Gra Wilka- Danieru Ookami- Fenris Rayo

- Dość tych mordów skurwysynie! Ukaż się!
Wybieram Revana.
- Błagam Cię Revan, dopomóż mi! Ściągnij tą chmurę czy tam cień, jesteś potężniejszy ode mnie, pomóż mi, trzeba zniszczyć ten obłok, bo on sprawa, że wszystkie pokemony cierpią. Nie rób tego dla mnie, zrób dla tych pokemonów, wiem, że Ci na nich zależy.
Błagam wiernego towarzysza o pomoc.

Stworzenie niechętnie spojrzało na Ciebie i coś powiedziało po swojemu, albo raczej poruszyło ustami, po chwili zamknął oczy, a kiedy je otworzył pokazał w któą stronę macie się udac dotknął twojej głowy i przekazał Ci obraz. Wielka wieża na skraju lasu, ruina która już dawno powinna runąć, jednak nie runęła, a wokół budowli czarny dym, chyba tam musicie się udać, poczułeś ciepłe ciało dziewczyny na swoim ramieniu, wtuliła się w twoją rękę, starającu tgrzymać się na nogach.

- Nie udawaj twardzielki, tylko wskakuj.
Biorę dziewczynę na barana i biegnę dziękując Revanowi i chowając go do pokeballa o ile się da.
- Musimy udać się do wieży, tam jest główne źródło problemów tego lasu. Możemy naprawić to i sprawić, że wszystkie pokemony i cała przyroda wróci do normy!
Opowiadam towarzyszce resztę szczegółów biegnąć w stronę wieży.

Dziewczyna wskoczyła Ci na barana, co innego miała zrobić, nie była w stanie iśc, głowa dalej ją bolała... Szliście dalej, znaczy się biegłeś niosąc dziewczynę
-Jak ty chcesz pokonać to coś?- mruknęła dziewczyna wspierając brodę o twoje ramię, po czym cmoknęła Cię lekko w policzek biegłeś dalej... a coś was goniło, czułeś uderzenia w ziemię, dobiegające gdzieś zza was.

- Planowaniem zajmę się jak już dorwę tego skurwysyna przez którego giną pokemony i cała natura. A teraz wypoczywaj!
Biegnę jak najszybciej i jeśli jestem pewien, że w nic nie jebnę to patrzę w tył co za nami goni.
- Nie mam czasu na pomniejsze zagrożenia... Trzeba zająć się głównym problemem!
Idę zajebać chmurę.

Leciałeś dlaje przed siebie, tym razem gonił Cię spinarak wielkości około jednego metra, wszystko niby pięknie i ładnie prawda, leciałeś dalej przed siebie, gromadka goniąca Cię powiększyłą się może trzykrotnie, jednak mniejsza z tym po około 30 minutach biegu, jak dobrze, że trenowałeś ostanio... Mniejsza po 30 minutach biegu dobiegłeś na miejsce, wielka ruina czekała i gorąco zapraszałą każdego kto był w okolicy
-Dasz sobie radę sam? Ja zajme się pająkami- powiedziała tancerka i bardzo powoli zlazła z Ciebie stanęła na własnch nogach i przeciągnęła się, jej ciało dośc ładnie prezentowało się w tej pozycji, jednak mniejsza, wyglądała o wiele lepiej wyciągnęła sztylety i ruszyła biegiem w las po chwili słyszałeś tylko odgłos przecinanych tkanek.

- W razie czego wspomóż się swoim Mega Aggronem!
Krzycze, po czym biorę kilka wdechów, w końcu raczej się troszkę zmęczyłem. Następnie kilka razy macham mieczem na rozgrzewkę, poprawiam pokeballa z nigga Mewtwo, aby był w pogotowiu, po czym idę w stronę ruin.
- Zobaczmy co nas tam czeka...

Wbiegłeś w jakże piękne ruiny, opuszczone wypełnione pajęczynami i dziwnym smrodem, stęchlizna wypełniała każdy zakamarek, dziwnie skrzypienie i gwizd wiatru były tak nieprzyjemne że aż ciarki przechodziły po plecach
-Czego chcesz śmiertelniku?- usłyszałes znajomy głos, słyszałeś go już wcześniej, szedłeś dalej pewnym krokiem, a czarny dym jakby szedł równo z tobą
-Czego szukasz?- kolejne pytanie, jednak tym razem bardziej nachalne, to coś domagało się odpowiedzi..

- (No faktycznie zajebiście piękne ruiny...)
Przedzieram się przez ruiny "podziwiając" zabytki dawnych lat. Słysząc znajomy mi głos, wzdrygam się i od razu zasłaniam mieczem, na wszelki wypadek.
- Szukam odpowiedzi. Zgaduję, że to Ty jesteś powodem tych wszystkich anomalii stworzeń i roślinności całego lasu? Kim lub czym jesteś i co tu robisz!
Odpowiadam rozglądając się ostrożnie dookoła siebie.

Dym zebrał się wokół Ciebie, zebrał się w jedną wielką kulę po czym przybrał konkretny kształt, pojawiłą się spora postać.

-Moje istnienie jest długie i wspaniałe, sam wiele razy obiecywałem sobie, że nie będę opowiadał sobie, że nie będę rozwijał swojego jakze wielkiego ego, ale skoro pojawia się ktoś kto chce dowiedzieć się o mnie czegoś więcej, to czemu nie- stworznie bardzo delikatnym gestem przetarło swoją kościaną twarz, widząc że osłoniłeś się mieczem stworzenie aż zaśmiało się słodko jego głos był pomieszany, lekko męski lekko damski, lekko skrzypiący, jednocześnie chłodny i ciepły -Jestem synem samego Heminara, córką śmierci i kochankiem nocy, jestem tym który poznał życie nieistniejąc, tym który kochał śmierć ponad włąsne życie, oddałem się jej pokochałem ją, zginąłem a jednocześnie wielbiłem śmierć za to że dała mi kolejne życie- nie rozumiałeś nic, majaczenie starego szkieleta było czymś okropnie dziwnym, kocha jednocześnie śmierć i życie ogłasza się jednocześn ie męczyzną i kobietą

-Widzisz moje drogie dziecko, tacy jak ja oddali się śmierci wiele setek lat temu, jestem liczem, moim celem jest zbieranie żniw dla śmierci, znalazłem sobie ładny zakątek świata, ten niewielki las jest moją ofiarą, moim darem, kolejną ofiarą będziesz ty mój drogi śmiertelniku, jednak przed śmiercią poznasz moje imię, będę łaskawy, nazywam się Semerasha- Imakina- no to pogadane będziesz chchiał powiedzieć do niego po imieniu to 4 razy sobie jezyk złamiesz, może kiedyś takie imiona były popularne? Nie miałeś jednak czasu zastanawiać się nad tym wszystkim, lich od razu rzucił się na Ciebie, szpada któą trzymał w dłoni zamachnął się na Ciebie, ledwo odskoczyłeś ciosy trupa były szybkie, nie silne, ale bardzo szybkie musiałeś zastanowić się co masz dokładnie zamiar zrobić.

- (Cholerny licz... A mogłem po prostu siedzieć w barze i myśleć nad niczym...)
Słucham dalej przemówienia, przy czym łał, miałem rację, to jednak licz.
- Se Merca Manekin, poznaj Revana!
Szybkim ruchem lewej ręki wybieram Mewtwo. Jeśli oponent mnie atakuje to wykonuję blokowanie mieczem i szybki zamach, aby się odchylił.
- Revan mamy problem! To pieprzony licz. Jesteś encyklopedią wiedzy i potęgi, może wiesz czy da się to zajebać zwykłym mieczem?
Pytam blokując cios przeciwnika. Staram się też za wszelką cenę zanalizować pomieszczenie w którym jesteśmy. Aby wiedzieć na ile mogę się poruszać i czy jest tu coś ciekawego.

Znajodwałeś się w okrągłej sali, na ziemi leżało wiele sporej wielkości kamieni an które musiałeś uważać innego wyjścia nie było, jednak nie było tam nic co mogłoby Ci pomóc w pokonaniu przeciwnika, wybrałeś na szybko pokemona a ten odsuwał się przed tobą, lich sam w sobie nie zwracał na niego uwagi, wiec walka dalej toczyła sie między wami, a pok stał spokojnie i patrzył, dopiero po chwili wysłał do twoich myśli obraz, świecącego się miecza, na mieczu widziałes runę, po jasnej aurze mogłeś stwierdzić, ze chodzi o moc światła której nie posiadałeś i nie wiedziałeś jak ją zdobyć, miecz sam w sobie pewnie nic nie da
-Giń człowieku- zawył licz i zamachnął się na Ciebie, potknąłeś się o kamień to własnie uratowało twoje życie, padłeś na plecy unikająć ciosu przeciwnika.

// Eee, Munchlax kocham Cię, stań się jeszcze większym grubasem czyli Snorlaxem, bo na tym polega miłość, że Twoja ukochana tyje? I co? Mam już Snorlaxa czy ocb?

- Revan, a może jakaś większa pomoc, aniżeli wizja jakiegoś jebanego miecza, co!?
Szybko wstaję, po czym ruszam na Licha próbując swoich sił w ofensywie. Staram się zmusić licha do obrony, w miarę szybkimi ciosami miecza, głównie celując w okolice ramienia. Kątem oka patrzę, czy są może tu jakieś okna albo witraże czy jakoś tak. Jeśli są, to uderzam Licha potężnym ciosem powalającym, po czym uciekam, zbieram po drodze jakieś kamienie czy cosie i rzucam w te okiennice, a nóż może trochę światła tu wpadnie?
- Coś blady jesteś, opal się!
Rzucam się na Licha uznając, że podczas walki może znajdę jakiś jego słaby punkt. Wyszukuję jakichś artefaktów, które mu zwisają (nie chodzi mi o jego jądra) albo są przyczepione.

Musisz go wypuścić
_____

Najgorsze, że nie było żadnych okien wszystkie były wybite, jednak na zewnątrz było na tyle ciemno, ze do pomieszczenie nie wpadło ni grama światła, wszystko otaczała ciemna chmura, wiec to, że zebrałeś ze sobą kilka kamieni nic nie dało, to nie pomogło jak na razie, miałeś mały problem legenda nie chciała Ci pomóc przynajmniej nie wyglądała na zbyt chętną do pomocy
-Człowieku zginiesz!- zawołał lich widząc twoją lekko zmieszaną minę, bo przecież nie zadziałał twój plan się nie powiódł, oberwałeś mocno, nawet bardzo mocno padłeś na kolana kiedy licz się zamachnął i uderzył w Ciebie, po chwili jednak pojawiło się jasne światło, któe zmusiło przeciwnika do wycofania się chociaż na pewną odległość, przetarłeś oczy a tam zobaczyłeś sporą ilość piór opadających na ziemię, a przed tobą pojawił się dziwny osobnik

Mężczyzna nie przedstawił się, kiedy tylko wszelkie pióra opadły od ruszył ze swoją włócznią na licza, po czym wyskoczył na niego z mocnym zamachem z nad głowy, który przeciął przeciwnika od ramienia po biodro, a zła istota rozpadła się pozostawiając po sobie tylko czarny pył, biała postać spojrzała na Ciebie, a twoja legenda sama z własnej woli wróciła do pokeballa, bo co innego mu zostało, prawda? Mężczyzna uśmiechnął się lekko, a Ciebie przeszły ciarki. Ruiny zmieniły się dym otaczający je opadł, a do starego budynku wpadło światło, które jakby było skierowane na postać która pojawiła się niedawno, białowłosy złapał twój miecz, po czym przycisnął swoją smukłą dłoń do ostrza, a ono zajaśniało, na powierzchni ostrza pojawił się mały znak -Oto prezent ode mnie śmiertelniku- mocny i basowy głos, aż uderzył w twoje uszy, nie wiedziałeś czy słyszysz jego słowa w uszach czy moze wewnątrz swojego umysłu, było to bardzo dziwne uczucie, mężczyzna rzucił ostrzem w twoją stronę po czym znowu spojrzał na Ciebie  -Wybacz mi jakże głupie pytanie jednak czemu ty numerze 476 345 234 146 zawracasz mi aż tak głowę swoim istnieniem?

Nie możesz zająć się tymi waszymi ludzkimi sprawami? Rzucanie się na licze to bardzo zły pomysł- mruknął kręcąc głową z wielkim niedowierzaniem

No cóż, cała sytuacja jest raczej dla mnie bardzo dziwna. Walczę z lichem, liczę(hehehe) na solo exp x5, fajne itemki z raid bossa, a tu chuja. Jakiś gender ejndżel mi się wcina w walkę, którą przecież prawie wygrałem, czyż nie? No cóż, widząc eee, mojego anioła stróża? Odpowiadam:
- Eee... Numerze? A czy skoro ten licz, ingeruje w ludzi las, w ludzie stworzenia to nie jest również i ludzkim problemem? Przez niego stworzenia w tym lesie i sam las cierpią, więc wybacz mi, yyy... Aniele Stróżu...? Przepraszam, nie wiem jak mam się w tej sytuacji zachować.
Po chwili spoglądam na miecz i przypominam sobie wizję od Revana.
- Czy... Czy nałożyłeś na mój miecz Runę Światła? I... Kim, bądź czym jesteś? I kim JA jestem w stosunku do Ciebie?
Pytam patrząc czy różni się jakoś mój miecz.

Meżczyzna, a może raczej stworzenie usiadło na kamieniu kompletnie nie przejmując się swoim białym płaszczem po czym spokojnie spojrzało na Ciebie
-Nazywam się Mezariash, jestem aniołem 6 szczebla, armii poznawczej samego Stworzyciela, zostałem mianowany Aniołem Stróżem każdego wojownika istniejącego w twoim świecie, tak dobrze rozumiesz jestem także twoim Aniołem Stróżem, nie obawiaj się jednak drogi wojowniku, jest was aż tylu, że strata jednego nie wpłynie na wasz ludzki los- odparł całkowicie spokojnie wysłuchiwał co masz mu do powiedzenia i nie udawał, że jest zainteresowany twoją osobą, no może nie tak bardzo jakbyś chciał, złapałeś miecz, a runa lekko świeciła się białym blaskiem kształt runy nie mówił Ci wiele jednak samo to jak się świeci dało Ci do zrozumienia, że tak to jest runa światła.
-Ten licz, od dawna uprzykrzał życie wielu ludziom, jednak wasze legendy i sposób ich przekazywania był wystarczający, aby żaden z moich podopiecznych się tutaj nie zapuszczał, aż do dnia dzisiejszego nie wiem co Cię pokusiło drogi numerze 476 345 234 146, jeśli słyszysz jakieś legendy nie idź w dane miejsce, my Anioły nie jesteśmy w stanie podcierać ludzkości tyłka za kazdym razem, gdy na ziemi zjawi się jakaś jednak nieszczęsna istota, która szuka dla siebie nowego domu, tam w górze toczy się o wiele ważniejsza walka, a dokładniej walka o całą waszą ziemię- anioł wbił swoją włócznię w ziemię i oparł o nią czoło patrząc dokładnie na całe twoje ciało, nie wiedziałeś jak dokładnie masz odebrać to zachowanie, jednak coś musiałeś odpowiedzieć skoro ma dla twojego istnienia aż tyle czasu.

- Czemu się mi tak przypatrujesz?
Pytam z ciekawości patrząc Ejndżelowi w oczy. Po chwili odwracam wzrok, znowu przypatruję się mieczykowi i dopowiadam:
- Jeśli myślisz, że będę nadal unikał tych "legend", to się mylisz. Jestem Strażnikiem tych ziem. Nie pozwolę na to, aby jakiekolwiek stworzenia cierpiały z powodu tego, że Wy jesteście nieudolni nie potraficie zapanować nad WŁASNYM światem. Będę dalej to czynił, choćbym miał zginąć.
Kończąc zdanie, znów spoglądam na Anioła. Wybieram po chwili wszystkie swoje trzy pokemony.
- Patrz Revan, nadajesz się na wróżkę. Jakiś miecz se wymyśliłeś i voila, jest.
Daję Mewtwo i Munchlaxowi po jednym RC, Torchicowi zapewniam cukrzycę dając 2 batony i 1 RC.
- Coś jeszcze chcesz mój Aniele Stróżu? Wiem, że jestem przystojny, ale Twój wzrok lekko mnie deprymuje, wiesz?
Wstaję, hehe.
- Dobra, czas sprawdzić co u naszej koleżanki, czyż nie? Brygada?
O ile to wszystko to idę sprawdzić co u towarzyszki, OCZYWIŚCIE, wpierw ogarniam explore zamka i szukam loota i jakichś dobrych itemków.

Anioł bardzo powoli zaczął sie prostować
-Spokojnie śmiertelniku nie mamy takich zapędów jak wy, nie interesuje nas nic takiego jak seks, albo marne namiętności- odpowiedział całkowicie spokojnie, wkurzający był jego spokój, jednak nie mogłeś sobie z tym poradzić w żaden sposób, jednak kolejne twoje zdanie było przesadą, Anioł skierował w twoją stronę swoją włócznię, a zza jego pleców wyleciał silny wiatr, prawie jak huragan uderzył w Ciebie, a ty no cóż przeleciałeś spory kawałek i trzasnąłeś plecami o mur, usłyszałeś, ze jedna z twoich kości się złamała, a Anioł zniknął jedyne co po nim zostało to słowa odbijające się echem w twojej głowie
Nie lekceważ nas śmiertelniku
Pozbierałeś się na prawdę z trudem, podczas pirwszej próby podniesienia się poczułęś złamaną kośc, to jedno z żeber, nie fajnie jednak trzeba było nie przesadzać prawda? Za 3 razem podniosłeś się, poczekałeś chwilkę i wypuściłeś swoje pokemony, wypuszczenie Mewtwo w takiej chwili mogłoby się źle skonczyć...W szczególności, ze nie wyglądałeś za ciekawie, jednak mimo wszystko wypuściłeś poki i zacząłeś je faszerować słodyczami:

Mewtwo + 1lvl
Munchlax +1 lvl
Torchic + 7 lvl

Chwilkę po tym mały grubasek zaczął się świecić, ajk widać jemu słodycze na prawdę sprzyjają, a nawet można powiedzieć, że nie powinieneś mu ich dawać, świecące ciało pokemona powiększyło się znacznie, kiedy ciało jego mościa przestało się świecić zauważyłeś wręcz olbrzymią zmainę w jego wyglądzie, maleństwo wyglądało tak:

Pozostałe poki nie wiedziały co się dzieję, ale musiały przyzwyczaić się do zmiany ich towarzysza, ruszałeś wrac z tą trójką na przeszukanie całego zamku, jednak tam poza wielką ilościom ciał nie było nic, dosłownie, na spokojnie mogliście ruszyć w stronę tancerki, która pewnie czekałą na was nie za bardzo wiedząc co dokłądnie stało się kiedy jej przy was nie było. Pewnie zastanawiała się też czemu ziemia się trzęsie, w sumie to pewnie przez Snorlaxa, który wręcz z dumą idzie za tobą krok w krok