Magiczny Zagajnik - Lizzy

Zmęczenia dawalo o sobie znać. No dobrze. Zdjęłam plecak i podłożyłam go pod głowę, po czym uśmiechnęłam się w stronę nieba. Teraz leżałam na plecach, z rękoma pod głową. Wpatrywałam się w niebo. Schowałam SB z Cubchoo i pozwoliłam Sentretowi biegać.
- Tylko się nie oddalaj!
Żeby go jakie licho nie wcięło. Miśka na razie nie wypuszczam, w SB ma idealne warunki. Może powinnam tu się zdrzemnąć?

2.
Wygodnie się ułożyłaś i po chwili ... zasnęłaś. Śniło Ci się wielka arena, na której toczyłaś bój o ogromną nagrodę. Nie mogłaś rozpoznać pokemonów, które użyłaś. Czy to jest jakaś przepowiednia.

Obudziłam się jakiś czas później i rozejrzałam się za Sentretem. Wszystko było okej, Pokeballe są, Cubchoo. Teraz czas szukać dalej. Ruszyłam na zachód. Pamiętając sen, uśmiechnęłam sie. Sny zawsze coś znaczą. Zawsze.

3.
Postanowiłaś ruszyć na zachód. Ja zmusić do niczego nie mogę. Idąc tak przez dłuższą chwilę trafiłaś na skrzyżowanie dróg. Na środku stał znak z drogowskazem, wskazujący trzy kierunki. A nazwy ich brzmią: Syrena, Wulkan, Liście. Co wybierasz? A moze się cofasz?

Patrząc na drogowskaz, decyduję się na Liście. Idę w stronę wskazana na drogowskazie, z Sentretem tupającym obok mnie. Pachirisu, Chimchar i Cubchoo odpoczywali w Pokeballach.

4.
I obrałaś kierunek na Liście. Ale czy to będą liście? Czy może to jest tylko podpucha, a za drzewami znajduje się pułapka? Kto to może wiedzieć. Nikt, no moze poza prowadzącym safari. Idziesz dalej, jak na razie nic nie rzuca się w oczy.

Nie zważając na nic, ruszyłam przed siebie, oglądając się jedynie na Sentreta, czy podąża za mną. No tak, niczego nie byłam pewna, poza tym, że muszę iść przed siebie. Krok po kroku parłam naprzód, rozglądając się wokół.

5.
Sentret dumnie podążał za tobą. Spacerowałaś po trasie, a na niej leżało mnóstwo liści. Czyli nazwa była adekwatna. W końcu dotarłaś do miejsca, które wyglądało jak małe bagienko. A na błocie siedział taki oto pokemon.

Ujrzałam Pokemona, siedzącego nad bagnem - coś nowego... wyciągnęłam Pokedex, by dowiedzieć sie, co to za stworzenie. Jendak gdy wyskoczył skan, ruszyłam dalej - nie byłam zainteresowana. Potrzebowałam... czegoś innego. Nie chcę łapać wszystkeigo, co się nawinie.

6.
Użyłaś pokedexu, a on pokazał takie dane. Po ich zobaczeniu ruszyłaś dalej pozostawiając pokemona daleko w tyle. Ponownie znalazłaś się na rozdrożu. Tym razem drogowskaz pokazywał informacje: Kabanos oraz Kiełbasa. Dość nietypowe kierunki tutaj się pojawiają. Co robisz, którą trasę wybierasz.

Spojrzałam poirytowana na kierunki. Co to, kurwa, rzeźnik? Wymamrotałam pod nosem przekleństwo i ruszyłam w przód, lekko skręcając w lewo. Kabanos mą drogę wyznaczał. Czas wyruszyć! Dalej, na podbój mięsnego!

7.
Kabanos całkiem dobra rzecz. Idąc obraną trasą mogłaś zaobserwować rośliny przypominające właśnie kabanosy. Tak hen w oddali pojawił się jakiś cień. Czy to był człowiek? Czy jakiś stwór?

Ujrzałam cień przed sobą. Doskonale! Ruszyłam w stronę istoty (chyba). Sentret tuptał zamną dzielnie, pośrod lisci, co chwile plątając się w gałązki. Otoczenie było śliczne!

8.
Ruszyłaś w stronę cienia, jednak ten sprytnie zniknął w krzewach. Nie poruszało się owo wcale, tak jakby tam już nikogo nie było. Może to coś przestraszyło się Ciebie?

Nie zraziłam się i wlazłam w te krzaki, biorąąc na ręce Sentreta, żeby się nie zapodział w tych gęstwinach. No więc okej. Może to Gastly? Fajnieby było, Pokemon duch to niezły nabytek. Zresztą, są zabawne.

9.
Przedarłaś się przez krzew, a tam zabawny widok. Był tam pokemon, który w swoim pyszczku trzymał ... kabanosa. Widocznie te tereny w nie obfitowały. Ale one chyba na drzewach nie rosną. Znaleziony pokemon wygląda następująco:

No więc Ekans! Nawet nie wykonywałam skanu - nie lubiłam trujących. Ruszyłam dalej przez krzaki, Szukając ciekawych Pokemonów, które ujęłyby mnie za serce. Spokojnie...Niesłam Sentreta na rękach, wtulając go w siebie.

10.
Ekans zjadł w spokoju swojego kabanosa.Pozostawiłaś go i idąc dalej żadnego nowego stworzenia nie widziałaś. Sentret był bardzo rozpieszczany, co mu nie przeszkadzało. Nawet domagał sie więcej pieszczot.

*Drapałam moje stworzonko za uchem i po pleckach, przedzierając się przez dzicz. Czas w końcu coś złapać... Odgarnęłam włosy z czoła, czujac ciepłe ciałko Pokemona, wtulające się we mnie.

11.
Twoja podróż trwa w najlepsze. W końcu las przestał być gęsty i przerwy między drzewami były wystarczające duże. Pomiędzy nimi nawet samochód się zmieści. I co dalej? W takim miejscu ciężko o zdobycz.

Las się przeżedził. Było ciepło, więc rozpięłam kurtkę i postawiłam Sentreta na ziemi. Czas, by sam sobie szedł. Ruszyłam na północ, czyli odbiłam w prawo. Musiałam coś znaleźć!

12.
I podróżujesz dalej. Idziesz i idziesz i nic nie ma. TYlko drzewa i poduszki ze mchu. Można by się na nich porządnie wyspać. Nagle jednak ... wpadłaś do metrowego dołka. Tak jakby ktoś go specjalnie wykopał.

Spojrzałam w górę, zbulwersowana.
- NO CO ZA DEBIL, WYKOPUJE DÓŁ W ŚRODKU LASU?
Podskoczyłam w górę łapiąc za krawędź i podciągnęłam się w górę, wyłażąc z dołu. Był mały, więc to nie problem...

13.
Ten debil to prawdopodobnie strażnik safari. Ale on się nie gniewa. Po krótkim wysiłku znalazłaś się na powierzchni. Gdy już stałaś na nogach coś przebiegło koło twoich nóg. Snetret nie zdążył wychwycić co co było.

Wściakła jakdiabli, otrzebałam się z ziemi i spojrzałam w dół. Dostrzegłam tylko cień i zarys, jednak po chwili zaczęłam się uważniej rozglądać. Co to było, do cholery?