Digital Black - Gra Myun

Myun zdecydowałaby się zmienić trasę podróży tylko w wypadku, gdyby jej szanse wyjścia z sytuacji żywo opóźniły jej przybycie do Goldenrod. W każdym innym wypadku czuła się w obowiązku podjąć ryzyko... wszak w lesie łatwo się ukryć, tym bardziej przed sporo większym od siebie przeciwnikiem, a takiego sobie wyobrażała. Pewność siebie mężczyzny, który włączył się do rozmowy przyspieszyła podjęcie decyzji. Skoro tak bardzo ufa swoim pokemonom to pewnie nie bez powodu... niech będzie, pokona dla niej tego potwora i szybko się ze wszystkim uwiną. Nawet przez myśl jej nie przeszło, że jej wybawca może być nieświadom faktu, że ona sama jest jak te niedoświadczone dzieciaki... lub że może to mieć dla niego jakieś znaczenie. Z minusów można zaś wymienić, że dość dużo gadał podczas gdy ona lubiła ciszę.
- Odbiorę pokemony i możemy iść - odpowiedziała po chwili milczenia, w której nie odrywała badawczego wzroku od okularnika starając się ocenić do jakiego stopnia można mu ufać. Najwyżej zostawi go tam na pożarcie i wróci do miasta, by wybrać tą dłuższą trasę.

Chłopak na twoje słowa odpowiedział tylko lekkim uśmiechem po czym opuścił budynek, dając ci wcześniej do zrozumienia, iż będzie czekał na zewnątrz. Ty zaś musiałaś odczekać jeszcze parę minut aż Siostra Joy wszystko ogarnie i będzie mogła oddać ci twoje pokemony.
- Przepraszam, że musiałaś tyle czekać. Zawsze służymy pomocą. Miłej podróży.
Chwilę później ruszyła zająć się pokemonami innego trenera i tyle ją widziałaś.
Po opuszczeniu Centrum Pokemon szybko odnalazłaś niedawno poznanego okularnika. Był zajęty przeglądaniem czegoś w swoim PokeNavie przez co nie zauważył twojego przybycia. Mogłaś dzięki temu trochę bardziej mu się przyjrzeć. Na pierwszy rzut oka wyglądał na trochę starszego od ciebie. Był też wyższy o jakieś 6 centymetrów, szczupły. Może i nie dbał o wygląd swoich ubrań tak bardzo jak ty ale też nie można mu było nic zarzucić do stylu. Gdy jego okulary się zsunęły najpierw schował urządzenie w kieszeń bluzy po czym poprawił je jedną dłonią w specyficzny sposób. Wtedy też w końcu cie zauważył.
- O, już jesteś. Nie zauważyłem kiedy przyszłaś... Czasami się trochę zamyślam więc nie wahaj się sprowadzić mnie z powrotem na ziemię. Jeśli mamy razem podróżować to wypadałoby się przedstawić. Nazywam się Oisin. Chłopak wyciągnął ku tobie rękę, przechylając trochę głowę na bok. Dodał do tego jeszcze uśmiech różniący się od wcześniejszego. Ten był bardziej...seksowny? Tak, chyba tak można było go określić...

Kiedy dziewczyna wyszła na zewnątrz ze swoimi pokemonami przypomniało jej się, że miała przecież wypuścić Meowth. Jednak czy wobec potencjalnego niebezpieczeństwa jest to taki dobry pomysł pozbywać się pokemonów? Złapała ją, więc kotka musi teraz dla niej walczyć... nic się przecież nie stanie, jeśli wypuści ją po powrocie. Użyć jej Myun miała zamiar dopiero w ostateczności. Nie zwróciła większej uwagi nie pierwsze kilka zdań chłopaka i nie specjalnie na niego patrząyła, gdy chowała Poke Balle do kieszeni płaszcza. Dopiero kiedy się przedstawił spojrzała mu w twarzy, gdyż uznała że tak wypada. Faktycznie sporo gadał, jednak była nadzieja w tych jego zamyśleniach... a ona postanowiła, że nie będzie mu w takich chwilach przeszkadzać, bo i po co? Nie mają o czym dyskutować. Uśmiechnął się dziwnie... a może w cale nie dziwnie?
- Mów mi Myun - odpowiedziała jedynie na całą jego wypowiedź. Myun, każdy tak na nią mówił choć nie było to prawdziwe imię... ktoś kiedyś stwierdził, że to słowo oznacza "kulawy" jednak dziewczyna nie była w stanie znaleźć innych informacji na ten temat. Nie to, by szczególnie poważnie podchodziła do szukania. - Las jest w tą stronę... podobno pokemony tam mieszające mogą poważnie zatruć, mam nadzieję że wziąłeś to pod uwagę.

Oisin spojrzał w stronę lasu mając zamiar już ruszyć, gdy do jego uszu doszły słowa o trujących pokemonach. Wtedy też zatrzymał i się i chwycił za coś przy pasie.
- Jesteś szczęściarą Myun. Przedstawiam Ci oto mojego pokemona. Shizuo, pokaż się!
Chłopak wyrzucił w górę Poke Ball, a po chwili na niebie ukazał się taki pokemon
Po tym jak się pojawił, otaczały go niebieskie gwiazdki. Była to zasługa specjalnych naklejek, które można było kupić w niektórych sklepach. Zazwyczaj używali je koordynatorzy jakich mogłaś widzieć w telewizji czy internecie.
- Jest typu stalowego więc trucizna mu nie straszna. Pokemony które zamieszkują las to chyba w większości robaki, prawda? Dodatkowo Shizuo jest typu latającego więc nie powinien mieć z nimi problemu.
Skarmory chwilę unosił się w powietrzu po czym wylądował i zaczął łasić się do swojego trenera.
- No mały, ta dziewczyna to Myun. Będzie z nami podróżować przez las. Teraz jednak wracaj do Poke Balla. Wezwę cię jeśli będziesz potrzebny.

Pokemon mężczyzny wydawał się dość silny, czego zasługą mógł być jego rozmiar i fakt, że pkryty był stalą niczym pancerze. Dziewczyna pokiwała głową z aprobatą, faktycznie mógł wzbudzać zaufanie w swoim trenerze. No i pokemon latający przydaje się w lesie również dlatego, że zapobiega błądzeniu.
- Jak to w lesie... jesteś koordynatorem? - Obecność gwiazdek nieco zepsuła efekt... Myun nie pokładała wielkiej wiary w umiejętności waleczne koordynatorów. Miała nadzieję, że nie da się tego poznać z tonu jej głosu. Nie pomyślała również, że i jej wypada przedstawić mu Espurr. Właściwie to mając już formalności z głowy, chętnie ruszyłaby w drogę.

Chłopak parsknął śmiechem.
- Koordynatorem? Ja? No coś ty! To przez te naklejki na Poke Ballu? Dostałam je za darmo podczas zakupów i chciałem zobaczyć jak się prezentują. Myślisz, że nie pasują do Shizuo? Nie chcę żeby wyglądał głupio...
Oisin powrócił pokemona do balki i umieścił ją z powrotem przy pasie.
- No to jak, ruszamy? Nie ma co tu dalej sterczeć.
Nie czekając zbytnio na twoją odpowiedź, zaczął iść w stronę lasu do którego dotarliście po niedługim spacerze główną ulicą miasta.
Gdy tylko weszliście na ścieżkę drzewa przesłoniły wam niebo. Pojawiły się też pierwsze tabliczki ostrzegawcze mówiące o trujących pokemonach. Takowych jednak nie było jak na razie widać. W sumie to nie było widać żadnego pokemona... A Oisin chyba na chwilę odleciał... Wpatrywał się w korony drzew co jakiś czas przenosząc wzrok na krzaki. Przynajmniej miałaś chwilę ciszy i spokoju dla siebie.

Mimowolnie opinia Myun na temat Oisina uległa poprawie. Zdawali się zgadzać ze sobą w tej jednej sprawie i ten fakt mógł rozjaśnić dalszą podróż. Dziewczyna mogła być spokojna, że w starciu z agresywnym pokemonem, chłopak czy też mężczyza nie będzie polegał na oślepiającej sile koordynatorskich gwiazdek.
- On w niczym nie wyglądałby głupio - zapewniła, a na jej twarzy pojawił się nieco chłodny uśmiech. Pokemon Oisina przez sam swój wygląd wydawał się groźny i gwiazdki w niczym mu nie ujmowały. Myun zaczęła się nawet zastanawiać, dlaczego ojciec nie dał jej takiego właśnie pokemona... tym bardziej wiedząc, że jego córkę czeka przeprawa przez las pełen trującego robactwa. Będąc już w lesie dziewczyna musiała walczyć ze sobą, by utrzymać gardę. Nie chciała całkowicie powierzać swojego zdrowia obcemu człowiekowi, dlatego musiała z uwagą wypatrywać niebezpieczeństwa. W końcu Espurr pomoże jej tylko jeśli będzie w stanie wypuścić ją na czas.

Tak jak zaplanowałaś, skupiłaś swoją uwagę na wypatrywaniu niebezpieczeństwa. Można było powiedzieć, że nawet za bardzo... Nie zauważyłaś bowiem jednego z wyrastających korzeni na ścieżce i najzwyczajniej w świecie się o niego potknęłaś. Grawitacja zrobiła swoje przez co po chwili leżałaś na ziemi. Trochę się też przy tym ubrudziłaś piachem.
- Um... Nic Ci nie jest?
Twój upadek wyrwał chłopaka z rozmyślań, który ruszył ci teraz z pomocą.
- Jesteś strasznie obładowana tym wszystkim. Nie ponieść czegoś za ciebie? Jeśli jednak będziemy zmuszeni uciekać to dasz radę w ogóle biec?
No tak, w porównaniu z tobą Oisin miał tylko jeden duży plecak i jakąś sakiewkę u pasa.
Chłopak wyciągnął swoją dłoń chcąc pomóc ci wstać. Wyglądało na to, iż nic nie złamałaś ani nie zwichnęłaś. Jak już to może znajdzie się jakiś siniak...
Twój towarzysz czekał aż zdecydujesz się czy przekazać mu coś do niesienia i w tym samym czasie oboje usłyszeliście szelest liści dochodzący z krzaków przed wami.
Oisin momentalnie stanął przed tobą nie wypuszczając jednak pokemona. Chciał chyba ocenić czy podjęcie walki będzie się wam w ogóle opłacało czy może lepszym rozwiązaniem będzie ucieczka.

Upadek był o tyle boleśniejszy, że i do nich dziewczyna nie zdążyła przywyknąć. Jej świat był do tego stopnia ograniczony, że nawet nie wiedziała, że musi spodziewać się jakichś korzeni... w lesie! Na bladych policzkach wykwitł mimowolny rumieniec wstydu i reagując szybciej niż myśląc, Myun skorzystała z pomocy i pozwoliła podnieść się wraz z całym ładunkiem. Dopiero kiedy Oisin zwrócił jej na to uwagę, w panice zaczęła pocierać plecak, by upewnić się że nic nie stało się z laptopem od ojca. To było ważniejsze niż jakaś tam jej głupia duma. I dopiero kiedy okazało się, że sprzęt jest - chyba - cały, dotarł do niej pełny sens jego słów.
- Uciekać? Ale... jak to? Przecież mówiłeś - szelest przerwał jej w pół słowa, jednak Myun nie odrywała wzroku od Oisina. Była przekonana, że jego pokemon zapewni im bezpieczeństwo, dlaczego mieliby uciekać? Bo teraz kiedy o tym wspomniał, dziewczyna zdała sobie sprawę że uciekając nie miałaby większych szans ze sporo większym pokemonem. Nie chodziło o to, że miała tak niesamowicie dużo bagażu... poza standardowym była osobna torba na laptopa i jedzenie. Ona po prostu nie przywykła do jakiegokolwiek wysiłku fizycznego. W obliczu zagrożenia była zmuszona polegać również na sobie i własnym pokemonie, dlatego też dłoń spoczęła wewnątrz kieszeni jej płaszcza...

Krzaki jeszcze przez chwilę szeleściły aż w końcu po tych jakże dramatycznych sekundach z krzaków coś... wypełzło. Był to pokemon ale chyba to nie ten potwór o którym wszyscy mówili.
Robaczek powoli się przemieszczał do momentu gdy was zauważył. Natychmiastowo znieruchomiał na środku ścieżki. Strach całkowicie go sparaliżował.
- Fałszywy alarm. To tylko zwykły Caterpie... Heh, to nawet nie trujący pokemon przed którymi są te wszystkie ostrzeżenia.
Chłopak podszedł do robaczka i przykucnął przy nim chcąc się mu trochę przyjrzeć. Ten jednak był na tyle zestresowany zaistniałą sytuacją, że uznał to chyba za atak. Oisin ledwo co wyciągnął do niego rękę, a ten zaczął obklejać mu ją swoim String Shot.
- Spokojnie mały, nic ci nie zrobię. Zapewnił pokemona po czym wziął go na ręce i odstawił w krzaki, w które zapewne planował się dostać.
- To jak Myun, idziemy?
Oisin zajął się pozbywaniem sieci z swojej ręki, czekając aż w końcu się ruszysz.

Choć Myun nie miała zbyt obszernej wiedzy na temat pokemonów, raczej zwykła je niedoceniać niż przeceniać. Uspokoiła sie więc natychmiast na widok robaczka i gotowa była go zignorować i iść dalej, gdyby Oisin nie zatrzymał się przy nim z tylko sobie znanego powodu.
- Nie lubisz pospolitych pokemonów? - Może i głupie pytanie, wiele osób nie lubiło... osób z dużymi ambicjami. A jednak taki niby Caterpie był tak często wybierany przez tutejszych trenerów. Ba, Myun widziała kiedyś jak Bugsy, gym leader Azalea Town trenował swojego. Rzecz jasna nie był w tedy liderem, a jedynie jednym z dzieciaków w akademii pokemon obok której przechodziła idąc do własnego gimnazjum. W tedy sama chciała być trenerką, a marzenie dziecka miało się spełnić właśnie w chwili, w której straciło dla niej wartość. Wzruszyła ramionami na tyle na ile mogła pod ciężarem sporego plecaka i tym razem sama ruszyła do przodu. Z kieszeni wyjęła Poke Ball Meowth, widziała kiedyś program o pokemonach, które przestrzegają przed zagrożeniami. No i niech się lepiej nie przyzwyczaja, bo niedługo i tak wróci tam skąd przyszła.

- Czy ich nie lubię? Nie mam nic do żadnego pokemona ale czy któregoś chciałbym trenować to już zależy od czego innego. W sumie mówiąc, że nic nie mam do żadnego to bym skłamał... Wręcz nienawidzę jednego ale nie mówmy o nienawiści w tak pięknych okolicznościach przyrody. Chłopak ciągnął rozmowę dalej, a ty wypuściłaś swoją Meowth.
- To twój starter? Trzeba przyznać, że to uroczy kociak. Kotka nie znała jeszcze Oisina więc chciała wywrzeć na nim dobre wrażenie. Stwierdził, że jest urocza więc jak na razie szło po jej myśli. Szła między wami i jakoś nie śpieszno jej było do zważania na jakiekolwiek zagrożenia.
Im dalej zagłębialiście się w las tym otaczająca roślinność widoczniej się zmieniała. Mogłaś w niej dostrzec jakieś krzaki jagód. Oprócz roślin coś jeszcze przykuło twoją uwagę. Coraz częściej dostrzegałaś na drzewach jakieś pokemony czy też ich cienie. W dużej przewadze były to stworzenia typu robaczego i latającego ale też w krzakach przemykały inne typy.
- Myun co masz zamiar robić gdy już opuścimy las. Postawiłaś sobie jakiś konkretny cel?

Czyli typowy trener, kocha wszystkie pokemony ale tylko rzadkie uzna za godne swojego treningu. Dziewczyna nie mogła powiedzieć, aby jego odpowiedź ją zaskoczyła i szczerze to poruszyła jej zbytnio.
- Nie, to tylko kot którego złapałam przy okazji w mieście - odpowiedziała obojętnie całkiem nieświadoma planów pokemona. Pewnie nawet w przeciwnym wypadku i tak niezbyt by się tym przejęła. - Nie miałam zamiaru jej łapać, ale inne pokemony nie były do niej przyjacielsko nastawione więc nie chciałam zostawiać jej tam osłabionej.
Z jakiegoś powodu Myun wolała pominąć swoje plany wypuszczenia jej na wolność... kto wie, może miły komentarz na temat Meowth trafił również do jej właścicielki? Cóż, dziewczyna z pewnością nie wierzyła w umiejętności kotki, która przegrała z jej słabą Espurr, a pokemony lubiła najbardziej silne.
- Mam kilka spraw do załatwienia w Goldenrod - odpowiedziała na zadane pytanie nim przypomniała sobie, że należy chłodno kazać mu pilnować własnych spraw. Chyba wyluzowała się nieco po wcześniejszym "ataku" Caterpie. - Chociaż wcześniał chciałabym potrenować z pokemonem... wydaje mi się, że tego się ode mnie oczekuje.

- Na początku nie byłaś zbyt rozmowna. Raczej zdajesz sobie sprawę, że łatwo to zauważyć, prawda? Większość ludzi ocenia innych  po pozorach... Nie chcę bym niemiły czy coś ale inni raczej powiedzieliby, że jesteś dość chłodna. Jednak im dłużej z tobą przebywam tym mogę śmiało powiedzieć, że jesteś sympatyczną i miłą osobą. Troszczysz się nawet o nieznanego pokemona. Chłopak poprawił okulary i zaczął mówić dalej.
- Chciałabyś potrenować? Meowth? To co powiesz na postój? Znajdźmy odpowiednie miejsce i możemy poszukać wam jakiegoś przeciwnika. Shizuo, poszukaj w okolicy polany czy czegoś w tym stylu. Oisin nie czekał na twoją zgodę. Wypuścił z pokeballa swojego Skarmory. Korony drzew były gęste, słabo widzieliście niebo ale pok zdołał wzlecieć nad nie i rozpoczął swoje poszukiwania. Okularnik wyprzedził cię trochę podążając za pokemonem, który i tak zaraz znikł wam z oczu przez co musiałaś odrobinę przyśpieszyć kroku.

Wcześniejsze wydarzenia musiały widocznie wstrząsnąć nią na tyle, że straciła rozum. Posłała więc Oisinowi spojrzenie, które jasno mówiło, że nie tylko wydaje się chłodna ale taka też jest.
- Po prostu jestem odpowiedzialna - odpowiedziała na usprawiedliwienie swojej domniemanej troski. To nie tak że się troszczyła, jednak poturbować pokemona i pozostawić na pastwę losu wśród sępów? To było zbyt okrutne nawet jak na nią. Powiedziałaby też, że nie honorowe jednak to z kolei wydawało się jej samolubne... nie była osobą, która kierowała się w życiu takimi bezużytecznymi wartościami. Bezwystydnie postanowiła jednak przyjąć pomoc.
- Nie dla Meowth, ale poziom podobny. - Po tych słowach dziewczyna spojrzała w niebo, by prześledzić lot żelaznego ptaka... sama za skrzydlatymi nie przepadała, jednak Shizuo był zjawiskowy. Do tego stopnia, że Myun głupio się zrobiło kiedy pomyślała, że sama będzie musiała za chwilę wypuścić Espurr.

Na twoje spojrzenie Oisin odpowiedział tylko małym uśmiechem. Najwidoczniej twoja chłodna strona nie robiła na nim większego wrażenia.
- A więc jednak to nie o Meowth chodzi? Czyli musisz mieć na myśli swojego startera! Chyba, że masz jeszcze więcej pokemonów... Chłopak zamyślił się próbując zgadnąć jakiego pokemona masz zamiar podtrenować.
Co do Shizuo to trzeba było przyznać, że to ptaszysko potrafi dobrze się spisać. Nie czekaliście zbyt długo, gdy ten powrócił po czym dał wam znać abyście podążali za nim. Dotarliście do pewnego rozwidlenia ścieżki i tam skręciliście w lewo. Następnie doszliście do miejsca gdzie droga się kończyła, a przed wami ukazał się spore krzaki których raczej nie mieliście jak obejść więc normalnie pozostałoby wam tylko się przez nie przedrzeć lub zawrócić. Tyle, że mieliście ze sobą Skarmory, który zleciał do was i przy użyciu jakiegoś ataku, ściął zarośla swoim skrzydłem.
Wtedy też ukazała wam się polanka. Nie była zbyt rozległa ani też zbyt mała. Idealna na postój czy też walkę, którą miałaś stoczyć.
Oisin zrzucił więc swój plecak i rozsiadł się wygodnie na trawie. Twoja Meowth od razu do niego podbiegła i usiadła mu się na kolana, oczekując, iż ten zacznie ją głaskać. Tak też się stało...
Mogłaś teraz wypuścić Espurr i poszukać dla niej jakiegoś przeciwnika. Tylko czy aby Skarmory nie spłoszył tutejszych mieszkańców? Chyba nie wszystkich... Gdzieś po drugiej stronie polanki, dostrzegłaś jakieś bawiące się pokemony jednak z tej odległości nie mogłaś mieć pewności jakiego to są gatunku.

Dziewczyna nie odpowiedziała, naszła ją myśl że chłopak wypytuje się o jej pokemony bo chce ocenić jej siły i okraść. Tak to jest jak się z domu do ludzi nie wychodzi, istna paranoia. Cokolwiek było jego zamiarem, zaraz przekona się na własne oczy z czym podróżuje i komu zaufał... Espurr może i wyglądała niewinnie, jednak w walce nadrabiała temperamentem. Myun wypuściła ją z Poke Balla i rozejrzała za przeciwnikiem. Najchętniej jakimś nie robaczym, gdyż pomimo przestróg sama nie miała przy sobie żadnego antidotum...
- Czas na trening, wybierz sobie przeciwnika. - Może to i lepiej pozostawić wybór Espurr, zapewne będzie w stanie lepiej ocenić poziom obcego stworka i swoje szanse. Nie wydawała się przesadnie aroganckim stworkiem, a nawet jeśli... cóż, nadal jest Meowth.

Espurr wydostawszy się z PokeBalla, zaczęła się spokojnie rozglądać na lewo i prawo aż jej wzrok zatrzymał się na tobie. Pokemon spojrzał ci w oczy i wysłuchał tego co miałaś do powiedzenia. Następnie zaczęła sobie szukać przeciwnika. No a przynajmniej to co robiła tak wyglądało.
Oisin nadal głaszcząc twoją Meowth siedział w milczeniu, a kotka rzuciła twojej starterce ostrzegawcze spojrzenie. Zapewne chciała aby chłopak zachował pieszczoty tylko dla niej. Espurr jednak wcale do niego nie ciągnęło. Miała ona chyba zamiar podejść do stworków po drugiej stronie polanki jednak po paru krokach okazało się, że nie będzie jej to dane. Gdzieś z krzaków nie wiedzieć nawet kiedy coś wybiegło. Chwilę potem minęło was z dużą prędkością przez co Mewoth cała się zjeżyła. Coś w  swym pośpiechu zderzyło się z twoją Espurr. Jak się okazało tym co ją trafiło był pokemon. Ten nawet nie podniósł się z ziemi, a już zaczął wyzywać twoją niczego winną podopieczną, której się to nie podobało...

Nawet lepiej, Espurr będzie miała dobrą motywację, by wykończyć małego szczurka. Myun od pierwszej walki widziała potencjał postawy pokemona wobec walki i postanowiła nauczyć się go odpowiednio wykorzystywać.
- Niech będzie. Użyj Leer i zaatakuj od razu Covet, by poznał twoją siłę... nie damy się zaskoczyć żadnymi prezentami. - Walka na oczach kogoś miała wyjątkowe znaczenie dla Myun. Absolutnie nie mogła przegrać, nie mogła być tak zapamiętana. - Nie pozwól mu odejść, możesz walczyć tylko na krótki dystans... Użyj pazurów i wydrap mu oczy, jak będzie próbował odskoczyć, atakuj znowu Covet.

Pokemon powyzywał jeszcze chwilę twoją towarzyszkę po czym wstał z ziemi i już miał zamiar ruszyć ku krzakom, gdy Espurr zaatakowała go od tyłu. Jak na razie nie miała jak zacząć swoim Leer z racji, iż jej przeciwnik był do niej obrócony. Nie czekała długo i zaatakowała kolejno Covet i Scratch. To drugie z kolei nie trafiło w oczy a ledwo drasnęło przeciwnika, który był widocznie od was szybszy. Plusle widząc co się święci wiedział, że nie pozwolicie mu tak po prostu odejść. Posłał wam więc groźne spojrzenie i użył swego Growl. Następnie wykorzystał swoją szybkość którą wzmocnił jeszcze bardziej dzięki Quick Attacku i oddał wam za poprzednie ataki. Plusle wydawał się silniejszy od was ale jak na razie to wy mieliście minimalną przewagę dzięki początkowemu atakowi Espurr...

Plusle - 89%
Espurr - 90% - obniżony atak

Pozostaje wierzyć, że porywając się na silniejszego rywala Espurr nauczy się więcej po tej walce... a przynajmniej nauczy się lepiej oceniać siły pokemonów. W każdym razie skor Plusle jest taki szybki to z pewością jego pozostałe atrybuty są na niższym poziomie.
- Staraj się unikać elektryczny ataków, bieganie za tobą bardziej go zmęczy... w końcu pozwól mu podejść po czym odskocz w górę i zaatakuj Cover kilka razy spadając na niego. - Kto wie, może tym razem grawitacja będzie po naszej stronie? - Jeśli od ciebie ucieknie to używaj Leer póki nie zacznie się zbliżać. Wyskakuj w górę przy atakach, by uniknąć i oddać natychmiast Covet.

Plusle jak na razie trzymał się świetnie podczas tego starcia, a bieganie za twoją Espurr nie zmęczyło go zbytnio. Bowiem dzięki swej szybkości szybko znajdywał się przy rywalce i obkładał ją kolejnymi to Quick Attackami. Jeśli chodziło o walkę na ziemi to wasz przeciwnik miał tutaj sporą przewagę w większości osiągniętą dzięki swemu najlepszemu atrybutowi - szybkości.
Dopiero gdy zdecydowaliście się atakować z góry wasze starania zaczęły dawać pierwsze efekty. Tak jak wcześniejszy atak od tyłu z zaskoczenia tak i teraz atak z góry coś dawał.  Przeciwnik wydawał się nie ogarniać zbytnio trochę bardziej skomplikowanych ruchów i za którymś razem złapał się na Leer ale to nadal on miał tutaj przewagę.

Plusle - 76% - obniżona obrona
Espurr - 71% - obniżony atak

- Spbóruj odskoczyć od niego jak najdalej i atakuj Confusion póki się nie zbliży, by znów uderzyć. W tedy wyskocz w powietrze i Covet z góry, wgnieć go w ziemię. Jeśli zobaczysz słabość nie wachaj się, a jeśli nie będziesz mogła uniknąć skonfrontuj Quick Attack Covet. Zobaczymy kto jest silniejszy.... Jeśli znów znajdziesz się daleko od Plusle atakuj znów Confusion i powtórz taktykę. - Przeciwnik atakował jedynie fizycznie i należało sprawdzić, czy poza jego szybkością faktycznie tak bardzo górował nad Espurr. W takim wypadku walka na odległość bardzo by nam pasowała, skoro poznała już Confusion.

Espurr odskoczyła i jakoś dała radę zachować dystans przez dłuższy moment dzięki czemu mogła zaatakować swoim Confusion. Walka na odległość przy jego użyciu okazała się bardzo skuteczna ale tylko do czasu aż pok zrozumiał, że nie będzie mu tak łatwo znowu podejść. Twoja podopieczna zdążyła go trochę obłożyć aż Plusle zdołał wykorzystać moment nieuwagi rywalki i zaatakował ponownie Quick Attackiem. Wykorzystując bliskość posłał jeszcze Thunder Wave, które trochę namieszało. Espurr znów chciała zaatakować z wyskoku ale wtedy odczuła skutki paraliżu i sama obiła się tylko o ziemię. Sytuacja powtórzyła się jeszcze kilkakrotnie. Raz udało jej się wymierzyć cios, innym zaś padała na ziemię lub wystawiała się na atak Plusle.

Plusle - 50- obniżona obrona
Espurr - 48 - obniżony atak - paraliż

Nie można było pozwolić, by Espurr znalazła się w pobliżu Plusle. Szczurek miał nad nią przewagę od początku walki, a teraz tylko się ona zwiększyła.
- Uciekaj od niego, walczymy na dystans! Atakuj Confusion cały czas, nie musisz się ruszać ani unikać, póki Plusle nie znajdzie się w pobliżu... - zdawało się, że pokemon znał jedynie Quick Attack. - A my mu na to nie pozwolimy. Zawsze staraj się być przynajmniej kilka metrów od niego, a jeśli zobaczysz że próbuje się zbliżyć z Quick Attack skontruj Covet!