Gra TheNeyar: Kenshi Nataro

- Oj Paras, Paras, gdybym rozumiał co ty do mnie mówisz... To by było naprawdę przydatne. Zobacz na okolice, fajna atmosfera, też tak sądzisz Claw?
Spytałem się swojego stworka. Cały czas przyglądałem się tym wszystkim pokemonom, ten ptak to musi być Pidgey, przyjemny dla oka, a zwłaszcza te zielone, małe stworki, ich ewolucje to dopiero piękności wśród pokemonów. Okej, zobaczymy gdzie mnie dalej zaprowadzi mój pokemon.

Twój pokemon pokiwał głową na tak kiedy zadałeś mu pytanie po czym spokojnie usiadł na skraju łączi widocznie chciał, żebyś tutaj chwilkę posiedział tak samo jak koło skarpy, widocznie było to coś co lupił robić, p chwili jednak widząc, że ty nie ruszasz się z mejsca wstał spokojnie i ruszył dalej przed siebie następne miejsce w które Cię zaprowadził to sporej wielkości jasknia, a w niej zauważyłeś dwa takie pokemony:

Jeden z tych pokemonów odrobinę mniejszy odrazu rzucił się na twojego Clawa i przytulił go mocno, za to drugi prychnął tylko i poszedł gdzieś w las, po chwili pokemon złapał twoją dłoń i pociągnął Cię dalej w jaskinie, oczywiście wcześniej pokemony porozmawiały ze sobą i coś tam ustaliły, po chwili idąc dalej w jaskinie zauwayżłeś tone gałęzi, które były oszronione, po przejściu jeszcze kawałeczka zauważyłeś kilka poke jajek, było ich na oko około 6

Whoa... widzę rodzinka mojego Clawa, mama i tato zgaduję, a może jacyś koledzy lub coś w tym stylu. No zobaczymy gdzie mnie zaprowadzisz Sneasel... Aż sześć poke jajek? Co one tutaj... więcej małych Weavili będzie w jego rodzince czy jak.
- Claw, twoi mali bracia czy jak. Ciepło tutaj mają, to na pewno.

Wyglądali jak szczęśliwa rodzinka, samiczka od razu wtuliła w siebie jajka, no i trafiłeś na kolejnego pokemona, który starał się do Ciebie przemówić, ale wyszło tak jak zawsze, nie zrozumiałeś nic a nic, ale jakoś dawałeś sobie radę, ponieważ samiczka od razu coś pokazywała, pokazała na Clawa, że go przytula i pokazała na wysokość serca po czym zrobiła to samo w stronę poke jajek, musiałeś sam wykombinować co dokładnie to znaczy, ale dasz sobie radę prawda?

- Hmmm... mogę zgadywać, ale tobie chyba chodzi o to, że kochasz swojego syna tak jak tamte jajka, to będą kolejni członkowie twojej rodziny?
Arghhh... Mam nadzieję, że zgadłem. ... Wyglądają na prawdę na szczęśliwych. Rodzina, coś czego mi brakuje, dobrze, że Claw ma właśnie ich.

Samiczka pokiwała głową na tak, wygląda na to, że zroumiałeś ją prawie idealnie, prawie, sama nie wiem czemu prawie, ale pewnie jakiś mały punkcik się nie zgadzał, Sneasel utulał swoją matkę, powiedział coś do niego po czym zaczął przytulać każde z jajek powoli i dokładnie, w sumie żegnał się z nimi, widziałeś, zę samica posmutniała, jednak nie mogłeś nic na to poradzić prawda? Sneasel sam zdecydował się z tobą iśc, poke robak nagle zaczął się wiercić na twoim ramieniu lekko zdenerwowany i chyba znudzony tym wszystkim, ale nie miałeś na to wpływu, musisz dać troszkę czasu Clawowi.

Czyli on chciał się pożegnać z rodziną... Też bym się pożegnał z rodzicami gdybym się gdzieś wyruszał... gdybym ich miał. Czego on się tak wierci ten Paras?
- Hej, mały. Spokojnie, niedługo stąd wychodzimy. Dajmy pożegnać się Claw'owi pożegnać się z rodziną... Chwila, dalej nie rozumiem dlaczego się do mnie przyczepiłeś, nie żeby coś do tego miał.

Pokemon nadal coś skrzeczał, alvo co poradzisz, Claw spokojnie się pożegnał i wyszliście z jaskini, ruszyliście dalej w las, rozglądając się od tak, w sumie nie mieliście na razie nic do roboty, prawda? Nagle zaburczało Ci w brzuchu zorientowałeś się, że byłeś bardzo głodny, masz dwa wyjścia głodować do wieczora, lub poszukać czegoś do jedzenia, ale o to musiałbyś poprosić swojego pokemona, on dobrze zna te lasy wiec pewnie znajdzie cos dobrego i odpowiedniego dla Ciebie

Pożegnanie z rodziną już on ma za sobą.... głodny jestem. Ale mi w brzuchu burczy, pasowałoby coś zjeść teraz.
- Claw, wiesz może, czy znajdziemy coś do jedzenia w okolicy? Może jakieś jagody, coś w tym stylu?
Dalej jednocześnie się zastanawiam nad tym Parasem, może przyczepił się do mnie, bo chce być ze mną, tak jak to z moim Sneasel'em jest teraz moim partnerem. chwileczkę, zaraz coś poszpyram w kieszeniach, wyjmuję pokeballa i pokazuję go Paras'owi.
- Jeżeli chcesz ze mną zostać na wieki, tak to ujmę, to musisz zaakceptować tego pokeballa, w trudnych sytuacjach przyda ci się do niego schować, na przykład kiedy będziesz poważnie zraniony. Co ty na to?

Jeśli chodzi o Sneasla od razu zaprowadził Cię w pewno miejsce, była to niewielka łączka, jednak po chwili zorientowałeś się, że było to po prostu czyjeś pole uprawne, za którym widziałeś niewielką wioskę, była ona otoczona takimi właśnie polami, a dalej za nią znowu zaczynał się las, zobaczyłeś, że ktoś uprawia tam kukurydze, gdzie indziej truskawki i inne tego typu rzeczy, co do pokemona robaka sam nie wiedziałeś dokładnie o co mu chodzi, popatrzył na pokeballa i na Ciebie po czym znowu to samo pokeball ty, i tak chyba z dziesięć razy po czym usnął, jak gdyby nigdy nic.

W końcu jest tam jakaś cywilizacja... jest tu trochę tych pól, pewnie mieszkańcy utrzymują się z rolnictwa. Eee... Paras?
- Hej mały, kręćka dostałeś czy co? ... No i sobie zasnąłeś, świetnie. W sumie to ja jeszcze nie miałem wypoczynku, a nie jestem śpiący... dobry znak?
Podchodzę do najbliższego człowieka i pytam się go.
- Ostatnio trochę podróżuję po okolicy. Czy mógłbyś mi powiedzieć gdzie się znajduje najbliższy dom dziecka? Nie bierz mnie za jednego z tych dzieci, tak się pytam.

Droga do najbliższego miasta zajęła Ci około godziny, byłeś nadal głodny ale mimo wszystko nie zjadłeś nic po drodze, dorwałeś staruszka, który siedział i patrzył na pola
-Ty niewdzięczny dzieciaku, co mi tu po polach chodzisz? ja je uprawiam od 50 lat, a ty mi niszczysz wszystko pokemony straszysz ty- no i po tych słowach wiedziałeś, ze nic się od niego nie dowiesz, takie twoje nieszczęscie no.

Sory za krótki odpis, telefon...
~~~
Cholera, no okej, pójdę dalej, może znajdę coś ciekawego... Nie no muszę znaleźć swój dom dziecka, nie wiem gdzie iść... idę pytać się miejscowych gdzie znajduje się najbliższy taki budynek.

Łaziłeś po niewielkiej wiosce i szukałeś kogoś kto udzieli Ci informacji, dalej byłeś głodny, ale to co innego, szukałeś szukałeś i nikt nie podał Ci żadnej informacji, w sumie nikt nie chciał z tobą rozmawiać, dziwnie na Ciebie patrzyli niektórzy się chowali

Czy oni nie lubią Parsów, czy Sneaselów... czy coś w tym, dlaczego oni są tacy stuknięci?! Z człowiekiem normalnie nie pogada... Kurde, zjadłbym coś, uhh głodny i to nieźle, aż mi się wspomina pomidorowa, jedyne dobre żarcie ze stołówki w domie dziecka.

Staleś na środku wioski i rozmyślałeś o tym wszystkim, nikt Cię nie zaczepił ani nic, wszyscy ludzi omijali Cię lekkim łukiem starając się nawet na Ciebie nie patrzeć, w końcu Claw złapał Cię za nogawkę i pociągnął za nią po czym pokazał na pole i zaczął coś tam po swojemu mówić, w sumie zrozumiałeś niewiele bardziej zrozumiałeś z jego migów niż z tego co mówi, a chodziło mniej więcej o to, żebyś zabrał coś z pola, chyba.

- Claw... coś znowu tym razem? Możesz mówić w sumie po swojemu i tak nie rozumiem...
Idę na pole zobaczyć co mam zabrać z tego pola, przy okazji sprawdzam czy Paras wstanął, co ja mam o nim myśleć, skoro zachowuje się nadzwyczajnie dziwnie, czy on chcę być ze mną czy...

Na polu były różene owoce pewnie mogłeś je zjeśc jednak zająłeś się swoimi pokemonami, znaczy się tylko w częsci swoimi Paras psokojnie spał na twoim ramieniu i nie dawał w sumie znaku zycia, jakby tak na to popatrzeć możesz go spokojnie odłożyć i zwiać, ale to twoja sprawa co z nim zrobisz prawda?

Paras... moja wyprawa będzie niebezpieczna, Sneasel poszedł ze mną na własną odpowiedzialność, a nie wiem co o tobie myśleć... Zostawię cię tutaj na polu, wezmę sobie kilka owoców i idę dalej ze swoim Sneasel'em w szukaniu informacji.
- Chodź Claw, nie chę go narażać na niebezpieczeństwa...

Ruszyłeś zw swoim pokemon w dalsza podróż musicie dać sobie rade we dwoje, na pewno dacie, ale to juz inna sprawa, zabrałeś owoce i spokojnie ruszyłeś przed siebie, twój pokemon dumnie szedł kilka kroków przed tobą wyznaczając Ci właściwą drogę

Dobrze, w takim razie idziemy tylko my we dwójkę... Paras niech tam sobie śpi, nierozgarnięty zbytnio pokemon... ale cóż powiedzieć. Idę tam, gdzie Sneasel prowadzi, może znalazł coś interesującego.
- Jeżeli wiesz gdzie dalej iść to prowadź Claw, dalej nie wiemy którędy do domu dziecka... żaden przechodzień nie chcę nam udzielić odpowiedzi.

Pokemon mowil cos po swojemu ale nic nie rozumiales taki byl minus waszejprzyjazni spokojnie szliscie przed siebie Sam nie wiesz jak ale zauwazyles niedaleko jakas autostrade po ktorej jechaly spokojnie samocody kto wie moze tam uda zlapac Ci sie stopa i dotrzesz tam gdzie chcesz