Gra Wilka- Danieru Ookami- Fenris Rayo

- Przecież to każde dziecko wie, że elfy nie mają najmniejszego podjazdu do krasnoludzich kuźni... Jedyne czym elfy może nadganiają w sztuce wyrabiania oręża to to, że potrafią je nasycić magią. A, no i może elfie bronie są lepsze dla osób wolących elegancję i finezję. Takie moje zdanie. Ale jeśli ktoś chce potężny Dwuręczny Topór, czy Młot to nie ma to jak liczyć na krasnoludów.
Idę dalej podziwiając widoki, hehe.
- I co, zgadując po nazwie Twej profesji, poprosisz o jakieś ostrze, co?
Na myśl o tej broni, sam wyjmuję swój miecz i macham nim przez chwilkę. Najchętniej bym rozciął ubranie towarzyszki i się nią zajął, ale niestety, takie rzeczy tylko w hentaiach.

Szliście spokojnie, ty podziwiałeś widoki, jednak dopiero teraz zauważyłeś bron towarzyszki, w sumie w centrum pokemon zająłeś się informacjami na temat człowieka z ligi X, idąc za dziewczyną zauważyłeś dwa długie miecze krzyżujące się na jej plecach, ostrza miały około 30-40 centymetrów, generalnie nic ciężkiego, ostrza były lekko wygięte jak niewielkie sierpy, do tego na obu udach dziewczyny były przypięte paski z niewielkimi sztyletami, a o dziwo przy pasie wisiało coś na kształt biczu z ostrzami które były połączone razem metalowymi ogniwami, coś dziwnego jak na tancerza ostrzy, inaczej... rzadko spotykane, chociaz sam spotkałęś jednego przed nią wiec co ty ytam wiesz?
-Ja sama wole krasnoludzkie runy, niż nasycenie broni elficka magią, chociaż mam jeden elficki sztylet- powiedziała i zatrzymała się, wypięła się w twoją stronę i z buta wyciągnęła sztylecik, który później Ci podała
-Nazwano go Esstra, ponoć ma lodowe zdolności jednak ja jako posiadaczka tego sztyletu nigdy się o tym nie przekonam- jednak ty mogłes to poczuć, trzymając sztylet w dłoni poczułeś jak emanuje od niego straszliwy chłód.

Podziwiam sztylet, ale wcześniej co innego.
- Hmm... Faktycznie, nasycony magią. Czuję ją. Z tego co czytałem z ksiąg i z tego co wiem z autopsji, to osoby posiadające potencjał magiczny mogą dowolnie panować nad takimi broniami, samemu decydując nad potęgą żywiołu. Ale jest też i na to wyjście. Dawno temu przyjaźniłem się z Gralfirem, wiem, że to na prawdę abstrakcja, ale był w połowie krasnoludem, a w połowie elfem. Nie ma takiej rasy, większość dzieci umiera z takiego związku, ale on jakoś przeżył. Był normalny, a nawet więcej nadzwyczajny, 1 na 1000. Nie dość, że miał zdolności kowalskie niczym najlepsi krasnoludzi, to mało tego, miał ogromny potencjał magiczny przez jego elfią krew. Jest genialnym kowalem i wytłumaczył mi właśnie to i owo. Jest on w stanie sprawić, aby załóżmy np. ten oto sztylet uderzał permanentnie lodową magią. Wystarczyłoby mu, aby "wpiąć" w niego lodową runę. Rzadkość, ale to możliwe. On nie takie rzeczy potrafił wycudować.

Dziewczyna zainteresowała się twoją znajomością z tym dziwnym człowiekiem, no wiesz pól krasnoludem pół elfem,
-Będziesz musiał mnie z nim zapoznać, nigdy nie miałam dobrych kontaktów z elfami, przez jeden niemiły incydent, ale mniejsza z tym postanowione zaraz po karawanie przedstawisz mi swojego przyjaciela, znaczy się po oddaniu runy- mówiła dośc spokojnie idąc dalej po około 20 minutach marszu i rozmowach generalnie na temat wszystkiego i niczego dotarliście do miejsca, gdzie nieszczęśna karawana zbietrała się po ataku, ludzie opatrywali swoje rany, łapali rapidashe które spanikowane starały się uciec za wszelką cenę, dwóch mężczyzn spojrzało na twoją towarzyszkę
-Jednak ją licho przywiało- mruknął ten bardziej bogato ubrany widać było, ze jest dowódcą karawany, sam fakt tego jak się nosił, jakie ubrania miał na siebie, dziewczyna wypięła pierś i pewnie podeszła do niego bez żadnego ale
-Witam Cię Eshio, dawno się nie widzieliśmy, jednak znowu twoja karawana ucierpiała, przykrę muszę przyznać- powiedziała na przywitanie a tobie zostało tylko stanie cicho z tej rozmowy dowiesz się wiecej niż mógłbyś sobie pomysleć.
-No widzisz kto by się spodziewał, dziwne bo akurat ty zjawiasz się jako pierwsza na miejscu, czyżby już nasz wspaniały król obiecał nagrodę za zbrodnie którą pewnie sama popełniłaś!- mężczyzna dał się zdenerwować, na twarzy Mea pojawił się wręcz słodki uśmiech
-Dziękuję za informację mój drogi przyjacielu, jak zawsze powiedziałeś mi wiecej niż powinieneś, jeśli możesz zdradź mi jeszcze ilu ich było i dokąd uciekli? - zapytała się spokojnie twoja towarzyszka
-Czemu ja z tobą podróżuję? -odezwał się w końcu drugi- poszli w na wschód, było ich około 4 ale wiesz, na naszą wspaniałą karawanę wystarczyło by nawet 2, przecież tak wspaniale ją bronimy- zerknął znacząco na tego bogatszego i obaj się już nie odezwali, kiedy odeszliście na w miarę bezpieczną odległośc dziewczyna odezwała się do Ciebie
-Widzisz Eschio bierze wszystko dla siebie oszczedza na karawanie, nie płaci za ochronę, bo uważa, że jeśli okryje swoją podróż wielką tajemnicą nikt się nie dowie, a czasami najprościej ludzie popiją i gadają, mam nadzieje, ze nie zraziły Cię jego podejrzenia co do mnie?- zapytała spokojnie i czekała na twoją odpowiedź po czym ruszyła na wschód, jak widac przejęła inicjatywę i miałą zamiar poprowadzić wasza wyprawę.

- O ile będzie miał czas. Wiesz, w tamtych czasach z nim się sprzymierzyłem i zaprzyjaźniliśmy, bo załatwialiśmy sprawę niejakiego Aresa, ale... Dość już o tym.
Urywam rozmowę, widząc, że jest już karawana, a później przysłuchuję się dokładniej rozmowie. Następnie czekam, czekam, nie chcąc niczego spalić w planie Mearoliny. W końcu odpowiadam jej:
- Byłbym kłamcą, gdybym powiedział, że nie przepuściłem takiej myśli, że coś kombinujesz albo, że mnie w coś wpakujesz, albo, że mnie zgwałcisz, chociaż to ostatnie to już bardziej ta typowo męska część wyobraźni mi stworzyła ten obraz. Ale nie, nie martw się. Mam to gdzieś wszystko szczerze powiedziawszy. Mam swoje sprawy osobiste do załatwienia, ale ogólnie mam głęboko w rzyci to co się ze mną stanie.
Idę dalej.

Dziewczyna spokojnie szła i wyzłuchała co masz jej do powiedzenia, po chwili zerknęła na Ciebie spokojnie
-Generalnie musze Ci coś powiedzieć odnośnie mojej klasy... bo widzisz, wielu z nas stało się zwykłymi złodziejami możliwość szybkiego poruszania się walki za pomocą kilku broni na raz, wszystko czego się uczymy co potrafimy, wpłynęło na to, że w ten sposób też możemy zarabiać na życie i idzie nam to wręcz idealnie, nie powiem kiedyś też tak robiłam, szybko łątwo i przyjemnie o ile można powiedzieć, ze jest to przyjemne- szliście spokojnie dalej dziewczyna znowu się rozejrzała jakby sprawadzała czy nikt was nie obserwuje lub cokolwiek w tym rodzaju
-Pomijamy fakt tego, że po upadku naszej akademii wiele kobiet sprzedawało się za wielkie pieniądze, sam pewnie wiesz co o nas mówią, mniejsza z tym, teraz na karawanę pewnie napadła jedna z takich właśnie grup, nie mówie o kobietach które się sprzedawały- dziewczyna lekko się zamotała widziałeś, że ma lekko zmieszaną minkę, nagle coś zaszeleściło obok was, no nie tak idealnie obok, ale jakieś 7 metrów od was?

Nie tak nagle, ale dość szybkim ruchem obejmuję towarzyszkę tak jak do pocałunku przechylając ją. Szybciutko szepczę jej do ucha:
- Zgaduję, że też to usłyszałaś, w końcu jesteś nader ostrożna. Jakieś 7 metrów od nas.
Nagle całuję kobietę grzebiąc jej w torebce na biodrze szukając jakiegoś sztyletu czy czegoś w tym rodzaju, po czym rzucam nim w stronę krzaków. Może to po prostu zwierzyna, a może ktoś nas śledzi, nie wiadomo, ale warto na wszelki wypadek się ubezpieczyć.

Pocałowałeś ją w sumie o dziwno nie dostałeś w ryja, a powinieneś no bądźmy szczerzy! Przeszukałeś jej pakunek i znalazłeś tam zawiniątko sztyletów, których spokojnie można było użyć tak też zrobiłeś, pomijamy jednak fakt, że sztylety były również przypięte do jej uda, aż nie chce się wierzyć, ze zrezygnowałeś z tak uroczej okazji do sprawdzenia jak miękkie ma nogi, ale mniejsza, dziewczyna odwzajemniła pocałunek, jej usta były bardzo delikatne, słodkie, i trzeba przyznać, nie można było powiedzieć, ze jej się to nie spodobała owinęła dłońmi wokół twojej szyi i docisnęła się mocniej, domagając się więcej, jednak przestała po jakiejś chwili, widocznie poczuła, ze przestaje nad sobą panować, wygramoliła się jakoś z twojego uścisku i stanęła obok poprawiając się
-Skupmy się lepiej na zadaniu, a to był tylko pokemon, jeden ze szczurków- powiedziała spokojnie po czym ruszyła przed siebie, wyciągnęła ze swojej saszetki pokeballa i podrzuciła go do góry, wyleciał z niego taki pokemon:

-Valoran, szukamy grupy czterech tancerzy ostrza, znajdź ich i daj mi dokładnie znać gdzie możemy ich znaleźć- szliście dalej jak na razie cisza i spokój, musicie iśc dalej umilając sobie drogę miłą rozmową może na temat pokemonów, albo nie wiem pogody?

- No proszę, w międzyczasie, gdy zdobywasz pakunki karawan, trenujesz pokemony? No proszę, tego bym się nie spodziewał.
Aby się "pochwalić", sam też wybieram swojego Shiny Torchica, którego biorę na ręce.
- Skoro już się chwalimy, to poznaj Ignite'a. I tak w ogóle nie mogłaś wcześniej wybrać Fletchlinga, aby dokonał zwiadu, co?
Uszczypliwie pytam przypominając sobie smak jej ust, jakby nie patrzeć, dawno w takie sprawy się nie bawiłem.
- Masz więcej pokemonów, czy tylko masz tego jednego, aby Ci pomagał w zadaniach?
Dopytuję podtrzymując rozmowę.

Szliście dalej bo co innego wam zostało? Dziewczyna zerknęła na Ciebie kiedy wypuściłeś swojego pokemona
-Gratuluję, a powiedz mi szczerze jakie są jego umiejętności, co takiego robi, że przydaje Ci się w ciężkich misjach co?- zaśmiała się słodko no i ruszyla dalej, wasza przygoda dopiero się zaczeła a generalnie jest troszkę nudno, musicie jak na razie iśc pewnie ona sama straciła wiele czasu na odnalezienie Ciebie, przekonanie Cię, zjedzenie pierogów, no wiesz
-Mam jeszcze jednego pokemona, jednak wypuszenie go tutaj będzie bardzo ryzykowne, generalnie jest bardzo agresywny- powiedziała tylko i szybko skończyła rozmowę, po jakichś 20 minutach wrócił jej pokemon piszcząc i skrzecząc głośno, dziewczyna kiwnęła głową jakby rozumiała jego mowę
-Generalnie musimy biec- skomentowała to dość szybko i ruszyła biegiem przed siebie trzeba przyznać szybka gadzina, miałeś w sumie problem z dogonieniem jej.

- Tak, ciężkie misje pod tytułem potrenuj i skop dupę jakiemuś pokemonowi.
Również delikatnie się zaśmiałem, po czym zaczynam opowiadać towarzyszce o moich dawnych pokemonach jakie zdobyłem, akurat mniej więcej na te 20 minut, zanim przyleciał jej Fletchling.
- No to biegnijmy!
Nie wiem czy to przez to, że dawno nie ćwiczyłem biegania, czy ona jest aż tak szybka, czy może to ja nie mogę się skupić na bieganiu przez to, że widzę jak bansują jej pośladki, ale no cóż, trzeba sobie jakoś radzić. Biegnę za nią mając nadzieję, że coś się dalej wyjaśni.

Biegiliście przez dłuższy czas, sam się pięknie zdyszałeś, ale co miałeś poradzić, dawno nie trenowałeś biegania i trzeba przyznać zapuściłeś się przez te lata lenistwa! W końcu dziewczyna się zatrzymała idealnie przed skrajem urwiska, z góry widzieliście jakieś cztery osoby, które siedziały przy ognisku śmieły się rozmawiały o czymś generalnie wszyscy dobrze się bawili, a waszym zdaniem było po prostu zabranie od nich tego co należało się tak na prawdę komuś innemu, jednak mniejsza z rozmyśleniami na temat tego co do kogo, po co komu i dlaczego.
-Musimy tam wskoczyć zastraszyć ich i odebrać runę, znam ich- powiedział po chwili twoja nowa znajoma, po czym zaczęła opisywać każdą z postaci ogólnie wszystkie były ubrane w podobny sposób, czarne płaszcze, tylko jedna z tych osób ściągnęła kaptur, reszta dalej chowała pod nimi swoje oblicza
-Ten bez kaptura to ich szef, nazywa się Mejong, wiem dziwne imie, jednak co poradzić, jedyne co wiem na jego temat, jest o wiele lepszy ode mnie, a do tego potrafi posługiwać się kuszą, to zupełnie nie pasuje do mojej klasy ale zawsze kochał się wyróżniać, reszta to jego zgrana ekipa, ten który siedzi po jego prawej to Drang, jest najwolniejszy, dlatego powinieneś zając się nim, mimo wszystko pozostała dwójka rzuci się żeby go ratować, a ja wtedy mogę zając się kapitanem ich wyprawy, co ty na to?- mruknęła spokojnie.

- Wierz mi, to że może teraz się zdyszałem to dlatego, że przez kilka lat, żyłem wysoko w górach. Zupełnie inaczej się żyje, organizm się odzwyczaił od lasów. A tak to, cały czas TRE-NO-WA-ŁEM, także bardzo proszę, nie traktuj mnie jak pierwszego, lepszego gówniarza co wymachuje mieczem.
Wybieram mojego potężnego towarzysza, Revana.
- Witaj stary przyjacielu, dawno Cię nie wybierałem, bo wolałem nie robić Tobą, aż takiej sensacji, ale uznałem, że taka zabawa może Ci się spodobać. Widzisz tamtych czterech? Możesz dla mnie ich unieruchomić, nie obchodzi mnie to, czy będzie ich to bolało czy nie, ważne, aby się nie ruszali. A i jak możesz, to przypomnij mi później, abym zdobył dla Ciebie jakiś płaszcz czy coś. Będziesz dzięki temu mógł przebywać ze mną za bardzo nie zwracając na siebie uwagi.
Odwracam się po chwili do Tancereczeki.
- Nie sądzisz, że lepszy plan, aniżeli walka 2 na 4, biorąc pod uwagę fakt, że mamy przewagę zaskoczenia?
Przechodzę do planu działania. Revan ma ich unieruchomić jak swoje laleczki, a my zabieramy runy. Jeżeli Meo chce, to "uszkadzamy" ich mocno, bądź nie.

Był jednak mały problem, kiedy ty zaczałeś mówić do dziewczyny, opowiadać jej swój plan, jej już generalnie nie było obok Ciebie, jedyne co zauważyłeś to taki pokemon:

Stworzenie zerknęło na Ciebie i zadowolone z siebie uśmiechnęło japę, jednak co się stało z Mea... ona tak jakby była już na dole i właśnie okładała 4 tancerzy ostrza, ogólnie było tak wypuściła pokemona ten wyrzucił ją w stronę obozowiska, ona się na nich rzuciła, zraniła poważnie dwóch z czterech przeciwników, a teraz męczyła się z pozostałą dwójką, w sumie własnie widziałes jak posługuje się tym dziwnym biczem, który miała przywiązany do swojego pasa, odpychała nim przeciwników od siebie, po czym uderzała w nich raniąc ich bardzo mocno
-Arr?- mruknął pokemon którego wypuściła tancerka, stworzenie kiwnęło zachęcająco głową abyś dołączył się do zabawy, co gorsza, musiałeś to zrobić, kusza wróciła do łask, mężczyzna właśnie mierzył z stwonę dziewczyny, a przed tym nie miała szans się obronić.

- Dobra, nie ma czasu!
Wyjmuję miecz, który trzymam przy pasie blisko ciała.
- Revan, masz, zabaw się, użyj Psychic, aby mną jak najmocniej rzucić w stronę tego z kuszą! Szybko!
Czekam, aż pokemon mną ciśnie. Staram się ciachnąć tego z kuszą w rękę. Najwyżej będzie się trzepać drugą ręką. Próbuję po tym wykonać przewrót, wstać szybko z obrotem i zaatakować od prawej strony mieczem tego czwartego.

Pokemon od razu wykonał twoje zadanie, co najciekawsze, zrobił to na tyle sprawnie, że od razu uciągłeś mężczyźnie rękę, było pewne, że kusze będzie mu ciężko przeładować, dziewczyna w tym czasie pochlastała twarz waszemu ostatniemu przeciwnikowi, który po kilku kolejnych ciocach zaczał uciekać potykając się co trzy kroki, mniej więcej, kto by to liczył. Mea, lekko zdyszana podeszła do Ciebie i poklepała Cię po ramieniu
-Dobra robota- mruknęła bardzo zadowolona, po czym usiadła na mężczyźnie który jeszcze chwilkę temu tak dumnie miotał kuszą w każdą stronę, docisnęła go mocniej do ziemi
-Mearolina..- zachrząknął się mężczyzna, ręka na pewno bardzo go bolała, jednak teraz to nie miało wcale znaczenia
-Runa...- odpoweidziała mu dziewczyna jakby jej imie w danym momencie nic nie znaczyło
-Nie mam jej...- zaśmiał się pokonany- została oddana w dobre ręce.

Podchodzę z mieczem opartym o bark i wtrącam:
- Apropos dobrych rąk...
I w jednym momencie ucinam żartownisiowi drugą rękę.
- No nie powiem, niezręczna sytuacja nam się zrobiła.
Kucam do oponenta łapiąc go za włosy i podnosząc łeb.
- Słuchaj, zatamujemy Ci krew, troszkę pomęczymy, ale sprawimy, że będziesz żył. Tylko wiesz co jest najgorsze? Że Twoim marzeniem będzie, aby umrzeć, bo wierz mi, specjalnie dla Ciebie dokonam piekła na Ziemi, dlatego GADAJ! GDZIE - JEST -RUNA!
Ostatnie zdanie akcentuję i mówię głośniej wyginając mu głowę w stronę jego tułowia.

Dziewczyna widząc, ze przejałes inicjatywe w przesłuchiwaniu lidera tej grupy zeszła z niego i spokojnie zaczęła ocierać swój bicz, który był praktycznie cały we krwi
-Po co mam wam mówić? Ta kur...wa i tak nic z tym nie zrobi, runa trafiła w bardzo bogate ręce, będzie tam bezpieczna, aż do użycia jej, proste- mężczyzna chrypiał i kaszlał, jednak co miałeś innego zrobić za wszelką cenę nie miał zamiaru nic powiedzieć, widocznie dostał wielką kase za samą runę i za milczenie, jednak co mu z tego skoro już stacił obie ręce, a tancerz ostrzy bez rąk... sam wiesz kim jest, nie ma szans na przetrwanie jesli się nie postara...
-W imię naszej dawnej przyjaźni powiedz prosze komu sprzedałeś tą zakichaną runę?!- dziewczyna nie wyglądała na zachwyconą tym, że mężczyzna milczał
-Mars- szepnął po chwili mężczyzna i w bardzo szybkim czasie wyzioną ducha.

- Widzę, że ciekawych masz znajomych.
Dodaję cynicznie.
- Bądź tak łaskawa i opowiedz mi o tym Marsie. I o samej runie w sumie też, a ja przez ten czas sprawdzę czy mieli coś przy sobie. Może jakieś listy z poleceniami, kosztowności? Zobaczymy.
Wysłuchuję opowieści Mey i przy okazji bawię się w obmacywanie zwłok.

Ty zająłeś się przeszukiwaniem zwłok, generalnie po przeszukaniu 3 ciał, bo tylko tyle zostało w waszej okolicy, ostatni z napastników, albo ofiar jak kto woli pewnie teraz zdychał w męczarniach w lesie, generalnie powinieneś skupić się na na dowódcy, oni zazwyczaj mają najwięcej
-Mars jest nekromantom, jednak wybacz sama się w tym wszystkim gubię, po co nekromancie runa krasnoludów, to miało być łatwe zadanie a tu nagle okazuje się, że wplątane są w to wszelkie najwyższe istoty...nie ważne musimy dorwac Marsa, pewnie sam nie zjawił się aby odebrać łup, wysłał na pewno jakiegoś truposza, którego kontroluje- dziewczyna usiadła spokojnie na ziemi jak małe i w sumie przestraszone dziecko, co mieliście ze sobą dokładnie zrobić, ty gubiłeś się w przedstawionym przez nią świecie, ona toczyła wielką walkę, a generalnie znalazłeś kilka ciekawych rzeczy, jedna z nich to list:

Termin odbioru przesyłki to 16 marca, macie zjawić się w Bergvin, najpóźniej do północy inaczej nici z nagrody, w jednej z knajp będą czekać moi ludzie.

Mars

Jednak jest mała niejasnośc, data spotkania jest jutro, a oni powiedzieli, ze nie mają runy, co jesli skłamali?
-Co masz?- zapytała Mea, kiedy zauwazyła, że trzymasz coś w ręce

- Hmmm... Coś tu nie gra, masz, przeczytaj i pomyśl nad tym, a ja idę tu przytłoczyć tego ostatniego.
Podaję list Tancerce i biegnę jak najszybciej poszukać tego ostatniego. Podążam za śladami stóp, które musiał zostawić, po czym, jeśli go znajduję i nie zostałem wykryty, to rzucam mieczem w jego nogę, aby go przygwoździć. A jeśli mnie zauważył, to pędzę za nim i tnę go po nogach, po czym robię identyczne przesłuchanie jak z tamtym, tłumacząc mu, żeby nie kłamał, że nie ma runy. Jeżeli mnie nie słucha to tnę go po takich miejscach na rękach i nogach, aby miał problemy z atakowaniem mnie, po czym biorę go na ramię i wracam do Mearoliny.

Dziewczyna przejęła list i zaknęła pod nosem, kiedy jeszcze byłeś przy niej zaczeła sama ich przeszukiwać, może uważała, że za słabo ich przeszukałeś, albo coś w tym rudzaju, jednak mniejsza, zostawiłeś ją i poleciałeś za ostatnim z czterech, nie miałe w sumie problemu ze znalezieniem go, przez dłuższy czas słyszałeś jęknięcia bólu, wywołane przez odniesione rany, był niedaleko wiedziałeś to, kiedy do nieo dotarłeś okazało się, że nie musisz przecinać mu nóg, ani robic z nim nic innego, kleczał oparty o drzewo krztusząc się własną krwią, nie zostało mu wiele czasu wiedziałeś o tym, z początku nie chciał mówić, klnął na Ciebie i na tancerkę, po czym padł, wydając z siebie ostatnie tchnienia, przeszukałeś więc jego zwłoki, na plecach pod płaszczem miał podopną sakiewkę jak twoja towarzyszka, właśnie w niej znalazłeś zawiniątko mające około 20 centrumetrów, odwinąłeś materiał i znalazłeś tam rune której szukaliście, była piękna, nie znałeś napisu nie rozpoznałeś sameog symbolu jednak runa została zrobiona ze szczerego złota, a to była na prawdę wielka rzadkość, za sam kruszec mogłeś dostać wielkie pieniądze, w sumie własnie mogłeś uciec i spróbować ją opchnąć.

- Rzadko widzi się na oczy takie cudo...
Podziwiam przez chwilę Runę, po czym chowam ją za ubranie i wracam do Tancerki. Gdy już docieram, pytam czy znalazła coś i co zrozumiała z tego listu. Jak już się wygada, podchodzę do niej, łapię ją za dłoń, otwieram ją i wręczam Runę.
- Proszę.
Po czym najzwyczajniej kładę się na podłodze i patrzę w chmury.

Dziewczyna siedziała na ziemi obok niej była sterta rzeczy, które pewnie się przydadzą, jakieś sztylet, coś ala stare swoje, jakby nie było serio mogło się to przydać, czytała list raz za razem widocze nie chciała dokładnie dowiedzieć się o co chodzi, kiedy do niej podszedłeś zerknęła na Ciebie niepewnie, po czym od razu przyjęła runę, kiedy się położyłeś poklepała Cię po klatce piersiowej
-Brawo- mruknęła tylko, kiedy zapytałeś ją o list zmarszczyła lekko brwi
-Oszukali nas, chcieli sprzedać runę Marsowi, ich szefuncio, chciał nas wysłać na manowce, myślał, że znajdziemy list i polecimy od razu na spotkanie z Marsem, jednak nie zgadzała się ta data, tyle możemy podjąc pewne ryzyko i spotkać się z nekromantom, ale nie jest pewne czy nie będzie miał przyszykowanej jakiejś dziwnej pułapki, mamy nie wiele czasu żeby spotkać się z królem krasnoludów, dotarcie do ich góry zajmie nam około półtorej dnia- dodała spokojnie i sama też się położyła, niebo było praktrycznie czyste tylko jedna albo dwie chmurki przemknęł po nim .

- A co nas ten cały nekromanta obchodzi... Niech se rucha trupy czy co tam robi i tyle. Chociaż w sumie... Ja Ci już pomogłem przy karawanie, a chyba tylko do tego byłem Ci potrzebny, czyż nie?
Mówię uszczypliwie.
- Ja bym poszedł prosto do Króla Krasnoludów. Przy okazji tam będzie jakaś ochrona.
Czekam na zdanie dziewczyny, z nadzieją, że zaraz wyruszymy do króla. Wcześniej oczywiście chowam Mewtwo do pokeballa, ale przed tym, ubieram go w najczystszy płaszcz, który został po zmarłych.