Gra Lioli: Alice

Przeciwnik niestety nie miał większych szans z twoim pokemonem dlatego po kolejnym wysiłku po prostu padł smutne ale prawdziwe, twój pupil wygrał, ludzie zaczęli klaskać dumnie z twojego pokemona

Steelix + 1,5 lvl

Twoje zachowanie zdziwiło większośc ludzi, którzy wokół was stali,z resztą sam trener Jolteona był zdziwiony, pokemon przebudził się podzieliłaś ciastko na 3 stworki, które bardzo chętnie je znajdły
-Jestem Noksi, trener elektrycznych pokemonów z ligi X miło mi Cię poznać młoda trenerko, mam nadzieję, zę kiedyś mnie wyzwiesz na pojedynek, byłbym zaszczycony mogąc z tobą walczyć jeszcze raz- chłopak przejął od Ciebie w sumie ciężkiego Jolteona, ten od razu wtulił się w swojego trenera.

- W takim razie do zobaczenia. Jolteon, mam nadzieję, że będziesz miał w przyszłości ochotę na mały rewanż co? Upewniłam się, że kula ze Steelixem jest bezpiecznie przypięta do mojego paska i ruszyłam powoli do Tresha. Po tym co zrobiłam dziwnie się czułam gdy ludzie się na mnie gapili. - Czy to takie dziwne, że po walce byłam miła dla tego poka? Przecież to przeciwnik... nie wróg... Zastanawiało mnie to... Gdy doszłam do Tresha spojrzałam na niego. - Wybacz, że Cię tak zostawiłam, chcesz też zawalczyć? Jeśli nie to teraz Ty wybierasz dokąd pójdziemy, ok? Uśmiechnęłam się do niego po czym pogłaskałam małą Happiny po łebku. - No mała, kiedyś też będziesz taka silna jak Steelix co? Uśmiechnęłam się jeszcze bardziej i podniosłam Happiny do góry jak małe dziecko, po czym delikatnie podrzuciłam ją kilka razy.

Chłopak czekał spokojnie na Ciebie, kiedy do niego podeszłaś pogratulował Ci pięknej walki, jednak sam nie zdecydował się na wyzwanie trenera, uznał po prostu, że pokemony przeciwnika są aż za bardzo zmęczone po tym festiwalu walk w dzisiejszym dniu i nie można ich aż tak przemęczać, zerknęłaś na lidera, a ten dalej walczył za pomoca swoich pokemonów, pewnie sam nie raz chciał odpuścić jednak ludzie są jacy są
-Może chodźmy popatrzeć na rzeczy, które są na tych straganach w rynku? Może znajdziemy coś ciekawego? Sam nie wiem jakieś dziwne antyki? Albo coś w tym rodzaju?- powiedział spokojnie chłopak czekał na twoją decyzję.

- Dobry pomysł. Kto wie, może coś ciekawego znajdziemy. Prowadź. Uśmiechnęłam się do niego i ruszyłam z nim w stronę straganów. W międzyczasie wyciągnęłam Poknav i sprawdziłam godzinę. - Tresh, powiedz mi, czy to było aż tak dziwne, że byłąm miła dla tego Jolteona? Nie rozumiem dla czego ludzie się tak gapili na to co robiłam... Schowałam Pokenava do kieszeni i znów zaczęłam się bawić z Happiny. No cóż był to jeszcze dzieciaczek więc bawiłam się z nią jaz z dzieciaczkiem. Podrzucałam ją i łaskotałam.

Pokenav pokazał:

14:57

1 nowa wiadomość

Szliście spokojnie przed siebie po chwili dotarliście do rynku gdzie od razu zauważyliście jakieś stragany, oczwiście wiele z nich było z jakimiś zabawkami koszulkami z nadrukowanymi pokemonami, jednak widzieliście również stoiska z różnymi rodzajami pokeballi, były tylko dwa stoiska z typowymi antykami, stare lapmy, naszyjniki, jakieś książki pergaminy, stare szkatułki, twój towarzysz od razu na jednym z tych stoisk dopatrzył się czegoś dość ciekawego była to niewielka szklana kula, miała nie więcej niż 3 centymetry wysokości była zawieszona na czarnym rzemyczku i była pusta, a co ciekawsze wnętrze kuli zapłonęło w jego dłoniach
-Ciekawe, złap to- powiedział chłopak i podał Ci naszyjnik

Szybko sprawdziłam co to za wiadomość... - Kto mógł do mnie napisać? Ktoś w ogóle ma mój numer? Nim wzięłam do ręki kulkę przyjrzałam się jej. Była dziwna... - Jeśli w jego dłoni zapłonęła to co się stanie gdy ja jej dotknę? Stanęłam tak by nikt poza mną i Treshem nie mógł zobaczyć co się dzieje po czym wzięłam ostrożnie przedmiot do ręki. Było to coś niezwykłego, prawie tak samo lub nawet bardziej niezwykłego niż nasze moce... - Masz oko do takich drobiazgów wiesz?

Wiadomośc wyglądała tak:

Kochanie jak się czujesz? Jak tam podróż? Wszystko w porządku? Złapałas już jakiegoś nowego pokemona?

KOchamy Cię mama i tato

Co do samego naszyjnika złapałaś go a w jego wnętrzu zauważyłaś kilka kropel wody, chłopak widząc to uśmiechnął się
-Ile za niego?- zapytał twój towarzysz
-Widząc wasze zainteresowanie dajcie 200$ i bierzecie go od razu- powiedział sprzedawca, oczywiście jak zawsze, jesli komuś się cos spodoba od razu tak się zachowują od razu cena wzrasta do chorej wysokości, ale co można poradzić?
-Wie pan, że to aż za dużo?- mruknął tylko Thresh
-Nie podoba się prosze nie kupować, nie rozumiem tego, przychodza klienci niby zadowoleni, niby chcą coś kupić a później skarżą się na cene- mruknął tylko jak widac dla niego był to za ciężki dzień, poczułaś nagle mocny podmuch wiatru, a naszyjnik zniknął z twojej ręki

- Co jest! Tresh... on zniknął... Zaczęłam się rozglądać. Spojrzałam na ziemię upewniając się, że go nie upuściłam. - Happiny wracaj do balla... Działo się coś dziwnego i nie chciałam żeby Happiny była w to wciągnięta. Spojrzałam na sprzedawcę. - To jakaś sztuczka czy co?? O co tu chodzi... Przysunęłam się bliżej Tresha, zdecydowanie nie podobało mi się to co się tu dzieje... i skąd ten podmuch wiatru? Spojrzałam na niebo. Może to jakiś pokemon? Jedną rękę przysunęłam do paska z pokeballami żeby w razie czego móc szybko wypuścić swojego stworka i się bronić.

Mężczyzna wręcz zapiszczał
-Coście dzieciaki zrobiły?! Gdzie jest mój wspaniały naszyjnik?! Złodzieje!! Złodzieje!!- darł się staruszek, twój towarzysz też nie wiedział o co chodziło ale postanowił dac mu jakieś pieniądze, żeby ten przestał się drzeć jak głupek
-Tylko tyle wy złodzieje?!- krzyczał dalej po czym Tresh dodał mu jeszcze kilka dolców aby mieć go całkowicie z głowy no i udało się, nagle jeden z twoich pokeballi odczepił się od paska i poruszył się w pewną stronę, kiedy do niego podeszłaś pokeball ruszył się dalej.

- No to już przesada... Valor! Użyj Quick Attack i złap ten pokeball! Tresh... wiesz co się tu dzieje? (Jeśli to pokeball ptaszka uciekał to wypuszczam Glaceona) Zaczęłam się rozglądać w poszukiwaniu źródła tych dziwnych zjawisk. Spojrzałam na pokemona, którego wysłałam po pokeballa, upewniłam się, że z nim wszystko ok. (jeśli nie to chowam go do balla) Jeśli przyniósł kulę to biorę ją i starannie przymocowuję do paska. - Zdecydowanie mi się to nie podoba... Tresh... a co jeśli ktoś się dowiedział? Ostatnie słowa powiedziałam tak, że tylko chłopak mógł je usłyszeć, już i tak pewnie zrobiliśmy widowisko...

Pokemon wyleciał z pokeballa jednak kiedy próbował złapać uciekającą kulkę od razu coś przypiliło go do podłoża, jak na razie twój towarzysz nie odzywał się po prostu obserwował to co się działo, a dokładniej kulka toczyła się dalej i dalej ciągnąc was w jakąś ciemną alejkę
-Nie panikuj może to nic złego- powiedział bardzo spokojnie
-Chodźmy za nią i tyle- dodał po chwili dalej podążając za uciekającym pokeballem, po pewnym czasie dotarliście do zaułka, na samym jego końcu stała pewna postać, trzeba przyznać nie była ona zbyt wysoka, miała jasne włosy i była ubrana w jakieś dziwne ciuchy, które można było wręcz nazwać szatą, jasna przepaska na piersiach i z ramiona zwisały dwa jasne pasy materiału, białe spodeki przepasane złotą szarfą.
-Witam- powiedział twój towarzysz, jak to zawsze bywa mężczyzna musi być tym odważniejszym prawda
-No hejka- odpowiedziała młoda dziewczyna, a jej dłoni lewitował znany wam już naszyjnik w jego wnętrzu widziałaś mały wirek

Nie podobało mi się, że Tresh każe mi być spokojną gdy pokeball z moim pokiem mi ucieka jednak postanowiłam nic nie mówić i po prostu pójść za nim. Gdy zobaczyłam dziewczynę byłam wściekła. Opanowałam się jednak gdy zobaczyłam naszyjnik. Na widok niewielkiego wirka mnie zamurowało. Po chwili udało mi się jednak ogarnąć. - Mogę wziąć mojego pokeballa czy dalej będziesz go odsuwać? Nie czekając na odpowiedź podeszłam do kuli i spróbowałam ją zabrać. Znów spojrzałam na dziewczynę, chciałam ją zwyzywać jednak wiedziałam już, że lepiej ode mnie włada magią i raczej nie był to najlepszy pomysł. - Cześć... Tak właściwie to kim jesteś? I czemu nas tu ściągnęłaś?

Dziewczyna stała spokojnie, co do twojego pokeballa nie ruszył się już wiecej widocznie chodziło o samo przyciągniecie was do niej, no i udało się
-Oddaje wam to i pieniądze które chciał od was ten dziad- powiedziała spokojnie i oddała wam cały pakunek pieniądze i naszyjnik, twój towarzysz bez większego ale odebrał wszystko, co innego miał zrobić
-Z tego co widzę władasz wiatrem powietrzem jak zwał tak zwał, a skoro złapałś za naszyjnik to wiesz czym dokłądnie się zajmujemy i kim jesteś, jednak wielkośc twojego doświadczenia we władaniu mocami jest na prawdę nadzwyczajna- mówił spokojnie Tresh, dziewczyna połechtana toną komplementów aż się zarumieniła
-Pewnie chcecie wiedzieć co i jak prawda?- zapytała chociaż znała odpowiedź, tym razem twój towarzysz się nie odezwał czekał aż ty się odezwiesz

Spojrzałam na Tresha a potem odwróciłam się do dziewczyny. - Tak w sumie to najpierw chciałabym poznać Twoje imię... a potem... może pójdziemy do bardziej przyjaznego miejsca niż ten zaułek i tam na spokojnie pogadamy? Może jakaś kawiarenka na obrzeżach miasta, albo chociaż pokój w Centrum Pokemonów? Za dużo tu ludzi, żeby o takich sprawach spokojnie rozmawiać... Mimo, że oddała nam kasę i naszyjnik wciąż niezbyt jej ufałam. Zdziwiło mnie jednak z jaką łatwością Tresh sypnął jej komplementami. Musiałam jednak przyznać mu rację... jej umiejętności są niezwykłe.

-Samari- powiedziała spokojnie i chyba to jak na razie wystarczyło, poznałaś jej imię, wiedziałaś kim jest macie naszyjnik, powinnaś być generalnie zadowolona, chyba. Tresh spokojnie stał
-Jest jedna kawiarenka, w sumie niedługo mają ją zamknąć dlatego powinno tam być pusto, to chyba idealne miejsce zeby pogadać o naszych dziwnych sprawach- chłopak tylko kiwnął głową zgadzając się, a ty zostałaś po prostu pociągnięta za nimi, musiałaś się zgodzić, dlatego od razu ruszyliście w tamtą stronę, dziewczyna prowadziła więc generalnie mogłaś na spokojnie porozmawiać z towarzyszem nie martwiąc się, że ta was usłyszy.

- I co o niej myślisz? I ciekawe skąd o nas wie... Powinnam mieć tak wiele pytań jednak w głowie miałam zupełną pustkę. Przypomniało mi się jednak  SMSie od rodziców. Wyjęłam więc Pokenav i odpisałam "u mnie wszystko ok. najnowsze pokemony to Shiny Beldum i Happiny, nie pamiętam czy wam o nich mówiłam. Niedawno stoczyłam też walkę z Nokishim, trenerem elektrycznych pokemonów, oczywiście wygrałam, dla tego od razu nie odpisałam" Wysłałam wiadomość i schowałam Nava. - Sama nie wiem co myśleć o niej... jest jakaś dziwna...

Szliście dalej
-Równie dobrze może się okazać, że przechodziła obok i zauważyła nasze zabawy, na prawdę nie wiem, ale pewnie się dowiemy o co dokładnie chodzi jak na razie nie tylko dla Ciebie jest wielką tajemnicą, ale za pewne wszystko się wyjaśni- powiedział spokojnie twój towarzysz, po chwili dotarliście na miejsce, kawiarenka nie była wielka a na drzwiach był napis:

Mleczko Miltanka

Już chyba wiadomo dlaczefo nie ma tutaj zbyt wielu gości i tą knajpę mają zamknąć, ale mniejsza z dziwną nazwą weszliście do środka, były na prawdę pusto, jedyna osoba to lekko spłoszona kelnerka, która na wasz widok nie wiedziała czy ma uciekać od razu czy za chwilkę
-Zamówcie sobie co chcecie ja zapłacę- zaoferowała i usiadła przy stoliku niedaleko okna, z którego było widać oddalone góry, piękny widok.

Pierwsze co to podeszłam do lady i wzięłam trzy menu. Potem podeszłam do stolika i podałam reszcie menu. - Jak się zdecydujemy co chcemy to panią zawołamy. Więc Samari... Ja jestem Alice, to... powiedz, jak jak nas znalazłaś? I skąd wiedziałaś, że jesteśmy... no wiesz... W między czasie przeglądałam menu w poszukiwaniu jakiejś czekolady do picia i jakiegoś ciacha. Znów wypuściłam Happiny i posadziłam ją sobie na kolanach. - Mała chcesz coś słodkiego?

Wzięłaś menu podałaś dziewczynie i swojemu towarzyszowi, chłopak dorzucił odpowiednio swoje imię kiedy zaczełaś go przedstawiać
-W sumie nie było to ni ciężkiego a po prostu małe zamieszanie no i zauważyłam jak naszyjnik zmienia się w waszych dłoniach, po prostu zwykły zbieg okoliczności tyle- wzruszyła ramionami zaczełaś czytać menu:

Napoje:

* kawa rozpuszczalna
* cappucino
* latte
* herbata czarna
* herbata zielona

Desery:

* jabłecznik z lodami
* sernik z polewą czekoladową
* rolada czekoladowa

-Więc co bierzecie?- zapytała po chwili dziewczyna
-Ja wezmę zwykłą czarną kawe i rolade czekoladową- powiedział bardzo spokojnie chłopak i odłożył menu

- Cappucino, sernik i kawałek rolady dla Happiny. Od jak dawna trenujesz? Ktoś Ci w tym pomagał? Twoje umiejętności... są niezwykłe... Odłożyłam menu i zawołałam kelnerkę. Przyznanie, że jest lepszym magiem sporo mnie kosztowało, z jakiegoś powodu nie podobało mi się, że się zjawiła... Poza tym zbyt łatwo odkryła kim jesteśmy. I ilu jeszcze jest magów żywiołów? - Wiesz coś na temat innych magów? Chodzi mi o to czy są magowie innych żywiołów niż nasze...

Zamówiliście dla siebei to co cheliście, dziewczyna sama dla siebie zwykła kawę, zrezygnowała również z jakiegoś ciasta, czekaliście spokojnie na jedzenie a dziewczyna postanowiła odpowiedzieć na twoje pytanie
-Ja w sumie od samego początku wiedziałam kim będe i kim się stanę, będąc mała straciłam matkę, niestety jakiś czas temu ojciec powiedział mi, że nie dało się tego unikną, matka była magiem ziemi, ojciec magiem wiatru, jeżeli dziecko przyjmie umiejętności ojca, wtedy matka umiera, tak też było- wzruszyła ramionami, jakby po niej to spłynęło
-Ojciec uczył mnie przez jakiś czas, a później uciekł, on sam obwiniał się za to, że wginęła matka, starał się mnie uczyć, coś mu wychodziło czasami jednak nie było to aż takie łątwe, był ciężkim nauczycielem wymagał za wiele, myślał, że od razu załapie wszystko czego on uczył się latami- ponownie wzruszyła ramionami, a wy dostaliście wasze zamówienie, mogliście już spokojnie jeść
-Co do innych magów, istnieje kilku ale, zazwyczaj ojciec albo amtka umierają kiedy rodzi się ich dziecko, jeśli matka ma takie same moce jak dziecko przeżyje i ona i jej potomstwo, wtedy ginie ojciec, jeśli jest tak jak u mnie to ginie matka, generalnie nie ma szans na to abuy przeżyło i jedno i drugie, a szkoda.- jednak dotarło do Ciebie coś nieprzyjemnego, twoi rodzice, przynajmniej jedno z nich nie żyje.

- Czyli... oprócz wody, ognia i wiatru są jeszcze magowie ziemi, tak? Nie oczekiwałam odpowiedzi, musiałam jednak czymś zająć umysł bo myśl o tym, że jedno z moich prawdziwych rodziców nie żyje to było jak na razie zbyt wiele. Spojrzałam ukradkiem na towarzysza badając jego wyraz twarzy, - Czy na nim ta wiadomość zrobiła takie samo wrażenie jak na mnie? Próbowałam zamaskować swoje uczucia, by się czymś zająć zaczęłam karmić Happiny małymi kawałkami roladki i popijać swój napój. - Powiedz... od jak dawna podróżujesz? Masz jakiegoś towarzysza? Lekko się uśmiechnęłam zadając te pytania... Mimo, że wciąż starałam się być ostrożna, czułam, że mimowolnie zaczynam jej ufać...

Twój towarzysz nie odezwał się jak na razie, widocznie włąśnie taka była jego reakcja na takie informacjie, przygonitło go to lekko, widziałaś to po jego minie, jednak szybko łyknął napój i wziął głeboki wdech
-Ponoć jest jeszcze więcej typów magów, jednak nie miałam do czynienia z wieloma, jesteście pierwszymi których spotkałam odkąd się urodziłam, no nie licząc ojca o którym już mówiłam- powiedziała bardzo spokojnie
-Podróżuje odkąd skończyłam 10 lat, jak każdy normalny trener pokemonów, każdemu to było na rękę, wiec czemu miałam się sprzeciwiać, nie mam żadnego towarzysza, wole być sama, łatwiej trenować moje umiejętności- odpowiedziała na kolejne zadane pytanie i tak samo jak Tresh napiła się odrobinkę, siedzieliście przez chwilkę w ciszy
-A jak wy dowiedzieliście się co dokładnie się dzieje? w sensie że jesteście magami i takie tam- zapytała po chwili

Łyknęłam swojego Cappucino i zaczęłam mówić.- Odkryłam moc jak miałam jakieś 13 lat. Podczas jednej z walk Squirlte przeciwnika użył jakiegoś wodnego ataku... chyba Hydro Pompy. Mój pokemon uskoczył jednak woda leciała prosto na mnie... i odruchowo zmieniłam jej kierunek... A potem uciekłam... Uśmiechnęłam się cierpko i zajęłam się swoim kawałkiem sernika. Nikomu oprócz Tresha nie opowiadałam wcześniej o tym więc zdziwiło mnie, że aż tak łatwo poszło. W sumie to Tresh wcześniej mi nie opowiadał jak to z nim było... był dość skryty gdy go poznałam i nie miałam okazji poznać jego historii więc słuchałam uważnie gdy mówił.

Tresh wiedząc, że jego kolej na wyznania wzdrygnął się lekko
-Skoro muszę- zaczął w niezbyt przyjemny spoób, jednak pewne było, ze skonczy swoją wypowiedź podobnie- Nie pamiętam kiedy dokłądnie zaczałem panować, o ile można tak powiedzieć, nie wiem od jak dawna potrafie posługiwać się ogniem, świadomie czy nieświadomie. Ponoć mój dom spłonął kiedy miałem 4 lata, później w wieku 7 lat, byłem zazdrosny o jakąs tam zabawkę, pewnego znajomego i spaliłem ją, znaczy się ona się po prostu stopiła, dziwne ale więcej takich sytuacji nie miałem- powiedział niby spokojnie, ale wdziałas, ze jest spięty znałaś go od kilku lat, wiedziałaś jak wygląda kiedy nie mówi całej prawdy, nie mówię, ze kłamie jednak coś ukrywa, a to nie było zabawne, jednak wiedziałaś jedno, najważniejsze, że ona sie tego nie domyśliła, skoro to coś czego nie chciał mówić, musiało stac się coś strasznego, albo nieprzyjemnego