Dziki człowiek-gra Lionheart

- Jasne, niech będzie. - spojrzałem na niego i oczekiwałem, kiedy pokaże mi gdzie mam się udać. Kiedy będę na miejscu od razu rozkładam się wygodnie na łóżku, pozwalając objąć się morfeuszowi. Jutro ciężki dzień..

Snake Eyes wstał i zastukał w drzwi, a zaraz pojawiła się w nich głowa Soi Fong. Tamten pokazał jej co napisano na kartce i jeszcze dodał kilka słów, a ta skinęła głową.
-Oczywiście mistrzu. Za mną-to ostatnie rzuciła już do ciebie.
Nie miałeś innego wyboru jak ruszyć za nią. Wróciliście się do sali, przeszliście cały budynek i znów znaleźliście się w kompleksie świątynnym. Słońce zachodziło, było koło godziny 19. Tamta poprowadziła cię w zaułki, mijając wiele drewnianych chatek. Do ciebie nie odzywała się wcale, najwyraźniej wciąż niechętna mimo iż pokonałeś i ją i jej mistrza. Albo właśnie dlatego...
W końcu zatrzymaliście się przed niczym nie wyróżniającą się chatką.
-Tutaj będziesz spał. Jedzenie przyniosą za jakieś pół godziny. Nie włócz się.
Wojowniczka odwróciła się na pięcie i sobie poszła, zostawiając cię w progu.
Domek był malutki, ledwie 2 pokoiki-czyli główna izba i łazienka. Łóżka nie było, za to było tradycyjne japońskie posłanie na podłodze... oprócz tego szafa, stoliczek, jakaś komoda i półka pełna książek. Nie byłeś jeszcze zbyt śpiący, adrenalina wciąż w tobie buzowała, co teraz poczniesz?

- Ale ona jest wredna. - powiedziałem pod nosem. Zacząłem rozglądać sie po pokoju, popatrzyłem sobie po szafkach, a także przewertowałem książki. Czekając na jedzenie chwyciłem jedną z ciekawszych i zacząłem czytać. Położyłem się na "łóżku" jeśli można to tak nazwać i wchłonąłem się w lekturę.

Szafki okazały się puste, tylko w jednej była za mała na ciebie para butów. Książki były głównie o sztukach walki, ale znalazło się tu też parę pozycji o pokemonach, zaś tobie w ręce jako pierwsza wpadła książka o Lugii.

Lugia jest władcą mórz i morskich odmętów. Przemierza je, kryjąc się przed ludzkim wzrokiem, chcąc chronić nas przed ogromem swej mocy. Mówi się że pokemon ten dobrowolnie udał się na banicję, chcąc uniknąć spustoszeń których jest w stanie dokonać przypadkowo.
Lugia rządzi Moltresem, Zapdosem i Articuno. Nikt nie wie dlaczego morski smok ma taką władze nad trio ptaków, lecz sądzi się...

W tym momencie rozległo się pukanie do drzwi i weszła dziewczyna z twoim jedzeniem. Widziałeś tu jakieś mięso z ryżem, sałatkę z czegoś co wyglądało jak kłącza i herbatę. Nieznajoma ukłoniła się i wyszła, a ty zostałeś sam z jedzeniem... do którego nie przynieśli widelca tylko pałeczki.
Zanim drzwi się zamknęły coś śmignęło do środka, a teraz siedziało przy drzwiach i rozglądało się ciekawie.

Uśmiechnąłem się do pokekota. Następnie zeskanowałem go chcąc wiedzieć coś więcej. Tak czy inaczej zacząłem szamać mięso z ryżem (dieta na masę widzę xD). Po chwili chwyciłem książkę i doczytałem resztę o Lugii. Kiedy tylko zjadłem, ruszyłem do dalszych poszukiwań książek o legendarnych pokemonach, ów wiadomości na pewno mi się przydadzą.

Kot popatrzył na ciebie uważnie swoimi wielkimi zielonymi, oczami i miauknął krótko. Gdy nakierowałeś na niego czerwone pudełeczko prychnął, zjeżył się i wskoczył na komodę. A potem pod stolik gdy znów je podniosłeś. Najwyraźniej nie ma ochoty na skany.
Jedzonko złe nie było, tylko niejaki problem z powodu braku widelca. Napaprałeś wokół siebie okrutnie, ale chwila sprzątania i kot do pomocy zrobiły swoje i zaraz znów było wszystko cacy. Wróciłeś do książki i odnalazłeś koniec notatki:

...lecz sądzi się, że ma to związek z jego umiejętnością kontrolowania pogody, która sumuje umiejętności ptasiego trio. Pokemon ten posiada ponadto potężne moce psychiczne. Mówi się że jest przeciwieństwem Ho-oh, jako strażnik głębin, zaś ptak jest strażnikiem niebios.

Dalej zabrałeś się za przeszukiwanie regału i znalazłeś kilka kolejnych książek o pokemonach:
-Latias i Latios-o rodzinie
-Złoty blask Ho-oh
-Zero Absolutne-o Kyuremie
-Ale czemu nie mogę być sobą?- eevee i jego ewolucjach

Chwyciłem trzy książki o legendach po czym wziąłem je do "łóżka". Spróbowałem jakoś wygodnie się ułożyć, a następnie zacząłem zawzięcie czytać, chcąc zapamiętać NAJWAŻNIEJSZE szczegóły o tych pokemonach. Kto wie co jutro może mi się przydać... Kątem oka patrzyłem na kota, chytra bestia. Jednak od razu zaprzestałem tego i znów skupiłem się na książce.

Książki choć były dość ciężkie nie były zbyt grube, więc wertowanie było łatwiejsze. Kot w pewnym momencie usadowił się na tobie, na szczęście nie był ciężki. Leżenie na twoim niby-łóżku było nieco problematyczne, ale po odpowiednim skopaniu kołder i poduszek okazało się całkiem znośne. Po pewnym czasie miałeś już garść informacji.
-Latios jest starszym bratem Latias i dla jej ochrony gotowy jest na wszystko
-Ho-oh jest jedynym pokemonem który zna atak Sacred Fire
-Ho oh rządzi Suicune, Raikou i Enteiem
-Kyureem jest w stanie połączyć się z Zekromem lub Reshiramem

Gdy skończyłeś czytać było już koło 11, zaś tobie powoli zamykały się oczy...

Postanowiłem więc zdjąć kota z Siebie, następnie wstałem i odniosłem książki na miejsce. Wracając zdecydowałem, że nie będę spał przykryty - wtedy chociaż się wyśpię. Dlatego też ułożyłem kołdrę i poduszki tak, iżby było mi chociaż w jakimkolwiek stopniu miękko. Następnie powoli opuściłem powieki, by chwilę później móc zasnąć. Nabyte wiadomości o legendach, mogą zdecydowanie mi pomóc, ciągle ciekawi mnie tylko jedno... Którą z nich spotkamy..

Kot nieco niechętnie przyjął zmianę miejsca, jednak nie zawracałeś sobie zbytnio nim głowy i zniknął ci z oczu. Leżenie na tym czymś chyba było znośne, skoro tutaj tyle osób to robiło... jednak było zupełnie inne niż spanie na trawie czy choćby w konwencjonalnym łóżku. Ty byłeś już jednak na tyle zmęczony, że nie marudziłeś...
***
Gdy obudziłeś się rano trochę bolały cię plecy, ale dzielnie leżałeś bez ruchu, chcąc jeszcze spać. W pewnym momencie poczułeś się dziwnie. Jakby... ktoś cię obserwował. Otworzyłeś szybko oczy i omal nie dostałeś zawału, widząc wiszącą nad tobą głowę w ciemnej masce.

- Boże święty! - wykrzyczałem po czym zerwałem się z "łóżka". Wstając na równe nogi, spojrzałem na zamaskowanego i przyjrzałem się mu, czy to nie jest czasem Snake Eyes. - Lider Snake? Już czas? - zapytałem, nie tracąc kontaktu wzrokowego.

Zerwałeś się gwałtownie, ale tamten bez problemu odsunął się, unikając twojej pędzącej głowy. Siedział sobie w taki dziwny sposób na podłodze, a na twoje pytanie skinął głową i pokazał na łazienkę-miałeś chwilę by się ogarnąć. Gdy ty poszedłeś on zaczął coś pisać na kartce i pokazał ci to gdy już wróciłeś.
Zjedz w miarę szybko, już mam plan. Włamiemy się do kryjówki gdzie trzymają Regirocka, ja załatwię im awarię dla odwrócenia uwagi, a wtedy ty zajmiesz się pokemonem. Kontrolują go poprzez chip, który można oderwać tylko gdy pokemon zostanie pokonany i jest nieprzytomny. Problem jest taki, że trzeba go będzie stamtąd zabrać, żeby znów mu go nie założyli. Czy twoje smoki poradzą sobie z tym?
Na stole stał talerzyk kanapek i znów herbata. Wczorajszych resztek nie było, chyba już je zabrano...

Spojrzałem na niego, po czym na jedzenie. Widać było po mnie zapewne, że jestem ogromnie podekscytowany. Chwyciłem kanapkę i wziąłem gryza, po czym popiłem herbatą. Po przełknięciu powiedziałem. - Wydaje mi się, że Salamence z Charizardem dadzą radę go ewakuować. Więc.. damy radę. Dobra to możemy ruszać. - kiedy powiedziałem ostatnie słowa, skończyłem jeść kanapkę. Zabrałem z pokoju co moje, uprzednio sprawdzając czy mam róg Arceusa. Następnie ruszyłem za Snake Eyesem.

Zjadłeś szybko, ale jakimś cudem zdołałeś się nie udławić. Gdy skończyłeś Snake Eyes wstał i wyszedł, zaś ty za nim. Znów ruszyliście plątaniną ścieżek pomiędzy domkami, ale tym razem szliście nieco w górę, zbliżając się do świątyni... ale tuż przy niej skręciliście w bok i udaliście się niewielką ścieżką między drzewa. Snake Eyes chodził szybko i musiałeś się nieco umęczyć by dotrzymać mu kroku...
W końcu zatrzymaliście się w lesie. Zanim zdążyłeś poczuć się nieswojo ninja pogrzebał coś w gałęziach jednego z drzew... I nagle na pustym terenie otworzyła się duża, metalowa klapa odsłaniając zejście pod ziemię. Weszliście tam, a potem twoim oczom ukazał się... garaż? Wokoło były pozamykane boksy, ale na samym środku stały 2 motory.
Nie, 2 piękne, czarne terenowe motory... cudeńka. A obok nich coś mniej fajnego. Soi Fong!

Kiedy to na widok motorów zrobiłem ogromne oczy, oraz pojawił się dziwny uśmiech na twarzy, spoglądając na Soi Fong zachwyt przeszedł w nie pamięć. Kobieta strasznie mnie irytowała, przez co nie mogło być inaczej. Spojrzałem na Snake Eyes'a i pobrnąłem w stronę motorów przyglądają się im z bliska.

Podszedłeś do maszyn, które były tak wypolerowane że mogłeś się w nich przejrzeć. Wystarczyło spojrzenie by stwierdzić, że to prawdziwe demony prędkości...
Soi Fong traktowała cię jak zawsze jak coś co przykleiło się do buta, ale łaskawie skinęła ci głową i zajęła jeden z motorów i nałożyła kask. Snake Eyes podszedł do drugiego i zrobił to samo... Wygląda na to że nie poprowadzisz żadnej z tych bestii. Lider podał ci kolejny kask, czarny do kompletu, a potem przesunął się do przodu robiąc ci miejsce. Przynajmniej nie każą ci jechać w koszu...

Lekko zawiedziony przyodziałem kask, po czym rzuciłem wredne spojrzenie w stronę Soi Fong. Usiadłem za Snake Eyes'em i mocno się go przytrzymałem. Widząc ów maszyny, potrafią przyśpieszyć, a to mogło by się dla mnie źle skończyć. Toteż chwyciwszy się Snake Eyes'a oczekiwałem startu. Ciągle jednak myślałem o misji, a także jaka legenda się nam ukarzę. Czy będzie chętna do pomocy? Oby..

Gdy już wszyscy troje siedzieliście na motorach minął ledwie moment, gdy nadeszła pora startu. Silniki zamruczały swoją melodię, dorośli nadepnęli gaz... i ruszyliście jak błyskawica w drogę. Dobrze że trzymałeś się mocno, bo spadnięcie przy tej prędkości nie byłoby zbyt przyjemne... Po wyjechaniu z garaży Snake Eyes poprowadził was jakąś drogą i zaraz mogliście pędzić nie przejmując się podłożem. To było zupełnie coś innego niż jazda na Sawsbucku! Pobocze mijało ci jak jedna linia, z której nic nie widziałeś...
***
Jazda mimo iż szybka trwała jakiś czas, około godziny jak na twoje odczucia. Zatrzymaliście się w pewnym momencie na poboczu, tamci zaś schowali motory w krzakach. Snake Eyes ruszył pewnie przed siebie, zaś wy za nim w las... Ruszaliście się dość powoli, bo najważniejsze było zachowanie ciszy.
Po jakiś 10-15 minutach mężczyzna zatrzymał się i przypadł do ziemi. Tuż za linią krzaków zaczynała się siatka, a gdzieś po 300 metrach widać było budynek. Z tej odległości nie widać dokładnie, jednak wydaje się niski i dość rozległy. Wasz przywódca wskazał na coś niedaleko was... to był mężczyzna w ciemnym ubraniu i z bronią przy pasku, chodzący powoli wzdłuż siatki-najwyraźniej strażnik.

Zachowywałem się bardzo cicho, nie chcąc ujawnić nas i zmarnować całej operacji. Dlatego też szturchnąłem Snake Eyesa i pokazałem mu swój pokeball z Gengarem, po czym powiedziałem cicho. - Mogę użyć Gengara, żeby uśpić tego strażnika, co ty na to? - Jeśli mi przytaknie, od razu wypuszczam Gengara, a następnie po cichu mówię mu co ma zrobić. - Gengar, musisz zachowywać się bardzo cicho. Widzisz tego strażnika co chodzi? Musisz użyć na nim Hypnossis tak, żeby nawet tego nie zauważył.

Lider skinął głową, zaś twój Gengar spisał się znakomicie-strażnik nawet nie wiedział co się stało, a już leżał na ziemi. Snake Eyes przeskoczył przez siatkę i związał go, a potem przeniósł do was i schował w krzakach. Ciekawe czy kiedyś go ktoś znajdzie?
Teraz już bez przeszkód mogliście przejść na drugą stronę i ruszyć cichaczem do budynku. Zatrzymaliście się w pewnym momencie za kupą starych sprzętów. Snake Eyes wyciągnął coś z kieszeni... Smartfona? Zaraz naklikał coś na ekranie i pokazał wam.
Teraz się rozdzielimy. Ja pójdę w lewo do garażu, zaś wy w prawo do wejścia. Wyruszycie dopiero za 2, 3 minuty gdy zrobi się zamieszanie. Soi Fong poprowadzi Liona do podziemi, gdzie będziecie musieli znaleźć i pokonać Regirocka, a potem go zabrać. Spotkamy się koło góry Fajara. Jakieś pytania?

Zastanawiałem się czy nie zadać pytania, co w sytuacji kiedy nie udało by się nam pokonać Regirocka. Tak czy inaczej, nie uczyniłem tego i pokiwałem głową na znak odmowy. Schowałem Gengara do ballki i odłożyłem ją do wszystkich. Następnie spojrzałem na Soi Fong. - Ruszamy? Nie ma co marnować czasu. - coraz bliżej do tej chwili, a mnie coraz bardziej nurtowało pytanie, jaka legenda się nam ukażę.

Kobieta skinęła krótko głową, zaś Snake Eyes odczekał jeszcze chwilę i pomknął w kierunku bazy. gdy zostaliście sami Soi Fong syknęła:
-Teraz uważaj, bo musimy być szybcy i cisi. Wejdziemy przez wentylację, więc dość szybko powinniśmy znaleźć się na miejscu. Ja pozbędę się strażników jeśli zostaną, tobie zostawiam pokemona. Tylko nie zawiedź!
Gdy skończyła znów otoczyła was cisza... a potem nagle po lewo rozległa się seria wybuchów. Momentalnie wokół budynku zapanował chaos, ludzie biegli na tamtą stronę z krzykiem. Soi Fong odczekała jeszcze moment a potem wstała i gestem nakazała ci iść za sobą.
Przebiegliście za śmieciami pod budynek, chowając się i zamierając na widok kolejnych spóźnialskich strażników. Na szczęście nikt was nie zauważył, więc spokojnie mogliście dotrzeć do wystającego szybu wentylacyjnego, który Soi Fong otworzyła z pomocą śrubokręta... a skąd go wzięła to kto to wie. Klapa wylądowała na trawie, zaś ona wskazała ci metalowy czworokąt z którego dochodziło odległe buczenie.
-Ja pierwsza, ty za mną.
No i chcąc nie chcąc wszedłeś... Było ciemno i gorąco, Soi Fong przed tobą miała małą latareczkę. Po pierwszym nagłym spadku (przy którym zdarłeś sobie skórę na ręce) różnice poziomów były już nieduże. Dziewczyna prowadziła was pewnie, skręcając co jakiś czas i nieruchomiejąc gdy ktoś przechodził.
W końcu nagle zatrzymała się przy okienku, a ty mogłeś zajrzeć-znajdowaliście się pod ziemią, w dużym, metalowym pomieszczeniu. W odległym krańcu stała jakaś aparatura, pulpit i metalowe drzwi. Po drodze było pełno jakiś kabli, ale dużo więcej pustej przestrzeni. Było pusto...

Rozejrzałem się po tym pomieszczeniu, a następnie powiedziałem bardzo cicho do Soi Fong. - Czyli to tutaj. - następnie przeszedłem przez to okienko i bacznie obserwowałem aparaturę oraz ów metalowe drzwi. Próbowałem rozgryźć jak je otworzyć, kiedy bym już to wiedział, wtedy mogę spokojnie wyciągnąć róg, zagrać na nim i.. liczyć na szczęście.. Jeżeli nie uda mi się tego otworzyć, od razu wyciągam róg i czekam jaka legenda się nam ukarzę.

Soi Fong weszła do pomieszczenia za tobą, lecz ona nie zajmowała się aparaturą tylko od razu była gotowa odeprzeć potencjalnych wrogów. Obejrzała wszystkie kąty, a potem szybko zabrała się za barykadę drzwi.
Ty zaś podszedłeś do panelu sterującego... pełnego przycisków, światełek i diod, z dużym ekranem. Bez żartów, nie masz szans tego obsłużyć. Jednakże ciekawy jest wielki cylinder z metalu obok, prawdopodobnie to tam siedzi pokemon... nie zostało ci nic innego jak zagrać na rogu. Nabrałeś powietrza w płuca i dmuchnąłeś, zaś niski dźwięk rozległ się echem w pomieszczeniu. Po chwili pojawił się portal, zaś z niego wyłonił się...

- Entei! - krzyknąłem, po czym znieruchomiałem. Jakoś.. nie miałem pojęcia jak zacząć z nim rozmowę. - Entei, przepraszam, że zakłóciłem Twój spokój ale niezmiernie potrzebna jest nam Twoja pomoc! - trochę się zawahałem, lecz od razu kontynuowałem rozmowę z legendą. - Tam, w metalowym cylindrze siedzi Regirock. Jest schwytany przez złych ludzi, którzy chcą zapanować nad miastem i zapewne nie tylko. Musisz mi uwierzyć. Jeśli zdobędą jeszcze Registeela na pewno będzie bardzo źle! Dlatego zwróciliśmy się z pomocą do Ciebie! Tylko Ty jesteś w stanie nas uratować. Potrzebujemy Cię abyś dostał się do niego i pokonał go, wtedy właśnie to ja i moje smoki będziemy mogli go ewakuować. Proszę Cię, pomóż nam.