Gra Cienia: Rufus Shinra

Spojrzałem na nava i zignorowałem trochę słowa Mordki, odebrałem nava
- tak słucham?
Spytałem w międzyczasie sobie przypominając o smsie do Lucario, zdecydowałem że przeczytam mu go po rozmowie z osobą która do mnie właśnie dzwoni.

Mordka upił znwu i mówił coś do siebie patrząc na niebo
-Rufus?! Czemu nie odbierałeś?- usłyszałeś głos Ani, była przestraszna, słyszałeś, ze głos jej się łamie
-Odpisałyśmy Ci na wiadomość, jednak nie opisałeś nic prawie przez dwa tygodnie, co się z tobą działo? Przyznaj się Mordka Cię upił i na wiecznym kacu byliście- powiedziała starając sobie jakoś to wytłumaczyć, ale czekaj ona powiedziała dwa tygodnie?

- dwa tygodnie?
Spojrzałem na datę i byłem nieco zdziwiony
- to mnie sporo zeszło z tym czymś, wiesz że jesteś bardzo ładna?
Spytałem ją całkiem poważnie przypominając sobie jeden ze snów z Anią w roli głównej.

-Tak dokładnie dwa tygodnie- odpowiedziała, jednak kiedy powiedziałeś o jej urodzie zamilkła na chwilkę, odezwała się dopiero po jakimś czasie
-Miło, że tak uważasz, jednak powiedz mi co się z tobą stało, czemu się nie odzywałeś?- nadal brzmiała jakby się bardzo martwiła, ale nie mogłeś nic na to poradzić, najlepsze jest to, że pamiętałeś mijające dni, od czasu dostaznia wiadomości minął dopiero dzień, więc skąd u niej wzięły się dwa tygodnie?

- hmm być może to przez klucznika, wiesz czy on może zachwiać czaso-przestrzenią?
Spytałem Anię po czym powiedziałem do Mordki
- czy ty wiesz że minęły 2 tygodnie?

Ania zaprzeczyła twoim słowom, a co do Mordki napił się znowu
-Ano wiem- powiedział spokojnie i usmiechnął się od ucha do ucha, po czym podrapał się po głowie
-Stary, tyle spałeś, aj sobie spokojnie czekałem w sumie myslałem, czy nie zrobić tutaj domku- dodał po chwili i znowu zaczał gapić się w niebo

- mogłeś mnie chociaż poinformować że spałem 2 tygodnie
Powiedziałem spokojnie do niego nie zwracając uwagę na to że mam telefon przy uchu
- no to tak, przepraszam nie moja wina Aniu, stało się i się nie odstanie.

-No dobrze, jednak odzywaj się częsciej, proszę, zamartwie się kiedyś na śmierć zobaczysz i zostane twoim nowych duchem stróżem- powiedziała całkiem poważnie, jednak ty się nie uśmiechnąłeś jakoś Cię to nie rozbawiło, ale co poradzisz, Ania wzięła głęboki wdech
-Ellie ciągle pyta o Lucario, tęskni za nim- powiedziała starając się opanować, głos jej aż tak nie drżał.

- możesz powiedzieć jej że za niedługo wiadomość dostanie od niego, na prawdę to nie moja wina, najwyraźniej klucznik sprawił że musiałem tyle odpocząć
Powiedziałem do niej spokojnie starając się wytłumaczyć jakbyśmy byli w jakimś związku czy co

-No dobrze rozumiem- powiedziała spokojnie
-W takim razie już daje wam odpocząć... ja chyba... a nie nie ważne, może wpadniecie do nas kiedyś?- zapytała lekko drżacym głosem, wyglądało na to, ze bała się Ciebie o to zapytać, albo dałęś jej po protu nadzieje, która nadal w niej kiełkuje

- dotrzemy do celu, na wzgórza za niedługo i następnym celem może być odwiedzenie was
Powiedziałem zadowolony z tego że sama zaczęła nalegać na spotkanie. Po chwili spojrzałem co tam u mordki i nadal czekałem na reakcję dziewczyny po drugiej stornie słuchawki

Dziewczyna zaniemówiła na chwilkę po czym odpowiedziała
-Bardzo się cieszę, będziemy na was czekać- powiedziała bardzo wesoła
-Na prawdę tęsknimy, dozobaczenia i powodzenia- powiedziała i się rozłączyła, Mordka siedział spokojnie i popijał patrząc w niebo, jedzenie nadal się piękło, widziałeś, że troszkę się już przypala
-Co tam? Kto dzwonił?-zapytał spokojnie twój towarzysz

- No Anka dzwoniła, martwiła się, stary żarcie się fajczy
Powiedziałem do niego spokojnie po czym zjadłem trochę jeśli oczywiście mi na to pozwolił mój towarzysz, usiadłem spowrotem tym razem bliżej ognia
- co ty tu robiłeś kurde przez tyle czasu?

Udało Ci się dorwać jeszcze troche mięsa, było nadal dobre mimo wszystko
-No wiesz niedaleko jest miasto, to polazłem po wódkę i wróciłem no i wytrzymałem te dwa tygodnie pijąc- powiedział, ale zaczęło Ci coś nie grać skoro niedaleko jest miasto...to czemu ty nadal jesteś w tym miejscu... czemu nadal jesteście w tym zakichanym lesie, no i dotarło do Ciebie, ze Ania miała rację jeśli chodzi o jego picie... pił równe dwa tygodnie

- mogłeś kupić ciasto, mam ochotę na karpatkę, zjadłbym brytfankę
Powiedziałem marząc o kobiecych piersiach w kremie z karpatki mmm szczególnie Ani, no dobra koniec dobrego.
- Dlaczego ty tyle chlejesz?

-Kupimy jak pójdziem do miasta- powiedział spokojnie, po czym kolejnym zdaniem wytrącił Cię z dziwnych wyobrażeń, chłopak nadal siedzi, upił ponownie spory łyk i przeciągnął się
-Jestem niekochanym alkoholikiem, poza tym każdy ma swoje powody- powiedział całkiem spokojnie, nie widziałeś już, żeby był w stanie wybuchnąc ponownie gniewem, tak jak jeszcze kilka chwil temu

- no dobra rozumiem, przyjemnej libacji, ja to muszę się rozchodzić
Zarzuciłem torbę na ramię
- są tu jakieś dzikie pokemony wogóle?
Spytałem go jeszcze nie odchodząc od biednego młodego pijaczka

Chłopak wzruszył ramionami i siedział sobie dalej spokojnie
-Coś tam biegało, jakiś czas temu- powiedział i machnął dłonią na las wokół was, siedział sobie spokojnie i nadal popijał sobie spokojnie, znowu się położył i patrzył w gwieździste niebo, ruszyłeś przed siebie jednak jak na razie nie widziałeś nic, żadnych dzikich pokemonów, jednak nie widziałeś też Vincenta.

Cóż zrobić że ten pojawia się i znika kiedy ma na to ochotę, ruszyłem dalej ale staram się nie oddalać za daleko od obozowiska i nadal sobie zwiedzam okolicę, staram się zapamiętać drogę abym mógł wrócić do mojego zapijaczonego przyjaciela

Widziałeś nadal blask ogniska więc miałeś pewność gdzie dokładnie jest obóz.. . Łaziłeś dalej spokojnie jednak jak na razie nie widzisz nic, dopiero po jakichś dziesięciu minutach znalazłeś takiego pokemona:

Stworzenie latało wokół drzewa, nie patrząc na Ciebie, sam nie wiesz co on robił jednak latał nadal.

Spojrzałem na niego dość spokojnie i skanuję go, po chwili zaczynam myśleć bardzo intensywnie kogo wystawić do walki na tego przeciwnika o ile zechce walczyć.

Pokedex pokazał Ci takie info:

Haunter
samiec
lvl: 35
ataki: jak na lvl
charakter: dośc dziwny pokemon, jednak umie się przystosować do zasad panujących w teamie, nie przejmuje się jeśli jest na samym końcu, ważne, dla niego, że w ogóle zajmuje w nim jakieś miejsce

Poczułeś jak torba Ci drży, po czym wyskoczył z niej Tal
-Ta walka jest moja- powiedział spokojnie i od razu zaatakował hypnosis, o dziwo zadziałał bez problemu i twój pokemon jednocześnie zaczął atakować śpiącego przeciwnika, biedny spał dośc mocno, a twój pupil czekał na dalsze komendy

dar: 100%
hau: 86%

Poke duch nadal spał dzięki czemu miałeś jeszcze większą przewagę w tej walce, dopiero po jakimś czasie przeciwnik się obudził i zaczał napierać na Tala, jednak nie działało to aż tak za bardzo dobrze, ale co poradzić, masz w sumie szczęście.

dar: 74%
hau: 56%