Zagajnik: Useph

Użytkownik: Uspeh
Prowadzący: Ktoś chętny 
Partner "Pokemon": Eevee
Odznaki: 0
Strefa Safari: Magiczny Zagajnik
Ekwipunek: 2x Saffari Ball

Tak więc, strażnik wpuścił Cie do strafy, gdzie wręcz roiło się od trenerów. Bynajmniej na początku. Trzeba znaleźć miejsce gdzie będzie mniej ludzi, może jakieś pokemony też się pokażą ?

I ruszyłem. Początkowo idę sprawnie, chciałbym jak najszybciej znaleźć się w miejscu, w którym jest mniej ludzi. Na ramieniu trzymam Eevee, którą głaszczę.
- Postaramy się spotkać nowych przyjaciół. Może nam się poszczęści. - powiedziałem do stworka.

Ruszyliście przed siebie. Kto by pomyślał że po drodze napotkasz tylu trenerów. Niektórzy z nich właśnie zapoznawali się ze swoimi nowymi pokemonami. A to Foongusy, Swablu, a nawet Ghastly. W tym miejscu najwidoczniej było duże urozmaicenie dzikich pokemonów.

Przyglądając się pokemonon, których spotkali inni trenerzy pomyślałem: Dość interesujące, jednak przyszedłem tutaj z zupełnie innym zamiarem. Poszukuję tego jedynego. Zatem dzielnie ruszyłem dalej w poszukiwaniach wymarzonej drużyny.

Jedynego, pod jego pojęciem mogło się kryć wiele ciekawych stworzeń, jednak kto nim będzie, to się okaże z czasem, z czasem gdy, go złapiesz bądź spotkasz. Lecz póki co, nie widzisz nic ciekawego, nadal pełno trenerów, jednak mniej niż na początku.

Ach jak przyjemnie jest iść sobie cały czas. Skoro liczba trenerów maleje to chyba idę w dobrą stronę. Podążam dalej przed siebie, by zgubić pozostałych trenerów. W końcu im mniej ludzi tym większa szansa na spotkanie interesujących gatunków. Idę i nucę ulubione piosenki. Proszę Eevee, aby uważnie obserwowała teren.

Szedłeś przed siebie, a twoje nucenie zainteresowało pewnego pokemona który wmieszał się w otoczenie. BYł to dość dziwny pokemon, ale ciekawski świata. Zapewne doskonały kompan do przygody:

Gdy ujrzałem pokemona zastanowiłem się nad nim. Jednak późnej przypomniała mi się informacja o zasadach. Miałem nałożony limit pokemonów, które mogłem złapać. Dlatego postanowiłem ominąć owego stworka i ruszyć dalej na poszukiwania. Wesoło nucąc idę dalej.

Pokemon, popatrzył na Ciebie, po czym zniknął w krzakach a ty poszedłeś dalej. Twoja Eevee szła tuż obok Ciebie, jednak nic nie zauważyliście. Po chwili jednak, wraz ze swoim pupilem usłyszałeś dziwny szept, a w nim wymawiane było twoje imię.

Przełknąłem ślinę, bo to zmroziło mnie. Ktoś tu za moje imię? Oj to jest chyba coś nie tak. Proszę Eevee aby była ostrożna. Sam przystaję i rozglądam się po tym miejscu.
- Kim jesteś i skąd znasz moje imię. Pokaż się, jeżeli się nie boisz! - czekam spokojnie na reakcje tego czegoś co wołało moje imię.

Gorzej jeśli to ty się wystraszysz! - i zaraz po tym zauważyłeś w półprzezroczystą osobę, która pojawiła się przed TObą. Tak! To duch! Ty odleciałeś do tylu jak szalony.
- Jednak to ty się wystraszyłeś. - odparł umarlak.

- Więc jesteś duchem. Czyli masz niedokończone sprawy, dlatego tutaj jesteś. Co cię trapi, co cię gnębi. - powiedziałem prawie jak psycholog do swojego pacjenta w gabinecie. W tym momencie chyba nie wygląda na pokemona, więc pokedex jest nadal w ukryciu. Przypatruję się mu uważnie.

Jaa? Hmm. Po prostu spadłem kiedyś w tym miejscu z nieba. Chyba leciałem samolotem, Ale było to dawno, i teraz sobie tutaj siedze przypatrując się trenerom błagającym pokemony by do nich dołączyli. 
- odparł nieboszczyk.

- To musi być interesujące zadanie. Obserwować mnóstwo trenerów, którzy rozpaczliwie pragną zdobyć pokemona. - powiedziałem do ducha. - Oj to była dość drastyczna śmierć? ale nadal zastanawia mnie skąd znasz moje imię? No chyba, ze masz nieograniczoną wiedze teraz po tamtej stronie. 

- Właściwie to nie...nudzę się tu strasznie ale jestem tutaj uwięziony. - odparł duch. W sumie, oglądanie tego samego miejsca przez tak długi okres czasu każdego by wymęczył, czyż nie?

- Uwięziony? To nie możesz się stąd w żaden sposób wydostać? Musi być jakiś sposób. - no raczej powinien być sposób. Próbowałem jakoś pomóc nieszczęsnej duszy. - Jak chcesz mogę ci pomóc się  stąd wydostać. O ile jest to możliwe. - zapytałem i oczekiwałem jego reakcji.

Nie da sie. Życie, które zostało przerwane zbyt wcześnie jest skazane na wieczną mękę jego duszy. - odparł nieboszczyk. Jego słowa były smutne jednak nieco prawdziwe. Ale z nich też wynikało jedno, czyżby został za życia zamordowany? Czy być może popełnił samobójstwo. Mówił że spadł z nieba...

Słucham cały czas ducha i sam nie wiem co o tym myśleć. Zostawić go, pomóc. A może wykorzystać. -- Skoro jesteś tutaj bardzo długo to pewnie orientujesz się gdzie można spotkać interesujące gatunki pokemonów. - tak wiem mega chamem i samolubem jestem. Taki urok.

- Hmm, no pewnie. Znaczy to róznie bywa, bo te zmieniają swoje siedliska z racji tego że przypełza tutaj wiele leniwych trenerów w poszukiwaniu najlepszych okazów. - odparł duch. 
- Co konkretnego chcesz znaleźć?

- Nie wiem czy głośno można wspominać. Tutaj pewnie pełna inwigilacja jest, kamerują, nagrywają, wysyłają patrole, a potem ukrywają to na czym nam zależy. - ostrożnie obserwowałem teren, co by nie zostać nagrany - A interesuje mnie taki czworonożny pokemon z dość dużą głową o typie ziemnym. Coś może obiło się o twoje dusze ... uszy?

Haha, dokładnie wiem co to za pokemon. Jest prawdziwym utrapieniem tutejszych trenerów. Jego nie da się znaleźć, to on znajdzie Ciebie. Każdy prędzej czy później wpada w jego pułapki. Jest tutaj taki jeden i lubi on płatać figle niejednemu przechodniemu. - odparł.

- O czyli jednak jest więcej chętnych na spotkanie się z nim. Cóż, będzie trzeba uważać na siebie i na drogę tutaj. Dziękuję bardzo za to miłe spotkania. Mam nadzieję, ze jeszcze się ujrzymy. Będę już szedł dalej w końcu całej .... trzeba ruszać dalej. - w odpowiednim miejscu ugryzłem się w język.

Żegnam i powodzenia! - krzyknął duch, machając Ci. Po chwili rozpłynął się w powietrzu. Okej, teraz tylko dać się złapać figlarnemu Trapinch'owi. Tylko gdzie on jest? Trzeba być cierpliwym ;3

Figlarny Trapinch. To może być wyzwanie, ale taki urokliwy pokemon może się sprawdzić na pokazach. Kto nie kocha oglądać indywidualistów. To przecież samo piękno. Postanowiłem troszeczkę dopomóc szczęściu i na rekę wyłożyłem trochę karmy. 
- Eevee nasłuchuj swoimi uszami kroków innych pokemonów. Możne nam się poszczęści.

Hmm... niby dobra strategia. Niestety nie zdziałałeś chyba tego co chciałeś. Znaczy zdziałałeś, ale nie z tym. W momencie nasypania karmy na rękę, zleciały się do Ciebie poke ptaki, które momentalnie Cię obsiadły. Nim się obejrzałeś nic nie zostało z twojej karmy którą trzymałeś w ręce.