Będziemy robić to, co zawsze. Próbować dostać władzę nad światem - Gra Ajera

Świat musiał zostać przez kogoś opanowany, a ostatnio na scenie politycznej niewiele się działo - żadnych intryg i spisków, morderstw, zamachów. Nudy, nudy, nudy. Obudziłeś się w swoim mieszkaniu. Pierwsze, co zobaczyłeś, to ogromny, zajebiście ogromny bałagan, który przetoczył się nawet przez łóżko- pościel była rozkopana, a wśród niej leżała jakaś ruda panna. Spała smacznie. Zegar na ścianie, teraz wywrócony do góry nogami, wskazywał trzynastą osiemnaście. Twoja Katana walała się gdzieś pod stołem, kawałki pizzy były wszędzie, podobnie opakowania po chipsach. Oł, gruby melanż był chyba - z tym, że Ty nic nie pamiętałeś. Cholera. O 14 byłeś umówiony z dziewczyną. Chyba się czas zebrać, nie?

Jak zawsze bywa na melanżach, trzeba sprawdzić rudą dziewczynę gdyż przez wpływ alkoholu wszystko wydaje się takie wspaniałe. Tak więc przyglądam się dokładnie rudej dziewczynie, delikatnie poruszając (jeśli jest położona na plecach tylko i wyłącznie!) a może bardziej poprawie będzie to nazwać ześlizgując się z łóżka próbuję powstać i sprawdzić mój stan upojenia jeśli jakiś był .-. . Jeszcze  tylko sięgnąć po katanę, zerknąć na czas, jeśli tu jest takie cudo jak zegarek. Podrapać się po swojej wyimaginowanej brodzie i można poszukać kibla, unikając wszelkich zagrożeń dla moich stóp w postaci jedzenia. Ewentualnie gdy znajdę jakiś kawałek pizzy, który będzie jadalny to wtedy można go zjeść. Jeśli nie uda mi się odnaleźć kibla, to poszukuję moich ubrań, i co najważniejsze pokemonów. Może one mi wyjaśnią co tu się stało...
Tylko nie Rayquazy, bo to tu wtedy będzie jeszcze większy rozpierdol, a ja jeszcze nie wiem czy chcę zrobić 4 rzeszę . Kolejna rzecz która mnie nurtuje to właśnie moje miejsce pobytu, nie pamiętam bym posiadał dom, więc mogą tu być jakieś fajne bibeloty.
Nie żebym kochał okradać kobiety z czegoś innego niż niewinności i dziewictwa ale jestem biedny, oddam jak już zostanę władcą. Jakąś ciepłą posadkę czy wkluczę ją w mój własny harem jak będzie trzeba no. Ale jakim cudem ja mam tyle randek, to po prostu epickie *.*.Wypada jeszcze wyjrzeć za okno i sprawdzić gdzie ja jestem do cholery.

Rudość przez sen zakopała się pod kołdrą, więc zobaczyłeś tylko kawałek jej tyłka. Fajne tyłki niesą złe, tak w ogóle. Oczywiście wstając, musiałeś się porządnie zatoczyć. Z trudem utrzymując równowagę rozejrzałeśsię. E no, ładna chałpa... Plazma, szklane drzwi, w których już nie było szkła, stereło... Nie no, w sumie chata fajna. Na nowoczesno - bogato. Niestety - łazienki nie znalazłeś, za to szybko zlokalizowałeś bluzę i spodnie. Skarpety zaplątały się w nogawki. Z okna widok był jasny - centrum miasta, chyba Celadon, wszędzie ludzie, słońce i hałasy kontra Twój KAC. Musiałeś sporo wypić... W każdym razie słońce grzało, i to jak cholera, zaś zegar tykał nieprzerwanie. Randka, ale czy to aby napewno randka? No cóż, Ty jakoś niezbyt pamiętałeś, imię dziewczyny średnio przychodziło Ci do głowy. Twoich Pokeballi nie było w kieszeni, przy pasku, ani nigdzie, a torby nie brałeś. No więc, gdzie one są?! Czas wyjść na zewnątrz... O ile nie weźmiesz ze sobą wielkie kina domowego...

Nie ma szans że ja stąd wyjdę przed zapytaniem rudej, co się stało. Podchodzę do łóżka łaskawie szturcham rudą piękność by wstała, wiem że to tak niegrzecznie ale ja muszę się dowiedzieć co i jak, no chyba że koleżanka ma Snorlaxowy sen. Jeszcze tylko znaleźć wodę, no bo z taką głową to nic innego nie pomoże. Jeśli moje starania nic nie dadzą, to pora wyjść z tego lokum z bólem w sercu. A jeśli wstanie to standardowe pytania by się obudziła czy cóś, bo odnaleźć moje rzeczy to podstawa.

Dziewczyna wystawiła głowę spod kołdry. Otworzyła powoli ciemne ślepia i ziewnęła potężnie, uśmiechając się na Twój widok. Jednak jakoś niespecjalnie się Tobą przejęła, po prostu przewróciła się na drugi bok i ponownie zasnęła twardo. No cóż... Chyba się nie dowiesz, co się tam działo. Tymczasem zlokalizowałeś butelkę wody i udałeś się na zewnątrz. A Pokemonów dalej jak nie było, tak nie ma. Cholela, co je grane? Czas więc ruszać na umówione miejsce - bar za rogiem, w miarę ogarnięty. Z całych sił usiłowałeśsobie przypomnieć, z kim się umówiłeś, jednak jakoś średnio to wychodziło...

Tak więc wyruszam, kac morderca kac zbawiciel, boże byleby mi nie wlepili mandatów za poruszanie się z kataną, ale co ja im poradzę że nie czuję się bezpiecznie z nią Nadal nie wiem gdzie są moje pokemony. Szkoda że nie dowiedziałem się od rudej niczego, ale nie zapomnę o niej, wrócę po randce. rozglądam się po tym niebie modląc się aby zbytnio nie jechać alkoholem, i by ta dama była ładna

Usiadłeś w barze, przy ladzie, jakoś tłumu nie było. Nie czekałeś długo, zresztą to dobrze, bo barman nie patrzył na Ciebie zbytnio przychylnym wzrokiem, co chwila zerkał na katanę. W końcu do baru weszła dziewczyna z różowymi włosami, z doczepionymi uszkami lisa, w białej bluzce i jeansowych ogrodniczkach. Niewysoka dziewczyna o jasnopiwnych oczach odnalazła Cię wzrokiem i usiadła obok.
- Wystawiłeś mnie.
Spojrzała na Ciebie jakoś tak beznamiętnie i zamówiła piwo. Barman kiwnął głową i nalał jej piwa, nie spuszczając z Ciebie wzroku. Lilo zaś spojrzałana szklankę i wyciągnęła kilka Pokeballi z kieszeni ogrodniczek.
- To Twoje. Uważaj następnym razem. Zostawiaj je w domu, jak masz być aż tak nieodpowiedzialny. Wiem, że lejesz na to słowo ciepłym moczem, ale i tak Cię o to poproszę.

- Czekaj czekaj, to nie moja wina że spałaś, ale ładnie wyglądasz wiesz?
trzeba jakoś to załagodzić bo się rozpierdoli, oj rozpierdoli ... Czemu ona ma kocie uszy?
- Nie wiem co się dzieje, jesteś mi w stanie wytłumaczyć pięknooka co tu się stało i dlaczego masz kocie uszy ?
skoro czegoś nie rozumiem, to warto chyba pytać nie? W sumie nie liczę na odpowiedź bo będzie na mnie zła... Po chwili w której dotarło do mnie że oddała mi pokekulki, powinienem jej być wdzięczny.
- Wybacz, postaram się nigdy więcej nie stracić pamięci, bo jak widać szkodzi mi to. Jeszcze raz dziękuję ci o pani .
odpowiadam po czym patrzę na nią , toć to nie zawsze zdarza się zobaczyć kobietkę z kocimi uszkami biegającą po mieście samopas

-Te uszy to opaska na włosy.
Rzekła cicho, wpatrując się w szklankę. Na wspominkę o pamięci prychnęła z pogardą.
- Miałeś iść wczorajze mną do kina, ale zaraz...poszłam tam, czekałam, aż Alex wysłał mi wiadomość, że nie przyjdziesz, bo impreza. Poszłampod ten adres, to Cię zastałam napierdolonego z jakąś rudą panną.Więc Ci zabrałam Pokeballe, żebyś czegoś głupiego Rayquazą nie zrobił. I sobie poszłam. I tyle. A, właśnie, pewnie nawet nie pamiętasz jak mam na imię. To narazie.
Dopiła piwo i wstała, rzucając robne na ladę, po czym skierowała się do wyjścia. Chyba była mocno zdegustowana Twoim zachowaniem, bo nawet się nie obejrzała. Z jej Pokeballa wyskoczył Torchic i pognał za nią, piscząc radośnie.

- Poczekaj chwilę!
Wstaję i chwytam katanę po czym biegnę za nią, cholera nawet jeśli nie pamiętam nic, to nie znaczy że nagle można się na mnie obrażać ! Nie wiem gdzie jestem nie wiem co się dzieje, ale wiem że ta kobieta się o mnie troszczy, więc powinienem lecieć za nią aż do gwiazd, albo po prostu dowiedzieć się co jest grane. Zawsze można przywołać Rayquazę aby powstrzymać ją od dalszego uciekania, ale może lepiej nie bo nie kontroluję siebie, i wyjdzie że jestem nieodpowiedzialnym trenerem.

Dziewczyna nie odwróciła się, a biegnący za nią Torchic zdążył dziabnąć Cię w nogę. Dobiegł do niej, gdy weszła do Centrum Pokemon. Zobaczyłeś przez szybę, jak wkłada fartuch i z uśmiechem bierze na ręce małą dziewczynkę. Dziecko przytuliło jej szyję i pogłaskało Torchica. Zaraz potem Lilo odebrała od siostry jakieś papiery i przejrzała je, po czym weszła do jakiegoś pomieszczenia, więc straciłeś ją z oczu. Twoje Pokeballe już do Ciebie wróciły, więc może pójdziesz zanią? Co Ci szkodzi, najwyżej publicznie dostaniesz w pysk...

W takim razie do boju, wejście do PC będzie jak najbardziej wyjaśnione, martwię się o stan pokemonów, chyba... Na chwilę obecną trzeba przygazować za Lilo. Jeśli jeszcze raz spotkam tego Torcika, to już ja z niego zrobię rosół, nugettsy, samolot, albo sałatkę. Wypuszczam Chimchara z balla, bo to mój kompan, on już poszatkuje tego Torcika, a ja wtedy zyskam czas by dogonić dziewczynę

Wchodząc do Centrum, Chimchar i Ty mogliście dostrzec Lilo za zamkniętymi szklanymi drzwiami, gdzie zajmowała się Hyracrossem, któremu wyraźnie coś się stało w róg. W kącie dziewczynka bawiła się z Torchickiem. Rzucała mu piłkę, a kurczak z radością po nią biegał. Chimchar ze złośliwym uśmiechem chwycił piłeczkę i wyrzucił ją na zewnątrz. Oczy dziecka napełniły się łzami, gdy pobiegła do Lilo, lediwe siągając rączką do klamki. Kurczkak był nieźle wkurwiony, jednak jedynie pobiegł po piłeczkę, która wylądowała na trawniku... Lilo właśnie słuchała, cóż sie stało i spojrzała na Ciebie przez szybę. Chyba była... no ten... Polec spierdalaling w trybie natychmiastowym.

Co ta małpka taka wredna
-Chimek , serio musiałeś to zrobić właśnie teraz ? Teraz będę miał jeszcze ciężej cholero mała!
podbiegam do szyby, pomagając małej dziewczynce wejść.
- Wiem że jesteś zajęta, ale daj mi wytłumaczyć Lilo proszę .
Cholera naprawiaj teraz za Chimka z którego jesteś dumny za to że jest taki wredny ehh. Grunt to dobre wrażenie. Wypadałoby poczekać aż skończy naprawiać heracrossa, i przejść do rozumienia sytuacji.

Dziewczyna nawet się Tobą nei zainteresowała. Rzekła tylko.
- Musisz być świetnym trenerem, skoro dopuszczasz do tego, by Twoje Pokemony były tak złośliwe.
Lilo założyła opatrunek na róg Heracrossa, a Pokemon zeskoczył ze stołu, z wdzięcznością czekając na właściciela. Torchic nagle wkroczył z piłeczką do sali. Podbiegł do dziecka i wręczył jej zabawkę. Lilo wskazała na kurczaka.
- Tak się powinny zachowywać. Prawdziwy trener nigdy nie dopuszcza, by takie coś działo się z jego podopiecznymi.
Kolejny pacjent już czekał. Beautyfree z obtartym brzuszkiem. Nałożyła trochę maści kojącej i oddała Pokemona właścicielowi.

- Moje pokemony same decydują co robią a co nie, proszę cię nie zapominaj że to nie są zwierzęta a pokemony. Tego się nie tresuje to samo wybiera jakie chce być .
Ja jej dam... Nie mogę powodować kłótni, teraz gdy się o nią staram..
- Wybacz, naprawdę nie wiem co się stało wczoraj, a co gorsza nie pamiętam co się stało dość bardzo długi czas temu, Lilo proszę, porozmawiaj ze mną, bo ja nic nie rozumiem...
po czym wracam na siedzenie, spoglądając na kurczaka wzrokiem głodnego człowieka, niech wie czyja to wina.

- Spójrz na to dziecko. Twoja małpa bezczelnie wyrzuciła jej piłkę. I co, ma do tego, prawo, bo może być jaka chce? Daj sobie spokój. Powinniśmy wpływać na Pokemony, tak jak one wpływają na nas. Jesteś strasznym dzieciuchem, jeśli zabierasz się za trenowanie, nie znając tak prostej zasady.
Pokręciła głową i poklepała Heracrossa, który tuptał właśnie za swoim trenerem. Spojrzał na właściciela z radością i podreptał za nim. Na razie pacjentów brak.
-Jakbyś tylenie pił, to byś nie miał problemu. Nie będę za Tobą łaziła i pilnowała jak dzieciaka. Podobno jesteś dorosły. PODOBNO. A własnie, a co z tą rudą panienką. Chcica wyłąziła z niej uszami. Zaliczyłeś i wyszedłeś, nie? Tak bardzo w Twoim stylu...

- Nic nie pamiętam, a ty się z tego naśmiewasz. Dlaczego mam przeszkadzać mojemu pokemonowi w byciu jaki on chce? Ja nie jestem tobą że łapię pokemony bo tego chce, to oni chcą podążać za mną by być silniejszymi stworzeniami, więc nie rozumiem twojego problemu. Mnie wystarczy że słuchają się mnie wtedy kiedy tego potrzebuję . I to chyba ty jesteś dziecinna skoro nie rozumiesz, że złapanie pokemona nie oznacza że od tej pory ma być twoją lalką i wykonywać każde twoje polecenie. To są żywe istoty i mają prawo mieć swój charakter.
Coraz bardziej mnie to irytuje, ale muszę zachować spokój, w końcu chcę się czegoś dowiedzieć...

- Jak tam sobie chcesz.
Wzruszyła ramonami i wyniosła maści i bandaże. Siostra spojrzałana Ciebie i widziałeś, że zamieniły kilka słów. Lilo wróciła zarumieniona, zaś siostra śmiała się w głoś.
- Niedorzeczne...
Posprzątała miejsce pracy i zdjęła fartuch. Torchic pobiegł za nią do stolika w rogu, gdzie właśnie robiła kawę.
- Napijesz się?
Spytała chłodno, nalewając sobie mleka do kubka.

- Z tobą zawsze.
odpowiadam jak zawsze. Wkurza mnie fakt że zapomniałem wszystkiego.
- Wydawało mi się że głównie siostry Joy pracują w pokecenter... Jeśli się już o to pytałem to wybacz, bo ja na prawdę nie pamiętam nic dosłownie zero, weź podratuj tą nędzną podróbę człowieka, bo ja nie chcę być bez pamięci ...
staram się ją wziąć na litość czy coś, bo co innego mi zostało..

Podała Ci kubek kawy.
- Tak. Ja tu pracuję jako wolontariuszka, nie mam nic innego do roboty, a mogę komuś pomóc.
Zamieszała swoją kawę i upiła kilka łyków. Pogłaskała Torchicka i ziewnęła delikatnie. Od kilku nocy źle spała. Za oknem dalej świeciło słońce. Pod stołem spała Poochyena, Torchick natomiast skakał naokoło radośnie. Dziewczyna rozciągnęła się wygodnie na krześle i spojrzała na Ciebie.
- CZyli co zamierzasz robić? Jakieś plany, czy coś?

- No najpierw, chciałbym się dowiedzieć co ja tu robię, gdzie jestem po co dlaczego bo ja nic nie pamiętam , mam pustkę rozumiesz?
Staram się otrzymać wyjaśnienia co do obecnego stanu
- Jeśli byś mi wszystko wytłumaczyła, mógłbym zrozumieć co robić dalej, i wreszcie cię należycie przeprosić...
następnie sięgam po kawę upijając z niej troszku, przyglądając się ponownie sylwetce dziewczyny, w sumie to nie wygląda na więcej niż 18 lat.

- Skąd mam wiedzieć, co tu robisz? Mieszkasz tu odkąd pamiętam. Wczoraj polazłeś na imprezę i mnie wystawiłeś. I to tyle.
Wyjaśniła mu, pijąc gorącą kawę. Poochyena przeciągnęła się i polizała ją po dłoni. Nic więcej nie zamierzała wyjaśniać, powiedziała to, co powiedzieć miała. Terazjego kolej, więc teraz cierpliwie czekała, aż raczy coś jej powiedzieć.
- A, właśnie, masz krzywo zapięte guziki. O jakieś dwa. Musiałeś sie bardzo szybko ubierać, żeby przed nią zwiać.
Zakpiła radośnie, dopijając kawę i wstała, by zmyć kubek.

- Takie zabawne, leciałem do ciebie, bo nie pamiętałem nic innego oprócz tego że miałem iść się z tobą spotkać piękna.
Odpowiadam po czym dopijam kawę.
-Przepraszam za moje zachowanie, nie mam zamiaru już więcej cię wystawić!
następnie podchodzę z kubkiem do Lilo , aby zmyć kubek, staram się co chwilę skracać dystans między nami, tak po prostu.

- Yhy.
Wzruszyła ramionami i pogłaskała Poochyenę. Pokemon zaskomlał cicho i ponownie ułożył sie pod stołem, tym razem jednak dołączył do niego Torchic. Ułożył się wśród gęstej sierści Poochyeny i zasnął smacznie. Uśmiechnęła się pod nosem - słodki widok. Obróciłą się, by wrócić na fotel, jednak skutek był taki, że wpadła na niego i spojrzała ze złością w górę. Musiała, bo był od niej o ponad głowę wyższy. To takie straszne być niską...