Piekło moim domem? Gra Syntropii

Dante tylko spojrzał na książki.
- Cholera! Faktycznie! - powiedział tylko, zrywając się i rozglądając czujniej wokół, jednak nic więcej nie widzieliście. 
Chłopak zerknął na książki.
- O czym one są? - spytał tylko, chociaż na okładce jak wół pisało "mitologia grecka".
Wyszedł za drzwi i obszedł cały budynek, jednak nic nie dostrzegł. Wrócił już uspokojony.
- Musimy się jednak stąd szybko zbierać - powiedział, biorąc wasze rzeczy.

Kiwnęłam mu głową i poleciałam po księgi, wolałam je ze sobą zabrać, może akurat będzie tam coś przydatnego?
-Mitologia grecka to dzieje Hadesa, Zeusa, wszystkich bogów, brama do której zmierzamy to też częśc mitologi- powiedziałam bardzo spokojnie i wrzuciłam książki do jego torby, był silniejszy i szybszy niż ja takie obciążenie mu nie zaszkodzi, a dla mnie może być sporym nadbagażem, ruszyłam od razu za chłopakiem i od razu zadałąm sobie pytanie, czy nie powinnam mu czasem powiedzieć wszystkiego o Lavim o medalionie?

Pamiętasz, że Lavi niezbyt chciał byś komukolwiek cokolwiek o nim mówiła. Tym byś sobie go na pewno nie zaskarbiła znowu. Ruszacie w dalszą drogę. Nie spotykacie nic podejrzanego, aż waszą drogę zastępuje jakaś... maź! Poznajesz w nim pokemona, jednego z tych, które występowały w zakażonych wodach.... To był Grimer! Chyba nie ucieszył się z widoku intruzów w jego okolicach. Widzisz w oddali totalnie zapaskudzone przez niego jeziorko.

Wyskoczyłam przed Dantego, wiedziałam, ze jest w stanie zaatakować pokemona, jednak nie ma sensu aby zabijał stworzenie od tak bo wyskoczyło nam na drogę
-Spokojnie maleńki, spokojnie my tylko chcemy przejść, możesz nam w tym pomóc?- zapytałam niepewnie stworzenie mając nadzieje, że moje doświadczenie z trenowania pokemonów coś teraz da i na coś się przyda
-Przejdziemy i już znikamy, przecież nic Ci nie zrobimy

Dante faktycznie już miał ruszyć na niego z swoim  mieczem, ale w porę go powstrzymałaś. Stworek po około minucie sunął się wam spokojnie z drogi,a wy mogliście już iść dalej, w ogóle was nie zaatakował.
- Skąd wiedziałaś niby, że nas nagle nie zechce zabić czy coś? - spytał się Dante, oglądając się za pokemona znikającego w zatrutej wodzie.
"Dajcie tu jakąś akcję" - zamarudził Beel.

-Pokemony boją się nas bardziej niż my ich, one nie są agresywnie nastawione, tylko musisz do nich odpowiednio podejść to nic ciężkiego- powiedziałam bardzo spokojnie, po chwili wpadłam na pewien pomysł
-Ja sama mam dwa pokemony.... może kiedyś postarasz się z nimi powiedzmy, że dogadać, poznasz je dowiesz sie jakie są- dodałam po chwili jednak wiedziałąm, ze nie jest to odpowiedni moment na takie kombinowanie

- Może zajmiemy się tym kiedy indziej - zadecydował chłopak. 
Poczułaś jego dłoń na swojej głowie i znowu masz lekko rozczochrane włosy, po czym ruszył już na przód. Nie działo się nic poza jednym szkieletem, przed którym musiałaś uciekać dobrych kilkanaście minut a Dante za nim... No cóż... Wieczorem znaleźliście sobie miły kątek w budynku przy małej rzeczce. Chłopak rozpalił ogień z zamiarem podgrzania ostatniej porcji mięsa.

Przeciągnęłam się przy ognisku
-Wykąpie się dobrze?- zapytałam się niepewnie Dantego, w sumie musiałby usiąśc inaczej, zeby mnie nie widzieć i takie tam, poza tym musiałam się najpierw rozejrzeć, dlatego wyszłam na dwór rozglądając się czy nic dziwnego nie dzieje się w okolicy oraz czy nikt mnie tutaj nie zobaczy
-Rzeczek i jeziorek nie ma tutaj aż tak dużo, wiec lepiej korzystać kiedy ma się okazję, sam też powinieneś skorzystać, nie sugeruje... dobra wiesz o co mi chodzi- zmieszałam się i niepewnie zerknęłam na niego, czekałam spokojnie na jego odpowiedź

Dante tylko coś odkaszlnął.
- W sumie to mogę, po tobie, zajmę się póki co podgrzaniem kolacji - powiedział, odwracając się tyłem ale tak by móc spokojnie pilnować waszego jedzenia.
Zdawał się spokojnie robić swoje, a Ty tymczasem masz świetne miejsce na kąpiel. Nikt was do tego nie podglądnie, chyba żeby siedział gdzieś od strony ogniska.

Rozebrałam się prawie do naga i weszłam do rzeczki ochlapałam się wodą, przemyłam włosy, postarałam się umyć każdy kawałek ciała jak najdokładniej, owinęłam się bluzą, która i tak była na mnie o wiele za długa
-Zapomniałam rzeczy na przebranie... rzuć mi torbę- mruknęłam tylko do chłopaka, nie byłam zbytnio zadowolona z tego, że zapomniałam o tak podstawowej rzeczy, jednak jeśli on mi to rzuci nie będzie szans ze mnie zobaczy prawda?

Dante tylko spojrzał na torbę, no i odruchowo się obejrzał gdzie ma ją rzucić. Oblał się jedynie rumieńcem, a torba wylądowała Ci na główie*. 
- Przepraszam! - wydusił z siebie wreszcie, po czym już chyba mięsko było podgrzane i gotowe do zjedzenia. 
Ty natomiast mogłaś do reszty się ogarnąć i była kolej chłopaka na kąpiel. W ogóle ciekawe czy wcześniej też coś zobaczył?

-Żyję- odpowiedziałam mu tylko i ubrałam się w świeższe ubrania, całą resztą wyprałam na szybko i postanowiłam przewiesić niedaleko ogniska żeby się wysuszyło, po czym podeszłam do ogniska i usiadłam przed nim ale tak żeby siedzieć tyłem do rzeczki
-Twoja kolej- powidziałam do niego z uśmiechem, jeśli coś zobaczył to na zdrowie dla niego, skoro się zarumienił to pewnie coś zobaczył, jednak skupiłam się na jedzeniu starając się nie myśleć o nagim ciele Dantego

Cóż słyszałaś właśnie części jego lekkiej zbroi, która poszła z brzękiem na podłoże. Po chwili miecz a potem ciche szelesty dowodzące, ze zdjął ubrania. I to tym bardziej Cię kusiło. Zwłaszcza, że okolice były tak ciche i idealnie słyszałaś przy okazji każdy plusk wody...
*MG ma śmiechawkę z graczki razem z Beelem*
Wiesz, że jego kąpiel pewnie dość szybko się skończy a on jest tam nagi...

No nie mogłam zerknęłam przez ramie na szybko, skupiając się na szczegółach, ostatnio kiedy na niego spojrzałam w takim momencie widziałam jego wiel... wielką bliznę! PO chwili jednak skupiłam się na ogniu
-Zamknij się Beel- pomyślałam na szybko i wpatrywałam się w ogie, który lekko tańczył na wietrze, wtuliłąmw siebie swoje kolana i oparłam brodę o kościste nogi, czekałam spokojnie na Dantego

No cóż znowu miałaś okazję zobaczyć jego część ciała, którą dla ukrycia intencji nazwałaś bielizną. No i cóż, na domieszkę wszystkiego był porządnie wysportowany... Chociaż nie był przynajmniej przesadnym mięśniakiem. I patrzył się akurat w inną stronę.
"A czemu? Tak fajnie to wszystko wygląda" - śmiał się ewidentnie z Ciebie.
Po kilku minutach chłopak wrócił czysty i przebrany.

-Beel, jestem młodą kobietą, które lubi męskie ciała, to wszystko wina twojego brata, sam podczas naszego pierwszego spotkania miał na sobie tylko spodnie-pomyślałam z nutą goryczy, wspomnienie troszkę zabolało, jednak mniejsza z tym, siedziałąm wpatrujac się w ogień, kiedy Dante wrócił uśmiechnęłam się do niego
-Jak tam?- zapytałam grzecznie udając, ze nci takiego się nie stało iże niby nic nei widziałam

"Nawet mi o nim nie mów" - chyba natrafiłaś na drażliwy temat.
- Dobrze, przynajmniej się odświeżyłem - powiedział Dante zadowolony, siadając obok Ciebie i zabrał się za jedzenie.
Jako że siedział po turecku Twoje spojrzenie mimowolnie na moment poszło w dół. Chłopak na szczęście nie zdawał sobie z pewnych rzeczy spraw... 
- A tam? - zagadał.

-Czemu mam Ci o tym nie mowic? Sam bedziesz mogl mi o nim opowiedziec troche wiecej- pomyslalam i jakos mnie to rozweselilo, moze w koncu ktos mi wyjasni co sie tutaj dzieje, przynajmniej mam taka nadzieje, zerknelam po chwili na Dantego i zaklnelam kiedy moj wzrok zawiesil sie na dluzej w pewnym punkcie, nie przeklnelam jeszcze nigdy przy nim jednak mam nadzieje, ze on sam nie spanikuje sluszac siarczyste ku... Wydobywajace sie z moich ponetnych jakby nie bylo ust
- Wszystko... Wszystko dobrze- odpowiedzialam mu jednak wiedzialam ze nie zabrzmialo to przekonywujaco

"Przysługa za przysługę" - usłyszałaś jedynie tyle.
Dante tylko przechylił głowę na bok, patrząc się na Ciebie.
- Na pewno wszystko w porządku? - upewnił się jedynie, rozsiadając się wygodniej zaraz obok Ciebie.
Ogień wesoło trzaskał, było miło i ciepło, a on zaraz obok Ciebie. Zdaje się być mimo wszystko jakoś przystępniejszy niż był wcześniej...

Przysunęłam się i bez żadnego ale wpakowałam się na jego kolana, nie prosiłam si.ę o pozwolenie, nie musiałam, zrobiłam dokładnie to xco chciałam i byłam świadoma swojego postępowania, oczywiście, może się to skończyć kolejnym siniakiem na tyłku, jednak co mnie to obchodzi
-Wszystko jest dobrze, coś mi się przypomniało- palnęłam na szybko dopiero po chwili zaczęłam wręcz modlić się, żeby nie zapytał co dokładnie

- Mogę wiedzieć co? - spytał się tylko, patrząc się na Ciebie z lekkim zaskoczeniem, zmieszaniem, prawdopodobnie przeplatanych chęcią do posadzenia Cię obok na ziemi. - Ehh czasem nie mam do ciebie sił - tak się chyba zakończyły jego przemyślenia, a żeby tego było mało to Cię objął jedną ręką.
Teraz nie dość, że masz ciepło to jeszcze wygodnie.

-Bo do mnie trzeba podejść sposobem, a nie siłą- pokazałam mu język i niby obrażona zerknęłam na ogień, wkokosiłam się bardziej w jego ciepłe ciało z zadowoleniem przymknęłam na chwilkę oczka
-Czasami tak mam, że przypomne sobie coś co zrobiłam wiele lat temu, ale było to tak głupie, że teraz jedyna reakcja na jaką mnie stać to przekleństwo, nigdy tak nie miałeś?- zagadałam po pewnym czasie rozwiązując dopiero niezręczną sytację z przed chwili

Ten wreszcie objął Cię i drugą ręką, przytulając do siebie lekko, a Ty siedzisz sobie najwygodniej w świecie na jego kolanach.
- W sumie... to jest mnóstwo takich rzeczy - stwierdził wreszcie. - Ale niekoniecznie też moga być głupie - dodał.
Patrzył się w zamyśleniu w ogień i jakby posmutniał na jakieś przemyślenia.

Bałam się jednak pogłaskałam go po ręce, żeby się nie przejmował, musiał sobie przypomnieć coś wcale nie miłego, pewnie przez to posmutniał, nie chciałam żeby się smucił
-Usmiechnij się, jesteś przesłodki z uśmiechem- może i nie zabrzmiało to zbyt przekonywująco ale starałam się jak mogłam, sama nie wiedziałam jakie miałam plany co do niego, czy chciałam go uwieść, sprowokować, chciałam w tym momencie ciepła, którego obrażony Lavi nie mógł mi dać

Chłopak zdawał się lekko zadrżeć, ale nie zrzucił Cię z siebie.
- Po prostu... kiedyś musiałem zrobić coś strasznego... nie chciałem... ale musiałem - powiedział.
Wtulił twarz w Twoje ramię i tak siedział, tuląc Cię do siebie. Jak przedrzeć się przez warstwę lodu i opryskliwości to okazuje się, że jednak ma jakieś głębsze uczucia. Przy nim to, że Lavi był na Ciebie zły tak bardzo nie bolało.