Chwała koszmarom! - Ariell Grey

Normalnie jak francuz... Szybko zasnąłeś wręcz wykończony tym dniem. Coś ci się śniło, ale o dziwonnie pamiętasz co. A to dziwne, uczono cie zapamiętywać sny. Jak się obudziłeś rano to ktoś w czarnym stroju siedział na parapecie. Miał na swojej kamizelce.... Niebieską róże! W sumie jego maska była w tym wzorze.

Momentalnie się podniosłem i ręką szukając pokeballi stanąłem w pozycji gotowej do ataku i spytałem:
-Kim ty jesteś i co robisz w moim pokoju?
Byłem zdziwiony. Szukałem jakiejkolwiek rzeczy, którą mógłbym zaatakować mężczyznę. Przecież nasze pokemony nie będą walczyć w pokoju. Jest o wiele za mały i byłby tu większy burdel, niż po tamtych mężczyznach, a siostra by mnie chyba oskalpowała.
/technika pisania o dupie marynie xd/

/bardzo dobra/

- Ta wiedza nie przyda ci się, bo zaraz zginiesz! - mężczyzna rzucił się na ciebie z swoją kataną.
Znalazłeś jedynie długą lampę, która i tak zaraz została rozcięta na dwoje. Nagle wyskoczył Espurr i znalazł się na głowie faceta, drapiąc go tam jak opętany.
- Nyyyyaaaa! - krzyknął kot.
Teraz masz okazję. Przeciety stojak od lampy mial teraz bardzo ostre końce.

Zdezoriętowany troche tą sytuacją, wbiłem mężczyźnie ostry koniec prosto w brzuch a katane wykopnąłem z ręki i podniosłem.
-Żelek, jest proźba.-Odezwałem się wywołując Abrę.-Przynieś mi tu siostre Joy.
Nie chciałem zabić faceta, a jedynie tylko go zranić i trzymać przy życiu tak długo, dopóki nie powie mi kto go nasłał i po co. Nagle zmroziło mi żyły. Drew!
-Espi, zostaw go i idź sprawdzić, co z Drewem-powiedziałem do pokemona, i wypuściłem Ekansa.
-Siemka, jest zadanie. Owiń mu się wokół brzucha i tamuj ranę, ale kiedy poczujesz, że coś kąbinuje, ściśnij go najmocniej jak potrafisz, dopóki się nie uspokoi.

Pokemon popatrzył się po pokoju i tylko coś westchnął, po czym sięteleportował . Mężczyzna dość mocno krwawił, ale Ekans dobrze spełniał swoją rolę. Espurr zniknął po chwili w korytarzu.
- Gwaaah! - siostra Joy spadła na twoje łóżku. - Co się tu wyprawia?! - krzyknęła.
Spojrzała na mężczyznę, który nie miał najmniejszej możliwości ruchu i do tego krwawił. Nagle wpadł tu N.
- Trochę się spoznilem.... - powiedział zaskoczony na wejściu.

-No więc, wszystko na spokojnie. Byłem tu sam, spałem sobie, a kiedy się obudziłem zobaczyłem tego gościa, siedzącego na parapecie. Był bardzo pewny siebie, bo zamiast mnie zabić kiedy spałem, czekał aż się obudzę. Ale mój Espi-rozejrzałem się zaniepokojony za pokemonem.-napadł go i dał mi możliwość ataku.

Espurr po chwili wrócił.
- Mraunuya - powiedział kotek uspokajająco.
Siostra Joy gdzieś zadzwoniła i przywołała swoje Chansey. Te od razu zabrały faceta i go gdzieś zaniosly.
- Dorwiemy cie - wycharczał jeszcze facet.
N tylko westchnął i poszedł za pielęgniarką.

-Czekam.-mruknąłem i spojrzałem na zegarek. Zdziwiło mnie skąd tu sie wziął N, no ale cóż. Nagle przypomniało mi się o tym, że miałem go spytać czy Drew może płynąć z nami, więc wyszedłem z pokoju, żeby go znaleźć.

Już go nie znalazłeś. Drew jak się okazało już próbował chodzić, a Sneasel próbował go zaciągnąć z powrotem na łóżko, bo takie chodzenie chyba nie obyło się bez bólu.
- H-heja - powiedział Drew.

-Cześć. Był u mnie koleś z niebieską różą. Wiesz coś o nich więcej?-Spytałem chłopaka.-Nie przemęczaj się i usiądź bo sie jeszcze połamiesz.

- Niezbyt wiele - powiedział chłopak.
Po chwili nawet sam z siebie usiadł na ławce i złapał się za bok, widać to od razu , że on za bardzo się forsuje.
- Czyli zaczęli działać... Ehh... Do kitu się czuję - powiedział.

-Usiądź spokojnie, bo sobie zrobisz krzywdę.-poleciłem chłopakowi po czym rozpocząłem wypytywanie.-Powiedz mi dokładnie, co wiesz na temat tych gości i czego ode mnie chcą.

Chłopak w końcu dal za wygraną i siedział spokojnie.
- Cóż... Jest to swego rodzaju sekta. Ich zdaniem najlepszy sposób na zapanowanie światem to jego uspienie i sterowanie ludźmi oraz pokemonami przez sen... Darkrai właśnie jest od snów... Ale co jestdziwne , chcą złapać jednego z was. Kogoś już mają ale okazało się, że to nie on. Tyle wiem - opowiedział ci.

W myślach usłyszałem tylko jedno imię. Takuto! To jego muszą mieć.
-Musze ich dorwać. Mają prawdopodobnie naszego mistrza, który poskromił Darkraia. Dasz radę wyzdrowieć do jutra?-spytałem.

- Nie wiem, chyba jakoś powinno być lepiej, ale nie do końca... Po prostu ruszysz beze mnie najwyżej - powiedział chłopak.
Po chwili wstał i ruszył z powrotem do swojego pokoju, zresztą zaraz siostra Joy go jeszcze tam zaganiała, że powinien leżeć.

-Mam nadzieje, że nie. Cześć.-pożegnałem się z chłopakiem po czym poszedłem do pokoju z zamiarem wzięcia prysznica. W głowie ciągle myślałem o tym, jak udało im się porwać Takuto. Gość miał cały skład z legend. Darkarai, Latias, Latios, Lugia, Raikou i Rayquaza to przecież zestaw, który nie może tak łatwo przegrać.

W tych rozmyślaniach pojawiły się i wątpliwości co do posiadania przez Takuto owych legend. Nie pokazywał ich, a tym bardziej nie widziałeś Darkraia, którego ponoć użył kilkanaście lat temu by zniszczyć jakiś zły Team... To wszystko było tym bardziej dziwne... Prysznic Cię odświeżył i mogłeś dzięki niemu trochę się uspokoić. Coś tu jest wyraź na rzeczy odnośnie Ciebie, inaczej by nie wysyłali zabójcy...

To, że chcieli mnie zabić było dość dziwne. Z braku jakiegokolwiek zajęcia, postanowiłem, że odwiedzę swoich rodziców. Wprawdzie mieszkali na obrzeżach miasta, ale miałem czas. Ciekawe czy mnie pamiętają.

No co do tego to nie masz pewności. Po niedługim czasie ruszyłeś w kierunku Twojego rodzinnego domu. Tak dawno Cię tam nie było, a Twoja rodzina nie utrzymywała zbytnio kontaktu... Po dłuższym czasie stałeś już pod ogrodzeniem. O dziwo widziałeś jakąś małą dziewczynkę biegającą po podwórku z jakimś brązowym poke-królikiem.

Cholera, tatuś jest szybki. Uśmiechnąłem się sam do siebie i biorąc głęboki wdech zadzwoniłem dzwonkiem. Wypuściłem też Espurra i ulokowałem go na swoim ramieniu, z zamiarem poznania go z moimi rodzicami.

Na to wygląda, że się jeszcze jednego domachali... Po chwili jak zadzwoniłeś to dziewczynka podbiegła do Ciebie.
- Mamy i taty nie ma, są w mieście - powiedziała od razu, ściskając swojego pokemona chyba lekko przestraszona.
Widać Cię nie poznawała zbytnio.
- Kim pan jest? - spytała się niezbyt pewnie.

-Twoim starszym bratem. Jak przyjdzie mama i tata, to przekaż im, że był Ariell.-powiedziałem do dziewczynki i odszedłem do poke centrum.

- Blacisek? - ta chyba nie wiedziała co zrobić, albo przynajmniej przez chwilę, w której zdążyłeś odejść w kierunku PC.
Było już wczesne popołudnie, nie działo się nic szczególnego. Raz na korytarzu przewinął Ci się N z nosem w książce. Drew spał jak zabity i chrapał tak głośno, że inny pacjent z sali wolał siedzieć na korytarzu.

Nie miałem co do roboty, więc z nudów ruszyłem do stołówki aby nakarmić siebie i swoje pokemony. Nic innego mi niestety nie pozostawało.

W stołówce był dość spory ruch powodem jest... Loteria... Tak, zorganizowano tutaj loterię. Ponoć nagrody są iście ciekawe. Jajka pokemonów, przedmioty... Kto wie, co może ci się trafić. Los kosztuje 500$, może warto zaryzykować, przecież nie musi ci się trafić jakiś pusty los...