Gra Lioli: Alice

Chłopak spojrzał na nava, po czym odpowiedział
-Jest prawie 22- odpowiedział bardzo spokojnie i schował zabawkę do kieszeni
-W sumie nauka ataków jest najbezpieczniejsza poza miastem inaczej nie byłoby fajnie, nigdy nie wiadomo, może olejemy te pokazy fajerwerków i lecimy spać, generalnie będziemy mogli dzięki temu ruszyć szybciej jutro rano- mruknął twój towarzysz z lekkim uśmiechem

- Dzięki, Amerso wracaj do pokeballa dziękuje Ci mały. Przez chwilę patrzyłam na Tresha i zastanawiałam się nad jego propozycją. Czy naprawdę aż tak mi zależało na tym pokazie? Raczej nie... - Masz rację, w sumie im szybciej dotrzemy do świątyni tym lepiej... Ciekawe co tam na nas czeka... Zajmiesz się załatwieniem pokoju? Uśmiechnęłam się prosząco do niego i ruszyłam za nim. W sumie to trochę mnie przerażała dalsza podróż... Sporo się dzisiaj wydarzyło nie zapominałam o tym... jednak mam swoje poki... one mi pomogą no i jest jeszcze Tresh.

Chłopak kiwnął głową i spokojnie ruszył w stronę centrum pokemon tam załątwił wam dwa osobne pokoje, w sumie nie znaliście się tak dobrze, żeby spać razem w pokoju prawda? Poza tym różnie to bywa ze wspólnymi pokojami, po chwili chłopak podał Ci kluczyk do twojego pokoju
-Ty masz numer 14, ja 16, pierwsze piętro drzwi na przeciwko siebie, jeśli czegoś będziesz się bała, albo coś będzie nie tak daj znać i nie martw się- uśmiechnął się do Ciebie i ruszył powoli

- Spokojnie, jak do tej pory odnalazła nas tylko jedna osoba... i to tylko przez tą kulkę. Raczej jesteśmy tu bezpieczni. Uśmiechnęłam się do Tresha, to miłe, że się tak o mnie troszczy. jednak gdyby mi coś groziło mam przy sobie trzynaście pokemonów, które na pewno mnie obronią. Wzięłam kluczyk od towarzysza i ruszyłam na piętro. Nim otworzyłam pokój uśmiechnęłam się do Tresha. - Dobrej nocy. Otworzyłam drzwi i weszłam do pokoju. Rozejrzałam się po nim po czym odłożyłam torbę koło łóżka. Postanowiłam się umyć więc ruszyłam na poszukiwanie łazienki. gdy już się odświeżyłam nastawiłam budzik na szóstą i położyłam się spać.

-Dobranoc- powiedział spokojnie twój towarzysz i zniknął w pokoju ty zrobiłaś to samo, rozejrzałaś się po pokoju nie było tam nic ciekawego, białe ściany niewielkie łóżko, szafeczka i telewizor, ale co dziwne miałaś własną łazienkę, weszłaś do niej nie była wielka ale można powiedzieć, że przyjemna, nie było tam żadnych pokepająków, ani nic takiego, więc na prawdę była przyjemna, niewielki prysznic, umywalka, umyłaś się dokładnie i wróciłaś do cześci sypialnej pokoju, kilka minut później zasnęłaś zmęcona
~*~
Obudziłąś się rano, a dokłądniej obudził Cię budzik, niemiła maszyna niszcząca kazdy najwspanialszy sen,l jednak trudno trzeba sobie z tym jakoś radzić prawda? Była godzina szósta.

Powstrzymałam się i nie rzuciłam pokenavem o ścianę. Przez chwilę zmagałam się z nim by wyłączyć ten irytujący budzik. w końcu się udało. Wstałam i pierwsze kroki tego dnia skierowałam ku umywalce w łazience. Odkręciłam zimną wodę i spróbowałam stworzyć i unieść wodną kulę do swojej twarzy. oczywiście pochyliłam się nieco nad umywalką by nie musieć sprzątać. Zanurzyłam twarz w wodzie a później skierowałam ją do odpływu i zakręciłam kran. Wróciłam do pokoju i podeszłam do torby. Wyciągnęłam trzy bułki po czym zarzuciłam ją na ramię. Wyszłam z pokoju, zamknęłam go i zapukałam do Tresha. Gdy otworzył drzwi wręczyłam mu dwie bułki. - Jak to dobrze, że mama wyposażyła mnie w prowiant... przynajmniej nie musimy tracić czasu na szukanie miejsca gdzie możemy zjeść...

Oganęłaś się na szybko, bańki z wody można powiedzieć, że już załapałaś wiec nie miałaś większego problemu z umyciem twarzy, w sumie jaki miałabyś mieć z tym problem, ubrałaś się i byłaś gotowa aby ruszyć do swojego towarzysza, otworzył Ci drzwi po jakiejś chwili, widać było, ze go obudziłaś, był zaspany i miał na sobie tylko spodnie, starałaś się skupić na kanapkach, tak to było najlepsze skupienie się na kanapkach...
-Dobra ta twoja mamusia- odpowiedział spokojnie i zabrał kanapkę zjadł jedną z nich i ziewną głośno, po czym otworzył przed tobą drzwi żebyś weszła do środka, jedzenie położyl na poduszce i zabrał się do łazienki z jakimiś rzeczami do przebrania.

Usiadłam na łóżku i czekałam. Jednak gdy usłyszałam jak Tresh odkręca wodę nie mogłam się powstrzymać. Nigdy nie próbowałam manewrować wodą przez ścianę... ani przez zamknięte drzwi. Skupiłam się więc najmocniej jak tylko mogłam na wodzie. Wyobraziłam sobie jak woda leci z kranu a potem spróbowałam ją skierować na Tresha. Taki mały prysznic na początek pięknego dnia. Gdy usłyszałam jego zdziwiony lub oburzony głos przestałam używać magi i pozwoliłam wodzie lecieć tak jak powinna. Gdy Tresh wychodzi z łazienki udaję nieco zdziwioną i zainteresowaną jednocześnie. [b]- Coś się stało?[b] Biorę jedną z kanapek i zaczynam jeść czekając aż Tresh będzie gotowy do drogi.

Próbowałaś jednak nie udało się, musiałaś o wiele więcej trenować, to na pewno, dodatkowo wczorajszy trening mocno dał Ci w kość, a twoje ciało nie zregenerowała się jeszcze w pełni, siedziałaś i czekałaś na towarzysza ten wyszedł po chwili z łazienki umyty, świeżutki i takie tam
-To jak zbieramy się i ruszyamy dalej tak?- zapytał z uśmiechem wycierając lekko mokre włosy, na dworze penwie było ciepło więc nie musiałaś się przejmować, że zmarznie, albo się przeziębi.

- Jeśli jesteś już gotowy to możemy ruszać. Uśmiechnęłam się i ruszyłam pomału do drzwi pokoju. Nie mogłam się już doczekać aż wydostaniemy się z tego miasteczka... choć miałam nadzieję, że tym razem obejdzie się bez ucieczki przed Beedrillami... Upewniłam się, że Tresh idzie za mną i wyszłam z pokoju. Skierowałam się na poszukiwanie Siostry Joy by oddać jej klucz do pokoju. Potem wychodzę przed budynek i czekam na Tresha. - Mówisz, że gdzie jest ta świątynia? Uśmiechnęłam się i pozwoliłam mu prowadzić.

Chłopak zgodził się z tobą, że powinniście juz ruszać, zebrał swoje rzeczy i ruszył spokojnie za tobą, znalezienie pielęgniarki nie było cięzkim zadaniem kobieta, siedziałą tam gdzie zawsze, czyli w swoim małym zakątku, przyjęła od was klucze, życzyła wam miłej podróży i spokojnie wróciła na swoje miejsce, wyszliście z centrum pokemon
-Daj mi mape to Ci pokażę, tak będzie najlepiej- czekał spokojnie aż dasz mu mapę i zajadał się swoją kapaneczką

Zaczęłam przetrząsać torbę w poszukiwaniu mapy, w końcu wyjęłam ją i podałam Treshowi. Przysunęłam się do niego by dobrze widzieć gdzie jest świątynia. Potem ogarnęłam szybko gdzie my sami się znajdujemy. Ustaliłam, w którym kierunku będziemy szli i zaczęłam szukać jakiegoś charakterystycznego punktu na horyzoncie by w razie czego móc szybko odnaleźć właściwy kierunek. No bo po co później marnować czas odszukując się na mapie i ustalając gdzie trzeba iść? - No to ruszamy... mam tylko nadzieję, że tym razem obejdzie się bez Beedrilli. Uśmiechnęłam się i ruszyłam w drogę.

Pokazałaś mu mapę, a chłopak wskazał Ci trzy punkty, miejsce w którym się teraz znajdujecie, punkt na którym mogliście się skupić, było to wielkie jezioro z drzewem na samym jego środku, po czym lekko nad jeziorem wskazał na dziwną plamę w środku lasu, tam własnie mieliście się udać, szliscie w odpowiednim kierunku, schowałaś mapę
-Nigdy nie wiadomo, ale mam nadzieję, że nie spotkamy jednak żadnych agresywnie nastawionych pokemonów

Szłam w milczeniu, jakoś nie mogłam znaleźć żadnego tematu do rozmów. Szłam więc obok Tresha i zastanawiałam się nad sensem istnienia i tym podobne. Przechodząc przez miasto rozglądałam się czy zobaczę coś ciekawego. Po wyjściu z miasta rozglądam się za jakimiś jagodami, pokemonami i innymi pierdołkami. Może będzie jakiś ładnie pachnący kwiatek? Jak tak to zrywam i bawię się nim idąc dalej.

Szliście dalej w milczeniu Tresh nie odzywał się tam samo jak ty, pogoda była ładna, wszystko wyglądało na prawdę pięknie, dzikie pokemony dawały znać, że są gdzieś w okolicy wiesoło piszcząc lub ćwierkając, szliście dalej przed siebie, aż obok was nie ukazało się wielkie jezioro, na jego środku zauważyłaś takie pokemony:

Stworzenia pływały w jedną i drugą stronę bacznie obserwując swoją okolicę, przy brzegu jednak zauważyłaś znacznie łatwiej dostępne stworzenia nie było ich tak wiele jak na środku jeziora, jednak zawsze coś:

Stworzenie nie zwracały na was uwagi do czasu, aż nie zbliżyliście się do nich na odległość 3 stóp, wtedy większośc z nich uciekła, poza jednym, jeden z małych Wooperów czekał patrząc na was z zaciekawieniem, jak widać był dość ciekawski nie jak reszta stada.

Uśmiechnęłam się do pokemona i ostrożnie przykucnęłam, jednocześnie wyciągając pokedex. - Nie bój się... nic Ci nie zrobię maluchu. Zeskanowałam Wooperka a potem po jednym z ptaków pływających po jeziorze... o ile dex miał aż taki zasięg... Jeśli nie to czekam po prostu na skan malucha, który stał przede mną. - Odważny jesteś wiesz? Znów się uśmiechnęłam do malucha, słodki był. Jeśli jednak spróbował by mnie zaatakować wodnym atakiem kieruję jego ruch w jego stronę. Najbardziej jednak ciekawiły mnie poke kaczuszki i łabędzie..

Kucnęłaś koło pokemon ten cofnął się lekko, nie był chyba pewny tego jakie masz zamiary co do niego jednak widząc pokedex podsunał się i wypiął dumnie pierś, jakby czekał na jakiś komplement zaraz po skanie:

Wooper/ samiec/ lvl 10 charakter: Mimo małych rozmiarów pokemon ma wiele plany co do siebie samego, jest marzycielem kocha, podróżować, nie boi się żadnego przeciwnika, chce zdobyć trenera, który da mu wielkie możliwości, stworzenie bardzo chętnie wysłuchuje wszelkich rad. Ataki: jak na lvl.

Maluch dalej czekał na jakieś pochwały co do niego samego, dopiero kiedy Tresh się odezwał, ten wrócił do normalności
-Całkiem ciekawy pokemon, może być dobrym towarzyszem, ale pewnie załąmie się jeśli ktoś złapie go tylko po to, żeby później go sprzedać, albo oddać komuś innemu

Spojrzałam na małego pokemona. - Niestety kolego... jeszcze trochę poczekasz na trenera... ja już nie szukam poków wodnych. Jednak na pewno znajdziesz kogoś dobrego, z takim charakterkiem sądzę, że już niedługo Ci się poszczęści. Tresh powinniśmy chyba ruszać... raczej nie mamy ru zbytnio nic do roboty. Pogłaskałam Wooperka po łebku i wstałam. Rozejrzałam się po okolicy a potem ruszyłam dalej.

Wooper nastawił się kiedy wyciągnęłaś rękę w jego stronę, po czym na spokojnie wskoczył do wody, zadowolony z twojego komplementu, ruszyliście przed siebie w poszukiwaniu dalszych przygód, szliście generalnie w milczeniu, nie odzywaliście się do siebie przez pewien czas, aż dotarliście na wielkie pola, które ciągnęły się spory kawałek, dopiero za nimi był las, a za nim wielka góra, wiec wasza droga jeszcze trochę potrwa spotkałaś kolejne dzikie pokemony, jednak były na tyle daleko, ze na pewno nie dałabyś rady ich przeskanować, w oddali widziałaś stado takich poków:

Walka z tamtymi pokemonami mogła by być dobrym treningiem dla Rocky'ego ale po wczorajszym turnieju miałam już dosyć walk... przynajmniej na jakiś czas. Tak więc szłam dalej jakby stworków wcale nie było. - Tresh... jaki jest Twój ulubiony legendarny pokemon? Nie licząc Moltresa oczywiście. Ta cisza zaczęła mnie trochę męczyć więc trzeba było znaleźć jakiś temat do rozmów. Zaczęłam sobie wyobrażać jak lecę na grzbiecie Lugii... o tak... z tą legendą bardzo chętnie bym podróżowała. Jednak szansa na to, że uda mi się ją zdobyć jest tak koszmarnie mała, że przy niej pantofelek to gigant... a to przecież bakteria... czy coś...

Szliście przed siebie na spokojnie
-W sumie poza Moltresem jest tylko jedna legena o której marzę, Ho-Oh chciałbym go spoktać, jednak na to jest na prawdę bardzo mała szansa,- odpowiedział i dalej kroczył przed siebie, szliście tak przed siebie i znowu nie mieliście o czym rozmawiać, bo o czym odpowiedział na spokojnie na twoje pytanie, więc o czym miał dalej mówić?
-Jak dotrzemy do lasu mozemu sobie usiąść na chwilkę i odpocząć- Tresh odezwał się po chwili sam z siebie.

- Hehe... Miłośnik ognistych legend-ptaków widzę. Uśmiechnęłam się do niego. - W sumie chwila przerwy to może być dobry pomysł. Jak dojdziemy to zobaczymy czy będzie jakieś ciekawe miejsce, żeby sobie odsapnąć. Przyjrzałam się krawędzi lasu. Ciekawe jakie tam pokemony żyją... No cóż... dowiemy się jak dojdziemy. Ukradkiem spojrzałam na Tresha... myślałam, że znam już swojego towarzysza... jednak z każdą chwilą miałam coraz więcej pytań do niego... Stwierdziłam jednak, że nie ma sensu teraz pytać o niektóre rzeczy... To może sprawić, że Tresh zamknie się w sobie i niczego się nie dowiem...

Szliście dalej w milczeniu, jak widać chłopak nie miał zamiaru odpowiadać na twoje pytania, ani zaczepki, dziwnie się z nim podróżowało w danym momencie, nie chciał rozmawiać nie nawiązywał kontaktu, po prostu szliście przed siebie, po około godzinie milczenia dotarliście do celu, przed wami właśnie zaczynał się piękny gęsty las, z którego dochodziły kojące ucho dźwięki dzikich pokemonów, kawałek przed wami w lasku zauważyliście dwa spore głazy idealne miejsce, zeby odpocząć, Tresh od razu zatrzymał się tam i usiadł sobie na spokojnie, czekał jedynie na Ciebie, może porozmawiaj z nim?

Spuściłam lekko głowę i ruszyłam powoli do jednego z głazów. Wdrapałam się na ten pusty i położyłam na nim w miarę wygodnie, jednak tak by widzieć towarzysza gdy odwrócę głowę. Przez chwilę milczałam patrząc w niebo. - Od kiedy spotkaliśmy maga wiatru jesteś jakiś nieswój... coś się dzieje? I... widziałam jak unikasz szczerej odpowiedzi gdy opowiadaliśmy o tym jak odkryliśmy swoje moce... CO się wtedy wydarzyło? Podniosłam się do pozycji półleżącej i spojrzałam na swojego towarzysza. Nie naciskałam jednak na niego. Jeśli nie będzie chciał odpowiedzieć to nie... wole nie uzyskać odpowiedzi niż go do siebie zrazić lub usłyszeć kłamstwo...

Chłopak zerknął na Ciebie czułaś na nim swój wzrok, dopiero po chwili się odezwał
-Widzisz... wiedziałem, że moi rodzice nie są tymi prawdziwymi, kiedy miałem nie wiem może z 5 lat, mój dom się zapalił, okazało się, że to ja wywołałem pożar, nie panowałem nad sobą dlatego tak właśnie się stało, wtedy zostałem przygarnięty przez rodzinę, którą już poznałaś, ale właśnie tak poznałem swoje moce, tyle- mruknął bardzo spokojnie, po czym podniósł się i usiadł na głazie
-Rodzine generalnie miałem fajną, ale każdy chce wiedzieć skąd dokładnie się wziął, prawda?- zapytał po chwili, czyli o to chodziło, rozmowa z magiem wiatru zmusiła go do wspomnień, a to nie było dla niego przyjemne.