Gra Lioli - Alice

Twój pokemon nadal dobrze napierał Ember, mimo wszystko Dig nie był idealnym ciosem, gdy mrówka widziała co się święci po prostu także chowała się pod ziemię. twój pokemon zaraz po wykopaniu się z ziemi był trochę zdezorientowany i oberwał po czym odpowiedział mocnym ognistym atakiem.

Growlithe nadal napierał ognistymi ruchami, mrówka zaczęła je przewidywać a mimo wszystko obrywał i obrywał aż w końcu od kolejnego embera padł i zemdlał.

Growlithe +1,4lvl
PKT+2

Facet stał i patrzył na twojego pieska po czym cofnął mrówkę do kuli
- jeszcze jedna walka?

- Wspaniale Rocky, wracaj do pokeballa i odpocznij. No pewnie, że tak. Azurill pokaż się maleńka! Schowałam pieska do balla, uśmiechnęłam się i wypuściłam poke-myszke. - Z kim będzie walczyć? Znów się uśmiechnęłam i czekałam na pokemona przeciwnika. Zastanawiałam się też gdzie jest najbliższe miejsce gdzie będę mogła uleczyć moje stworki po walce. W końcu nie będę przez cały czas podróżować z rannymi i zmęczonymi.

Facet spojrzał na malutkiego pokemona zastanowił się chwilę i wypuścił swojego a był nim Larvitar. Larvitar rozpoczął mocnym uderzeniem z ogona a twoja mała myszka odpowiedziała bąbelkami. Facet się uśmiechnął i walka mogła się rozpocząć.

Z czystej ciekawości wyjęłam pokedex i zeskanowałam pokemona.
- Azurill teraz możesz się wykazać! Zacznij od Tail Whip, następnie otocz przeciwnika za pomocą Bubble, niech bąbelki otoczą go i okrążają. Teraz wyceluj Water Gun w swój poprzedni atak aby bąbelki zaczęły uderzać w Larvitara. Teraz znów Tail Whip. Wskocz na ogon i wybij się jak najwyżej. Gdy będziesz już w powietrzu użyj Water Gun. Gdy wylądujesz odłab jeszcze jego obronę za pomocą Tail Whip.

PokeDex pokazał tylko mały urywek danych:

Larvitar
Samiec
LV: 11

Larvitar rozpoczął od uderzenia ale gdy tylko poczuł bubble spróbował uniknąć reszty ciosów, tail whipy działały bardzo dobrze przez co przeciwnik szybko stracił przewagę którą wypracował kilkoma uderzeniami ogonem.

Tail whip obniżył obronę przeciwnika przez co water gun zadał jeszcze większe obrażenia, Larvitar nie był taki słaby i zaraz po ataku twojego pokemona przeszedł do ofensywy. Rozpoczął od bite po którym uderzył twojego pokemona ogonem i ponownie go pogryzł, następnych ciosów myszka zgrabnie uniknęła i znowu polała go wodą.

Azurill mimo że była baby pokemonem radziła sobie znakomicie, kolejne wodne ataki obijały Larvitara przez co ten był nieco skołowany już całą walką, w końcu użył Sandstorm przez co twój pokemon co chwilę był raniony burzą piaskową, mimo wszystko nadal mieliście przewagę. Widziałaś że facet nie za bardzo wiedział co jeszcze może zrobić aby odwrócić los pojedynku.

Twój pokemon oberwał ogonem po czym podmył odnóża przeciwnika i ten wyląował prosto na fejsa. Tail Whip obniżył kolejny raz defensywę Larvitara a bubble trafiło leżący cel, gdy przeciwnik się podniósł starał się odpowiedzieć czymś konstruktywnym ale twój pokemon wyminął jego cios i skontrował kolejną armatką wodną. Widać było jak Larvitar słabnie.

Twoja myszka była wycieńczona, widziałaś to po niej, była taka wolna. Jej ciosy nie zadawały już takich obrażeń, przeciwnik to skrzętnie wykorzystywał mimo wszystko dzięki wodnym ciosom twój pokemon zakończył walkę, Larvitar nie był zdolny do dalszej walki

Azurill +1,4lvl

Chłopak cofnął swojego pokemona do kuli i rozejrzał się
- No no no, jak na początkującą trenerkę radzisz sobie niesamowicie dobrze, wykorzystujesz w swoich pokemonach to co mają najlepsze zaś u przeciwnika znajdujesz słabe punkty.
Podszedł bliżej Ciebie
- jesteś pewna że dopiero teraz zaczęłaś swoją przygodę?
W momencie którym pytał na jego głowę skoczył twój ukochany wiewiór, chłopak go nawet nie poczuł albo specjalnie to robił? Wiewiór siedział mu na głowie i spoglądał na Ciebie z chytrym uśmieszkiem.

- Wspaniale Azurill, spisałaś się. Odpocznij teraz. Schowałam poka do balla. Słysząc pochwałę od chłopaka uśmiechnęłam się, a widząc, że Marcus zbliża się do mnie wzięłam swoje rzeczy i ruszyłam w jego stronę. Zaczęło mnie zastanawiać ile on ma lat. Przyjrzałam mu się wiec próbując to ocenić.
- Niedawno wyruszyłam, w sumie to nigdy wcześniej nawet nie walczyłam. Ale mieszkałam na farmie trawiastych pokemonów więc umiem wykorzystywać i mocne i słabe strony pokemonów.
Na widok Wiewióra trochę się zdziwiłam jednak chyba zaczęłam się przyzwyczajać do jego nagłego pojawiania się. Widząc, że raczej nie zauważył, że na głowie siedzi mu wiewiórka wolałam o tym nie wspominać. Położyłam worek z jagodami na ziemi i nawiązałam kontakt wzrokowy ze stworzonkiem. Potem spojrzałam na jagody. Miałam nadzieje, że zrozumie, że może się poczęstować.

Marcus wyglądał na około 25 lat, sylwetka normalnego człowieka żyjącego na uboczu który lubi czasem pobiegać, wyglądał także na zadbanego osobnika. Chłopak spojrzał na Ciebie trochę zdziwiony gdy tak przyglądałaś się mu a raczej jego głowie po czym poruszał rękę i poprawił włosy przez co wiewiór lekko się rozmazał i zniknął. Tyle go było widać..
- Czy coś się stało z moją głową? Lub nie rozumiesz mojej fryzury?
Zapytał przybliżając się trochę
- A to doświadczenie już masz, no tak ja mam trochę więcej ale niedawno złapałem te pokemony, im także należy się trochę rozrywki jak i treningu.

- Co? Ach nie... Emm... wydawało mi się, że na drzewie z za Tobą siedzi Starly, którą wcześniej próbowałam złapać. No cóż ja też mam całkiem sporo nowych nabytków, w sumie to oprócz Azurill to wszystkie to czworonogi. Tak w sumie... To temu przydało by się trochę ruchu... Powiedziałam odczepiając jeden z pokeballi od paska. Po chwili wypuściłam z niego Furfrow'a. Pogłaskałam pieska i wyciągnęłam kilka jagód. Jedną dałam Pudlowi a resztę podzieliłam na 2 równe grupki i jedną z nich dałam Marcusowi. - Proszę, są naprawdę dobre. Tak w sumie to zejdźmy może trochę niżej gdzie nie ma tego błota.

Furfrou zaraz gdy wyleciał z kuli spojrzał na Ciebie z uśmiechem po chwili na jagody i zadowolony zaczął wcinać, Marcus zabrał też kilka jagód i podarował swoim pokemonom które wcześniej walczyły, wcześniej oczywiście wypuścił je z kul.
- Dziękuje i chyba tak, na prawdę muszą być dobre
Zaśmiał się spoglądając jak jego pokemony szybko zjadły jagódki i poczuły się trochę lepiej. Powoli zaczęliście wracać w stronę domu tak jak chciałaś.
- To gdzie teraz się wybierasz skoro dopiero rozpoczęłaś przygodę?

Zgarnęłam swoje rzeczy i ruszyłam z Marcusem w stronę domku. Przyglądałam się jednocześnie swojemu pokowi. - Najpierw wrócę na drogę, z której tu trafiłam. Potem do jakiegoś PC, w końcu zdrowie moich poków jest najważniejsze. W międzyczasie jeszcze potrenuje resztę towarzyszy. A później... w sumie to jeszcze nie wiem. Na razie zobaczę co czeka mnie podczas drogi przez las. Może poszukam jakiegoś trenera, który zechce ze mną podróżować. Hehe... albo w miejscu gdzie jest dużo ludzi odkryje jakąś super moc, o której do tej pory nie wiedziałam. Zaczęłam się śmiać. Na myśl o super mocy przypomniałam sobie jednak o Wiewiórze. - Dla czego Marcus go nie widzi, a jeśli to tylko moja wyobraźnia? Ale Rocky wcześniej go wyczuł, więc to na pewno nie to...   Nie wiedziałam co mam o tym myśleć. - Gdy tylko oddale się od niego muszę coś sprawdzić. Ale jeszcze nie teraz i tak już wyszłam na wariatkę gapiąc się na jego głowę... i to nagłe wyjście z jego chatki gdy zobaczyłam Wiewióra spadającego z parapetu...

- Chciałabyś zostać super bohaterką niczym Wonder Woman czy używać swoich mocy dla materialnych korzyści niczym Cat Woman?
Spytał całkiem poważnie jak tak wędrowaliście bardzo powoli w stronę jego chatki
- Wiesz o super bohaterach trochę wiem bo lubię oglądać tego typu filmy, w sumie rzadko mnie ktoś odwiedza lubie takie życie, cisza spokój, trening i hobby.
Skomentował jeszcze a ty zaczęłaś rozmyślać co jest nie tak z tym dziwnym zwierzakiem.

Szłam jeszcze chwile myśląc o Wiewiórze jednak po chwili zmusiłam się do powrotu na ziemię i zastanowieniu się nad tym co powiedział Marcus.
- Chyba raczej Wonder Woman. Ale zawsze zastanawiało mnie jak ona może w czymś takim chodzić... Uśmiechnęłam się i spojrzałam na swoje ciuchy. Poprzecierane stare bojówki i koszulka, która już dawno powinna być przerobiona na szmatkę do legowiska jakiegoś pokemona. No i jeszcze bluza, z której zrobiłam worek na jagody. - Tak, takie ciuchy są najlepsze.

- może lubi jak coś jej się wrzyna gdzie nie gdzie.
Zaśmiał się Marcus, w końcu dotarliście spowrotem pod chatkę twojego aktualnego towarzysza dzięki temu mogłaś spokojnie ruszyć w drogę lub ewentualnie jeszcze skosztować tego przepysznego ciasta które tak dobrze komponowało się w twoim brzuszku.
- Może jeszcze napijesz się gorącej herbaty przed dalszą podróżą? Może zrobić Ci coś do jedzenia na drogę? Jagódki mogą być dobre dla pokemonów ale my potrzebujemy chleba i mięsa.

Zaczęłam się śmiać. W sumie nawet nie zauważyłam kiedy dotarliśmy przed chatkę. - Bardzo chętnie. Co do zapasów... chętnie spróbuje innych Twoich specjałów Uśmiechnęłam się przyjaźnie i znów zaczęłam się śmiać. Szukałam jednocześnie Furfrowa, wolała bym wiedzieć gdzie jest. Jeśli się zbytnio oddalił to zaczynam go nawoływać, a jeśli nie to go głaszczę.
- Mam prośbę, nie masz może jakiegoś starego woreczka, w którym mogła by schować jagody?? Mam dziwne przeczucie, że w nocy bluza może mi się przydać.

Poke Pudel podążał powolnym krokiem za wami bez większych problemów, gdy zauważył że się rozglądasz za nim szybko podbiegł do Ciebie bardzo zadowolony z życia zaś gdy drzwi do chatki się otworzyły wbiegł do niej jako pierwszy
- No no no, lubi się gościć.
Zaśmiał się Marcus i zaprosił Cię znowu do środka. Po czym usiadłaś w kuchni a mężczyzna znalazł dla Ciebie nie za wielki pojemniczek był wręcz idealny na jagody które Ci zostały.
- Taki wystarczy?