zaleźć kryjówkę.

Wy poszliście, a Darkrai zniknął w cieniu i powędrował w dół. Tutaj było już naprawdę zimno i dawało się to porządnie odczuwać. Pawniard był jednak wytrzymały i nie było widać, żeby mu to zimno specjalnie przeszkadzało.

No i dobra. Trza by było się rozejrzeć. Może znajdę jakiś znajomy kąt? Może jakąś starą skryjówkę lub chociaż składzik z jedzeniem? Miło by było...

Na razie nie widziałeś tutaj nic znajomego, chociaż w oddali zaczynały Ci się po jakiejś godzinie majaczyć szczyty gór.... Na pewno znajome!
- Mieszkałeś w tamtych górach? - spytał Pawniard, wskazując na szczyty.