Digital Black - Gra Myun

Czarnowłosa podeszła ponownie do Poke Balla z Nuzleafem i podniosła go skanując, by poznać pozostałe informacje. Świat pokemon zaskoczył ją dziś jako trenerkę, ale odkryła, że nie było to w cale nieprzyjemne. Pozostało lekkie zdezorientowanie, gdyż nie była pewna czy Oisin i Nuzleaf mają takie samo podejście do sprawy jak ona... czy jednak doszło do jakiegoś nieporozumienia. Na pytanie chłopaka spojrzała na swój PokeNav, który miał również wbudowany czasomierz... zdawało się, że mają nadal całkiem sporo czasu, ale czy w jeden dzień przeszliby cały Ilex Forest? Oisin musiał mieć na myśli Azalea Town, innej możliwości nie było... chociaż wg dziewczyny jakkolwiek by nie spojrzeć, byli głęboko w środku lasu.
- Mogę potrenować - skoro i tak maja potem iść do miasta, to byłaby szkoda. Chciała wrócić do domu z możliwie najlepiej wytrenowanymi pokemonami, by nie zawieść oczekiwań ojca. Niestety Espurr, której trening był dla Myun najważniejszy była pewnie nadal zmęczona poprzednią walką. Meowth się nie bardzo nadawała, więć chyba pozostał Nuzleaf...

Przeskanowanie pokemona dało tym razem o wiele lepszy efekt:

Nuzleaf
samiec
charakter: Charakter: Niesamowicie zawzięty pokemon. W walkach zawsze stara się wygrać i za wszelką cenę do tego dąży. Wzoruje się na niesamowicie silnych Shiftry, które znał w przeszłości.
lvl: 14.65

Ataki: Razor Leaf | Pound | Harden | Growth | Dark Pulse | Double Team | Take Down | Foul Play | Hidden Power

-W którą strone chcesz się udać, mamy do wyboru aż dwie- chłopak szybkim ruchem dłoni wskazał na prewo, a następnie na lewo, właśnie w tych dwóch miejscach drzewa były najbardziej przerzedzone, więc najłatwiej będzie się szło właśnie jedną z tych ścieżek, miałaś aż 3 pokemony, jednak dwa z nich jak sama stwierdziłaś nie nadawały się do walki, dlatego został ostatni, któego będziesz mogła potrenować, kto wie może spotkasz coś Ciekawego?
-Więc?

Nuzleaf faktycznie był nieźle wyszkolony, posiadał więcej ataków od pozostałych pokemonów dziewczyny. Myun rozpoznała w kilku całkiem silne ruchy, a stworek był mimo wszystko dość młody. Dlaczego ktoś miałby porzucać pokemona z takim duchem walki?
- W lewo - odpowiedziała, gdyż ta strona wydawała się być nieco bliżej ich celu, czyli Goldenrod City. A jak wiadomo, każdy mały krok do przodu to lepiej niż do tyłu. No i jakoś tak bardziej ją ciągnęło do złego, ale podobne myśli były w tej chwili zbędne. Spróbowała przypomnieć sobie ataki Nuzleafa i spojrzała ponownie na Pokedex wyświetlający dane. Chyba była gotowa, tylko teraz jakiegoś przeciwnika... ostatnim razem sam się znalazł.

Tak więc ruszyliście w lewo, spokojnie powoli, nie musieliście się ąż tak śpieszyć, pogoda nie była zła, wiedzieliście, że teraz nie powinno stać się nic aż tak złego, przynajmniej takie było pierwsze wrażenie, przemierzanie tego lasu było dość przyjemne, Oisin powolnym krokiem szedł koło Ciebie, po chwili usłysałaś gdzieś po prawej stronie jakieś dźwięki, które wcale nie brzmiały przyjemnie, coś, co można określić jako głośne warczenie, a ktoś kierował się w waszą stronę, powoli bardzo powoli można nawet powiedzieć

Myun odkryła z niemałym zdziwieniem, że emocje związane z walką przyspieszają bicie jej serca. Być może miało to związek z faktem, że Nuzleaf był ostatnim pokemonem, któremu zawierzyłaby swoje bezpieczeństwo... na Meowth trochę się zawiodła i miała nadzieję, że kotka odpokutuje swoje zachowanie. Oczywiście w głębi duszy domyślała się, że Meowth nie dba o jej walki, ale jednak ta technika wychowawcza zdawała się najbardziej pasować do jej temperamentu i należało ją przetestować, nim przejdzie się do bardziej drastycznych środków. Przez takie czarnowłosa miała na myśli oczywiście wyczerpujące treningi z silnymi przeciwnikami, które zwyczajnie będą wymagały od niej większego skupienia. Ale teraz nie o tym... Meowth niech sobie biega póki może, teraz chwila dla Nuzleafa. Gdy tylko uszu dziewczyny dobiegły jakieś dziwne, podejrzane odgłosy wyrzuciła Poke Ball stworka w powietrze.
- Nuzleaf, Hidden Power! - Zawołała pierwszy atak, który przyszedł jej do głowy. Ciekawe, jak to zadziała... nie warto się jednak nad tym zastanawiać, póki nie ujrzy się rezultatu. SZczególnie podczas wali. - Razor Leaf, a zaraz potem Pound!

Wypuściłąś swojego pokemona, dopiero po chwili miałaś szanse zapoznać się z przeciwnikiem,a wyglądał on tak:
Twój Nzuleaf od razu zabrął się za atakowanie, pierwsza z umiejętności wyglądałą dośc skomplikowanie, pokemon wytworzył wokół siebie kulki, które po chwili poleciały w stronę przeciwnika, kolejny atak był łatwiejszy, liście rzucone w stronę przeciwnika, po czym pound, proste uderzenie w łeb przeciwnika, lewek szybko odpowiedział emberem, które bardzo mocno zadziałało na twojego nowego pokemona

vs

A wiec przeciwnik ma przewage...
- Double Team!! Nie przegrasz z nim Nuzleaf! - Zawolala Myun, nie mogla zawiesc swojego pokemona w ich pierwszej wspolnej walce. Musial wiedziec, ze moze polegac na jej umiejetnosciach, chociaz troche. - Postaraj sie unikac ataków ognistych, a kiedy nie bedziesz w stanie, celuj w nie Dark Pulse by je rozproszyc i trafic w przeciwnika! Jesli bedzie blisko atakuj Foul Play, jesli dalej uzyj pierw Growth, a potem Dark Pulse i Hidden Power! Pamietaj, by ogniste ataki kontrowac Dark Pulse i rozpraszac!

Walka dalej trwała i mimo sporej przewagi przeciwnika, twój Nuzleaf radził sobie dość dobrze, można powiedzieć, że wszystko dzięki twoim ciągle rosnącym umiejętnością trenerskim, pokemon posłusznie wykonywał każde twoje polecenie, wysłuchiwał co miałaś do powiedzienia po czym od razu używał wszystkich ruchów na przeciwniku, po chwili nawet wiedział co i jak dokładnie ma zrobić, żeby uniknąć ataków swojego przeciwnika, który tylko raz na jakimś trafiał ember, na całe szczęście nie udało mu się podpalić Nuzleafa, mimo szybkiego opanowania taktyki twój pokemon miał czasami małe problemy, przez sam typ przeciwnika.

vs

- Nuzleaf, dwa razy Double Team! - Zawołała czarnowłosa, nie chcąc ryzykować zranienia pokemona. Jeden bezpośredni atak lwa mógłby przesądzić walkę. - Pamiętaj, najważniejsze to unikać płomieni i rozpraszać je Dark Pulse! - Jest to też dobra metoda, by porównać wytrzymałość pokemonów. Długie walki są trudniejsze dla młodych pokemonów, a Nuzleaf miał wspaniałą wolę walki... jeśli ten mały nie jest chociaż podobny, to będzie mu ciężko przy takiej taktyce. - Używaj Dark Pulse na przeciwniku, postaraj się uderzyć bezpośrednio w jego twarz! Zbliż się do przeciwnika i uskakuj, starając się zawsze być za jego plecami! - Nuzleaf biega na dwóch łapach, więc takie zwody powinny być dla niego łatwiejsze... lewkowi dłużej zajmie obrucenie się. - W tedy traktuj do Foul Play, a jak się będzie chciał odwrócić to Pound i Hidden Power z bliska! Pozwól, by siła ataku cię odepchnęła i atak znowu Dark Pulse!

Taktyka którą obmyśliłaś spisała się praktycznie w 100%, dzięki czemu twój pokemon zyskał ogromną przewagę, mimo wspomnianej wcześniej przewagi typów przeciwnika, wszelkie ataki, których używał twój nowy pokemon wspaniale odbijały ogniste ataki rywala, którymi ten starał się za wszelką cenę starał się zdobyć przewagę w tej walce, jednak twój pokemon w danym momencie za bardzo wczuł się w walkę, dzięki czemu sprawnie unikał ataków rywala i odpowiadał swoimi na wszelkie jego ciosy

vs

- Nuzleaf, teraz skup się na ataku, postaraj się zadawać jak najsilniejsze i najszybsze ciosy! - Zawołała Myun wiedząc, że zmęczone pokemony słabną... musiała na coś postawić, by sprawnie zakończyć walkę. - Nadal trzymaj się pleców przeciwnika, jednak tym razem każdą jego próbę obrotu pieczętuj Foul Play, tak by nie miał czasu zaatakować! Pamiętaj, im większe obrażenia zadasz tym bardziej on będzie słabł i to da nam przewagę! Jeśli uznasz, że walka na krótki dystans jest zbyt męcząca i nie dasz rady unikać to użyj Dark Pulse i pozwól sile ataku cię odepchnąć... w tedy Razor Leaf, by stworzyć zaporę między sobą i przeciwnikiem! - I Myun rzuca Poke Ballem. Gatunek ten z pewnością nie jest tutejszy, a to może pomóc jej ojcu w badaniach. Gdy dojdą do miasta, prześle mu go jako prezent.

Twój Nzuleaf spiął się jeszcze bardziej w tej walce i po kilku celnych ciosach pokonał przeciwnika, który padł na ziemię wycieńczony, ty sama zaś rzuciłaś w niego pokeballem

Ding

Pokemon został złapany, nie obeszło się oczywiście bez chwili napięcia, kulka kręciła się przez jakiś czas jednak po pewnym czasie udało się, co do samego Nuzleafa, pokemon wypiął się dumnie po czym odsapnął cichutko, widać było po nim, że jest zmęczony, ciężko oddychał i masował się po jednej z łap, która widocznie bardzo ucierpiała podczas walki

Nuzleaf: 1,1 lvl

- Wspaniale się spisałeś, Nuzleaf - pochwaliła pokemona dziewczyna, mając nadzieję że w przyszłości będzie mogła oczekiwać podobnej postawy. Dla niej partner idealny, miała ogromne szczęście, że udało jej się go złapać. Zaczęła nawet myśleć, że w cale nie miała zamiaru go nikomu oddawać... ale umowa to umowa. - Odpocznij w Poke Ballu, idziemy do miasta - poinformowała go nim zniknął w kapsule, zapewne odpoczynek i coś dobrego do jedzenia były mu w tej chwili potrzebne. Dopiero w tedy podeszła do Poke Balla z nowym pokemonem, czując dziwne łaskotanie w żołądku. Nie znała tego gatunku, nie był tutejszy co oznaczało, że musiał pochodzić z czyjejś prywatnej hodowli... tak czy inaczej, będzie z niego wspaniały prezent dla ojca. On w przeciwieństwie do niej lubił pokemony. Myun wyciągnęła Pokedex, pragnąc dowiedzieć się o lewku czegoś więcej... na chwilę zapomniała o towarzyszu i reszcie świata, ale tylko na chwilę.
- To którędy najbliżej do miasta? - Nie miała oczywiście powodów do obaw przy Oisinie, jednak wolała nie chodzić po lesie ze zmęczonymi pokemonami.

Pokedex bardzo szybko zareagował i od razu pokazał Ci takie dane:

Litleo
samiec
lvl: 15
charakter: bardzo agresywny pokemon, rzuca się do walki, nie myśli racjonalnie przez co bardzo często przegrywa pojedynki, gdyby nie jego wady byłby na prawdę wspaniałym przywódcą, swoją postawę ma po ojcu dzięki czemu wygląda na prawdziwego władce, jednak jego dziecięce zachowanie oddala go od tego celu.
ataki: jak na lvl

-Wydaje mi się, że tędy będzie najszybciej- wypowiadająć te słowa Oisin wpskazał drogę przed wami, po chwili ruszyliście droga powrotna do miasta minęła wam bardzo szybko mimo tego, że nie odzywaliście się do siebie ani słowem, dopiero kiedy weszliście na brukowaną alejkę chłopak odezwał się niepewnie
-Może pójdziemy coś zjeść?- sam widoczenie nie wiedział jak ma do Ciebie podejść,d latego zapytał miło i grzecznie i w sumie dość cicho

Czarnowłosa przeklinała w myślach swój brak doświadczenia w podróżowaniu. Spakowała tyle rupieci, dodatkowo kupiła żarcie w mieście i dźwigała całą drogę po to tylko, by wrócić z tym wszystkim do miasta.
- Idziemy do Centrum - zarządziła. No co, jak ją zapytał to ona nie będzie się wstrzymywac przed podejmowaniem decyzji. W centrum na pewno dają jakieś jedzenie, a pokemony powinny być ich priorytetem. Poza tym mogliby poinformować dzieciarnię, że zagrożenie minęło i mogą spokojnie przekroczyć las. Albo może nie, tak fajnie się boją... Po chwili zastanowienia, Myun podała chłopakowi torbę we wzorki w koty, która to właśnie pełna była prowiantu... niech Arceus błogosławi tą sprzedawczynię. - Jedz jak jesteś głodny, będzie mi lżej.

-Wiesz myślałem bardziej o jakimś ciepłym jedzeniu, a nie zupkach chińskicz czy co ty tam kupiłaś kobieto- prychnął cichutko Oisin jednak złapał torbę i zaczeł szukać czegoś ciekawego, po chwili jednak okazało się, że jedyne co przypadło mu do gustu to jakiś batonik czekoladowy, którego od razu wchłonął nie przejmując się kompletnie tym co chcesz powiedzieć
-Do centrum pokemon jest niedaleko, więc pozwól, że poprowadzę- twój towarzysz nie oddał Ci torby a sam się nią zaopiekował, przerzucił ją przez ramię i po prostu szedł przed siebie prowadząc Cię do miejsca, któe każdy trener po długiej podróży może nazwać domem i gdzie zawsze znajdzie coś do zjedzenia

To nie jedz, było pierwszym co przyszło dziewczynie do głowy. Z dobroci swojego chłodnego serca oferuje mu poczęstunek, a ten jej odpowiada w taki sposób. Nie powiedziała jednak nic, gdyż z natury nie była rozmowna, a reakcja Oisina nie zasługiwała na komentarz. Ważne jednak było, że Myun nie lubiła czuć się i być traktowana jak idiotka i na kolejne słowa chłopaka sama prychnęła.
- Wiem gdzie jest Centrum Pokemon, urodziłam się w tym mieście - odpowiedziała spokojnym, prawie przyjaznym głosem. Żadnego zirytowania, arogancji, nic... to było do niej nie podobne. Nie próbowała również przejąć prowadzenia w tym wyścigu do centrum, po prostu szła sobie za nim. Bardziej się zmęczy z tą dodatkową torbą, której celowo się nie opomniała. Nie była przyzwyczajona do żadnego wysiłku fizycznego, przez co plecy już teraz bolały ją od dźwigania gratów, z których część zapewne powinna była zostawić w domu... cóż, teraz już za późno.

Sziliście dalej, po chwili dostrzegłaś centrum pokemon, stare dobre centrum pokemon, gdzie mogłaś liczyć na prawdę na wiele, po chwili zauważyłaś kątem oka, ze Oisin dziwnie się wierci
-Od kiedy jedzenie tak bardzo się wierci co?- mruknął po czym zatrzymał się i nie pytając o nic po prostu otworzył twoją torbę, a tam spod tony słodyczy oraz innego rodzaju przekąsek próbował wydostać się jakiś dziwny stworek, któy cichym piskiem domagał się czyjejś uwagi, jak na razie widziałaś tylko dwie jasne bialutkie łapki oraz kilka kolców w tym samym kolorze wystających spod twojego prowiantu.

W pierwszej kolejności dziewczyna spojrzała na Oisina jak na kosmitę, uznając jego słowa za jakiś dziwny, nieśmieszny żart... chłopak już prześniej próbował ją zachęcić do rozmowy. Odruchowo spojrzała jednak na torbę, która faktycznie zdawała się ruszać. Czyżby jakiś robal wlazł tam kiedy byli w lesie? Od normalnych dziewczyn Myun różniło jeszcze to, że wcale się robaczych pokemonów nie bała. Złapała za krawędź torby i odginając ją zajrzała do środka. Głupie posunięcie, ale tak typowe dla nowych trenerów... pokemon mógł ją przecież zaatakować, może nawet otruć. Oczy czarnowłosej chwilę przywyczajały się do kolorów nim udało im się wyłowić sprawcę zamieszania. A kiedy w końcu się to udało, mogła być pewna że nie jest to robaczy pokemon... prawdopodobnie nic, co mogłoby potencjalnie mieszkać w lesie. Spojrzała więc na Oisina jakby to wszystko to była jego sprawka.
- Co to jest? - Tak, zdecydowanie była przekonana, że to on włożył tam tego pokemona. Ale dlaczego miałby zrobić coś takiego?

Chłopak bez żadnego pytania tak smao jak wcześniej odgarnął lekko słodycze, które miałaś w torbie, a przed tobą pokazał się taki pokemon:

-Tepi, gepi- mruknęło maleństwo jednocześnie ruszając łapkami to na lewo to na prawo, chłopak zrobił wielkie oczy
-On na pewno nie pochodzi z tego lasu, może przez przypadek kupiłaś jakieś jajka... no dobra to nie było zabawne, sam nie wiem skąd on się tam wziął- mruknął Oisin, widziałaś, że na prawdę nie ma pojęcia, ale dziwne torbę miałaś cały czas przy sobie, chociaż nie patrzyłaś na nią aż tak często wiec stać się mogły różne dziwne rzeczy... Chociaż nie aż tak dziwne prawda?

Dziewczyna wzięła pokemona na ręce oglądając go z każdej strony... nie wydawało się, by wcześniej widziała coś podobnego. Spokojnie przyjęła wyjaśnienie Oisina, gdyż nie było możliwości bardziej zbadać tej sprawy. Po prostu stało się i już. Pokemon wydawał się zbył młody by można go było wypuścić, zdany na samego siebie mógł sobie nie poradzić... szczególnie patrząc na jego zachowanie. A że znaleźli go w jej torbie dlatego też Myun uznała, że to jej się on należy. Znała upodobania chłopaka względem rzadkich istot, jednak była gotowa walczyć o swoją własność, gdyby nastała taka potrzeba. Jedną ręką przytrzymała pokemona przy swojej piersi, a drugą wyciągnęła Pokedex, by się czegoś o nim dowiedzieć.
- Myślisz, że się niedawno wykluł? -To sugerowała wypowiedź chłopaka.

Pokemon od razu zapiszczał zadowolony kiedy tylko wzięłaś go na ręcę, po czym od razu wtulił się w twoją pierś, jak niemowle do piersi matki o ile można to tak określić, po chwili pokazały się dane dotyczące pokemona:

Togepi
samiec
lvl: 5
charakter: Pokemon mimo młodego wieku i małych umiejętności, lubi walki, nie boi się żadnego przeciwnika, Czasami domaga się uwagi istot ludzkich jednak kiedy jest ignorowany spokojnie zajmuje się sobą, na pewno nigdy nie zostanie seryjnym mordercą, ma codso tego swoje własne zdanie, którego na pewno nie zmieni, jeśli będzie trzeba przedstawi swoje racje komuś innemu, czy to własnej trenerce, albo jej pokemonowi, nie boi się żadnych wyzwań, walczy do upadłego
ataki: jak na lvl.

Pokemon wtulił się jeszcze mocniej w Ciebie, domagając się od Ciebie jakiejkolwiek reakcji, jednak kiedy się nie doczekał spokojnie ziewnął i zasnął, jak nigdy nic
-Zmęczony jest chyba... chociaż sam... nie wiem, ale pewne jest, że niedawno się wykluł- powiedział Oisin potwierdzając to co wcześniej powiedział, rozejrzał się po okolicy oi dalej trzymał twoją torbę.

To znaczy, ze duzo pracy mnie z nim czeka, pomyslala czarnowlosa patrzac z góry na drzemiacego pokemona. Skoro juz i tak ida do Centrum, moznaby oddac go siostrze by sprawdzila czy wszystko z nim w porzadku... moze potrzebuje jakiegos specjalnego pokarmu czy cos. Nie wiadomo. Myun wyciagnela Poke Ball i delikatnie dotknela nim bialej skorupki, by nie budzic Togepi... Togepi, nie slyszala wczesniej o takim pokemonie. W koncu podniosla glowe i spojrzala na Oisina wracajac do rzeczywistosci.
- To co, idziemy? - I nie czekajac na odpowiedz ruszyla do przodu nim móglby jej oddac torbe. Niech sobie ponosi.

Pokemon dalej drzemał, dotknęłaś go pokeballem i niedługo trzeba było czekać na reakcje, kulka zamarła po chwili w twojej dłoni i usłyszałaś ciche

DING

Oisin ruszył przed siebie kiedy wspomniałaś o pójściu do centrum pokemon i nic nie mówiąc po prostu śledził każdy twój krok,. po chwili znaleźliście się już na miejscu, centrum pokemon było dość puste, widziałaś tylko siostrę Joy siedzącą za ladą na przeciwko wejścia do centrum

Dziewczyna przybrała na twarz bardziej obojętny wyraz niż wcześniej, wyglądała niemal jakby była znudzona życiem. W żadnym wypadku nie jakby właśnie złapała pokemona-noworodka. Korzystając z okazji, że nikogo w centrum nie ma, sama podeszła do pielęgniarki i położyła na ladzie Poke Balle ze swoimi pokemonami. Oisin na chwilę został zapomniany.
- Dzień dobry, proszę o wyleczenie - powiedziała uprzejmie, ale chłodno nie myśląc wchodzić z siostrą Joy w zbędne dyskusje. Położyła palec na kapsule Togepi. - Ten się niedawno wykluł, więc proszę zwrócić na niego szczególną uwagę... czy potrzebuję czegoś specjalnego do opieki? Czy mogę karmić go zwykłą karmą tak jak pozostałych?