Dziki człowiek-gra Lionheart

Sawsbuck znów przyspieszył, co dało mu możliwość trafienia Leech Seedem. Jednakże nawet mimo Agillity nie zawsze zdołał prześcignąć Machampa-w pewnym momencie gdy nad nim przeskakiwał olbrzym złapał go za nogę, po czym zaatakował Submission... gdy jeleń w końcu się uwolnił i odsunął wypróbował taktykę z połykaniem Energy Balla-efekt był widoczny, na kilka chwili pokemon ewidentnie przyspieszył i wzmocnił swoje ataki... jednak gdy minął efekt działania był nieco osłabiony, przez co dał się trafić Vital Throw.

Saw-30% +normal type -def +spe
Mac-30% -def -sp def +leech seed

Po raz kolejny igraliście z ogniem i przeszliście do walki kontaktowej. Sawsbuck szybko to odczuł, gdy tylko oberwał Close Combat... Horn Leech choć przydatne nie wyrównuje obrażeń zadawanych przez ataki typu walczącego. I nawet wasza zmiana planów niewiele dała, bo jeleń był już zdecydowanie osłabiony.

Saw-4% +normal type -def +spe
Mac-13%% --def --sp def +leech seed

No niestety, nieco się przeliczyłeś-Machamp przebił się przez zasłonę z ziaren i uderzył tylko raz-ale za to Close Combat, a wtedy Sawsbuck nie miał już szans wstać. Machamp ryknął, napiął mięśnie i czekał aż wystawisz swojego ostatniego pokemona...

Mac-8%% ---def ---sp def

Sawsbuck+0,,75lv

Po raz kolejny pojawiła się Altaria i zaraz zaczęła od Ice Beam. Jej paraliż jej nie pomagał i gdy przeciwnik rzucił się w jej stronę nie była w stanie zrobić uniku i oberwała Close Combat... jednakże to był gwóźdź do trumny Machampa. Jego specjalna obrona była już tak obniżona, że padł po pierwszym Dragonbreath.
-Wspaniale! Co za siła! I hart ducha! Jestem dumny że mogłem się z tobą zmierzyć! Choć wyglądasz tak mizernie pokazałeś mi, że w pełni zasługujesz na tę odznakę!
Olbrzym zbliżył się do ciebie i bezceremonialnie cię uściskał, aż ci oczy wyszły na wierzch. Gdy w końcu cie odłożył i mogłeś znów oddychać podbiegł jakiś chłopak z małą poduszeczką, a tamten podał ci to co na niej leżało.
-Oto odznaka Mocarza. Noś ją z dumą, bo wyczynem jest ją zdobyć! A jako drugi prezent przyjmij ten TM Brick Break i niech co dobrze służy!

Altaria+0,15lv

Odbierając nagrody, podziękowałem liderowi. Rozpierała mnie duma. Jednakże nie chciałem tego ukazać. Odwróciłem się na pięcie i wyszedłem z sali. Teraz już wiem, że nie mogę zbaczać z drogi. Wędruje w poszukiwaniu tego skarbu. Dlatego wyciągam oczywiście Mapę Skarbu i Poke-Nav. Idąc tam gdzie mnie kieruje mapa z urządzeniem, myślę co może być ukryte w skarbie Celebiego...

Gdy czmychałeś z sali lider machał ci jeszcze na pożegnanie, a ty na ten widok przezornie przyspieszyłeś. Na zewnątrz powitał cię zachód słońca i... motory? Nie mogłeś się powstrzymać na ich widok i podszedłeś bliżej. Uaaa, same Harleye... Poustawiane były w rządku, wypucowane i lśniące. Tylko właścicieli nigdzie nie było widać... Jakieś dziewczyny też podeszły, a widząc cię obok motorów jednak spytała:
-Oooo, twoje?

- Nie.. Nie interesują mnie motory. - powiedziałem od niechcenia, a następnie ruszyłem w drodze ku celu, miałem swoją drogę i chciałem spokojnie nią kroczyć. Dlatego pozostawiając dziewczyny same przy motorach obserwowałem PokeNav by trafić w dane miejce.

Dziewczęta wyglądały na zawiedzione, ale ty minąłeś je i ruszyłeś w dalszą drogę-zostało ci jeszcze spoooro do przebycia... Idąc z nudów przyglądałeś się nowo otrzymanej odznace-miała kształt... głowy lidera Armstronga (-_-') Po około godzinie wędrówki zaszło słońce, a ty ocknąłeś się że jesteś sam w lesie. Wokoło same drzewa, pod tobą asfaltowa droga... Ponadto jest zimno. Przynajmniej nie pada. Na razie...

Ciemno i strasznie.. No to motyw dla ducha. Wywołuje Gengara i wraz z nim idę dalej. Jakoś.. z pokemonem duchem czuję się bezpiecznie, o wiele bezpieczniej, toteż, ciągle szedłem dalej, śledząc PokeNav.

Gengar wyszczerzył się szeroko, najwyraźniej podobała mu się tutejsza atmosfera-pok nie bał się ani odrobinkę i wesoło zaglądał we wszystkie dziury. Szedłeś tak przez jakieś 2 godziny, aż drzewa przerzedziły się i na horyzoncie pojawiło się miasteczko. Gd do niego dotarłeś zauważyłeś, że dalej ciągnie się otwarta przestrzeń z samotnymi drzewami od czasu do czasu... Tobie akurat chciało się spać, całej nocy na pewno nie przewędrujesz. Już miałeś zwyczajowo skierować swoje kroki do Poke Centrum... gdy omal nie potknąłeś się o pokemona.

Pokemon syknął na ciebie i zniknął w ciemności, a ty ruszyłeś dalej i odkryłeś, że PC jest... zamknięte! A nie było nawet 11! Wtedy też zwróciłeś uwagę, że w większości domów nie palą się światła, a na ulicach nie ma nikogo...

Trochę zdziwiony rozejrzałem się w około. - Oho Gengar, chyba trafiliśmy do opuszczonego miasta, pewnie Ci się tu spodoba... Szkoda tylko, że mi nie za bardzo.. - Przysiadłem na ziemi, opierając się o ścianę Poke Centrum. Nie mogłem zrobić nic innego tylko przespać się w takiej dość nie wygodnej pozycji i rano wyruszyć..

Gengar słysząc twoje słowa pokręcił przecząco głową, rozglądając się. Nie wiedząc jednak o co mu chodzi oparłeś się o ścianę, a potem skuliłeś na ziemi i zasnąłeś...
Obudziłeś się nagle, gdy coś przeleciało ci nad głową i walnęło w budynek obok. Błyskawicznie poderwałeś się na nogi i zobaczyłeś, że jesteście otoczeni przez pokemony, które widziałeś wcześniej! Gengar dwoił się i troił, starając je odpędzić na różnorakie sposoby, lecz ich krąg coraz bardziej się zaciskał...

- O kurwa. - krzyknąłem i wyciągnąłem swoje WSZYSTKIE pokemony. Nie było czasu, trzeba po prostu działać. - Sawsbuck nawalaj w nie Seed Bombami! Ty Irelia Flamethrowerami zmieszanymi z Echoed Voice! Zaś ty Excadrill - Focus Blasty! Gengar, świetnie Sobie radzisz, a teraz Will-o-wisp oraz wyrzucaj je daleko Psychic! Dawajcie! - sam próbuje dostrzec.. no właśnie.. jakiegoś innego, większego, lepszego - lidera. Wtedy go skanuje.

Twoje pokemony były jeszcze nieco zmęczone po walce, jednak swoimi potężnymi atakami porozrzucały wiele stalowych mrówek. Tylko zauważyłeś mały problem-na miejsce pokonanych ciągle przyłaziły nowe, wielką nieprzebraną i niekończącą się falą... wszystkie identyczne, żadnych Big Bossów ani nic takiego... Po kilku minutach stwierdziłeś, że macie kłopoty. Twoje pokemony były zmęczone ciągłym atakiem, w dodatku nie zanosiło się na żadną przerwę...
Wtedy usłyszałeś cichy syk.
-Tutaj! Szybko! Nie dacie im rady!
Głos dobiegał zza rogu, stała tam jakaś postać. Żeby się do niej dostać musielibyście szybko wyrąbać sobie do niej przejście...

- Altaria i Gengar! Osłaniajcie tyły Flamethrowerem i Will-o-wispem, a ty Excadrill Focus Blastem wyrzuć wszystkie robale z drogi, gdzie musimy biec! - kiedy tak się stanie, odwołuje trzy pokemony - Gengara, Altarię i Excadrilla do kulek, jednocześnie dosiadając Sawscbuka i w try miga dojeżdżając do "wybawiciela". - Dzięki wielkie! - powiedziałem i patrzyłem co teraz, gdzie uciekniemy.

Try pokemony zrobiły zamieszanie, w tym czasie Excadrill stworzył przejście, którym też zaraz się ewakuowałeś. Popędziłeś na Sawsbucku w stronę wcześniejszego głosu i zaraz też zobaczyłeś postać, która poprowadziła cię plątaniną uliczek. Poganiałeś jelenia co chwilę, wciąż słysząc za wami szczęk setek odnóży... W końcu stanąłeś w ślepej uliczce. Już miałeś się wkurzyć, gdy nagle z góry dobiegł głos:
-Tutaj, szybko! Chowaj tego zwierzaka!
Na górze była jakaś klapa, a gdy odwołałeś Sawsbucka wyjechała z niej drabinka, po której szybko się wspiąłeś. Osoba która cie prowadziła wciągnęła ją, zamknęła klapę i przyłożyła palec do ust, nasłuchując. Przez kilka chwil niemal słyszałeś bicie swojego serca, ale zagłuszyły je kroki mrówek... w końcu wszystko ucichło, a twój wybawca odetchnął z ulgą.
-Mieliśmy szczęście... Jesteś nietutejszy, co? Tutaj nikt nie wychodzi z domu w nocy...
Błysnęło światło i zobaczyłeś zapaloną świecę, oświetlającą malutki i nieco zagracony pokoik. Twój rozmówca zdjął kaptur i zobaczyłeś, że to ciemnowłosa dziewczyna.

- Ehh.. Nietutejszy, nietutejszy.. Tak czy owak wielkie dzięki, wielkie. - spojrzałem na nią po czym na zegarek. - Wiesz.. Jeśli mogę, przespałbym się, kurwa nie chciałem się tu zjawić, mam swój cel i chciałem tam dotrzeć, na szczęście mnie uratowałaś.. Chyba dość wrażeń jak na jedną noc. - czekałem na jej odpowiedź, po czym oczywiście wyrwałem w kimono, gdzie tylko się dało, na dywanie, oparty o ścianę, grunt, żeby z pewnością, iż jestem bezpieczny.

Tamta skinęła krótko głową, po czym oddaliła się pospiesznie. Po kilki chwilach już smacznie spałeś, a w twoich snach przemykały po kątach fale mrówek... Rano obudził cię nagły promień słońca w twoich oczach. Zamrugałeś gwałtownie, a twoim oczom ukazało się wnętrze pokoiku i otwarte na oścież okno. Niepewnie podszedłeś do niego, a gdy wyjrzałeś czekało cię zaskoczenie-na dworze wszystko było zupełnie normalnie-ludzi łazili, otwarte były sklepy, rozlegały się śmiechy i pokrzykiwania. Zupełnie jak inne miasto! W tym momencie otwarły się drzwi i weszła poznana wczoraj dziewczyna z talerzem kanapek.
-Jak się spało?-Zapytała wesoło.

- Dobrze, dobrze. Wydaje mi się, że o niebo lepiej niż na dworze.. - zaśmiałem się nie pewnie. Następnie wstałem i spojrzałem przez okno. - Dziekuje Ci bardzo, jestem Lionheart, jeśli pozwolisz to.. teraz juz się będę zbierał, muszę gdzieś szybko dotrzeć, tak czy siak bardzo dziękuje. - tak jak powiedziałem, tak zrobiłem, wyszedłem z domu i ruszyłem ku swojemu celu. Czyli droga do skarbu.

Tamta skinęła głową.
-Jeśli to daleko to najlepiej ruszać wcześnie, w nocy rozłażą się tu stada Durantów... jak sam wcześniej widziałeś. Miłej podróży!
Wyruszyłeś gdy tylko skończyłeś jeść i mogłeś znów cieszyć się powietrzem. Ostrożnie rachując powinieneś być na miejscu jutro. Wróciłeś na trasę i nie minęło wiele czasu,, gdy musiałeś się nagle zatrzymać. Na środku drogi stał bowiem jakiś pokemon, a po bokach rosły kolczaste krzewy-z tego powodu chudy okularnik przed tobą kręcił się niespokojnie, najwyraźniej nie wiedząc co począć.

Nie wiedząc zbytnio o co chodzi pokemonowi, zdałem się na kolczaste krzaki. Wywołałem Gengara z pokeballki i wydałem polecenia. - Gengar, rozwal te krzaki Shadow Ballami, zobaczymy, czy ten pokemon Sobie pójdzie, czy też nie.. - czekałem na jego reakcję, jeśli pójdzie.. ja także idę, ciągle brnę ku swojemu celu.

Poke duch wzbudził zainteresowanie węża, a ten podniósł się i zaczął syczeć. Chudzielec pisnął cicho i skrył się za tobą, podczas gdy żmija dalej tarasowała drogę... mroczne kulki twojego pokemona uderzyły w krzewy, lecz te były zwarte i tylko zafalowały pod wpływem uderzenia.
-Pszzzepraszam chłoopczczee, mógłbyś mi pooomóc? Śpieszę się trochęę do prpracy a ten tu pokemon...-Wydukał z siebie nieznajomy.

----
Niezła jestem, stał pokemon-a mowa o wężu -_-