Gra Lioli: Alice

Patrzylam na niego ze strachem w oczach. W tym momencie jednak nie potrafilam stwierdzic czego dokladnie sie balam. Moze po prostu to wszystko zaczynalo mnie przerastac? Gdy tylko Tresh mnie puscil znow spuscilam glowe i ruszylam kilka krokow za nim. Nie odzywalam sie, czulam, ze i tak nie dam rady wydobyc z siebie zadngo slowa. Zupelnie jakby ktos odebral mi umiejetnosc mowienia. Szlam za Treshem majac nadzieje, ze zaprowadzi mnie do pokoju. Marzylam o kontakcie z woda...

Chłopak również nic sie nie odezwał nie wyjaśniliście do końca tej sprawy jednak widziałaś, że nie ma ochoty sie z tobą szarpać, po chwili dotarliście do pokoju w którym nocowałaś, Tresh otworzył przed tobą drzwi i czekał aż wejdziesz do pokoju, kiedy tylko w nim zaniknęłaś zamknął za tobą drzwi i odszedł bez słowa, a ty znowu zostałaś sama, ejdnak co mogłaś na to poradzić?

Weszłam do pokoju, jakbym mogła zrobić cokolwiek innego... Stałam przy drzwiach i czekałam aż odejdzie, potem ruszyłam w stronę łóżka. Padłam na nie i wcisnęłam twarz w poduszkę. Dopiero teraz czułam jak bardzo byłam przerażona. Skoro byłam sama to przestałam ukrywać swoje emocje. Poczułam jak zaczynają mi płynąć łzy.
Po dłuższej chwili uspokoiłam się, wstałam i poszłam do łazienki. Najpierw trochę się ochłodziłam a potem zaczęłam ćwiczyć magię. Próbowałam tak długo póki miałam siły, potem poszłam się położyć i trochę zdrzemnąć jeśli się uda.

Płakałaś długi czas, twój organizm był tak już tym zmęczony, że nawet nie poszłaś do łazienki, nie poćwiczyłaś po prostu zasnęłaś.
Obudziłaś się chyba z samego rana, nie miałaś żasnego okienka wiec nie mogłas określić co i jak, twoje ciało było całe mokre, spociłaś się strasznie, jedyne co mogłaś teraz zrobić to przebrać się i wykąpać.

Nienawidziłam tego głupiego uczucia gdy jest się całym mokrym od potu. Przed pójściem do łazienki sprawdziłam w pokenavie godzinę i czy są jakieś wiadomości... nie to żebym wierzyła, że w tym miejscu będzie zasięg... Zgarnęłam jakieś ciuchy na przebranie i ruszyłam do łazienki. Zamknęłam drzwi, jeśli się dało to na klucz, jeśli nie to je czymś zastawiam. Odkręciłam kran by woda zaczęła napełniać wannę, rozebrałam się i wlazłam do chłodnej wody. Gdy tylko było jej dość by się zanurzyć zrobiłam to. Pod wodą otworzyłam oczy i napawałam się przyjemnym chłodem. Gdy zaczynało mi brakować tlenu wynurzyłam się. - Może tym razem będę miała więcej szczęścia... Zaczęłam kombinować by stworzyć pojedynczy strumień wody. Potem zaczęłam tworzyć z niego różne kształty... jak z tych podłużnych baloników.
Gdy już miałam dosyć sięgnęłam po jakieś mydło i szybko się umyłam. Wyszłam z wanny i przeprałam ubranie, nie widziałam sensu w wycieraniu się ręcznikiem... i tak zaraz będę sucha. Gdy skończyłam płukać ciuchy powiesiłam je na wannie i ubrałam się w czyste. Wróciłam do pokoju, zgarnęłam swoją torbę i usiadłam na łóżku. Zaczęłam przeglądać jej zawartość mając nadziej, że znajdę sobie jakieś zajęcie... Miałam wielką nadzieję, że nie będę musiała wychodzić z pokoju... z jakiegoś dziwnego powodu nie miałam na to ochoty...

Wykąpałaś się jednak trening nie miał sensu, twoje moce były znacznie osłabione w danym momencie ledwo je czułaś, dało się na chwilkę unieść odrobinkę wody jednak kosztowało Cię to na prawdę wiele wysiłku, wyprałaś swoje ubrania powiesiłaś je na rurce od prysznica, po czym wróciłaś do pokoju, nie było tam nic do roboty, jednak musiałaś znaleźc dla siebie jakieś zajęcie. Za drzwiami usłyszałas jakieś zamieszanie.

Do głowy przyszedł mi całkiem ciekawy pomysł jednak zamieszanie na korytarzu chwilowo odwróciło moją uwagę. Ruszyłam jednak w stronę łóżka, usiadłam na nim i próbowałam się skupić by oczyścić umysł. Wciąż jednak słyszałam to zamieszanie, w końcu ciekawość wygrała i ostrożnie ruszyłam w stronę drzwi. Odruchowo przejechałam ręką po pokeballach upewniając się, że wszystkie są na swoim miejscu. Uchyliłam lekko drzwi i wyjrzałam na korytarz próbując ogarnąć to co się tam działo.